Déjà Vu | دژاوو

سلام. بشینید زبان انگلیسی یاد بگیرید. اگر هم کم بلدید، تقویتش کنید. زندگی‌تون رو نجات می‌ده. حیاتی‌ترین مهارتیه که یک جوانِ قرن بیست‌ویکمی باید داشته باشه. با گسترش تکنولوژی و شبکه‌های اجتماعی، انگار کل جهان به‌هم پیوسته و یکی شده؛ و برای پیشرفت در این کل واحد، واسطه‌ی اصلی‌تون زبانه. با زبان بلد بودن، نه تنها به تمام منابع بین‌المللی رشته‌تون اعم از مقالات و کتاب‌های رفرنس و سایت‌ها و کانال‌های یوتیوب دسترسی دارید، بلکه می‌تونید درآمدزایی هم بکنید؛ با کارهایی مثل ترجمه و تدریس و حتی کارهای تجارتی و توریسم. پس به‌نظرم باید خیلی جدی بگیرید این مسئله رو. من آدم‌هایی رو می‌شناسم که تدریس زبان رو به‌عنوان کار پاره‌وقت دانشجویی شروع کردن و الان ماهی ۳۰-۴۰ میلیون درآمد دارن از این راه. حالا این‌که چطور یاد بگیرید با خودتونه. عده‌ای می‌تونن با منابع موجود در اینترنت خودآموز پیش برن، عده‌ای نیاز به کلاس دارن.

سلام آی‌سو. امیدوارم خوب باشی. یک پیشنهاد داشتم. به عنوان کسی که سال اول دانشجوییش رو گذرونده، جالب می‌شه اگه بگی چه مهارت هایی توی دبیرستان یاد بگیریم مفیده برامون توی دانشگاه؟ و تجربه‌ی خودت رو در این باره(سال اول دانشگاه) بگی. ممنونم الان که بحثش هست گفتن دوباره بگم.

به دوستانی که امروز از بند کنکور رها شدن تبریک می‌گم و به دوستانی هم که فردا قراره رها بشن صبر و شکیبایی آرزو می‌کنم. امیدوارم به هر نحوی که خودتون دوست داشتید پیش رفته باشه، و اگرم نرفته فدای سرتون. از آزادی‌تون لذت ببرید و شاد باشید. زندگی خیلی بیشتر از این‌هاست، و شما عددِ رتبه‌ی کنکورتون نیستید. فارغ از این‌که نتیجه چیه، شما انسان‌هایی ارزشمند، دوست‌داشتنی و محترم هستید. برای انتخاب رشته سعی می‌کنم پیشتون باشم، و بچه‌های گروه دژاوو هم بهتون کمک می‌کنن. این مرحله هم می‌گذره، پس سعی کنید با آرامش و امید بگذرونید.

چیزی که اینجا می‌گم صرفا تجربه‌ی شخصیمه و البته صد در صد می‌تونه خطای شناختی از جانب من باشه. اما طی دو سه سال اخیر که سعی در بهبود افسردگیم داشتم متوجه شدم زمان‌هایی که بی‌خواب هستم، نه تنها حس کوفتگی و خستگی تمام تنم رو می‌گیره، بلکه حس غمم افزون می‌شه و عمیقا احساس ناامیدی و ناکارآمدی بهم دست می‌ده. بیشتر گریه می‌کنم و توی عادی‌ترین موقعیت‌های روزمره کاملا مستاصل می‌شم. از یه جا به بعد این ارتباط برای من به حدی روشن شد که قانون گذاشته بودم اگر فکر خودکشی به سرم زد یا یه دفعه گریه‌م گرفت یا تصمیم‌های تکانشی برای تخریب یک موقعیت یا رابطه گرفتم، در مرحله‌ی اول یه sleep check داشته باشم. و بعضی جاها واقعا جواب داد.

