علی نیک‌جو «روان‌پزشک- روان‌درمانگر تحلیلی»

‍ ‍ 📌 هدیه ای برای یک بیمار مبتلا به آلزایمر ✍🏼 Esther Heerema ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو @alipsychiatrist ◽اگر دوست یا عضو نزدیکی از خانواده شما مبتلا به بیماری آلزایمر، در مراحل اولیه، میانی یا پیشرفته‌ی آن است، میتوان به او هدایایی داد که متناسب با نیازها و توانایی‌های منحصر به فردش باشد. در ادامه به بعضی از این هدایا، بر اساس شدت بیماری فرد مبتلا اشاره میشود: ◽هدایایی برای مراحل ابتدایی یا خفیف بیماری: - جعبه‌هایی از کارت با پاکت‌های نامگذاری شده؛ نوشتن برای اعضای خانواده و دوستان، می‌تواند یک فعالیت لذت‌بخش برای بعضی افراد در مراحل اولیه‌ی آلزایمر باشد. با هدیه دادن کارت‌های سفیدی که نام اعضای خانواده و دوستان بیمار روی پاکت آنها نوشته شده، میتوان به شروع یا ادامه این فعالیت در آنها کمک کرد. - تقویم خانوادگی مصور؛ درست کردن تقویمی متشکل از روزهای تولد، سالگرد ازدواج و اتفاقات مهم زندگی خود فرد و اعضای خانواده او و اضافه کردن عکس‌هایی از هر یک از آن وقایع، هدیه دیگری در تناسب با نیازهای بیمار است. - ساعت مجهز به تقویم؛ برای یک فرد مبتلا به آلزایمر که جهت‌یابی زمانی او در حال تضعیف شدن‌ است، همراه داشتن ساعتی که تاریخ و روزهای هفته را هم نشان می‌دهد یک ابزار کمکی مفید است. - تلفن هوشمند که امکان برقراری تماس از طریق لمس کردن‌ بر روی عکس افراد را فراهم می‌کند، باعث آسانتر شدن ارتباط برای بیمارانی می‌شود که اختلال حافظه توانایی آنها را برای به یاد آوردن شماره تلفن‌های ضروری تضعیف کرده است. - ضبط یک ویدیوی شخصی؛ تبریک گفتن به بیمار از طریق فرستادن یک فیلم چند دقیقه‌ای به خصوص زمانی که او در محلی دور یا در خانه سالمندان زندگی میکند، هدیه‌ای ارزشمند است. بیان کردن واضح نام و نسبت خود با بیمار در ابتدای این ویدیو، در تطابق با توانایی‌ کاهش یافته‌ی او برای شناسایی افراد، مهم است. - آلبوم عکس؛ جمع آوری عکس‌هایی از دوستان و اعضای خانواده، و نوشتن نام، نسبت افراد، و توصیفی از زمان، مکان و اتفاقات مرتبط با هر عکس در زیر آن، در قالب یک آلبوم کاغذی یا قاب عکس دیجیتال، هدیه ارزشمند دیگری برای یک بیمار مبتلا به آلزایمر است. - نامه‌ی قدردانی؛ میتوان زمانی را صرف نوشتن برای او، قدردانی برای