نوشته‌ها و خاطرات مهاجر

https://twitter.com/M_D_Muhajer/status/1803848893047656627?t=hDECcqcPdcFie0zTl60vEQ&s=19 دوستانی که توییتر (ایکس) دارند با هم همراه باشیم!

بعضی از نویسندگان هستند که تمامی مشکلات عالم اسلام و حتی مشکلات بزرگی مانند غزه را گذاشته‌اند و هر روز یک توییت علیه امارت اسلامی می‌نویسند. همه چیز را ریز ریز می‌بینند تا کدام جا نکته‌ای بیابند و هاوهویی بپا کنند! این مردم از نوع منفی‌گرا هستند. هیچ‌گاه موارد مثبت امارت اسلامی چشمان‌شان را پر نکرده که هیچ، بلکه گوشه‌ای از آن را نیز پر نمی‌کند.

زمانی چهل کشور کفری را پابوسی می‌کردند و دین و ایمان را در برابر دالر فروختند. حالا بعد از بیست‌سال جهاد مبارک، زمانی که میهن عزیز ما آزاد شد، حالا گپ از مقاومت (!) می‌زنند؛ مقاومت در برابر شریعت اسلام!!! ایستادن در برابر حکومت اسلامی بغاوت است و شخص باغی اگر کشته شد جنازه نیز ندارد. کسانی هستند که معاش روزمره‌شان از همین فتنه‌انگیزی‌ها در کشور اسلامی حاصل است؛ لذا می‌خواهند مردمی ساده‌لوح پیدا کنند و به جنگی که فعلا فقط زیر کمپل است بفرستند. اما مردم ما حالا بیدار اند. دوست و دشمن برای همه معلوم است. ساده‌لوح خودشان اند که بازی دالر را خورده و هنوز دنباله‌رو آمریکا و سیاست‌های دشمنانه فرانسه هستند.

امارت اسلامی مستقل است؛ اصول دینی و منافع ملی تنها راهی است که بر آن می‌رود. نشست‌های دوحه را هم قبلاً تحریم کردند! کجایند آنانی که عقل داشته باشند؟

هیچ کشوری با تکیه بر بی‌گانگان به رشد و توسعه دست نمی‌یابد! زیرا آنان دنبال منافع خود هستند تا منافع کشورهای تکیه‌دهنده. چندین دهه است که حکام ما بر شرق و یا بر غربی‌ها تکیه داشتند و بدین سبب از همان‌ها فرمان می‌گرفتند. افغانستان ما حالا افغان‌سِتان شد؛ چون با ایثار و فداکاری این آزادی را گرفتیم و این استقلالی را که با خون هزاران شهید به‌دست آورده‌ایم، دیگر بار ازدست‌دادنی نیستیم! نسخه‌های خارجی برای مردم افغانستان رنگ و معنایی ندارد!

‏دشت بکوا و گل‌های سرخ و سفید کوکنار! چند روز پیش سفری داشتم به ولایت مرزی نیمروز (شهری که دروازهٔ فتوحات نام گرفت). هنگام ورود به این ولایت باستانی و قدیم، اولین ولسوالی‌ای که با آن روبرو شدم ولسوالی دلارام بود و دشت بکوایی که در سطح ولایت نیمروز و بلکه فراتر از آن، در سطح افغانستان، مردمانش قربانی‌های زیادی در باب جهاد بیست‌ساله متقبل شده‌اند. این منطقه در زمان اشغال یکی از مراکز مهم و امن مجاهدین محسوب می‌شد؛ زیرا مردمانش با تمام امکانات، از مجاهدین امارت اسلامی حمایت می‌کردند، حتی اگر جنگی در اطراف‌ ساحه‌شان صورت می‌گرفت با اسلحهٔ دردست‌داشته به کمک مجاهدین می‌رسیدند. بگذریم که این قصه دراز است و به پردازیم به اصل موضوع! منطقهٔ بکوا در گذشته از مناطقی بود که در کشت کوکنار و تریاک تک بود. این دشت وسعتش بسیار زیاد است و خاکش نیز بسیار مناسب برای کشت و کِشار. روزگاری بود که چون داخل این دشت وسیع می‌شدید اولین چیزی که چشمانت را خیره می‌کرد، گل‌های سرخ و سفید کوکنار بود؛ گل‌هایی که تمامی دشت را پر کرده بود و در هر گوشه‌ای به چشم می‌خورد. در گذشته‌ها بیشترین تولید کوکنار از آنِ همین منطقه بود؛ اما امروز که وارد نیمروز شدم، شگفت‌زده شدم و فقط چشمانم گندم می‌دید یا بوته‌های پنبه! امارت اسلامی حکم عمومی داده بود که کشت کوکنار ممنوع است! حالا در همین دشت وسیع، چند تا محدود از گل‌های سرخ و سفید کوکنار را هم نمی‌بینی؛ بلکه خوشه‌های سبز گندم است. حکومت‌های قبلی تمام تلاش خود را به خرج دادند (یا بهتر بگویم به‌نمایش گذاشتند) اما نتوانستند کشت کوکنار را کم کنند؛ ولی امارت اسلامی با یک حکم سرتاسری، کشت و بیع، همه‌اش را بند کرد و مردم نیز با حمایت قاطع از دستورات رهبری، حکمش را به اجرا گذاشتند. زمانی که مردم با حکمی از جانب رهبری، از تمامی منافع مادی خود بگذرند، این خود دلیلی واضح بر حاکمیت مقتدر امارت اسلامی و اطاعت کامل مردم از نظام اسلامی است.