آیسو عزیز امیدوارم حالت خوب باشه. من خیلی دوست دارم در آکادمی دژاوو جوین بدم ولی معرفی دوستان رو که خوندم، حقیقتا خجالت کشیدم بیام! چون من دبیرستانی هستم و هیچ حرفی برای ارائه ندارم. تنها جهت اینکه علاقه به موضوعات مختلف و نظرات افراد دارم، پوست داشتم جوین بشم ولی واقعا خجالت می کشم. میشه بیام ولی خودمو معرفی نکنم؟ -مهشید

جالبه.

یه دوره‌ای به خاطر فوت کسی که دوسش داشتم بی‌خوابی شدید گرفته بودم. حتی تا دو روز و بیشتر نمی‌خوابیدم. کم کم بدنم ضعیف شد و دیگه توانایی انجام کاری نداشتم و بعد هم میل به خودکشی فراوان. یکی از روان‌پزشک‌هایی که رفته بودم می‌گفت میل به خودکشی به دلیل از دست دادن عزیزته با اینکه بهش می‌گفتم نه، خودش ازم قول گرفته بود که زندگی کنم. روان‌پزشک بعدی گفت به خاطر بی‌خوابیه. کم کم با قرص و تحت نظر بودن بی‌خوابی که رفع شد افکار خودکشی هم از بین رفت.

این سؤال رو توی آکادمی دژاوو مطرح کرده بودم و یکی از دوستان پاسخ جامع و کاملی بهش داد. گفتم اینجا هم بذارم برای شما.

#سوال دوستانی که در حوزه‌ی روانشناسی و علوم اعصاب سررشته‌ دارن؛ به نظرتون کم‌خوابی یا بی‌خوابی برای مدت‌های طولانی، چه نوع اثراتی روی مغزِ فرد در راستای تمایل اون به خودکشی داره؟ من فکر می‌کنم کمبود خواب، افکار خودکشی رو تشدید می‌کنه. (صرفاً یک ایده‌ی اولیه‌ست برام) اما آیا مطالعه‌ی علمی یا پژوهشی در این باره به طور جدی انجام شده؟ چطور می‌شه ارتباط این‌ها رو توجیه کرد؟

