Danse Macabre

شاید اخرین ایس کافی تابستون؟!🤎

دیلی هارین یکی از دیلی‌های موردعلاقمه. جوری که قلمش حالم رو خوب میکنه، عکس‌ها و ویدیوهایی که از سگش میذاره، ویس‌هایی که توشون کتاب میخونه، مکالمه‌های شبانه‌ش با ممبراش، یکی از انسان‌های بسیار محترم. شبیه خونه ست دیلیش! لذت ببرین☕️

یکی از دلایلی که نوشتن رو دوست دارم، جدا شدن از دنیای کدرِ واقعی و غرق شدن در دنیای شیرینِ خیاله. رنگ بخشیدن به دنیای واقعی کار سخت و طاقت‌فرسایی شده و گاه من در شکل دادنِ هیچ چیزی نقش ندارم اما حرکت انگشت‌های مشتاقم روی کیبورد همه‌چیز رو شکل می‌ده و به دنیایی که می‌خوام رنگ می‌بخشه. در دنیای نوشتن گاه کدرترین چیزها هم لذت‌بخش و آرامش دهنده تلقی می‌شن.

POV: عصرِ پاییزه، آسمون پر از ابرهای خاکستریه، نشستی کنار پنجره و یه نسیم خنک میاد داخل، صدای آروم موسیقی موردعلاقت رو میشنوی، نم نم بارون زمین رو میپوشونه و بوی خاک بارون‌خورده بلند میشه، یه لیوان چای معطر ریختی و منتظری سرد بشه، کتاب جدیدی شروع کردی، احساس میکنی این اواخر آدم بهتری شدی، دلت میخواد بنویسی، دلت میخواد انجمن شاعران مرده و هری پاتر رو برای هزارمین بار ببینی، دلت میخواد سریال Glimore girls رو شروع کنی. دلت میخواد چیز جدیدی یاد بگیری. پتوی نازکی دور خودت میپیچی و از صدای بارون لذت میبری. پاییز برای تو فصل زنده بودن و زندگی کردنه.

فعلا اینو بپذیرین🫴🩶

نیاز به عکس کامل از کتابخونه‌ت دارم.😭

“The world isn’t split into good people and Death Eaters. We’ve all got both light and dark inside us. What matters is the part we choose to act on. That’s who we really are.” –Sirius Black