امارت اسلامی افغانستان کشوری با حاکمیت واحد و رهبری واحد است؛ خلاف دولت‌های پیشین که در یک پایتخت دو تا ارگ بود و دو تا رئیس جمهور و هزاران رئیسان مستقل دیگر در گوشه و اکناف. امارت اسلامی افغانستان با کشورهای همسایه به‌خصوص ایران و پاکستان هیچ مشکلی ندارد؛ اما این حلقاتی خاص در میان مجلس و پارلمان همسایگان است که نمی‌خواهند روابط با افغانستان به خوبی پیش برود. امارت اسلامی بر مبنای احترام متقابل و دو طرفه سیاستش را ترتیب داده است. کسانی که بخواهند برای کشور ما مشکل بتراشند و فراریان را جای داده و ساپورت کنند، لزوماً خودشان نیز در مشکلاتی می‌افتند که وخیم‌تر است. حساب بنده در صفحهٔ ایکس (توییتر) 👇 https://twitter.com/M_D_Muhajer/status/1795420475843346676?t=vVcFKgTI_o8JCx3-A79k6g&s=19

«امارت اسلامی افغانستان» درحال حاضر تنها گزینهٔ پیروز و موفق میدانِ عمل است! گزینه‌هایی که شعار مدرنیت، آزادی، دموکراسی، ارزش‌های مدنی و مردمی‌سازی را می‌دادند، ملت ما تجربه کرد. آن‌ها غیر از تظاهر دیگر چیزی در عمل نداشتند و بلکه ملت، خاک و وطن عزیز را به بی‌گانگان فروختند و منابع سرشار لیتیوم، سنگ‌های قیمتی و بالاتر از آن اینکه کلتور و فرهنگ دینی و ملی ما را با رقص و شراب و فرهنگ غربی معاوضه کردند. گزینه‌های زیادی تجربه شد؛ اما غیر از فلاکت، بی‌دینی و نوکری برای غربیان و شرقیان چیزی برای ملت ما در بساط نداشتند. https://t.me/muhajer_neveshte

افغان‌ها زمانی متحد اند که نامی از حزب پشتون‌ها (حزب اسلامی)، حزب تاجیک‌ها (جمعیت)، حزب هزاره‌ها (حزب وحدت)و غیره نباشد؛ بلکه یک حکومت مقتدر ملی متشکل از متعهدان و متخصصان اقوام مختلف باشد. امارت اسلامی تا فی‌الحال توانسته است حدود مزعوم قومیت و نژاد را بشکند، احزاب را لغو کند و یک متحد حکومت بسازد؛ حکومتی که خیرخواه تمامی ملت افغان از تاجیک و هزاره، پشتون و بلوچ، ترکمن و پشه‌ای و غیره است. اما چشمهایی هستند که این وحدت ملی را نمی‌خواهند ببینند؛ نه اینکه نمی‌بینند!