پادکست رادیو شب تهران

⁠ ⁣غلبه ی شیرین محتوا بر فرم . علی جعفری فوتمی به این اسکرین شات از برنامه هفته گذشته "رادیو دراماتیک" در عمارت روبرو دقت کنید. همین یک فریم که بی هیچ دلیل مشخصی من را یاد "شام آخر" داوینچی می اندازد می تواند هر برنامه سازی را به مرز سکته برساند. آنجا روی استیج ؛ به نظر می رسد برنامه کاملا از دست رفته است و در هیاهوی آن عده که پشت سر میز جمع شده اند و آن عده ی بسیار بیشتری که روبه روی میز ایستاده اند ؛ با یک برنامه ی رادیویی محیطی کاملا دفرمه مواجه شده ایم. اما در تمام این پانزده سال که به عنوان برنامه ساز رادیو( تهیه کننده؛ گوینده؛ کارشناس مجری یا مدیر یک گروه برنامه ساز) تجربه های مختلفی را از سر گذرانده ام ؛ بی شک این برنامه به یادماندنی ترینشان خواهد بود.جایی که تصمیم گرفتیم به آنچه واقعیت محتوایی موضوع این برنامه را تشکیل می داد احترام بگذاریم و در پاسخ به مطالبه به حق دانشجویان ؛ اجازه دهیم بی هیچ نگرانی برای از دست رفتن فرم یک برنامه رادیویی ، گفتگوهای بی رودربایستی و صریحی شکل بگیرد. طبیعتا امکان تریبون دادن به بیش از سیصد نفر از دانشجویان حاضر در محل عمارت روبرو که تقریبا همگی هم می خواستند صحبت کنند مقدورنبود اما تا انجا که امکان بود تلاش کردم امکان سخن گفتن از دانشجویان سلب نشود. دوستان گرانقدری قبل از شروع برنامه از سر دلسوزی انتقاداتی درباره نحوه انتخاب میهمانان ؛ موضع گیری ما به عنوان صاحبان برنامه و نیز عدم حضور دانشجویان طرح کرده بودند که از همه منتقدان خواستم تا پایان برنامه صبر کنند .به نظرم؛ همه آن نگرانی ها را در برنامه پاسخ دادیم. از برخی دوستان که قرار بود در برنامه به صورت تلفنی شرکت کنند اما به دلیل حجم بالای گفتگو این امکان فراهم نشد صمیمانه عذر می خواهم.از رحمت امینی، یوسف باپیری و بهزاد آقاجمالی بسیار ممنونم که هم دعوت ما را برای حضور در برنامه پذیرفتند و هم تا پایان با صبر و متانت به همه انچه گفته می شد گوش دادند و پاسخ گفتند .از همه دانشجویان معترض که در برنامه حاضر شدند و بی هیچ تعارف آنچه به نظرشان لازم وصحیح بود طرح کردند و از موضع به حق خود کوتاه هم نیامدند بسیار بسیار ممنونم .از دوستان خوب عمارت رو به رو هم باید تشکر کنم که ایجاد این فضا و موقعیت به جز با همراهی بی دریغ این دستان قطعا ممکن نبود و البته در نهایت خاضعانه ترین احترام ها راباید به دوستان و همکاران خوبم در رادیو دراماتیک تقدیم کنم . از اینکه با این گروه دوست و همکارم بسیار به خود می بالم و مطمئنم رادیو دراماتیک راه درستی را درپیش گرفته است. ⁣https://t.me/joinchat/AAAAAEAB4qVANETnKWupyA

بعد از 25 اپیزود از تولید برنامه دراماتیک تصمیم گرفتیم کمی استراحت کنیم و بعدتر برنامه رو ادامه بدیم. حالا ؛ خستگیمون در رفته و برنامه "خیره" رو با نگاهی صریح تر؛ گسترده تر و شفاف تر و البته مستقل به علاقمندان عرضه می کنیم. شماره صفر همین امشب ساعت 22.30 در اینستاگرام در پیج های @ali.jafarifootami @omid.taheri_56 @abdimeysam لطفا در اطلاع رساني به ما كمك كنيد

کارگاه تخصصی "رسانه ی من ؛ از ایده تا انتشار" برای دانشجویان برگزیده دانشگاه های علوم پزشکی. @tehrannightradio

سفینه ویجر در سال 1977 به فضا پرتاب شد. این سفینه با هدف گذشتن از کنار سیارات جهت شناخت فیزیکی و شیمیایی آنها و پیدا کردن فرا زمینی ها به کهکشان سفر کرد که هم اکنون در مرز و لبه کهکشان راه شیری قرار دارد. این سفینه با انرژی هسته ای کار میکند که به اندازه یک ماشین کوچک است. ناسا در داخل این سفینه یک دیسک از جنس طلا قرار داده است و روی دیسک آواهایی به چند ده زبان دنیا ثبت شده است. آوای فارسی این دیسک شنیدنی است👌 🆔 @tehrannightradio

چنان که هستم،هستم!🌼 یک موسیقی تلفیقی ایرانی تقدیم به شما دوستداران موسیقی. بند Axiom of Choice(اصل انتخاب) یک گروه ایرانی-آمریکایی با سبک ایرانی-تلفیقی بود که در سالهای ۱۹۹۲تا ۲۰۰۴ فعالیت میکرد. همچنین در سال ۲۰۰۲ آلبوم نیایش از این بند توانست برنده بهترین آلبوم ملل شود. فضاسازی عرفانی و ریتم هماهنگ سازهای مختلف بند همچنین شعرهای معنوی از نقاط برجسته کاری این گروه بود. @tehrannightradio

قطعۀ «یا الرایح» سال ۱۹۷۳ در فضای موسیقی سنتیِ الجزایر توسط «دحمان الحراشي» ساخته شد. سال ۱۹۹۳ «رشید طه» قطعه را دوباره خواند و تب آن در میانِ جوان‌های عرب بالا گرفت. یا الرایح به معنیِ «ای آنکه می‌روی» روایتگرِ داستانِ زندگیِ خالق اثر است که به فرانسه مهاجرت کرده بود. این تصنیف از حال‌وروز مسافری تبعیدی حرف می‌زند که در هر خاک که قدم می‌گذارد غریبه‌ ا‌ست و در گذر زمان، قلبش محزون باقی می‌ماند. گروه «دوبرانوتچ»، یا الرایح را به سبک و با سازبندی خود و به زبان روسی بازخوانی کرده. @tehrannightradio

گفت‌وگویی نادر با استاد محمدرضا شجریان، سال ۱۳۶۲ این گفت‌وگو را اکبر ناظمی، عکاس ایرانی، در سال ۱۳۶۲ انجام داده است و جزو معدود مصاحبه‌های تصویری با محمدرضا شجریان، در اولین سال‌های انقلاب ایران است. محمدرضا شجریان در این گفت‌وگو از دیدگاهش درباره مسائل مختلفی از جمله، هنر راستین، موسیقی ایرانی و جایگاهش در جهان، و ارتباطش با شعر می‌گوید. این گفت‌وگو را ببینید. پخش شده از شبکه بی بی سی ۲۵ آبان ۹۹ @tehrannightradio

يك قصه ي كوتاه از ناشناخته ها @tehrannightradio

خاطره ای از شمال و جنوب نخل های پیوندی از محمد طاهری @tehrahnnightradio