خاطرات و روزنوشت ها

اعلام کاندیداتوری یک چهره‌ی سیاسی کُرد و اهل سنت برای انتخابات ریاست‌جمهوری اردشیر پشنگ هرچند براساس اصل ۱۱۵قانون اساسی ج‌اایران، هیچ شهروند اهل سنتی حتی اگر جز شایسته‌ترین افراد کشور باشد حق کاندیداتوری برای ریاست‌جمهوری را ندارد و کشور و ملت ازین ظرفیت مهم محروم است! اما د.جلال جلالی‌زاده نماینده اسبق سنندج درمجلس برای انتخابات ۸تیر اعلام کاندیداتوری کرده است. لازم به ذکر است اگرچه براساس قانون اساسی ج‌اایران، تنها دو پست نخست کشور یعنی رهبری و ریاست‌جمهوری و نیز محتملا ریاست دستگاه قضا و مجلس برای اهل سنت ودیگر پیروان ادیان و مذاهب غیرشیعه ممنوع است اما عملا طی ۴۵سال گذشته حتی ۱ وزیر یا استاندار یا منشی مجلس سنی هم منصوب نشده است! در همین رابطه اصل 115 قانون اساسی مقرر می دارد: “رییس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی که واجد شرایط زیر باشند انتخاب گردد: ایرانی الاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوی، مومن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور”.

‍ 💠جواد امام، سخنگوی جبهه اصلاحات؛ جبهه اصلاحات یکشنبه درباره انتخابات تصمیم می گیرد/ زمینه حضور خاتمی در مراسم رئیسی را فراهم نکردند 🗣جواد امام، چهره نزدیک به خاتمی و سخنگوی جبهه اصلاحات در گفت‌وگو با رویداد ۲۴: 🔹این جبهه هنوز تصمیمی در مورد انتخابات ریاست جمهوری ۸ تیر نگرفته، اما این انتخابات در دستورکار جبهه اصلاحات است و به زودی درباره آن تصمیم گیری خواهد کرد. 🔹️جبهه اصلاحات روز یکشنبه درباره نحوه حضور در انتخابات تصمیم می‌گیرد ▫️آیا آمادگی برای انتخابات ریاست جمهوری در دستورکارجبهه اصلاحات قرار گرفته است؟ آیا جبهه در روزهای اخیر برای این منظور جلسه‌ای برگزار کرده؟ 🔹️این مسائل در دستور کار جبهه اصلاحات است و یکشنبه هم جلسه‌ای داریم که مسائل را بررسی کنیم. هنوز هیچ جمع‌بندی نداشته ایم و تصمیمی درباره انتخابات اتخاذ نشده است. بی تردید ما می توانیم تنها درباره مسأله ای صحبت کنیم که منجر به تصمیم شده باشد. 🔹️شرایط انتخابات بستگی به رفتار حکومت دارد که چه برخوردی با انتخابات تیرماه کند. این روز‌ها کشور دچار بحران شده و امیدواریم که هرچه زودتر مسیر درستی از انتخابات را به تصویر ببینیم. ▫️به نظر شما در بر همان پاشنه سه انتخابات قبلی خواهد چرخید یا گشایشی برای اصلاح طلبان در پیش است؟ 🔹️اگر بخواهیم از انتخابات گذشته عبرت بگیریم، باید نگاهی به وضعیت نابه سامان کشور و افزایش ناکارآمدی‌ها و فاصله مردم و حکومت بیندازیم و تصمیم‌گیری را به مردم واگذار کنیم.  🔹️اما اگر قصدشان عدم عبرت گرفتن باشد و اکثریت را کنار بگذارند، قاعدتاً در به همان پاشنه قبلی خواهد چرخید و این مسأله موجب افزایش نگرانی ها و ناکارآمدی ها و بحران‌های پی در پی خواهد شد. 🔹️زمینه حضور خاتمی در مراسم تشییع رئیسی را فراهم نکردند ▫️چرا آقای خاتمی در مراسم تشییع رئیس جمهور شرکت نکرد؟ آیا اجازه حضور به او داده نشد؟ 