غزل و دوبیتی

سلام ای غمِ محبوبِ دائماً در من! نماد مشترک مرگ و زیستن در من! چقدر پنجرهٔ بسته هست در روحم چقدر شاعرِ سرشارِ بی‌دهن در من شب است و رایحه‌ٔ ماه منتشر شده‌است برقص صوفیِ معصومِ بی‌بدن در من! بگیر دست مرا و بلند گریه کن و به شادی دو جهان پشت پا بزن در من سپس به دشت بزن... با تو راه می‌آیند دو گله اسب پریشانِ ترکمن در من پر است دست من از عطر وحشی دستت به شوق جامه دریده‌ست پیرهن در من گرفته‌ای یقه‌ام را و خوب می‌دانم برنده کیست در این جنگ تن‌ به‌ تن در من نمی‌شود که نباشی و روز، شب بشود! دوباره شعله کشیده‌ست خواستن در من #کبری‌_موسوی‌_قهفرخی

گفتم بمان که گشته دلم مبتلای تو پیچیده در سراسر جانم هوای تو در عالم خیال و یقین و گمان و شک زل می‌زنم به خنده و ناز و ادای تو ماییم و چله ای که گذشته است در فراق در گوش ما به جاست کماکان صدای تو خواهم که دفتری بسرایم به شرح عشق دیوان اگر چه گفته نشاید ثنای تو گیرم که عالمی همگی بی وفا شوند ما را به خاطر است دمادم وفای تو شاهی تو را سزا و گدایی از آن من بر من همین بس است که باشم گدای تو شبهای من اگر چه به بغض و به غم گذشت این جان اگر که امر نمایی فدای تو #مژگان_تولایی

گفتم : بالاخره که فراموشش میکنی. اینجوری نمی مونه نفس عمیقی کشید و گفت : یاد بعضی آدما هیچوقت تمومی نداره؛ با اینکه نیستن، با اینکه رفتن، ولی هیچ وقت خاطره شون تموم نمیشه گفتم : ولی همین که نیستش، کم کم همه چی تموم میشه گفت : بودن بعضی از آدما، تازه از نبودنشون شروع میشه ...

ما حافظان شعر و غزلهای میهنیم ما عاشقانه های گلستان و گلشنیم سرباز کشوریم و قلم شد سلاح ما اما به روز واقعه مانند آهنیم #سیدعلی_خوش_قامت ۱۴ تیر ماه روز قلم را به همه اصحاب قلم شاعران ؛ نویسندگان و همه فرهیختگان شعر و ادب شادباش عرض می کنم

سوگند که آن مَه رو ، رسوای جهانم ‌کرد ... از خانه به میخانه ، زنجیر کشانم کرد ، بسیار سخن گفتم ، ازحلقه ی دلداران ... صد بند به پایم زد ، صد مهر زبانم کرد ، #راحم_تبریزی .

دلا! بازآی تا با تو غمِ دیرینه بُگسارم حدیثی از تو بِنْویسم، نصیبی از تو بردارم دلا! گر من به آسانی تو را روزی به چنگ آرَم چو جان دارم تو را، زیرا که بی‌تو خوارم و زارم دلا! تا تو ز من دوری، نه در خوابم نه بیدارم نشانِ بی‌دلی پیداست از گفتار و کردارم دلا! تا تو ز من دوری، ندانم بر چه کردارم مرا بینی، چنان بینی که من یک‌ساله بیمارم دلا! با تو وفا کردم کز این بیشت نیازارم بیا تا این بهاران را به شادی با تو بگذارم #فرخی_سیستانی .

وصف کردم عشق را باواژه های بهتری از دلت گفتم غزل با شور و حال دیگری با کلامت می کنی اعجاز در دنیای عشق در میان جاهلان عشق ،تو پیغمبری فرق دارد جنس احساس تو در دلدادگی از نگاهت خوانده ام درس وفا را از بری خانه ای از عشق می سازم برایت دلبرم تا که بنشینی به عاشق پیشگی و دلبری کنج آغوشت بمیرم یا بسوزم در تنت انتخابش با خودت هر جا خودت راحت تری عشق رویایی که در شعرم شده پنهان تویی از تو می گویم غزل ها را گلم، مستحضری؟ خنده ات مضمون صدها شعر و احساست غزل با همین چشمان شهلا از همه شاعرتری #اسماعیل_حاج_علیان .

تو خود بیگانه‌پیوندیّ و با عاشق نمی‌سازی وگرنه گل به بلبل، شمع با پروانه می‌سازد #روحی

دل تنها صبوری کن که پایان غمت شادیست.. همیشه بعد ویرانی،، مرمت های آبادیست‌.. برایت آرزو کردم رها از بغض و غم باشی.. دلی مثل تو حق دردهایش صبحِ آزادیست.. #نگار‌‌_حسینی .

با دلِ چون موم، شمع انجمن افروز ما یک جهان پروانه ی بی بال و پر دارد به یاد قسمت آزادگان از عمر باشد بیشتر سروِ بی بر ، صد درختِ پرثمر دارد به یاد هر کف پوچی، ز دریای پرآشوب جهان چون حباب و موج، صدتاج و کمر دارد به یاد با بزرگان ،کاوش بیجا ندارد عاقبت کوهکن، بسیار ازین کوه و کمر دارد به یاد بیدلان از چینِ ابرو، دست و پا گم می کنند کِشتی ما، پُر ازین موج خطر دارد به یاد عقل می داند قدیم این خاکدان را، ورنه عشق بارها افلاک را، زیر و زبر دارد به یاد دل نمی سوزد به داغ دردمندان ، چرخ را بیستون ، پر لاله ی خونین جگر دارد به یاد تشنه از موج سراب، افزون درین دامان داشت صائب این سرچشمه ی روشن گهر ،دارد به یاد #صائب_تبریزی ‌ .