Zonnevlam

"... Wil tot verbranden in eigen vlam moet in u zijn: hoe wilt gij nieuw worden, wanneer gij niet eerst tot as geworden zijt?" Friedrich Nietzsche in Aldus sprak Zarathoestra, deel 1. 🜨🔥 t.me/Zonnevlam.

Het is dus mogelijk dat Tuisto een andere naam of een ander aspect is van de god Wodan. Wodan is op verschillende manieren tweedelig/tweevoudig. Hij is de god van de dood en oorlog en de god van wijsheid en creativiteit. Hij is priester van de goden maar ook de god van priesters. Hij brengt offers en is degene die offers ontvangt. Net zoals Tuisto werd Wodan ook gezien als de voorvader van de Germanen. Hij gaf de eerste mensen vorm, leven en een ziel. Veel koningen en edelen beweerden daarnaast ook een directe afstammeling te zijn van de god.

Tuisto en Tveggi. Over de oorsprong van de Germanen, schreef Tacitus in zijn werk Germania het volgende: "Ze bezingen in oude liederen, de enige vorm van herinnering en geschiedschrijving die zij kennen, dat de god Tuisto uit de aarde is voortgekomen. Zij kennen hem een zoon Mannus toe, de oorsprong en stichter van het volk..." Hieruit leert men dat de oude Germanen zichzelf zagen als de nakomelingen van een god genaamd Tuisto, die ze in liederen bezongen. De naam Tuisto is hoogstwaarschijnlijk een verlatijnsing van het Oergermaanse *Twiskō, dat twee of tweevoudig betekent. Dit verwijst mogelijks naar de aard van de godheid, al is het niet duidelijk wat dat precies inhoudt. Ondanks dat Tacitus aangeeft dat deze god van groot belang was bij de Germanen, vindt men de naam Tuisto niet terug in de Edda's. Een naam die men er wel in vindt is Tveggi. Dit is een kenning voor de god Wodan (Woen), en vertaalt men als tweede of tweedelig.

"Wijk echter niet! Treed rampspoed steeds dapper tegemoet, uw lot ten spijt." De Sibille van Cumae aan Aeneas. Fragment uit boek 6 van de Aeneis. 🜨🔥 t.me/Zonnevlam.

"Een man die ongetwijfeld de bevrijder van Germanië was. Een man die het Romeinse volk tartte, niet — zoals andere koningen en krijgsheren — toen het rijk nog maar net opkwam, maar juist toen het zijn grootste bloeitijd doormaakte. Een man die in gevechten zowel voor- als tegenspoed kende maar in de oorlog ongeslagen bleef. Zevenendertig jaar heeft hij geleefd, en twaalf daarvan als machthebber, en nog altijd wordt zijn roem bezongen bij de vreemde volkeren." Tacitus over Arminius; fragment uit boek 2 van zijn Jaarboeken (Annales). 🜨🔥 t.me/Zonnevlam.

"Mythe is de geheime opening waardoor de onuitputtelijke energieën van de kosmos uitstromen in de culturele uitingen van de mens. Godsdiensten, filosofieën, kunsten, de maatschappelijke uitingen van de primitieve en historische mens, cruciale wetenschappelijke en technologische ontdekkingen, ja zelf de dromen die de slaap verstoren borrelen op uit de oerbron van de mythe." Joseph Campbell in de proloog van De Held met de Duizend Gezichten. 🜨🔥 t.me/Zonnevlam.

Het Meifeest. De natuur staat weer in bloei, en dat vieren we met het Meifeest: een feest ter ere van de vruchtbare lente. Vaak werd deze periode met de godin Frouwa (Vrije) geassocieerd. Het Meifeest gaat gepaard met het het oprichten van een meiboom, het aansteken van vreugdevuren, het verbranden van kruiden en gedans. Oorspronkelijk was de dag van deze viering afhankelijk van de streek waar men woont maar tegenwoordig worden ze nog maar enkel gehouden in een beperkt aantal gemeenten in zowel Vlaanderen als Nederland. 🜨🔥 t.me/Zonnevlam.

"Het volksgeloof is een lied; een prachtig lied van eeuwige wijsheid en eenheid. Vergeten maar niet verloren. Tegenwoordig, in het tijdperk van de moderniteit, de ijzertijd, kan de deun en de melodie van dit eeuwenoude lied nog altijd gehoord worden. Deze deun, nu verward en vol stukken en flarden van herinneringen, is niettemin van een diepzinnige oorsprong." Askr Svarte in zijn boek GAP, bz. 154. 🜨🔥 t.me/Zonnevlam.

De goden die men niet gelijk kon stellen aan die van Rome, kregen een gelatiniseerde naam, zoals Hludana, Hariasa en Nehallenia. Het gelijkstellen van Wodan met Mercurius lijkt op het eerste gezicht misschien niet erg logisch, tenzij men naar de wat esoterischere aspecten van beiden kijkt. Zowel Wodan als Mercurius begeleiden de zielen van overledenen naar het hiernamaals. Daarnaast worden beide goden geassocieerd met het ontstaan van het schrift en het beoefenen van magie. In de Germaanse gebieden was, naast Hercules, Mercurius de meest populaire van de Romeinse goden. Dat is te zien aan de hoeveelheid wijaltaars die men nog kan vinden die in zijn naam zijn opgedragen. Op een één hiervan krijgt Mercurius de bijnaam Hranno, een naam die verwant is met het Oudnoorse Hrani; een kenning van de god Wodan.

Mercurius in Germanië. "Van de goden vereren ze [de Germanen] vooral Mercurius, aan wie ze het als plicht hebben op zekere dagen ook mensen te offeren." Tacitus over de goden van de Germanen, in zijn boek Germania. Rond 50 v.Chr. veroverden de Romeinen, onder leiding van Julius Caesar, het gebied van Opper- en Neder-Germanië. Ondanks dat deze verovering grotendeels met het zwaard bereikt was, vond er geen demografische omwenteling plaats: de lokale bevolking bleef waar ze was, alleen maakte deze zich aspecten van de Romeinse cultuur eigen. Op godsdienstig vlak had dit het interessante gevolg dat men de inheemse goden wel bleef vereren maar men begon ze "gelijk te stellen" met de goden van Rome: Donar (Donder) werd Hercules, Tiwaz (Tuw) werd Mars en Wodan (Woen) werd Mercurius.