🔹️به هر حال این زمینه را باید حکومت برای حضور آقای خاتمی فراهم کند. به تعبیر دیگر، اینکه آقای خاتمی بخواهد در یک سری از مناسبت‌ها حضور پیدا کند، باید توسط حکومت ایجاد شود. ولی می بینیم موضعی که الان نسبت به آقای خاتمی اتخاذ شده، متاسفانه موضع همدلانه‌ای نیست. ▫️منظورتان از عدم زمینه سازی حاکمیت برای حضور آقای خاتمی چیست؟ 🔹️آقای خاتمی پیشنهاد‌دهنده آشتی ملی بوده و درخواست‌های بسیاری داشته تا انحرافات ایجاد شده و یکدست‌سازی و عبور از قانون اساسی و مردم متوقف شود، اما هیچ اتفاقی رخ نداده است. سه انتخابات اخیر از نظر کاهش مشارکت با هم رقابت کرده‌اند. کدامیک از نظرات آقای خاتمی شنیده شده یا اصلاحی صورت گرفته است؟ ما هرچه جلوتر می‌رویم فاصله‌ها بیشتر می‌شود و برخورد‌های حذفی نیز افزایش می‌یابد. 🔹️آقای خاتمی در افتتاح مجالس، مناسبت‌های رسمی و... کجا دعوت شده‌اند؟ کسانی در این سطح که در اینگونه مراسمات شرکت می‌کنند، از قبل یک سری هماهنگی‌ها صورت می‌پذیرد. آقای خاتمی یک وظیفه‌ٔ انسانی و اخلاقی داشته و بعد از سانحه‌ی هوایی برای رئیس‌جمهور و همراهانشان ، تسلیت گفتند. اینکه آقای خاتمی در جایگاه رسمی حضور داشته باشد، باید اول نگاهش مورد پذیرش قرار گیرد. در حالی که هرکسی با آقای خاتمی تماس داشته و همراه بوده را ردصلاحیت می‌کنند. 🔹️فراموش نکنیم که بیش از حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات و اهمیت انتخابات پیش رو تجدید‌نظر حاکمیت و ایجاد شرایط لازم برای حضور حداکثری مردم می‌باشد. این انتخابات می‌تواند امتحان و فرصتی برای حاکمیت باشد که سیاست‌های یکدست‌سازی را متوقف و زمینه بازگشت همه سلایق و جریانهای سیاسی را فراهم نماید./ رویداد ۲۴ #صبح_ما 🆔️ @sobhema_ir

اصلاح‌طلبان و ایفای نقش قلع و قمع شدگی محمد باقر موسوی در این روزها که با درگذشت حجت الاسلام رئیسی، بازار گمانه‌زنی‌ها درباره انتخابات پیش رو و کاندیداها و رئیس‌جمهوری آینده داغ است یک پرسش اساسی نیز بر فضای گمانه‌زنی‌ها سایه افکنده است و آن پرسش اینست که اساسا شخصیت‌ها در بهترین حالت (با فرض تسامح نظام در تایید صلاحیت‌ها)، تا چه میزان می‌توانند در بالا بردن سطح مشارکت مردم مؤثر باشند؟ آیا بار دیگر در کشور ایران و در ساختار سیاسی فعلی میتوان شاهد مشارکت‌های بالای هفتاد درصد واجدین شرایط بود؟ در خلال بحث‌هایی که در  گروه‌های مختلف فضای مجازی شکل گرفته‌است غالبا بهترین پیش‌بینی از مشارکت مردم، در محدوده پنجاه درصد برآورد می‌شود. بنظر می‌رسد روند نزولی مشارکت مردم در دهه‌های اخیر حتی با حضور بهترین چهره‌های اصلاح‌طلب نیز شاید برای مدتی کند شود اما چشم‌انداز سیاسی کشور، حاکی از تشدید تدریجی بحران مشروعیت است و در این رهگذر حتی محبوب‌ترین چهره‌ها نیز در قامت ریاست جمهوری بدلیل عدم توفیق در تامین انتظارات مردم، به مهره‌های سوخته تبدیل خواهند شد. این روند نزولی در واقع اقتضای ناکارآمدی ساختاری و وجود زمینه‌های تعارض و مدیریت موازی در