هر آنچه که به دیگران آموخته یا خاطرات به یادماندنی که برای آنها ساخته است، کرد و به این ترتیب هدیه ای را به او داد که در هیچ فروشگاهی یافت نمیشود. - بازی‌های فکری؛ برای بعضی افراد در مراحل اولیه‌ی آلزایمر، فعال نگه داشتن ذهنشان با حل کردن جدول کلمات متقاطع، پازل یا سایر بازی‌های فکری، لذت‌بخش و مفید است. - برنامه‌های تلویزیونی قدیمی؛ میتوان نسخه‌های ضبط شده‌ای از برنامه‌های تلویزیونی موردعلاقه، موسیقی، و فیلم‌ها یا مسابقات ورزشی که یادآور خاطرات خوشی برای بیمار هستند، تهیه کرد و در اختیار او قرار داد. - کتاب‌های آشنا؛ برای هدیه دادن کتاب به یک بیمار مبتلا به آلزایمر بهتر است انتخاب ما از میان کتاب‌ها و مجلاتی باشد که مرتبط با حرفه، تحصیلات و علائق گذشته‌ی بیمار باشد. ◽هدایایی برای مراحل میانی یا پیشرفته‌ی بیماری: - سیستم ردیابی و دست‌بند نشان‌دار؛ در صورتی که موقعیت‌یابی مکانی بیمار مختل شده باشد، مجهز کردن او به یک دستگاه ردیاب یا جی‌پی‌اس، و همچنین دست‌بند یا گردن آویزی که نام بیمار، و شماره تماس نزدیکان در آن نوشته شده باشد، خطر گم شدن در صورت خارج شدن از خانه را کاهش می‌دهد.  - برای پدر، مادر، یا عضو نزدیکی از خانواده که تا پیش از ابتلا به آلزایمر، حیوانات خانگی یا علاقه به مراقبت از بچه‌ها داشته است، لمس موهای نرم یک حیوان عروسکی یا در آغوش گرفتن عروسکی از یک کودک، میتواند یک احساس آرامش‌بخش باشد.  - دفتر ملاقات‌ها؛ میتوان دفتری در اتاق بیمار گذاشت که هرکس برای دیدن او به آنجا می‌آید یادداشتی از دیدار خود و زمان آن بنویسد. بسیاری از بیماران مبتلا به آلزایمر دچار این احساس می‌شوند که هیچ‌کس به دیدن آن ها نمی‌آید. گذاشتن یادداشتی از دیدارها، به آنها در یادآوری این ملاقات‌ها و تطابق بیشتر احساساتشان با واقعیت، کمک می‌کند. - لوسیون های معطر؛ بعضی افراد مبتلا به آلزایمر در مراحل پیشرفته، به کرم‌های دست و لوسیون‌های بدن معطر واکنش بسیار خوبی می‌دهند. استشمام بوهای خاصی به این افراد احساس آرامش و زنده شدن هیجانات مرتبط با خاطرات دلنشین، حتی در غیاب توانایی به یاد آوردن آن خاطرات را، می‌دهد. #روان_پزشکی #روان_درمانی #سالمندان #آلزایمر #دمانس @alipsychiatrist https://www.verywellhealth.com/helpful-gifts-for-people-who-have-alzheimers-or-dementia-4117654

