Nodirabegim

  Sabohiddin Ali Oqshom, ko’chalar gavjum bo’lgich mahalda ko’cha burchiga bir ayol va bir bolakay kelardi. Ayol burkanib olgan qora chodirasi bilan yuzini ham to’sar, ko’chaning nim qorong’uligida yerga qarab turgan bir juft nursiz ko’zgina ko’rinib turardi. Bolakay yonida tik turar, u cho’nqayib, chog’roq qop og’zini ochar, ichidan bir to’p o’yinchoq chiqarardi. Bular tayoq uchiga […]

Qayin, barging oqarib zimistonga tikilgan Mening onam sochlari oqarmadi hech qachon.   Qoqigul, yashil edi ukrain kengliklari Mening oltinsoch onam uyga qaytib kelmadi.   Suzarmisan buloqlar uzra, yomg’ir buluti? Mahzun onam ko’zlari hamma uchun yosh to’kdi.   Lo’ppi yulduz, miltirrab chirmashganing  nur oltin Mening onam ko’ksini teshib o’tdi qo’rg’oshin.   Eman eshik, kim seni olib […]

Негадир яқинлашиб келаётган вагон ичидаги машинистнинг кўзлари таниш кўринди. Қаерда кўргандим уни деб бир лаҳза ўйлагунча метро жойида тўхтади. Улгурмади. Метронинг тагига ўзини ташлашга улгурмай қолди. У сал орқароқ чекинди, вагон қаҳатмиди, деб ўйлади, беш дақиқа ўтмай кейингиси келади. Лекин машинист? Барибир, у таниш. Балки синфдоши ёки болаликдаги қўшнисидир. Ўзини унинг кўз олдида релсларга ташламагани яхши бўлди. Балки у эркак ҳам аёлни танирди, э бу фалончику, дерди. Кейин уни босиб кетдим деб бир…