[جانفَرسا]

یا مثلا اینکه تفکر در ذات خداوند برای ما سر درگم کننده است و پس از مدتی احساس میکنیم عقل مان به بن بست خورده، به این معناست که ورود به محدوده ای از دامنه ای نامحدود، برای ما ممنوع است! و خالق ما اینطور مقدر کرده که تا حدی بیشتر نتوانیم با عقلمان به موضوعات ورود کنیم. این خود دلیل بر این نمیشود که عقل ما ناقص است و موجودات کامل تری هم میتوانند حضور داشته باشند؟ به هر حال، یک دست ساخته ناقص به نام انسان، میتواند علت اثبات وجود نسخه های پیشرفته تری از مخلوقات باشد.

مثلا زندگانی مورچه ها در ابعاد بسیار کوچک تری از ما انسان هاست، آن ها حیات خود را منطبق بر بُعدی که در اختیارشان قرار داده شده ادامه میدهند، و شاید هیچگاه تفکری که بر اختیارات انسانی احاطه داشته باشد پیدا نکنند. یک چیزی در حد "دست بالای دست بسیار است" یعنی همینطور که اکوسیستم های کوچکتر از ما مشغول ادامه حیات اند و ذهنشان توانایی ادراک ما و شیوه ی زندگی ما را ندارد، امکان این موضوع بیشتر اثبات می‌شود که ما هم در سایه موجودات عظیم تر و پیچیده تری قرار گرفته باشیم.

یک نظریه ای هست که میگوید دنیای کنونی فقط سایه ای از جهان اصلی‌ میباشد. در اصل تنها یک بعد از ابعاد حقیقی، و این تنها دارایی انسان است. راوی توضیح میدهد که دنیایی دیگر با ابعاد واقعی و به معنای اصلیِ حقیقت داشتن، از دید ما مخفی ست.

خودم‌ را بی‌ تو دلخوش ‌می‌کنم ‌جانا به‌ هر نوعی گَهى ‌با اشک #جان‌فرسا گَهى ‌لبخند مصنوعی...! [هوشنگ ابتهاج] [برایِ ادمینِ جانفرسا..!]

در همه حال می‌روی.

لیکن همه این ها فقط یک خواب بود.

خواب دیدم قطار در ایستگاه آخر متوقف شد و تو از آن پیاده شدی.

خواب دیدم به رویم لبخند زدی.

خواب دیدم باران می‌بارد و تو می آیی.

در مرحله کاشت مانده ایم، قسمتِ داشت و برداشت برای اغنیاست.