RARE

Yes. Here we go.

پنج صبح امروز خوابی نچندان سنگین صدایی در گوشم ، تا آخرین حد می‌کوبد همان گیتار، همان تک نوازی دقیق یادم نیست، اما ناخودآگاه ذهنم خوابی جدید برایم تدارک دید من بودم، یک کاغذ که تصویر آخرین خاطره‌ام از تو داشت یک خودکار و همان تک نوازی با گیتار الکتریک در گوشم تمام تراوشات ذهنم از تو از حال الانم تمام حرف‌هایی که خواستم بهت بزنم به زیباترین و دردناک‌ترین حالت ممکن در خودکار جاری میشد و خودکار تنها کاری که میکرد خط خطی کردن اون کاغذ بود بارها و بارها و بارها هر بار با فشار بیشتر (… Are you listening?) و موزیک تمام شد از خواب پریدم قلبم می‌کوبید بدنم میلرزید تمام اون جمله‌ها کاش یادم میموندن هیچوقت انقدر آزادانه حرف نزده بودم فکر میکنم دیگه از دست من کاری ساخته نیست ناخودآگاهم اما هوشیارانه میدونه، می‌بینه، خبر داره…

خندم میگیره به این احمقایی که بازیچه شدن رفتن رای دادن به این انتصابات از پیش تعیین شده، مضحک. 😂