زهرا عبدی

دیروز توربین #نیروگاه_رامین اهواز نشتی پیدا کرد و این نشتی یعنی نداشتن برق در اهواز و دیگر استان‌ها. برای تعمیر دو روز زمان لازم بود تا دمای محل توربین قابل تحمل شود و این یعنی نداشتن برق به مدت دو روز در فصل خرماپزان جنوب! تیم تعمیرات که شامل مهندسان خبره‌ی پالایشگاه است، به بهای جان تصمیم گرفتند مخزن را خارج از پروتکل و در حالت دمای نزدیک به هفتاد درجه! تعمیر کنند!! در خبرها خواندم، کار تعمیر توسط مهندسان جوان #رضا_خسروی و #محمد_امیری و دیگر نور دیدگان، در دل آن جهنم ۱۸ ساعت بدون وقفه ادامه یافت و در نهایت جوانان ایرانی موفق شدند. در سایت پالایشگاه نوشته رکورد جهانی در تعمیر در زمان و شرایط جهنمی خاص، شکسته و ثبت شد. دو روز پیش هم از جوانان زاگرس نوشتم ‌که‌ چگونه جان را در کف نهاده و با دست خالی و سپر جان، آتش جنگل‌های زاگرس را خاموش می‌کنند. ایران، اگر فردایی روشن دارد از وجود چنین چراغ‌های روشنی است. و شک ندارم دوزخ خواهد بود روزگار کسانی که در راس امور‌اند و قدر این گوهرهای ناب را نمی‌دانند. «زهرا عبدی» #ایران_دورت_بگردم #جوانان_ایران #پالایشگاه_اهواز . https://t.me/Abdinovelist

در ترور نافرجام ترامپ، این مرد خودش را سپر همسر و فرزندش کرد و جانش را از دست داد. دوستان عزیرم، می‌خواهم در این متن اشارتی نمایم به اینکه در یک سیستم ایدئولوژیک چگونه و با چه دقتی آموزش سیستماتیک «کوری» انجام می‌شود و در پیاش شستشوی مغزی. آن هم مغزی که بزرگترین موهبت هستی در زندگی فرد است. یک عمر از صدا و سیمای جمهوری اسلامی اینگونه تلقین کردند که در غرب و به‌خصوص آمریکا، چیزی فساد و فحشا نیست. مردان همه در پی برآوردن حوائج نفسانی‌اند و زنان همه در پی لخت‌شدن و فاحشه‌گری. در ویدئوی معروفی که همه دیدیم، رهبر مسلمین جهان؛ خمینی در برابر چشم مخاطبین در محل حاضر و همین‌طور مخاطبین پشت دوربین، با اشاره دست به شرمگاه خویش رو به جماعت می‌گوید «هدف اینا از زندگی اینه، اینا از زندگی اینو میخوان» در طول هزاران هزار سال زندگی بشری، تقابل یکی از راه‌های معتبر در راه شناخت عمیق و معرفت بشری بوده است. از ابتدایی‌ترین تقابل‌ها گرفته تا پیچیده‌ترین‌ها. ما بالا را از پایین آموختیم و سفید را از سیاه و زندگی را از مرگ. توجه شما را جلب می‌کنم به یک تقابل. در حالی که زیست-فرهنگ حماس با ساختن زرادخانه زیر مهدکودک‌ها و بیمارستان‌ها و پنهان کردن سلاح زیر تخت کودک، به آموزش فداکردن نسل جوان در پای پیران می‌پردازد، در این تصویر ما فداکردن نسل بعدی را پای نسل جوان می‌بینیم. نمی‌دانم ویدئوی اخیر یک فرد حماس را دیدید که بچه سه ساله‌اش را پرچم فلسطین به دست جلوی سربازان مسلح هل می‌دهد و فریاد می‌زند: بزنیدش، بزنیدش. دوربین به دست گرفته و امید دارد سربازان به بچه‌اش شلیک کنند و برای او خوراک رسانه‌ای فراهم کنند. بچه جلو می‌رود. با توجه به سابقه‌ی اینها، سرباز احتمال می‌دهد که بچه را بمب بسته باشند اما بچه که به سربازان می‌رسد، سربازان با او دست می‌دهند… یکی از راه‌های نجات از کوری نهادینه‌ی سیستماتیک، بازنگری در مفاهیم از طریق روش فلسفی معتبر تقابل است. گندزدایی از این آموزش سال‌ها وقت می‌برد اما برای رسیدن به تغییر باید در ذهن خویش اولین گام را برداشت. روان این مرد شاد.نامش؛ کوری کمپراتوره است. ۵۰ ساله، آتش‌نشان بازنشسته‌ و پدر دو فرزند بود

