Sanazism

شکار لحظه ها.

وقتی انقدر زود رفتی نونوایی که نه تنها هیچکی تو صف جلو و یا پشت سرت نیست، بلکه نونوایی هم هنوز پخت رو شروع نکرده <<<<<<

بعد از آخوند، همه چیز تقصیر هوای گرم است.

چهره ی ترامپ از چهره ی آخوند هم منفورتر و کثیف تره.

بیشعوری صفتیه که خودتو آزار نمیده اما اطرافیانتو میگاد.

از صدای بلند صحبت کردن پدر گرامی با تلفن، با آنچنان تپش قلبی بیدار شدم که بعد از نیم ساعت هنوز ادامه داره. من دیگه نمیکِشم.

خوشمزه ترین تلخی ای که تا حالا چشیدم با اختلاف فاحش، ارده است.

عزیزم. من روزهایی را از سر گذراندم که فکرش را هم نمی‌کنی. دوست دارم بگویم باورم نمی‌شود از پس‌شان برآمده باشم اما نمی‌توانم. چون از پس خیلی چیزها برنیامده‌ام. از بسیاری از رنج ها عبور نکرده‌ام. هنوز زخم های بسیار عمیقی دارم. بدبختی و فلاکت را با گوشت و خون احساس کرده‌ام. زندگی هیچ وقت یک فرصت را دوبار به من نداده. زندگی مرا گاییده. یک بار خودکشی کردم و نمردم. حالا اما نمی‌خواهم بمیرم. من احساس بدبختی می‌کنم قربانت بروم. من توی اعماق لجن آلود زندگی گیر کرده‌ام. اگر تعجب می‌کنی که چطور می‌توانم جلوی احساساتم را بگیرم باید بگویم طبق اصل بقا. من می‌خواهم زنده بمانم. من فقط می‌خواهم زنده بمانم و هر طور که شده احساس خوشبختی بکنم. برای آدمی که دارد آخرین تلاش‌هایش را می‌کند، هیچ چیز غیر ممکن به نظر نمی‌رسد عزیزم. چون این بار تنها چیزی که برای از دست دادن دارد، خودش است. - مونالیزا بی‌تاب است.

+ با لاله‌ی وحشی یادت میوفتم چون مثل این گلی، به همون زیبایی ولی وحشی!

در نهایت همه مون یه مشت زخم و ترومای متحرکیم...