ABALFAZL ABBAS YA HUSEYN

Баъзи вақтларда ўнг томон асҳобларининг амаллари шундай бўлганки, у амаллардан Аллоҳ рози бўлган. Улар намоз, инфоқ, Қиёмат кунига иймон дунёнинг фоний зийнатларидан ўзини тийиш ва шу билан биргаликда, инсонга хос бўлган кичик гуноҳларга ҳам қўл урган. Бундай шахслар шафоатга лойиқ деб топиладилар. Худованд мутаол Қуръони каримнинг муборак “Нисо” сураси 31-оятида бу борада шундай марҳамат қилади: إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيمًا Агар сизлар ман этилган гуноҳларнинг катталаридан (гуноҳи каибралардан) сақлансангиз, кичик гуноҳларингизни сизлардан ўчирурмиз ва сизларни роҳатбахш манзил жаннатга киритурмиз. Ўнг томон асҳобларининг бошқа бир гуруҳига мансуб бўлган кишилар Аллоҳ улардан рози бўлган, аммо улар истар-истамас катта гуноҳларга ҳам қўл урганлар. Ўша катта гуноҳлар (гуноҳи кабиралар) эвазига тавба қилиб, ўрнини солиҳ амаллар билан босишга ҳаракат қилганлар, Аллоҳ балки кечиргандир, бироқ, номаи аъмолидан ўчирмагандир. Бундайлар ҳам ҳазрати Расули акрам (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) шафоатларига мушарраф бўлар эканлар. Ҳазрати Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) “Менинг шафоатим умматим орасидаги шундайларга насиб этадики, улар гуноҳи кабиралар ҳам қилган бўладилар” – дея, марҳамат қиладилар. Муҳаммад бин Аби Умайр айтиб беради: Кунларнинг бирида ҳазрати Имом Мусойи Козим (алайҳис салом) ҳузурларига мушарраф бўлдим, ҳазрати Имом Мусойи Козим (алайҳис салом) “Аллоҳ куфр йўлини тутганлар, Аллоҳнинг ҳақлигини инкор этадиганлар, залолат ва ширк аҳлидан бўлганлардан бошқаларни абадий жаҳаннам ўтида ёқмайди. Кичик гуноҳлар (гуноҳи сағиралар) ни сўрамайди. Аллоҳ таборак ва таоло шундай марҳамат қилган: Агар сизлар ман этилган гуноҳларнинг катталаридан (гуноҳи каибралардан) сақлансангиз, кичик гуноҳларингизни сизлардан ўчирурмиз ва сизларни роҳатбахш манзил жаннатга киритурмиз.” Шунда яна ҳазрати Имом Мусойи Козим (алайҳис салом) га арз этдим: Эй Аллоҳ Расулининг зурриёди, унда кимлар шафоатга ҳақли бўлади? Имом Мусойи Козим (алайҳис салом) буюрдилар: Мен отамдан, отам отасидан ва охири ҳазрати Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) дан эшитганларини “Менинг шафоатим умматим орасидаги шундайларга насиб этадики, улар гуноҳи кабиралар ҳам қилган бўладилар” – дея марҳамат қилганлар. 📚Эҳсон Қароатий Сўтуденинг “Мақоми Маҳмуд ёхуд шафоат Қуръон, ҳадислар ва ақл нуқтаи назаридан” китобидан иқтибос олинган. Саййид Азиз Саййид Исо ўғли таржимаси Илтимоси дуо...