نظام سیاستگذاری ‌و تصمیم‌گیری کشور است. اگرچه نخستین تعارضات میان دولت و دستگاه رهبری در دوره سازندگی بروز یافت ولی در دوره اصلاحات در قالب بحران‌های کوچک و بزرگ نمایان گردید و در دوره‌های بعد نیز شدت گرفت و در دوره اعتدال هم به روزی حداکثری یافت. به نظر می‌رسد اکثریت بیش از هفتاد درصدی مردم ایران بر اساس تجارب گذشته ، امروز بر این باورند که ساختار موجود نمی‌تواند برآورنده مختصات مطلوب اقتصادی و سیاسی و فرهنگی آنان باشد و حلقه قدرت نیز بر این آگاهی و انزجار عمومی واقف است لذا تمایلی نیز به تقویت مشارکت مردم در انتخابات و فرآیندهای مداخله مردم در مدیریت کشور ندارد. به همین روی بدیهی است که برای تحقق این عدم تمایل، چاره‌ای جز تنگ‌تر کردن مجاری نفوذ در قدرت به شیوه نظارت استصوابی ندارد. صاحبان قدرت در این شیوه استبدادی اما با چالش نفسگیر آمارهای انتخاباتی چه باید کنند. آمارها مشروعیت نظام را نشانه رفته است و آنان برای پوشاندن این واقعیت و تقلیل آن به منازعات روبنایی، توجیهات گوناگونی را روانه بازار سیاست میکنند اما امروز دیگر بهانه‌های مختلف در توجیه کاهش مشارکت، تمام شده است به جز یک بهانه: قلع و قمع اصلاح‌طلبان! به نظر می‌رسد در شرایط فعلی بهترین فلسفه وجودی جریان اصلاح طلب اینست که در هر نمایش انتخاباتی، نقش قربانی را ایفا نمایند و دستاویزی مناسب برای توجیه کاهش مشارکت مردم باشند و دست اصحاب قدرت را در لاپوشانی این رویگردانی فراگیر مردم از این ساختار مطرود، پر کنند. این درحالیست که اکثریت تحلیل گران بر این باورند که دیگر مشارکت‌های بالا حتی با حضور محبوبترین چهره‌ها نیز رقم نخواهد خورد چرا که بیزاری از این ساختار سیاسی به امری فراگیر تبدیل شده است. امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست که با نمایش جابجایی قدرت در دست جریانات سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب، همچنان درهای اقتصاد و سیاست بر همان پاشنه پیشین خواهند چرخید. https://t.me/anjomanemodaresin

ترجمان سیاسی-امنیتی حذف رییسی احسان ابراهیمی اگر مجموعه ابهامات و تناقضات بی‌شمار و عیان «سانحه» سقوط هلیکوپتر حامل رییسی و امیرعبدالهیان، بیانگر واقعیت ماجرا باشد و عملاً طرح ترور و حذف وی طراحی و عملیاتی شده باشد، آنچنان که می توان برای مرگ پرابهام اکبر هاشمی رفسنجانی نیز چنین گفت؛ به‌نظر می رسد نظام جمهوری اسلامی و رهبر آن، از نظر سیاسی و امنیتی، وارد فازی شده اند که مانندش را در روسیه پوتین و کره شمالی کیم جونگ ایل شاهدیم. حذف خشن و جنایی رقبا و مزاحمین داخلی برای رسیدن به اهداف از پیش طراحی شده در راستای تحقق رهبری سوم به نحوی که وی و مشاروانش و در واقع باند مافیایی حاکم می‌پسندد، عملاً ترجمه‌ای‌ست از وضعیتی که هیچ دستگاه تحلیلی کلاسیک و رایجی قادر به تبیین آن نیست و باید از منظر تحولاتی که در یک حکومت مافیایی (mafia state)در جریان است بدان نگریست و در آن چارچوب مورد ارزیابی قرار گیرد. حکومت