•Tahca•

بسیار خسته و بسیار هیجان‌زده‌ام.

ولی وضعیت پزشکی تو ایران جوری شده که دوستام به عنوان توصیه دم مهاجرتشون، بهم میگن اصلن از خودت تو کار مایه نذار =)) مریض شدی اذیت شدی ولش کن، تهش اینه که از مرز فرار میکنی :)) اونجا نمیمونی بمیری =)

یه بار داشتم یه چیزیو واسش تعریف میکردم، گفت داری روضه میخونی. بعد شروع کرد به مسخرگی، جریانی که براش گفته بودم رو مثل روضه و نوحه خوندن. راست میگفت. بعدشم دقت کردم دیدم روضه خوندن چقد تو حرفای بقیه هم زیاده. احساسی کردنِ مسائل به شکلی که ناراحت کننده باشن، انگار تو فرهنگمونه. از بعد از اون سعی کردم جلوی خودم و بقیه رو موقع روضه خوندن بگیرم. گرفتم. زندگیم بهتر شد.

یه بار داشتم یه چیزیو واسش تعریف میکردم، گفت داری روضه میخونی.

من شخصن با این همه تلاش و سرسختی‌ای که در همه‌ی زمینه‌ها داشتم اگه تو کوهستان‌های تبّت تو چادر هم به‌دنیا اومده بودم الان وضعیتم بهتر بود.

گفت واسه اولین بار تو زندگیم این حسو دارم که اگه تلاش کنم به نتیجه‌ی متناسب با تلاشم میرسم. هیچوقت این حسو نداشتم تو ایران.

واقعن دیگه میخوام سرمو بکوبم تو دیوار

کاش جلیلی رای آورده بود چادر سرمون میکردیم ولی حداقل سرعت اینترنت جوری بود که میشد چیزایی که میخوای رو یاد بگیری که بتونی از این گه‌دونی بری.