МЎЪМИН ГУНОҲКОРЛАРНИНГ ШАФОАТ ТОПИШЛАРИ Диний тарбия шундай нарсани талаб қиладики, шафоат масаласи ноаниқ қолмоқлиги керак. Сабаби, муқаддас Қуръон китобимиз ҳам бу масалани ноаниқ баён этгандир. كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿۳۸﴾ إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ ﴿۳۹﴾ فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿۴۰﴾ عَنِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۴۱﴾ مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ ﴿۴۲﴾ قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ﴿۴۳﴾ وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ﴿۴۴﴾ وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ ﴿۴۵﴾ وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۴۶﴾ حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ ﴿۴۷﴾ فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ﴿۴۸﴾ Ҳар бир жон ўзи дунёда қилган яхши ва ёмон амали билан гаровлидир. Фақат ўнг томон эгаларигина жаннатларда бир-бирлари билан савол-жавоб қилурлар жиноятчи кофирлар ҳақида. Улар дўзах аҳлига: “- Сизларни Сақарга нима киритда?” – деганларида, улар айтурлар: “- Бизлар дунёда яшаган пайтимизда намозхонлардан эмас эдик, мискинга Аллоҳ бизга берган бойликдан таом берувчи бўлмадик. Бизлар беҳуда гапларга берилиб кетувчилар билан бирга гапга берилиб кетар ва жазо кунини ёлғонга чиқарар эдик то аниқ нарса (ўлим) келгунича.” Энди шафоат берувчиларнинг шафоати уларга фойда бермас. (Қуръони карим, муборак “Муддасир” сураси 38-48 оятлар) Бинобарин, Қиёмат кунида ҳар бир киши ўзи бу дунёда қилган яхшию-ёмон қилмишлари юзасидан масъулиятини зиммасида кўтармоқлиги керак. Бу дунёда қилган хато ва гуноҳлари эвазига сўроқ қилинурлар (тергов қилинурлар). Фақатгина, ким ўнг томон вакилларидан бўлса, улар шафоатга эҳтиёж сезмасдан жаннат манзилларига киритилурлар. Агар ўнг томон вакиллари дўзахдаги жиноятчилардан бўлсалар, нима учун дўзахга тушиб қолганликлари ҳақида сўроқ қилинадилар. Улар дўзахга киришга асос бўлган бир неча сабабларини айтиб берсалар ҳам, шафоат бергувчиларнинг шафоатлари ҳеч бир фойда бера олмас. Юқоридаги фикр шундай нарсани билдирадики, ўнг томон вакиллари (жаннатга лойиқлар) ҳақиқатан ҳам ўнг томон асҳобларидан бўлсалар, улар ҳатто шафоат ҳам фойда бермайдиган гуноҳларга қўл урмаган бўлишлари керак эди. Шунда, кичик ва афв этилишига лойиқ бўлган хатолар, гуноҳлар баробарида шафоат бергувчилар шафоатларини бера олурлар. Юқорида келтирилган оятлар Маккада ва ҳазрати Расули акрам (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) га пайғамбарлик даражаси берилган – беъсатнинг илк даврларида нозил бўлган ва у пайтларда ҳали намозлар ва закот ҳозирги мустаҳкам шаръий ҳукмлар асосида амалга оширилмаган. Ҳолбуки, бу оятлар намозни адо этмаганларга кимсаларни дўзах аҳлидан деб ҳисоблаган. Шундан маълум бўладики, юқоридаги оятларда намознинг тилга олинишидан мақсад, Худога эътибор ва муҳаббат, жиддий ҳолатдаги ягона Аллоҳга сиғинишга ундов ва ибодатларни ҳам даврига мос равишда имкон қадар жиддийлик билан амалга оширишга; Бошқа масала, камбағал – мискинларга таомларидан улашиш ва муҳтожларга ёрдам қўлини чўзишдан бўйин товлашнинг олдини олиш; Фоний ҳаётнинг ўйинлари ва инсонни фириб берувчи турли зеб-зийнатлари, инсонни охират ҳақида ўйлашдан тўсадиган турли ўйинқароқ амаллардан тийишга бўлган чақириқдир. Дўзах аҳли намозни тарк этиш, инфоқ (эҳсон) қилишни тарк этиш, дунё лаззатлари ва ўйинларига чуқур кириб кетиш ҳамда охиратда ҳисоб-китобни ёлғон деб билганлиги каби бўлган тўрт салбий хислатлари сабаб дўзахга лойиқ бўлгандир. Юқорида санаб ўтилган тўрт хислат инсонни дин арконларидан узоқлашиши учун муҳим восита бўлади. Чунки, дин – яъни, Аллоҳнинг китоби Қуръон ва маъсум ҳодийларга эргашиш демакдир. Шу икки воситани маҳкам тутган инсонлар ҳеч қачон дунёнинг фириб берувчи ўйинлари ва зеб-зийнатларига боғланиб қолмайдилар, ёмонликдан парҳез қиладилар, тақво либосини киядилар ва шу амаллар ортидан Аллоҳнинг гўзал чеҳрасини кўриш учун илҳақ бўлиб умрларини ўтказадилар. Ўнг томон асҳоблари шундай кишиларки, улар динда, эътиқодий масалаларда ва Худонинг махлуқотлари учун эзгу йўлда хизмат қиладиган зотлардир.

