با مدیریت ادمینی فاخر.

اینجا یه تعدیل ممبر داره. ببخشید‌.

بدبختی برای از غم گفتن نمیشه زمان تعیین کرد. یوهو میاد. نمی‌شه بگی فردا کی‌؟ کجا؟ می‌خوام باهات حرف بزنم. چون اون موقع آدم لال میشه. با این‌حال اگه غم داشتید به من بگید. اینجا، تلفنی یا حضوری فرقی نداره. همین.

نیاز دارم مثل قبلنا ساعت‌ها بشینم و به غم دوستام گوش بدم و هیچی‌ نگم. اما خب آدم‌ها خیلی درونگراتر و خسته‌تر از این شدن که "اونم مجازی" بیان حرف بزنن.

هزاربار ری‌پست.

دلم می‌خواد معتاد یک فعالیت مفید باشم. می‌خوام برای یک چیزی منتهای اشتیاق رو تجربه کنم مثل کسی که روز و شب نقاشی می‌کشه یا تا ورم کردن انگشتان پاش باله می‌رقصه یا چندین ساعت مداوم درس می‌خونه یا شب‌تا صبح توی اتاقش می‌نویسه و می‌نویسه تا وقتی خوابش ببره. مدت‌هاست دلم حد بالایی از اشتیاق و انگیزه رو می‌خواد. آخرین بار رو یادم نمیاد. گمونم هیچ‌وقت نبوده.

حالا صبح نگفتم ولی اینکه همه‌ش پسر ۱۷ ساله نامه می‌ده هم ضدحالیه که بسطش نمی‌دم. :)))))

ضمن اینکه ووکب زبانمم این چندسال که دست نزدم خیلی افت کرده و ملت دنیا به نظر پله‌های ترقی رو تندتند دارن طی می‌کنن. هی باید تو دیکشنری چک کنم. [حسودی]

این اسلولی خیلی خوب می‌شد اگه ملت نامه‌ی فدایت شوم نمی‌نوشتن. فقط شیش‌خط راجع‌به سگش نوشته. دوستش داری درک می‌کنم. اوکی. ولی دفعه اول آدم تخم کفتر می‌خوره نامه می‌زنه؟

از بچگی دیوانه‌ی ارتباط و هم‌صحبتی با آدم‌های مختلف بودم. حالا جایی که نمیریم حداقل تو اینستاگرام مردم معمولی دنیا رو فالو می‌کنم ببینم چه خبره. دوست دارم حرف بزنم باهاشون و از غم‌هامون بگیم. کاش از غم گفتن یه لایه‌ی عمیقی از ارتباط رو نمی‌طلبید و زود می‌رسیدم به این نقطه. هردفعه دلیل ارتباط گیری‌م یه چیزه ولی این‌دفعه به نظر می‌‌خوام مطمئن شم لقد خلقنا‌ ال‌همه‌ی انسانها فی کبد؟ یا فقط چیز. ما.

وَ هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ وَ لِلْكُرُباتِ دافِع. اوست كه دعای بندگان را می‌شنود و غم‌ها و گرفتاری‌هایشان را دفع و دور می‌كند. 🔖#دعا | از مناجات حضرت امام حسین علیه‌السلام در روز عرفه