مافیایی عبارت است از وضعیتی که ساختارهای رسمی حکومت و باندهای مافیایی چنان در هم تنیده می‌شوند و چنان در جهت حفظ و تقویت هم عمل می‌کنند که عملاً امکان خط‌کشی و تشخیص و تمیز بینشان از بین می‌رود. نشانه‌های کلان این وضعیت در ۱-فساد و پشتیبانی از فساد و مفسد ۲-انهدام حکومت قانون و قاعده ۳- نظامی‌گری و امنیتی‌سازی ۴-استثمار و غارت اقتصادی منابع ملی خود را نشان می‌دهد. نشانه‌هایی که در وضعیت جاری جمهوری اسلامی به روشنی قابل ردیابی و برشمردن است و در تمام این شاخص‌ها، روندها بیانگر وضعیت تسلط ساختاری مافیایی است. متن کامل اینجا

🔸 همگرایی و ائتلاف ها در اپوزیسیون جمهوری خواه دمکرات بر بستر جنبش زن زندگی آزادی 🔸بیانیه ۲۳۰ نفر و گفتمان ملی سراسری و تفاهم ملی برای گذار به دمکراسی 🔸 بیانیه بیش از ۱۶۰ فعال شبکه ای و رسانه های اجتماعی جمهوری خواه سکولار دمکرات در پشتیبانی از ایده گفتمان ملی سراسری برای تفاهم ملی و گذار به دمکراسی ، جمهوری راستین https://tinyurl.com/3tabede5 🔸گزارش ویدیویی ژانت اقدسی از استرالیا مدت گزارش نه دقیقه سیمای جمهوری ایران رسانه همگرایی جمهوری خواهان https://t.me/hamgerayerInternetRepublic

«سید محرومان»؛ اسم مستعاری که به کار استتار نیامد. لبخند از تصاویر او گم نمی‌شود. در رسانه‌های‌شان از مهربانی و محبت او می‌گویند. از لطفی که به مردم داشت؛ سخن می‌گویند. عکس‌ها هم او را به سیمایی نورانی، در بین انبوه جمعیت نشان می‌دهد؛ که از مردم نمی‌گریزد و مردم نیز انگاری که او را چون نگینِ مِهری در بر گرفته‌اند. درودیوار پر شده است از عکس و پلاکاردها در وصف خدمتی که او به خلق کرده بود. انگاری او داشت ثواب خدماتی را می‌بُرد که با شخصیت خون‌سرد و فرمان‌بر و مطیع خود به حکومت ارائه کرده بود. حکومت یک‌دل نه؛ صد دل داشت تعریف و تمجیدش را می‌کرد: "عالم مجاهد، انسان بزرگوار و فداکار، الگوی حکمرانی اسلامی، پرکار و خستگی‌ناپذیر و مردمی، شهید خدمت". در مطیعِ مطلق بودن، آن‌قدر از هویت و ماهیت خویش خالی شده بود که حکومت در تمجید و ستایش او سنگ تمام می‌گذاشت:«پس از سال‌ها تراز جدیدی از رئیس‌جمهور مردمی، انقلابی و ولایت‌مدار را رقم زده بود.» این‌ها برندسازیِ نو از سوابقِ چندین دهه‌ی او بود. داشتند آن شخصیت مطیع و ولایت‌مدارش را در جای دیگر به کار می‌گرفتند. داشتند جامه‌ی نو به تنش می‌دوختند.  او مجری بود. فرمان‌بر بود. مطیعِ محض بود. دستورات را بی‌کم و کاست اجرا می‌کرد. از خود هویتی نداشت. گوش به‌فرمان بود. و این‌ها همه به کاروبار آن‌ها می‌خورد. در بیست‌سالگی که به‌عنوان دادستان کرج کار را آغاز کرده بود؛ هم‌زمان به دادستانی همدان هم گمارده شده بود. چند سالی نگذشته؛ به جانشینی دادستان تهران، ارتقاء مقام یافته بود. او مُهره‌ای بود که خوب به کاروبار ایجاد اختناق و وحشت می‌آمد و "رهبر کبیر انقلاب"، این ویژگی منحصربفردش را دریافته بود. و شاید در قدردانی‌اش، این‌را به زیردستی‌های خود توصیه کرده بود که:«این مرد بی‌نهایت مستعد و بی‌نهایت خطرناک است. احمقانه است که خود را از خدماتش محروم کنیم. حکومت به چنین مردانی نیاز دارد و استعدادهای وی در آینده سخت به کارمان خواهد آمد. وانگهی، از آن‌جا که او را در حکومت حفظ کرده‌ایم، تا ابد قدردان‌مان خواهد بود و کورکورانه از ما اطاعت خواهد کرد.