#همایون_شجریان #موزیک #موسیقی @alipsychiatrist

‍ ‍ ‍ 📌 جست‌وخیز سالم کودکانه؛ در میانه‌ی سکون و ناآرامی ✍🏻 Christopher Bergland ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو @alipsychiatrist ◽وجود اختلال نقص‌توجه/بیش‌فعالی(ADHD) در یک کودک، به معنای غلط بودن روشهای تربیتی والدین او نیست. بلکه مجموعه‌ای از عوامل ژنتیک، عصبی و زیست‌شناختی باعث ایجاد این اختلال میشوند. مطالعات نشان می‌دهند که فعالیت فیزیکی باعث بهبود عملکردهای شناختی شامل توانایی تمرکز در کودکان ADHD می‌شود. این یافته‌ها تعجب‌آور نخواهد بود اگر فعالیت و حرکات فیزیکی در قالب کار، بازی و .. را یک عنصر اساسی در حفظ بقای انسان و تضمین سلامت روان او بدانیم. تا قبل از انقلاب صنعتی، کودکان بخش زیادی از زمان بیداری خود را با بازی و جنب‌و‌جوش در فضاهای باز سپری می‌کردند. چگونه می‌توان انتظار داشت بدن و ذهن یک کودک، که در طول قرن‌ها با پویایی و حرکت آمیخته بوده است، به ساعات طولانی سکون و بی‌حرکتی، که از ملزومات زندگی امروز است، عادت کند؟ این در حالیست که پژوهشها نشان میدهند افزایش سطح فعالیت فیزیکی، هم در کودکان ADHD و هم در کودکان غیرمبتلا به آن، باعث بهبود عملکردهای شناختی مثل حافظه و تمرکز می‌شود، و البته میزان این تاثیر، در کودکان ADHD بیشتر بوده است. بر این اساس، محققان توصیه می‌کنند از آنجا که این کودکان برای حفظ تمرکز، نیاز به سطح بالاتری از برانگیختگی ذهنی دارند، والدین و معلمان، اجازه تحرک فیزیکی در حین انجام تکالیف مستلزم توجه را، به این کودکان بدهند.  ◽مجبور کردن یک کودک ADHD برای ثابت نشستن و تمرکز با حفظ وضعیت سکون، می‌تواند باعث نتیجه معکوس و افت توانایی تمرکز او شود. تا زمانی که حرکات و جنب‌و‌جوش یک کودک در جای خود در کلاس، باعث مزاحمت برای دیگران نمی‌شود، بهتر است که معلمان به جای تنبیه، اجازهٔ این جنب‌و‌جوش را به کودک بدهند. فراهم کردن فضای کافی برای فعالیت فیزیکی غیرمخرب، و تشویق کودک ADHD به داشتن یک برنامه منظم برای ورزش و حرکات جسمانی، یکی از روشهای غیردارویی موثر برای تقویت قدرت تفکر و توجه در آنهاست. #روان_پزشکی #روان_درمانی #کودک #فرزند_پروری #نقص‌توجه_بیش‌فعالی #ADHD پ.ن: آنچه از نگاه یک ناظر بیرونی، ناآرامی و حرکات اضافی در یک کودک تلقی می‌شود، می‌تواند بخشی از تلاش‌های طبیعی او برای فعال نگه داشتن مغز، و تقویت کنندهٔ قدرت یادگیری و توجهش باشد. تحولات مرتبط با سبک زندگی و افزایش گرایش والدین و مربیان امروز به خاموش کردن جنب‌و‌جوش و حرکات فیزیکی یک کودک، به خصوص در مواردی که تشخیص ADHD برای او مطرح شده است، می‌تواند باعث محروم شدن از تمام فواید فعالیت و پویایی فیزیکی برای او شود. بر این اساس، توصیه پژوهشگران، محدود نکردن فعالیت و جنب و جوش کودکان تا حدامکان، و فراهم کردن فضای کافی برای برآورده شدن نیاز آنها به تخلیه و به جریان انداختن انرژیهای جسمانیشان است. https://www.psychologytoday.com/intl/blog/the-athletes-way/201506/increasing-physical-movement-reduces-symptoms-adhd @alipsychiatrist

📗 در قرن بیست و یکم شرایط به گونه ای رقم خورده است که فرد در مسیر رسیدن به فردیت در کانون بی شمار شبکه جدید قرار دارد که شکل گیری احساسات و هیجانان هایش متاثر از آنهاست. تناقضی که در عملکرد رسانه های اجتماعی به چشم می خورد این است که این شبکه ها به همان تنهایی و انزوایی دامن می زنند که دراصل بنابوده برطرفش کنند. همان گونه که خودکشی به عنوان یک واگیر می تواند میان مردم شایع شود (امیل دورکیم جامعه شناس فرانسوی، در سال ۱۹۲۰ از واژه "anomie" برای توصیف وضعیتی استفاده می کند که در آن از وضعیت ایده آل ها می تواند به تزلزل فرد و جامعه بینجامد) تنهایی نیز ناشی از فشارهای اجتماعی اواخر مدرنیته دانسته می شود. در چنین فضایی، وابستگی های اجتماعی بین شبکه گسترده ای از مردم از هم گسسته می شوند و بکپارچگی جامعه از بین می رود. 📗 سرگذشت تنهایی 📗آلبرتی 📗اکرم رضایی #نشر_بیدگل #معرفی_کتاب #علی_نیک‌جو #روان_پژوهی #روان_شناسی #تکه‌ای_از_متن @alipsychiatrist

◽#عبدالله_کوثری چرا خواندن بیهقی را توصیه می‌کند؟ مترجمی که واژه‌‌ها را می‌شناسد. مترجمی که مخاطب برایش مهم و ارزشمند است. کتاب‌های بسیاری را ترجمه کرده و ماندگار شده‌اند. من به شما دو اثر را پیشنهاد می‌کنم کتابِ آئورا از کارلوس فوئنتس و سورِ بز از ماریو بارگاس یوسا. خدا او را برای ما و سرزمین ما حفظ کناد. برداشت از صفحه اینستاگرام تاریخ بیهقی https://t.me/thehistoryofbeyhaqi/80 https://www.instagram.com/reel/C6i1FOrNBd0/?igsh=MWo1NWtkeW8yYWx6OA== 🆔@thehistoryofbeyhaqi 🆔@alipsychiatrist

