کسرای گیلانی

مجموعه‌ای از آثارِ ارزشمند خوش‌نویسی و نگارگری هنرمندانِ ایرانی معروف به "مُرَقَّعِ وین" مربوط به اوایل دوره‌ی صفوی، این مجموعه‌ی نفیس در "کتابخانه‌ی ملی اتریش" نگهداری می‌شود. #خوش‌نویسی #نگارگری @Honarrvareh

دندان شکند مگر سرودم، باری آزد چون تیغ هر سرودم، باری ز آنان کآلودند دری با تازی بی‌تازی، بیشتر سرودم، باری...! #کسرای_گیلانی ۵۴۰۳/۳/۲

«ādur ēw husraw šabuhr nām» «آدور اِیو هوسرَو شابوهر نام» ترجمه از پارتی به پارسی: «آتشی به نام خسرو شاپور» (شاپور یکم/ سنگ‌نوشته‌ی خان زرتشت)

سرود باستانی و پارسیگ «درخت آسوری» یادگار دوره‌ی ساسانی گزارش: سعید عریان

سخن تو از پدرِ پهلوی‌سرود نیوش! مرا بخوان و دگر دل به یاوگان مسپر! در این زمانه‌، زمانِ هنرکُشانِ سترگ به ناگناهِ هنر گشت نانمان آجر نه خوال، خون چکد از خسته‌غَروِ خامهٔ من ¹ چنین بوَد رَهِ من تا ز من برآید خور فکنده‌اند جگرگوشگانِ مایان را تهی ز لاغم و دل هَی ز داغِ یاران پر ² نخسبد آتشِ خونخواهِ دیلمی‌مهتا ³ اگر چنین نِه‌ای از شیرِ غازیان دل بُر! خنیده‌خسروم؛ ار بوی خونشان شنوم هِلَم چمانهٔ شاهی، ز کین شوم خونخور ⁴ چنان مَرَخشَه‌جگرشان دَرَم که اندر شهر شوند روسیَه از من سگانِ بایندر...! ⁵ #کسرا ۵۴۰۳/۴/۲۳ 1_خوال: دوده، مرکّب(هم‌آوای خال) غَرو: قلم، نی که از آن قلم سازند. 2_لاغ: شادی و خوشی، هَی: هست. 3_اسپهبد مهتا دیلمی، سردار گیلان در جنگ ایران و تازیان. 4_چمانه: پیاله، ساغر شراب. 5_مَرَخشَه: نامبارک، نحس، شوم. سگان بایندر: چشمزد به سگ‌های خیابان زنده‌نام ناوسروان بایندر در غازیان.

سخن تو از پدرِ پهلوی‌سرود نیوش! مرا بخوان و دگر دل به یاوگان مسپر! در این زمانه‌، زمانِ هنرکُشانِ سترگ به ناگناهِ هنر گشت نانمان آجر نه خوال، خون چکد از خسته‌غَروِ خامه‌ی من چنین بوَد رَهِ من تا ز من برآید خور فکنده‌اند جگرگوشگانِ مایان را تهی ز لاغم و دل هَی ز داغِ یاران پر نخسبد آتش خونخواهِ دیلمی‌ مهتا اگر چنین نِه‌ای از شیرِ غازیان دل بُر! خنیده‌خسروم؛ ار بوی خونشان شنوم هِلَم چمانه‌ی شاهی، ز کین شوم خونخور چنان مَرَخشَه‌جگرشان دَرَم که اندر شهر شوند روسیَه از من سگانِ بایندر...! * #کسرا ۵۴۰۳/۴/۲۳ * سگان بایندر: چشمزد به سگ‌های خیابان زنده‌نام ناوسروان بایندر در غازیان.

مصری‌ناما! داغ‌دلا! دلسردا! بو کز نامت مصر مَژاوَد فردا! رویِ تو به باستانِ ایران بَرَدم در میهنم آرزوست میهن، دردا...! #کسرای_گیلانی ۵۴۰۳/۴/۲۲ مَژاو: واژه‌ای سُغدی‌است به معنی احیا. مژاوَد: احیا شود، زنده گردد.

مصری‌ناما! داغ‌دلا! دلسردا! بو کز نامت مصر مَژاوَد فردا رویِ تو به باستانِ ایران بَرَدم در میهنم آرزوست میهن، دردا...! #کسرای_گیلانی ۵۴۰۳/۴/۲۲ مَژاو: واژه‌ای سُغدی‌است به معنی احیا.

«چنین گفت زرتشت» نویسنده: فریدریش نیچه ترجمان: داریوش آشوری

به باد اگر برود این دژم‌سری که مراست ز سر برون نرودمان هوایِ این ایوان به پهلوانان تنگ اوفتد زمانه و گاه چه توف‌ها که ستاند از چپیرمان گیوان ز خامه‌ام چو سرانگشتِ کارگر نه نشان نه مردِ ریو بُدم، هم نبودم از دیوان دلم گرفت ز تک‌اوفتادنِ کسرا بسی سرود و سراینده‌ای‌است بی‌دیوان... #کسرای_گیلانی ۵۴۰۳/۴/۲۰ چَپیر: جمع، سپاه نشان: رد و اثر ریوْ: حیله و مکر