*» درست عینِ همان تعریف و تمجیدهایی که هیتلر در قدروقیمتِ هایدریش هیملر، گفته بود. از این‌رو بود که او را به عضویت اعضای هیئت مرگ درآورده بود تا آن مأموریتِ شوم را در خفا و سکوت به اجرا دربیاورند. او آن‌قدر راستِ کارِ اعدام انتخاب شده بود که اگر مسؤلین وقت، اطلاعی از آن نداشتند؛ ولی او به زیر و بم کار کاملن آگاه بود و به گفته‌ی رئیس وقت زندان اوین، او و پورمحمدی تنها کسانی بودند که از این احکام اطلاع داشتند. اصلن برای مشاهده‌ی اجرای احکام اعدام، او شخصاً به حسینیه گوهردشت می‌رفت. ایرج مصداقی، از یکی از زندانیان کم‌سن‌و‌سالی که آن روزها در محوطه زندان اوین مشغول کار بود؛ نقل قول می‌کند که: «آن روزها از ساعت ۶ بعد از ظهر به بعد در اوین حکومت نظامی بود. صدها زندانی را قربانی کردند. من برای فضولی رفتم و دیدم از پشت بند ۲۱۶ تا محل زغال پختن به سمت گلخانه، خون راه افتاده بود تا درب انتظامات. روز بعد به آهنگری زندان دستور داده شده که چهارپایه برای دار زدن تولید کند. ساعت ۵ به بعد پارکینگ دفتر مرکزی زندان، خالی می‌شد. طناب‌ها وصل می‌گردید و همه چیز برای دار زدن آماده می‌شد. ما هم حق نداشتیم بیرون برویم. درب‌ها بسته می‌شد.»" کار هم که تمام می‌شد "همچون دیگر اعضای هیأت مرگ و پاسداران حاضر در راهروی مرگ بعد از دارزدن یک دسته از زندانیان جشن گرفته و شیرینی و نان خامه‌ای می‌خوردند." ادامه‌ی یادداشت https://telegra.ph/Raesi-05-23

کن و کلمه: فلسطین و بدن خانم بازیگر صلاح الدین خدیو 1⃣ کیت بلانشت، با لباس مشکی پشت سفید روی فرش قرمز کن ظاهر شد، دامن خود را بلند کرد تا آستر سبز آن دیده شود: ابتکاری ظریف برای نمایش پرچم فلسطین! همزمان، ایرلند، نروژ و اسپانیا اعلام کردند که به زودی کشور مستقل فلسطین را به رسمیت می شناسند. 2⃣ یک روز پس از این رخداد رهبران گروه های فلسطینی، لبنانی و یمنی در تهران در یک قاب جای گرفتند تا بگویند که حمایت ایران از مسالەی فلسطین با وجود درگذشت رئیس جمهور آن به قوت خود باقیست. 3⃣ اقدام خانم بازیگر و سه کشور یاد شده بازتاب حمایت بخشی از جامعەی مدنی جهان از فلسطین است و انگیزە ها و پیامدهای آن با آمال ژئوپولتیک و ایدئولوژیک " محور مقاومت " یکی نیست. اما اسرائیل از پیامدهای سیاسی و معنوی اولی بیشتر نگران است. درست مانند حکومتی اقتدارگرا که مایل است مخالفانش بجای کلمه با اسلحه سخن بگویند، تا آسانتر سرکوبشان کند! دو تاکتیک اصلاح و انقلاب بە خودی خود مشروعیت ندارند، بلکه پیامدهایشان در جلب توجه توده و تاثیر روی تعادل قوا مهم است. مضاف بر آن تنها در بلندمدت می توان فهمید که  احیانا مکمل هم بودەاند یا مزاحم!