🔘نیلوفر امرایی، مترجم و روزنامه‌نگار درگذشت ⚫️نیلوفر امرایی، مترجم، روزنامه‌نگار و فرزند اسدالله امرایی(مترجم نامی کشورمان) درگذشت. ⚫️از نیلوفر امرایی چندین ترجمه به یادگار مانده‌ است. ✍️ایران‌تایمز این تلخی بی‌انتها را به خانواده محترم امرایی تسلیت می‌گوید. @iran_times

Bijan Bijani - Navaei Navaei (320).mp3 @alipsychiatrist

به بهانه سوم خرداد.روز ازاد سازی خرمشهر.به احترام خالق قیدار،که دست دردست قیدار ،به مسجد جامع خرمشهر رفت و ما را هم همراه قصه با خود برد. چند سالی بیشتر از تغییر نام پارک فرح به لاله نگذشته بود.بساط،کتاب ودفتر پهن بود روی چمن های پارک ،و من هم مشغول حفظ کردن متون درسی برای امتحان نهایی و گرفتن مدرک دیپلم.بعداز ظهر بود.صداهای درهم و برهم از دور به گوش می‌رسید.. صدای  مارش فتح وظفر بود که از رادیو در اطراف پارک پخش می‌شد.بساط کتاب ودفتر را جمع کردم و پیاده به طرف میدان انقلاب روانه شدم...خرمشهر آزاد شد...خرمشهر آزاد شد.در پوست خود نمی‌گنجیدم.به میدان انقلاب رسیدم...آمبولانس‌ها، آژیر کشان از فرودگاه به طرف بیمارستان‌های شهر مجروح می‌آوردند...در میدان انقلاب ،خانمی با چشمهای گریان ،برای مجروحین داخل آمبولانس‌ها دعا می‌کرد.شادمانه راهی خانه شدم...خرمشهر آزاد شد .بساط جشنمون جور شد.گل و شیرینی بود که پخش می‌شد .صدای موسیقی حماسی ازگوشه،گوشه شهر  به گوش می‌رسید و ما،مست پیروزی بودیم. درب خانه را زدند.مادر به سمت درب رفت و شتابان به اتاق برگشت.سراسیمه چادر به سر کشید و گفت: مرتضی شهید شده.قاصد بد خبر کار خودش را کرد و جشنمان را به عزا تبدیل کرد.رخت جشن وشادی از تن به درکردیم و سیاهپوش شدیم.عزادار شدیم..مادر شتابان به خانه صادق عمو رفت. .خانه مرتضی،سه کو چه آنطرف تر بود.من هم کشان کشان دنبال مادر رفتم...واقعا مرتضی شهید شده ؟؟؟سیل سئوالهایی اینچنین ذهنم را میخراشید.جلوی خانه صادق عمو شلوغ بود.هر کسی که خبر را شنیده بود،امده بود و سر سلامتی میداد.همسایه ها هم بودند.صادق عمو ،خم به ابرو نیاورده بود و رشید وبرنا جلوی در خانه به مردم خوش امد میگفت.لیلا خاله،مادر مرتضی را ندیدم .داخل اتاق خانمها بود ، ولی کم وبیش صدای گریه لیلا خاله می‌آمد.اما صادق عمو ،خود دار بود و عادی وتقریبا لبخندی مات بر لب...کیست که نداند فرزند در خاک کردن یعنی چه؟؟؟صادق عمو هم اینرا می‌دانست و می‌فهمید...اما جنگ بود و شهادت بود و گذشت و ایثار ....  اشک نریختن و شکر خدا به جای آوردن از طرف صادق عمو هم ،مرامی بود برای آن ایام و متناسب با آن دوران. . بهشت زهرا شلوغ بود.ازدحام جمعیت.تابوتهای شهدا.شیون و ناله.وداع پدر و مادرها با فرزندان.وداع رفقا با رفیق سفر کرده.تابوت مرتضی هم آمد....چرا اینگونه آمدی ای عزیز....قاب تصویری که هنگام رفتنت ،کوله پشتی بر پشت،در میدان راه آهن، رفتی لابلای جمعیت اعزامی واز دیدگانم پنهان شدی هرگز فراموشم نمیشود ...اما چرا اینگونه بازگشتی،خاموش و خفته در جعبه ای چوبی...مرتضی را به خاک سپردیم و نالان و مضطرب به تکرار زندگی بازگشتیم. . چهل سال ازآن خاکسپاری گذشته است و من همچنان بر سر قبر آن شهید در قطعه بیست وچهار حضور می‌یابم و فاتحه ای میفرستم و نگاهی پر مکث به سنگ قبر، و دوباره بازگشت به روزمره زندگی.چهل سالی که خیلی چیزها عوض شد .خیلی از باورهایمان فرو ریخت...وخیلی از ارزشها کمرنگ شد و از یاد رفت. ما داوطلب به سوی مرز رفتیم و ارزش انتخاب و داوطلبانه بودن ،گوهری بود که نایاب شد و تحمیل جایش را گرفت .تحمیل عقاید و ارزش‌ها....گشت های ارشاد...مرتضی جان ،ما ماندیم و زندگی را ادامه دادیم.اما چیزی نداشت ،جز اونجاهایی که به اندازه وسعمان به همنوع کمک کردیم و دستگیر افتاده ای شدیم و خطا کاری رابخشیدیم ...مرتضی جان...تو و خرمشهر با هم ازاد شدیدو ما چه ابلهانه برای آزادگان میگریستیم. #سعید_اسفندیاری #از_شما @alipsychiatrist