...давоми ✍️Имом Ҳусайн (а.с.) ҳарамларида рўй берган бошқа бир мўъжиза: Бир вақти Исфаҳондан Абулфазлил Аббос (а.с.) ҳарамлари гулдасталари (миноралари) ғиштларини олтин билан буркаш учун бир нафар заргар устани олиб келдилар. У унчалик ҳам ишининг устаси эмас бир лофчи эди. Гулдасталар ғиштини олтинга буркашда уларни бузиб қўйди. У ўзи билан бирга Ҳожи Муҳаммад деган шогирдини ҳам олиб келган эди. Шогирди доимо Қуръон мажлисларида ҳам иштирок этарди. У деди: “- Бир сирни очаман. Уни ҳеч кимга айтманг. Мабодо, агар мени танийдиганлар бўлса, иш пайтда халақит бермасинлар. Менинг қўлимга ғиштларни олтин билан ёпиш учун – килограмм олтин берардилар. Мен у бир килограммлик олтинларни Бағдодга олиб келиб махсус дастгоҳда қайта ишлатиб, қоғозга айлантирардим. Уни яна қайтариб олиб келиб, тирноқ олгандек қилиб, кичик-кичик бўлакларда қайчилардик. Бутта деган кура (қура) шаклидаги дастгоҳимиз бўларди. Шу қурага қайчиланган олтинларни солиб қиздирардик. Эришига оз вақт қолганида, унинг ранги қизил тус оларди. Шу билан қурага аланга бериб, бир тутардик-да шу билан олтин сувдек суюлиб, эрирди. Бу лофчи уста менга ҳамма нарсани айтиб, муҳим ҳолатларини айтмаган экан. Бу ишни қиладиган одам, доимо тухум ва сув истеъмол қилиб туриши, бетига маска тақиши керак экан. Ҳар гал олтиннларни эритган пайтда қурадан чиқадиган тутун инсон учун жуда ҳам зарарли экан, у нафас олиш органлари орқали бориб суякларга кирар экан. Мен шу аҳволда 48 дона ғиштга олтин билан ишлов бердим. Чиқадиган тутунни қандай қилиб бартараф қилишни бу лофчи уста менга айтмаган экан. Худо шоҳид, тутун оғзимга кириб, тишларимни оғритдики, қудуққа тушиб нажот топа олмаётган кимса каби, хонадан чиқиб кетиш учун деворларга чанг солардим. Ҳатто, кўзим ҳам кўрмай қолиб сув билан оғзимни чайиш учун имкон топа олмадим. Атрофимда бўлганлардан мени Нажафи ашрафга ҳазрати Али (а.с.) ҳарамларига олиб боришларини илтимос қилдим. Ўша кеча Абулфазлил Аббос (а.с.) ҳарамларида қолдим. Ўлимимга рози эдим. Ўша кеча шундай қаттиқ ухлаб қолибманки, бир неча кечаю-кундуздан бери, кучли оғриқ зарбидан бирор лаҳза ҳам ором топмаган эдим. Эрталаб уйғонсам, кечаги оғриқлардан бирор бир асар ҳам қолмаган. Ўзим-ўзимга дедим: “- Ё Амийрал мўъминийн! Мен нима хато қилдимки, бундай азоб мубтало бўлдим”. Ўша ҳолатдан бери, устахонанинг эшигига қарашим билан танамга ларза киради.” Худованди карим барчамизга Карбалойи муаллода Имом ҲУсайн (а.с.) ва Абулфазлил Аббос (алайҳис салом) зиёратларини насиби рўз айласин! Саййид Азиз Саййид Исо ўғли таржимаси https://t.me/ziyorat_tour