‍ توسعه و ترقی ایران از گذار به دموکراسی می‌گذرد سید علی محمودی نگرش به دموکراسي مي‌تواند از دو منظر انجام‌پذيرد. يکي نقد دموکراسي، به معني نقد فلسفه، ساختارها، روش‌ها و سازوکارهاي دموکراسي، با هدف کاستن از ناسازگاري‌ها، ضعف‌ها و نقصان‌ها، و افزودن به ظرفيت‌ها، قوت‌ها و کارآيي‌هاي آن. دو ديگر، مغلطة دموکراسي، با اين مقصود که فرهنگ و نظام دموکراتيک با استفاده از روش‌هاي غيرمنطقي، جوسازي و شست‌وشوي مغزي، تحريف شود و آماج تيرهاي زهرآگي‍ﻦ مغالطه قرار گيرد و کم‌کم به عنوان يک دشنام، با نام «کلمة قبيحۀ دموکراسي» به منطقة ممنوعه فروغلطانده شود. هنوز خاطرۀ شرم‌آور و توهین‌آمیز ترور شخصيت آزادي با عنوان «کلمة قبيحه آزادي» در مکتوب ملاعلی کنی خطاب به ناصرالدين شاه قاجار، از ذهن و ضمير مردم ايران زدوده نشده است. درواقع، گرانيگاه نقد دموکراسيْ آزادي است، در حالي‌که خاستگاه مغلطة دموکراسي، چيزي جز استبداد و خودکامگي نتواند بود. آشکار است که دموکراسي بديلي جز استبداد ندارد. آنان که دانايي، توانايي و شجاعت روي‌آوردن به دموکراسي را ندارند، لاجرم به هاويه و سياه‌چالة استبداد و خودکامگي سقوط مي‌کنند و نباید تیره‌روزی خود را به تقدیر و دست‌های نامرئی منتسب کنند. در اين‌جا لازم است به موضوعي بنيادين و بسيار مهم به اشاره تأکيد بگذارم و آن اين است که دموکراسي را بايد آموخت و سپس در مناسبات انساني، از خانواده و مدرسه گرفته تا دانشگاه و کارخانه، و از حزب و نهاد مدني گرفته تا ساختارهاي حکومتي، در عمل به کار گرفت. برخورداري از دانش دموکراسي امري لازم است، اما به هيچ‌وجه کافي نيست. مي‌بايد روابط دموکراتيک ميان شهروندان را به فرهنگ عمومي تبديل کرد و به تدريج به شکل مهارت درآورد. تمرين دموکراسي با دانش متوسط، بسيار کارآمدتر و کارسازتر است، تا اين که عمري نظريه‌هاي دموکراسي را فراگيريم و تدريس و ترويج کنيم، اما در عمل، راه استبدادي و روش پدرسالاري را تداوم بخشيم. مردم ايران، امروز بيش از هر زمان ديگر، به آموختن و تمرين دموکراسي در مناسبات اجتماعي، سياسي و اقتصادي نياز دارند، تا فرهنگ دموکراسي آرام آرام در اين سرزمين نهادينه شود. از یادنبریم که توسعه و ترقی ایران از گذار به فرهنگ، ادب و مناسبات مبتنی بر دموکراسی می‌گذرد. نمی‌توان راه ‌و رسم استبدادی را ادامه داد و در عین حال خواهان قرارداد اجتماعی، حاکمیت ملی، حکومت قانون، رعایت حقوق بشر، صلح و زیست آبرومند انسانی بود. دموکراسی با حرف و شعار شکل نمی‌گیرد. دموکراسی از خانه‌های شهروندان، از محله‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها شروع می‌شود. شهروندان در این فضاها می‌باید برپایۀ روابط انسانی، دوستانه و اخلاقی به هم‌کنشی و همکاری روی‌آورند و به یکدیگر احترام بگذارند. اگر عقلانیت بشری حکم می‌کند که نظام دموکراتیک را برپاسازیم، معقولیت انسانی نیز حکم می‌کند که با همنوعان خویش به مدارا، شکیبایی، گذشت، صداقت و رفاقت رفتار کنیم. هیچ‌گاه نباید آنچه را برخود نمی‌پسندیم در همان موقعیت بر دیگران روا داریم و آنچه را برخود می‌پسندیم در همان موقعیت از دیگران دریغ کنیم. این «قاعدۀ زَّرین» (Golden Rule) که در درازنای تاریخ پیشینه ای چند هزار ساله دارد، از کلیدهای اصلی گشودن زیست‌جهان ما به سوی آزادی، برابری و دموکراسی است. 🆔@Drmahmoudi7

