𝑌𝑜𝑢𝑟 𝑟𝑒𝑠𝑡 𝑐𝑜𝑟𝑛𝑒𝑟🤍🌙

Սիրում եմ իմ ավտոբուս բարձրացող ու ավտոբուսի աստիճաններին լոշվող տեսակը🗿

Великий Гетсби Արագա ու թեթև կարդացվող գիրք։Բայց տուպիզմմմմ,էն որ ոչ մի իմաստ չէր պարունակեմ իրա մեջ։Ես պարտադիր ամեն մի գրքից մի բան վերցնում եմ ու էդ մի բանը միշտ տպավորվում ա իմ հիշողության մեջ,բայց էս գրքի մեջ իմաստ չկար,թե երևի ես չգտա էդ իմաստը։Հեղինակը անձամբ իրա անունից ա պատմում կատարվածը,դե իհարկե Գետսբի անունով մի մարդու մասին ա պատմում։Առօրյա կյանքի մասին ա պատմում հիմնականում։ Էջերը:241 Գնահատականս։6/10

Էսօր այ էս հրաշքի ծնունդնա Ու քանի որ ես իրան չեմ կարա անյամբ շնորհավորեմ,ստեղ կշնորհավորեմ Ծնունդդ շնորհավոր արև🥳🥳🥳💖💖

Եկել եմ ծնունդ շնորհավորեմ գնամ

Խելլոոո

Ու ասենք հիմա մեջս զգացմունքներս խառնվելա իրար, ու ես չեմ հասկանում,թե ինչա իմ հետ կատարվում🗿 Որովհետև էսի տուպը 1-ին անգամնա,որ ես հերոսների հետ ամեն պահը ապրում եմ

Մազերիդ գույնը փոխում ես, սիրածդ բոթասները թաքցնում ես դարակում, հարթաթաթությունդ մտքի ուժով հաղթահարելով սկսում ես վազել բարձրակրունկների վրա։ Փոխում ես հետաքրքրություններդ, գրանցվում ես աերոբիկայի, իկեբանայի, սփռոցագործության ու պարկապզուկի դասերի, որ հանկարծ չմտածի՝ անհետաքրքիր ես։ Սովորում ես մոնղոլերեն, սկսում ես տարբերել Մոնեին Մանեից, տան պայմաններում ութոտնուկի կրծքամիս ես սարքում՝ ալպիական մանուշակների սոուսով ու մատուցում խատուտիկի գինով։ Անգամ տարբերում ես չորրորդ համարի կլյուչը ատվյորտկայից։ Բայց ինքն էդպես էլ քեզ չի սիրում, սատանի ականջը խուլ՝ գուցե նույնիսկ ուրիշի հավանի։ Նստում ես տանը, նայում պարկապզուկին, գործածդ սփռոցին, մոնղոլերեն հայհոյում քո բախտը, ու եթե ամեն ինչ լավ դասավորվի՝ կհասկանաս, որ ինչ-որ բանի համար չեն սիրում, սիրում են ուղղակի՝ հարազատ լինելու համար, տան զգացողություն ստեղծելու համար։ Ու եթե գնում եք իկեբանայի՝ միասին եք գնում, ու եթե բոթասներ ես սիրում՝ բոթասներ են նվիրում, սիրելիս չեն ստիպում վազել բարձրակրունկի վրա, այլ համբուրում են ցավացող ոտնաթաթը, որովհետև քեզ մի օրով կինոյի աղջկա տեղն էիր դրել։ Ութոտնուկ պետք չի, ամենահասարակ ձվածեղն էլ մեծ հաճույքով կուտեն։ Չեն սիրի ստեղծածդ սփռոցը՝ եթե քոնը չի, կեղծ հոբբիները՝ եթե քոնը չեն։ Դու եթե քոնը չլինես՝ չի սիրի։ Դու հենց դու լինես՝ չես էլ մտածի՝ կսիրի, թե չէ, կապրես, ու կապրես շատ հավես, էնքան սիրուն, լիքը, բնական լինելու հաշվին շատ տարբերվող ու յուրահատուկ, որ կուզի համբուրվել ոչ միայն քո, այլ անգամ՝ քո օրվա ռեժիմի հետ։ Ուշադրությունը հաճախ քո կողմ կվազի, մենակ թե իմանա՝ այ հիմա ինչ ես անում։ Տասնհինգ վայրկյան ուշ կվերցնես հեռախոսը՝ կանհանգստանա, ու ոչ մեկի հետ համեմատության մեջ չես լինի, որովհետև ուղղակի կիմանա, որ քեզնից չկա։ Ուղղակի չկա, որովհետև սա դու ես, բնական ես, լսում ես ու արտահայտվում ես, համաձայնվում կամ քննարկում ես, բանավիճում կամ զայրանում ես, ընտրում ու որոշում ես, ստեղծում ու քանդում ես։ Դու ես ու տուն ես։ Բայց սրա համար ինքդ պիտի սովորես քեզ չհամեմատել, չկրկնօրինակել, չփորձել դուր գալ, իսկ սա հեշտ չի, բայց հնարավոր է։ Թե խելքդ հասնի՝ կնայես պարկապզուկին ու սա կհասկանաս։ Եթե չհասնի՝ կգրանցվես թել պանրով հելունագործության նոր դասերի։ Ու մոնղոլերեն հայհոյանքները չեն փրկի։ Սյունե Սևադա/Sune Sevada ՀՐԱՇՔՈՒԹՅՈՒՆ🤍

Ու մենյա շաս ինֆարկտ բուձետ🥲🗿

Երբեք չեմ սիրել վատ վերջաբաններ Դրանից հետո միշտ դատարկությունա մեջս🥲

Աաաա ատում եմ վատ վերջաբաններ🗿🗿