. اگر از احوالات من؛ زاگرس‌تان پرسیده باشید باید بگویم‌تان حالم اصلا خوب نیست. آتش به جانم افتاده و تمام تنم تاول است و گوشم از ضجه‌ی رفقایم سنجاب‌ها و خرس‌ها و کبک‌ها و ... غوغای رنج است. آتش تمام گیسوانم را سوزانده و فریادرسی نیست جز این عزیزان که در عکس می‌بینیدشان. این جوانانی که جان در کف نهاده و در درمای بالای پنجاه درجه سعی دارند آتش را خاموش کنند. ملت شریف ایران، اگر از احوالات پسرتان زاگرس پرسیده باشید باید بگویم‌تان تمام تنم در اتش سوخت و فریادرسی ندارم جز شما که دارو ندار من‌اید، چنان که من و البرز و دماوند و کارون و دریاچه‌ی ارومیه؛ تمام دار و ندار شماییم. مردم ما جز هم کسی را نداریم. آتش تنم را دریابید که جسم سخت ایران که من و دماوند و اروند باشیم، در جان نازک مردمانش است. #زاگرس_در_آتش #زاگرس_در_آتش_سوخت #آتش_سوزی_جنگلهای_زاگرس عکس سلفی: آرش نیکخو، از نیروهای خبره‌ی مردمی منطقه برای اطفا آتش

بیمارستان کودکان سرطانی در اوکراین توسط پوتین بمباران شده است. و اما واکنش جهان پرهیاهوی رسانه‌های چپ چه بوده؟ سکوووت… تمام داستان‌ها، فیلم‌ها، آثار هنری، کنش‌های اجتماعی کنش‌گران از نظر من راهِ به بیهوده است اگر نتواند به هر شکلی که می‌تواند، «موقعیت انسانی متناقض» را نشان دهد. اگر در طول روز حداقل یکبار به یک «موقعیت انسانی متناقض» در خود پی بردید، بدانید دچار پدیده‌ی دردناک اندیشیدن و تلاش برای انسان بهتری‌شدن هستید. رسیدن به درک «موقعیت انسانی متناقض» یعنی اینکه نمی‌توان انسان را در قالب هیچ ایدئولوژی و بسته‌ی فکری‌ای قاب گرفت و با ابزار آن ایدئولوژی قضاوتش کرد. «موقعیت متناقض انسانی» یعنی بتوانیم قضاوت خوب و بدِ انسان را خارج از تمام بسته‌های فکری و ایديولوژی‌های محبوب‌مان ببینیم. اگر ساکنِ هر نوع از انواع ایديولوژی هستید و حال خوبی با آن دارید، هیچ ایرادی ندارد. مشکل از انجا آغاز می‌شود که کسانی که خودشان را در یک نظام فکری می‌گنجانند و ذهنشان توسط آن نظام فکری اداره می‌شود خیلی راحت می‌گویند این چیز بد است و ان چیز خوب. طرفداران ما به سرمنزل یقین می‌رسند و مخالفان ما به سراشیب تباهی. مهم‌ترین آسیبی که بسته‌های فکری و اخلاقی به ذهن وارد می‌کنند، فلج کردن قدرت همدلی انسانی در فرد است. یک فرد ایدئولوژی‌زده از میان تمام فجایع عالم به چیزی واکنش نشان می‌دهد که توسط ایدئولوژی در ذهن او به دو جبهه‌ی «خوب و بد» تقسیم شده است. برای همین است که اندیشیدن دردناک است چون وقتی در یک ایدئولوژی قرار می‌گیری، از اندیشیدن به متناقض‌ها خلاصی و راحت‌تر با دنیا کنار می‌آیی. تمام داستان‌های خوب و فیلم‌های خوب به ما یاد می‌دهند چگونه انسان را خارج از بسته‌های فکری، انسان ببینیم برخورد دوگانه با موضوع واحد، درست در برابر چشم‌ها و افکار عمومی، نتیجه‌ی قطعی‌اش، سقوط عدالت است دنیای چپ در برابر ویران‌کردن بیمارستان کودکان سرطانی توسط پوتین لال شده است. زِبِل‌هایشان عکس بیمارستان را گذاشتند و سازمان ملل متحد را شماتت می‌کنند و نه پوتین!!!! بیماری ذوب در ولایت کمونیستی شدن، از حادترین نوع بیماری‌های ایدئولوژیک است برای حفظ ظاهر هم شده، تکانی به خودتان بدهید. بی‌نهایت زشت است که یک کمونیست فقط به مرگ متحدان فکری‌اش واکنش نشان می‌دهد. رفتار کنش‌گران چپ نسبت به بمباران بیمارستان کودکان سرطانی، یعنی سرِ جوامع رفیق‌های چپ ما سلامت، بگذار بقیه و از جمله کودکان غیرچپ‌زاده، تکه‌تکه شوند #پوتین_جنایتکار_جنگی https://t.me/Abdinovelist