Ассалому алайкум, хайрли тонг азиз ватандошлар! ҲАЗРАТИ ИМОМ ҲУСАЙН (а.с.) ҲАРАМЛАРИ КЕКСА ХОДИМИ САЙЙИД ЯҲЪЁ ТИЛИДАН АБУЛФАЗЛИЛ АББОС (а.с.) ҲАМДА ИМОМ ҲУСАЙН (а.с.) ҲАРАМОАРИДА РЎЙ БЕРГАН ИККИ МЎЪЖИЗА Ҳазрати Абулфазлил Аббос (а.с.) ҳарамларига бир аёл кириб келди. Мен у пайтларда Қуръон илмидан дарс берардим. Ҳарамдаши назрлар хонаси бизларни хонамиз эди. Биз билан биргаликда яна бир нафар катта аҳамиятга эгу бўлган муаллимлардан ҳам бор эди. Бизлар ўша ердан туриб, Қуръон берардик. Рамазон кунларининг бирида бир аёл қўлида ўлар ҳолдаги болани кўтариб келиб илтижо қилишни бошлади: “- Эй Абулфазл! Ўзингиз яхши биласизки, мен саҳрода яшайман. Саҳрода бир чодирда яшмайман. Ихтиёримда бир бош сигиримдан бошқа нарсам ҳам йўқ. Оиламнинг тирикчилиги мана шу сигир ортидан ўтиб турибди. Мана шу сигирнинг сутидан қатиқ, пишлоқ (панир) оламиз ва шу билан тирикчилигимизни ўтказамиз. Сигирим сут бериши учун мен саҳродаги бор ўт-хашакни йиғиб келиб, унга едиришим керак. Агар бу ишни қиладиган бўлсам, боламга ким қараб туради? Боламга қарасам, сигирга қарай олмайман. Айтинг, мен нима қилай?” Аёл боласи билан бир четда ўтирди-да, бир чой қошиқда сув олиб боласининг оғзига томизди. Болани олиб бориб, Абулфазлил Аббос (а.с.) дафн қилинган қабр атрофидаги зариҳ олдига қўйиб, деди: “- Мана шу боламни, сизнинг ҳузурингизда қолдираман. Бозорга бориб, бир-иккита нарсаларни олиб қайтиб келаман. Мана шу бола сизники. Қайтиб келиб ё унинг тиригини ё ўлигини қайтариб олиб кетаман. Бошқа тоқатим қолмади.” Аёл бир соатдан кейин қайтиб келиб, зариҳ атрофига қўйиб кетган боласига қараса, бола “- Менинг онамни кўрганлар борми, қаерга кетди у?! Мен очман!” – деб, дод соларди. Шу билан бола ўзига келиб, тирик қолди. давоми... 👇👇👇

МУБОРАК ЗИЛ-ҚАЪДА ОЙИНИНГ ЯКШАНБА КУНЛАРИ ЎҚИЛАДИГАН НАМОЗИ ВА УНИНГ ФАЗИЛАТЛАРИ Китобларимизда айтилишича, муборак Зил-қаъда ойининг якшанба кунларида ўқиш мустаҳаб, катта савобларни қўлга критиш имконини берадиган, хусусан, ушбу намозни ҳузури қалб билан ўқиганлик сабабли ўтмишдаги гуноҳлар кечирилиши ва иймон билан жон таслим қилиш фазилатларини назарда тутган тўрт ракъатли намоз буюрилган. Ушбу намозни Зил-қаъда ойининг хоҳлаган якшанбаларидан бирида адо этиш керак. Мазкур тўрт ракъатли намозни ўқиш учун Зил-қаъда ойининг якшанбасида махсус ният қилиниб ғусл ва ортидан вузуъ олинади. Сўнгра, бомдод (субҳ) намозига ўхшаган иккита икки ракъатли намоз адо этилади. Ушбу намознинг ҳар ракъатида 1 маротаба “Фотиҳа”, 3 маротаба “Ихлос” (Қул ҳуваллоҳу аҳад), 1 маротаба “Қул аъузу бираббин нос” ва 1 маротаба “Қул аъузу бираббил фалақ” суралари ўқилади. Тўрт ракъат намоз