«یک دقیقه و نیم»؛ چه‌کسی هلیکوپتر رئیسی را زیر ابرها پنهان کرد؟   ؟؟؟؟* امروز مرکز ارتباطات ستاد کل نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران نخستین گزارش هیئت عالی بررسی ابعاد و علل سانحه بالگرد حامل رئیس جمهوری و هیئت همراه را منتشر کرد. در بند ۲ این گزارش رسمی آمده است: «حدود یک و نیم دقیقه قبل از سانحه بالگرد، خلبان بالگرد سانحه دیده با دو بالگرد دیگر گروه پروازی ارتباط برقرار نموده است». اما محتوای این آخرین ارتباط را غلام‌حسین اسماعیلی، رئیس دفتر دولت، چنین روایت می‌کند: «کاپیتان مصطفوی که خلبان بالگرد حامل آقای رئیس‌جمهور و فرمانده مجموعه هلیکوپتری هم بودند-بنا به آن‌چه بعدا خلبان پرواز به ما اعلام کرد- به‌عنوان فرمانده میدان اعلام می‌کند که «ارتفاع بگیرید، بروید بالای ابرها، و از بالای ابرها ادامه مسیر بدهید». هلیکوپترها آمدند بالای ابرها، ما هلیکوپتر شماره ۳ بودیم. وسط هلیکوپتر حامل آقای رییس‌جمهور بود و جلو هم هلیکوپتر دیگری. بالای ابر آمدیم شاید مثلا ۳۰ ثانیه ادامه مسیر دادیم خلبان متوجه شد که هلیکوپتر اصلی همراه ما نیست. هلی‌کوپتری که وسط ما می‌آمد را ندیدیم. از ابر که آمدیم بالا دیگه ندیدیم. بالا امدن از ابر هم کاملا معمولی بود. هیچ لرزشی و چیزی هم نداشت. کاملا عادی به مسیرمان ادامه می‌دادیم.و بلافاصله هم ابر تمام شد. و ما هم در هوایی قرارگرفتیم که زیر پایمان ابر نبود. و خط‌الرأس قله‌های بعد از ابر را زیر پایمان دیدیم و مجاورش هم معدن مس سونگون. چون این پرواز نیامد بالا ما یک‌متربه دیدیم که خلبان ما شروع کرد دور زدن. برگشت به سمت عقب و دور زدن. من از کمک ایشان پرسیدم که چرا برمی‌گردید؟ گفت که «یک هلیکوپترمان نیامد، احتمال می‌دهیم نشسته باشد، احتمال می‌دهیم فرود اضطراری کرده باشد چون هر چه صدایش می‌زنیم ارتباط رادیویی ما قطع است، پاسخ نمی‌دهد».پرسیدم آخرین ارتباط رادیویتان کی بوده. گفت «یک دقیقه و سی‌ثانیه قبل». گفت «یک دقیقه و سی‌ثانیه قبل ایشان اعلام کرده است که بروید بالای ابر». در کمتر از یک دقیقه ابرها تمام شد وارد فضایی شدیم که زیرپای ما هم ابر نبود. گفتند که ارتباط رادیویی ما قطع شده و پاسخ نمی‌دن. برگردیم و منتظر بشیم بیان ببینیم چی شده.چند دور ایشان زد، روی منطقه ابر هم آمد .یک بخشی که همان سفره ابر بود ما هم زیر پایمان را نمی‌دیدیم…» بر این اساس، خلبان هلیکوپتر حامل رئیس‌جمهوری در آخرین تماس به دیگر خلبان‌ها دستور می‌دهد که بالای ابرها بروند، اما خودش بالای ابرها نمی‌آید و از دید دیگر هلی‌کوپترها پنهان می‌ماند. بالانرفتن هلیکوپتر رییس‌جمهور به این معناست که خلبان  عملا امکان بالارفتن را نداشته است. یعنی یا شرایط فنی اجازه این صعود را به او نداده (که لابد در آخرین ارتباط به آن اشاره می‌کرد) و یا یک عامل انسانی مانع از انجام این کار شده است؛ عاملی که شاید خلبان را مجبور کرده است که دو هلی‌کوپتر دیگر را به بالای ابرها بفرستد تا از دید آن‌ها پنهان بماند. سقوط هلیکوپتر دقیقا در مدت زمانی که از دیده‌ها پنهان مانده یعنی همان «یک دقیقه و نیم» اتفاق افتاده و این وضعیت احتمال عمدی بودن سقوط هلیکوپتر ابراهیم رئیسی و دخیل بودن عوامل انسانی را بسیار بالا می‌برد. سخنان پدر سیدمهدی موسوی، سر تیم حفاظت رییسی، نه تنها این فرضیه را تقویت می‌کند بلکه انگشت اتهام را به سوی او نشانه می‌رود. پدر مهدی موسوی می‌گوید «غروب همان شب آمد اینجا خانه. خداحافظی گرفت رفت. ماشینش را از پارکینگ در آورد گذاشت تو خیابان باز آمد یک بیست دقیقه نیم‌ساعت نشست. دوباره رفت. یک پنجاه متر رفت جلوتر .