تاریخ مردم هزاره

دره‌صوف هم آزاد شد😊

مالستان سرانجام به دست مردم هزاره بازگشت. اتفاقی بسیار مبارک و خارق العاده. با این حساب هزاره‌جات تنها جایی در افغانستان است که حتی یک ولسوالی(شهرستان) هم در دست طالبان ندارد. ممکن است که به دره صوف اشاره کنید، اما دره‌صوف گرچه هزاره‌نشین است اما از لحاظ جغرافیایی جزو ترکستان و شمالی محسوب می‌شود و نه هزاره‌جات. البته ما همچنان نگران این تکه از خاک مردم هزاره هستیم و امیدواریم هرچه زودتر وضعیت سمنگان هم خوب شود و مردم دره صوف هم متعاقب آن آزاد شوند. این موفقیت در حالی به دست آمده که هزاره‌جات نه حامی بین‌المللی دارد، نه مرزی را در اختیار دارد و نه مهره‌های کلیدی و تاثیرگذاری در کابل از او نمایندگی می‌کنند. هرگاه به وضعیت جوزجان و فاریاب با داشتن چهره‌هایی چون خانواده دوستم، ایشچی و قیصاری و مجاورت با مرز ازبکستان نگاه شود و اینکه چگونه امروز در زیر چکمه امارت همه هست و نیستشان بر باد رفته، یا وقتی به هرات با آن ثروت و در اختیار داشتن قول اردو نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که مردم هزاره چه معجزه‌ای کرده‌اند.

درس ‌های دموکراسی برای همه نوشته : حسین بشیریه

#سهم‌ما_فقط_گریه_نیست! لینک گروه ستاد جذب کمک‌های مردمی: https://t.me/joinchat/tkiiJJEn86c0ZDlk

امروز بعد از مدتها فیسبوک به من اجازه داد تا حسابی باز کنم. رفتم و اول به صفحات چهره های مهم نظری انداختم. در حالی که صفحه آقای امیری را ورانداز میکردم، چشمم به پستی از او به تاریخ 14 ژانویه 2019 خورد. در این فرسته او دانشنامه هزاره را مذمت کرده و عیوب محتوایی آن را برشمرده است. در اواسط نوشته(بند پنجم) او به تخطئه کتاب «اسطوره شکسته» می‌پردازد و می‌آورد:«در اسطوره شکسته آمده است که آی اس آی در بیست و سه سنبله در غرب کابل میلیون ها پول مصرف کرد و 22 هزار نفر در این حادثه کشته شد.» از آنجایی که من بالغ بر ده بار کتاب اسطوره شکسته را خوانده‌ام، مطمئن بودم که این ادعا در این کتاب نیامده است. لذا به کتاب اصلی مراجعه کردم و دیدم علی نجفی/مسیح ارزگانی تعداد کشته شده‌ها را بین 2500 تا 6000 نوشته و تعداد مجروحین را بین 22 تا 29 هزار نفر. دو فرضیه مطرح است: 1- آقای امیری بین این دو رقم خلط کرده است، که نشان می‌دهد او در قضاوت خود دقیق نیست و به دقت تحقیق خود اهمیتی نمی‌دهد. 2- آقای امیری اصلا کتاب را ندیده و همین صحبتهای عوام در فیسبوک را شنیده است، که اگر چنین باشد وای بر ما با چنین محققانی. البته دوستداران ایشان با خلق و خوی خوشباشی و بی‌خیالی و بی‌عاری مثال‌زدنی هزارگی خواهند گفت:«گوی خرش! خوب کرده که آن کتاب چتیات را نخوانده.» اما به هوش باشید که ما در مقابل دیگران باید منضبط و دقیق باشیم و حرف مستند بزنیم. هزاره قابل خام شدن است و جو را نگاه می‌کند اما در مقابل فلان اروپایی و ایرانی و چینی که در مساله ما ذی نفع نیست ما با این روحیه «گو خرش» بیچاره خواهیم بود.