بِیبیِ تُخْص⁦

دوس پسر فقط اونجاش که قهر میکنی محل سگ بهت نمیده

چقدر Aaaaaa سیو کردیم و آخرشم نفهمیدیم کیه یارو🍃🚶🏻‍♀

از این مدل خوشحالیا؛ که انگار تموم سلولا و عصبای زیر پوستت مور مور میشن از ذوق زیاد، از خنده ی از ته دل؛ از اینا رو آرزو میکنم واستون؛

بخوام مختصرتر و واضحتر بگم، هیچکس نمیدونه آینده چخبره و چی برامون تو آستینش داره. بارها دیدیم که یه تصمیم، یه اتفاق و یه حرف، یه زندگی رو تغییر داده. یه رشته از تصمیماتی که میگیریم و کارهایی که میکنیم، آینده ی ما رو رقم میزنه. بخش بزرگی از آینده دست ما نیست. میدونیم. ولی بخش کوچیکی ازش هم دست خود ماست. قبول ندارین؟:(

مهم نیست چقدر زمان سخت و مزخرف و طاقت فرسا بگذره، هممون میدونیم که دیر یا زود بالاخره میگذره. هیچ سختی همیشگی نیست همونطور که هیچ خوشحالی تا ابد نیست. زندگی فراز و نشیب داره. یهو یجا میبینی تپه های سختی که ازشون میگذشتی و یه زمانی بنظرت بزرگ و رد نشدنی میومدن تموم شدن. و بجات یه کوه سر به فلک کشیده و وحشتناک جلوته. میخوام بگم مشکلاتی که الان بنظرتون حل نشدنی میان، ممکنه اول کار باشن و مشکلات حل نشدنی تری هم جلوتون باشه:)))) یا اگه خوشبینانه فکر کنیم، ممکنه پشت اون کوه بلند، یه دشت سرسبز و خوشگل باشه ولی ما نمیتونیم ببینیمش تا وقتی که ازش رد نشدیم. و هزاران هزار احتمال دیگه. ممکنه اصلا کوهستانو رد کنی وارد دریا شی:))))))

داره بارون میاد:")))

لدفا اگه کسی میره تهران واسه مسافرت پاشه بیاد اینجا منم بندازه تو چمدونش =)

من سوال بی جواب مادرمم احتمالا.

غمگینم مثه آدمی که نمیزارن هر رنگی دلش میخواد لباس بخره و بپوشع :'|

اذیتش نکن ناراحتش نکن فقط بیخیالش شو.