سلام به روی ماهت عزیزدلم💙 ۱۴۰۳ ات مبااررک🐉😍 این بحث واقعا در این مقال نمی‌گنجه، ولی من یه مقدماتی برات میگم قشنگ جونم :)) - این متاآنالیز که در سال ۲۰۲۰ نیچر منتشر کرده، بررسی خوبیه. (عموما برای جواب دادن به چنین سوالی که مشخصه خیلی روش تحقیق انجام شده، برو سراغ متاآنالیزهای ژورنال‌های معتبر) https://www.nature.com/articles/s41598-020-70866-6 توضیح میده که ۴۲ تحقیق رو از ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۹ بررسی کردن، ارتباط این دو فاکتور (اینسومنیا و افکار و رفتار خودکشی) معناداره، اما خیلی هم ارتباط قوی‌یی نیست. - مقاله‌ای که سال ۲۰۲۰ ژورنال Psychological Medicine منتشر کرده و دانشگاه کمبریج هم بازنشرش کرده هم جالبه: https://doi.org/10.1017/S0033291720000860 میگه که کاهش طول مدت خواب و بی‌خوابی، همبستگی مثبت دارن با ریسک خودکشی. - به این مقاله هم یه نگاهی بنداز، ژورنال American College Health منتشرش کرده: https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/07448481.2022.2155828 توضیح میده که اینسومنیا بین افرادی که در طول زندگی افکار و رفتارهای خودکشی دارن، شایع هست. - داخل پرانتز بگم که توی مطلبی که دانشگاه آریزونا درباره‌ی مقاله‌‌ی بالا منتشر کرده، یه نکته‌ی جالب ذکر شده: کم‌خوابی و بی‌خوابی، در خیلی از موارد، برخلاف بسیاری دیگر از عواملی که ریسک خودکشی رو افزایش میدن، قابل کنترل و رفع شدنه. (که بسیار خبر خوبیه :)) ) https://healthsciences.arizona.edu/news/releases/getting-good-nights-sleep-can-potentially-save-young-adults-life - این مطلب سایت دانشگاه کلمبیا (۲۰۱۶) رو ببین: https://www.columbiapsychiatry.org/news/how-sleep-deprivation-affects-your-mental-health یه توضیح جالب داره: میگه که اینسومنیا هم باعث و هم نتیجه‌ی اختلالات روانی دیگری مثل افسردگی هست و این اختلالات از فاکتورهایی هستن که ریسک خودکشی رو بالا می‌برن. این میتونه یکی از دلایلی باشه که ارتباط دو فاکتوری که مطرح کردی رو توضیح بده. - در ادامه‌ی همین صحبت یه نگاهی به این بنداز: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3791319/ توضیح میده که چطور اینسومنیا و افکار و رفتارهای خودکشی, ممکنه مرتبط بشن. مثلا توضیح میده که اینسومنیا باعث ایجاد احساس ناامیدی میشه که یکی از ریسک فاکتورهای اصلی خودکشی به حساب میاد. یا باعث میشه توانایی‌های شناختی فرد افت کنه، و نتونه درست حل مسئله کنه که منجر بشه به خودکشی. - و اما در پی همین صحبت، کتاب DSM-5 (که معتبرترین و جهانی‌ترین منبع اختلال‌شناسی روانی هست) یک فصل درباره‌ی اختلالات خواب داره، اونحا توضیحات جالبی میده: ۱. بسیاری از اختلالات روانی با مشکلات خواب همراه هستند. ۲. بسیاری از مشکلات خواب، میتونن پیش‌بینی کننده‌ی ابتلا به بعضی از اختلالات روانی باشن، مثل افسردگی بالینی شدید. ۳. بخش دیگری از کتاب توضیح میده که از اونجایی که نمیشه دقیق گفت اختلالات روانی باعث مشکلات خواب هستن یا برعکس، میگیم همبستگی دارن با هم (این نکته رو گفتم که حواست باشه چطور نتیجه‌گیری می‌کنی :)) اگه قرار باشه مشکلات خواب باعث اختلالات روانی و افزایش احتمال خودکشی باشن، اونوقت بین دو فاکتور مد نظرت میتونی رابطه‌ی علی برقرار کنی. اما اگر اختلالات روانی مشکل خواب و افزایش احتمال خودکشی ایجاد کنن، نهایتا بتونی رابطه‌ی همبستگی برقرار کنی…) از دید نورولوژیک هم می‌تونی دنبال علت ارتباط این دو فاکتور بگردی. مثلا توی همین کتاب DSM-5 توضیح میده که سیستم لیمبیک هم در مرحله‌ی REM خواب و هم در افسردگی و اختلالات خلقی دیگری موثره. آیا اختلال در کارکرد لیمبیک می‌تونه باعث بدخوابی و ایجاد اختلالاتی که شانس خودکشی رو بالا می‌برن بشه؟ از طرف دیگه خوبه که مدنظر داشته باشیم محرومیت از خواب، به طور موقت، در بیماران مبتلا به افسردگی، اثر ضد افسردگی داره. - در آخر، مسلما مقاله‌ای که سال ۲۰۰۷ منتشر شده دیگه معتبر به حساب نمیاد، اما اگه میخوای تاریخچه‌ی قدیمی‌تر تحقیقات رو هم بررسی کنی (که کار بدی نیست :)) ) برو سراغ این مقاله برای شروع: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2656315/ بررسی ادبیات تحقیق مرتبط با این موضوع هست و Neuropsychiatric disease and treatment منتشرش کرده و National Library of Medicine هم گذاشتتش بنابراین منبع خووبیه. آخرین نکته هم اینکه بوس برای شما و امیدوارم مفید بوده باشه برات.💙 روز خوبی داشته باشی.🪄