دوباره برگشت آمد. ده دقیقه نشست. دفعه سوم امد مادرش را بغل کرد. پاهایش را بوسید. بعد آمد من را بغل کرد. خم شد پاهای من را بوسید. می‌دونستم که این میره دیگه نمیاد … دیگه همدیگه را نمی‌بینیم. این ثابت شده رفتار و کردارش » و سرانجام اینکه جواد محرابی، محافظ دیگر رییسی، در لحظات آخر هلیکوپتر او را ترک می‌کند؛ فردی که اسم و تصویر او هم در ابتدا به‌عنوان «شهید حادثۀ دلخراش سقوط بالگرد» منتشر شد اما پیگیری‌های خبرنگار فارس از سپاه پاسداران «نشان می‌دهد، محرابی با بالگرد دیگری به‌سمت ورزقان حرکت کرده و در بالگرد رئیس‌جمهور حضور نداشته است». فراموش نشود: تیم محافظان رئیس‌جمهور اگرچه تنها فرمانده خود دستور می‌گیرند اما  با توجه به سرقت‌ اسناد و ترورهای قبلی احتمال نفوذ اسراییل در تمام لایه‌های امنیتی جمهوری اسلامی در سالهای اخیر بسیار بیشتر شده است. * زیتون متن کامل https://www.zeitoons.com/115073

استراتژی تحریمی کارساز نبوده است یدالله کریمی پور دیروز ۴ خرداد(۲۳ می)، رند پال سناتور ایالت کنتاکی گفته است: تحریم ها علیه ایران، روسیه و چین، بی نتیجه بوده است. وی که همگام با پدرش ران پال سناتوری جمهوری خواه است، بر خلاف پدر با وجود محافظه‌کار و جمهوری خواه بودن، لیبرال هم هست، رند پال توضیح داد که تحریم ها نتیجه مورد نظر را برای تغییر مسیر سیاسی این کشورها در پی نداشته اند. او پیشنهاد می دهد که به جای اعمال تحریم های بیشتر، ایالات متحده بهتر است با این کشورها تعامل دیپلماتیک داشته باشد. البته امروزه روز،  مواضع رند پال، نه تنها برای سنا و کنگره و کاخ، قانع کننده و دلچسب نیست، بلکه حتی پدرش را هم نمی تواند مجاب کند. ولی تا جایی که مردم و حکومت ایران بر می گردد، بیشینه تا مارس ۲۰۲۵، یعنی کمتر از ۱۰ ماه دیگر، چه ترامپ و چه بایدن، در مناسباتشان با دولت های خاورمیانه ای ناگزیر به پهن کردن بسیار بیشتر بستر گفتگو خواهند بود. به چه دلایلی: ۱- واشنگتن در کنار اعضای اروپایی ناتو ناگزیرند بر میدان اوکراین تمرکز کنند. همین کافی است تا ۳۲ عضو ناتو را وادار به مماشات و امتیاز دادن به ایران نماید؛ ۲- صد البته زنجیر های کانتینمنت آمریکا علیه چین (سد نفوذ در برابر پکن) در دریای چین جنوبی و برای پاسداری از تایوان، فیلیپین و... بس فعال‌تر خواهد شد. این نیز بستر مناسب دیگری برای امتیاز گیری از واشنگتن است؛ ۳- خواه و ناخواه با پایان کار اسرائیل (اشغالگر) در غزه و احتمال بالای به رسمیت شناخته شدن کشور حتی مجازی فلسطینی، طرح صلح ابراهیم این بار جا افتاده و فراگیر خواهد شد، سرنوشت دولت های خاورمیانه ای و شاید سوگیری توسعه ای آن ها، تحت تاثیر نسبتشان با این طرح خواهد بود. کوتاه آن که زین پس، برترین رویکرد و بالاترین هدف استراتژيک هر دولت مستقر در تهران، در پیش گرفتن تعامل با واشنگتن خواهد بود. لطفا در بکارگیری افعال این پارگراف دقت شود؛ منظور آن نیست که تهران باید رویکرد تعاملی با واشنگتن در پیش گیرد، بلکه به اغلب احتمال در عمل چنین خواهد شد.