Ahvan
گاه عواطف انسان خود را در خفایِ حالاتِ چهره و گفتار و بیان پنهان میکنند... 📝Writer
إظهار المزيد424المشتركون
-224 hour
-87 يوم
-2530 يوم
- المشتركون
- التغطية البريدية
- ER - نسبة المشاركة
جاري تحميل البيانات...
معدل نمو المشترك
جاري تحميل البيانات...
حالا میفهمم که نیمچه خدا شده بودم، ماورای همه احتیاجات پست و کوچک مردم بودم، جریان ابدیت و جاودانی را در خودم حس میکردم...
بوف کور
صادق هدایت
@SalehiAhvan| Michael Ortega
هەرمێ! وەی وەی هەرمێ!
سینگۆلەت باغی ورمێ!
لەسەر سینەی دوو کوێن
ناوێرم دەسیان کەمێ!
عالەمم لێ دیارە،
بۆیە لێی دەکەم شەرمێ!
☕️ @SalehiAhvan |@KBC_LM
صدای تکرارناپذیرِ یگانه اسطوره و خالق و پروردگارِ موسیقی کوردی؛ حسن زیرک.
زیرکی که خود به گذر از تاریکی مشغول بود و آنچه از او برجای ماند ستارهای دنبالهدار و نور و روشنایی بود بر آسمان تاریک شبهای ما و نیز تاریکیهای روزگارمان. زیستگاه انسان گاهی در روز و روشنایی نیز به تاریکی و بنبست میرسد، آنگاه است که تمنا و خواهش انسان، اندک نوری است که او را از انحطاط و درههای پنهان نجات دهد...
🖋 اَهوَن صالحی
🛰@SalehiAhvan |حسن زیرک
گویا انسان در روزگاری لاشه و جسم خستهٔ خود را بیشاز قهرمان روزگاران خویش میطلبد!
انسان' مجموعهای است پیچیده و به دور از درک و دریافت دیگران. آنچه شخصی از درون با آن در جنگوگریز است ممکن است برای دیگری هیچ تعریفی نداشته باشد. رنج نقطهٔ اشتراکی ندارد و همدردی و گفتوگوهای بیرونی نه تنها مرهمی نیست که خود گاهی رنجشی دیگر است و زخمی دیگر.
انسان در خوشیها و برتریها زیستنش در جمع و گروه تعریف میشود اما در سختیها خودش هم باریاست اضافهبر خویش!
🖋 #اهون_صالحی
@SalehiAhvan ✅
گویا انسان در روزگاری لاشه و جسم خستهٔ خود را بیشاز قهرمان روزگاران خویش میطلبد!
انسان' مجموعهای است پیچیده و به دور از درک و دریافت دیگران. آنچه شخصی از درون با آن در جنگوگریز است ممکن است برای دیگری هیچ تعریفی نداشته باشد. رنج نقطهٔ اشتراکی ندارد و همدردی و گفتوگوهای بیرونی نه تنها مرهمی نیست که خود گاهی رنجشی دیگر است و زخمی دیگر.
انسان در خوشیها و برتریها زیستنش در جمع و گروه تعریف میشود اما در سختیها خودش هم باریاست اضافهبر خویش!
🖋 #اهون_صالحی
@SalehiAhvan ✅
■
در لحظاتی، اندکی از حجم سنگین زیستن را به فراموشی میسپارم و اندکی دیگر را پذیرا میشوم و مقابله را کنار میگذارم. اما اکنون در مسیری که طی شده، در آن حجم بسیارِ رنج و ناخوشی درونی، خود را مقید به چیزی نمیدانم؛ نه پذیرش و نه فرار و نه فراموشی. حالتی است مبهم و درهمتنیده؛ حالتی که انسان کشش بیشتری به "نخواستن" دارد. توانایی و قدرت خویش را نمیخواهد و آنچه که اندک سوسویی هست برای تسکین اضطراب هستیاش، آن نخواستن و نپذیرفتن است و در خود غرق شدنی است طولانی...
گویا انسان در روزگاری لاشه و جسم خستهٔ خود را بیشاز قهرمان روزگاران خویش میطلبد!
انسان' مجموعهای است پیچیده و به دور از درک و دریافت دیگران. آنچه شخصی از درون با آن در جنگوگریز است ممکن است برای دیگری هیچ تعریفی نداشته باشد. رنج نقطهٔ اشتراکی ندارد و همدردی و گفتوگوهای بیرونی نه تنها مرهمی نیست که خود گاهی رنجشی دیگر است و زخمی دیگر.
انسان در خوشیها و برتریها زیستنش در جمع و گروه تعریف میشود اما در سختیها خودش هم باریاست اضافهبر خویش!
😀✏ #اهون_صالحی
@SalehiAhvan ✅
سهشنبه
۴ اردیبهشت ۱۴۰۳