«معرفی کتاب» -دوست بازیافته من نوشته فرد اولمن شب از نیمه گذشته رمان جدید را دست می‌گیرم تا بیست دقیقه بخوانم و بخوانم. به خود می‌آیم، ساعت نزدیک چهار صبح است. یک نفر در من با خودش می‌گوید: بدبخت شدم. فردا از دست رفت. دیگری رو به او می‌گوید: برو بابا. عوضش چه حالی کردیم. مدت‌هاس مدیدی بود چنین اتفاقی نیفتاده بود. اینکه کتابی دست بگیرم و نفهمم چی به چی شد. داستانی به شدت روان و به شدت انسانی. با اینکه نیم قرن پیش نوشته شده اما انگار برای همین امروز ما نوشته شده. خلاصه‌ی داستان: ‌‎هانس شوارتس، نوجوانی یهودی، در مدرسه‌ای با کنراد فون هوهنفلس، فرزند خانواده‌ای سرشناس و اشرافی، دوست می‌شود. دوستی این دو در بحبوحه‌ی روی کار آمدن حزب نازی و قدرت گرفتن هیتلر در سال ۱۹۳۲ شکل می‌گیرد. ‌‎این وقایع سیاسی بر دوستی هانس و کنراد اثر می‌گذارد و زندگی هر دو آن‌ها را دگرگون می‌کند. ‌‎فرد اولمن با نگاهی انسانی و روایتی خواندنی و روان از تأثیرات جنگ و فاشیسم سخن می‌گوید. آرتور کوستلر، در مقدمه‌ای که بر این کتاب نوشته است، از آن به عنوان شاهکاری یاد می‌کند که به‌رغم موضوع دردناکش با لحنی آرام و سرشار از دلتنگی نوشته شده است. پیشنهاد می‌کنم اگر نخوانده‌اید، کتاب را بخوانید. باعث می‌شود به این فکر کنیم اختلافات ایدئولوژیک چه میزات هراس‌آور روی زلالی روابط انسانی و در کل سرنوشت انسان تاثیر می‌گذارد. «زهرا عبدی» #معرفی_کتاب_خوب #معرفی_کتاب #فرد_اولمن #نشر_ماهی #مهدی_سحابی #زهرا_عبدی https://t.me/IranVijIran

گفتگوی آنلاین من با ناکجا با موضوع: تجربه‌ی نوشتن ادبیات کلاسیک فارسی و جهان موضوعات محوری در کتاب‌های من رمان تازه منتشر شده‌ی من با عنوان #پدران_و_بی_پدران «قسمت اول» https://t.me/Abdinovelist