тугагач, 70 маротаба “Астағфируллоҳа ва атубу илайҳ” – истиғфор (Аллоҳдан кечирим сўраш) ҳамда “Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллаҳил ъалиййил азийм” зикрлари айтилади. Мазкур икки зикрларни айтиб бўлгач, қуйидаги дуони ўқийсиз: "یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ" Яа ъазийзу, яа ғаффаару, иғфир лиман зунуби (ҙунуби)* ва зунуба жамийъил муъминийна вал муъминаат, фаиннаҳу лаа яғфируз зунуба илла ант. * зунуби (ҙунуби) – бу ерда араб алифбосидаги “зол” ҳарфи келтирилгани учун, араб тили қоидасига асосан “зол” инглиз тилидаги “th” каби тил ва тишлар орасида талаффуз қилинади Ҳазрати Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) Зил-қаъда ойининг якшанба кунларида ўқиладиган тўрт ракъатдан ҳосил бўладиган савоблар борасида шундай марҳамат қиладилар: “Ҳар ким Зил-қаъда ойининг якшанба кунларида тўрт ракъат намоз ўқиса, унинг тавбаси Ҳақ субҳонаҳу ва таоло даргоҳида қабул бўлади, гуноҳлари кечирилади, Қиёмат куни унинг душманлари ундан рози бўлгай, иймон билан дунёдан ўтади, икки дунёда ҳам мазкур намозни ўқиган инсондан иймони тортиб олинмайди, қабри кенг ва нурларга тўлади, ота-онаси ундан рози бўладилар, унинг ўқиган шу намози эвазига Аллоҳдан бериладиган ҳасанотлар ўзи, ота-онаси ва зурриётларини ҳам ўз ичига олади, ризқи фаровон бўлади, Малакул-мавт (ўлим фариштаси) Азроил (алайҳис салом) у билан меҳрибонликча жонини оладилар.” Илтимоси дуо, Ҳожи Акрам устоз Ҳаким ўғли Саййид Азиз Саййид Исо ўғли https://t.me/ziyorat_tour

ҲАЗРАТИ ИМОМ ҲУСАЙН (а.с.) ҲАРАМЛАРИ КЕКСА ХОДИМИ САЙЙИД ЯҲЪЁ ТИЛИДАН АБУЛФАЗЛИЛ АББОС (а.с.) ҲАМДА ИМОМ ҲУСАЙН (а.с.) ҲАРАМЛАРИДА РЎЙ БЕРГАН ИККИ МЎЪЖИЗА /қуйида таржимаси келтирилади. Саййид Азиз Саййид Исо ўғли таржимаси/ 👇👇👇

🕌🕌👉@ziyorat_tour🌴🌴🌴

🍃Гуноҳларингиз устидан мулоҳаза юритиб, бениҳоя уялиш ва тавозе билан кунига юз маротаба истиғфор айтинг: ‎أَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبِّى مِنْ كُلِّ ذَنْبِ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ 📿Астағфируллаҳа роббии мин кулли занби ва атуубу илайҳи.📿📿🌙 Маъноси: Роббимдан барча гуноҳларим учун кечирим сўрайман ва Унга тавба қиламан. 📿"Астағфируллоҳал ъазийм ва атубу илайҳ" - 100 марта.📿📿 📿"Аллооҳумма солли ъалаа саййидинаа Муҳаммадив-ва ъалаа аалиҳи ва соҳбиҳии ва саллим" - 100 марта.📿📿 📿"Субҳааналлооҳи валҳамдулиллааҳи ва лаа илааҳа иллаллооҳу валлооҳу акбар" - 100 марта.📿📿 📿"Субҳааналлооҳи ва биҳамдиҳии, субҳааналлооҳил ъазиийм" - 100 марта.📿📿 📿"Лаа ҳавла валаа қуввата иллаа биллааҳи" - 100 марта.📿📿 📿"Ҳасбияллооҳу ва ниъмал вакиийл" - 100 марта.📿📿 🕋https://t.me/ziyorat_tour