◽ "بخش زیادی از اختلالات روانی را باید در جامعه جست نه در بیمارستان اعصاب و روان" #تاریخ_جنون #روی_پورتر #نشر_هنوز #سما_قرایی #معرفی_کتاب #متن_کتاب #تاریخ_علم #روان_درمانی ▫پ.ن: می دانید چه کسانی به ما مراجعه می‌کنند؟کسانی که قربانی افرادی هستند که آنها باید مراجعه می‌کردند و نکردند... #علی_نیک‌جو @alipsychiatrist

‍ 📌 فکر کردن به ناگفته‌های تنها فرزند ✍🏻 Sarah Epstein ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو @alipsychiatrist ◽کودکان تک‌فرزند غالبا بیشتر از کودکانی که خواهر یا برادر دارند، مورد توجه و موشکافی والدین هستند. خوب یا بد، آنها با چالشها و موقعیت‌هایی مواجه میشوند که برای کودکان دیگر دور ماندن از آن موقعیت‌ها آسان‌تر است. آنها نمی‌توانند ادراکاتشان را از وقایع خانواده با فرد دیگری که در موقعیت مشابه آنهاست مقایسه کنند، آنطور که در خانواده‌ی دیگری یک کودک ممکن است به خواهر یا برادرش بگوید: "مامان چنین حرفی را به من زد. به نظرم منطقی نیست. تو چه فکر می‌کنی؟". در شرایط بحران یا تعارض با والدین، خواهر و برادرها تجربه‌هایشان را با هم در میان میگذارند، با یکدیگر مخالفت یا از همدیگر حمایت می‌کنند و اگر نیاز باشد به نفع همدیگر میانجی‌گری میکنند. برای کودکان تک‌فرزند، تصمیم‌گیری در مورد احساساتشان، تشخیص درستی یا نامتناسب بودن آن احساسات در شرایط پراسترس، و‌ واکنش بر اساس آنها، اغلب تنها متکی به خودشان است. یک وضعیت شایع در روابط خانوادگی، که برای کودکان تک‌فرزند شدت و پیچیدگی بیشتری پیدا کند، قرار گرفتن کودک در میانه‌ی اختلافات والدین است. کودک ممکن است نقش داور یا میانجی برای آرام کردن یکی از دو والد، شکستن یخ میان آنها، یا رساندن پیامهای آنها به یکدیگر را بازی کند یا به عبارتی این نقش‌ها به او تحمیل شود. گیرافتادگی در چنین جایگاهی کودک را وادار به تطابق دادن مفرط خود با احوال والدین، گوش‌به‌زنگی و تلاش برای پیش‌بینی وضعیت بعدی می‌کند. کودکان تک‌فرزند به دلیل عدم دسترسی به فرد دیگری برای منحرف کردن این نقش‌ها به سمت او، به احتمال بیشتری در این موقعیت استرس‌آور قرار می‌گیرند و راه‌های فرار کمتری از آن دارند. بعضی والدین فرزندانشان را تحت فشار برای رسیدن به دستاورد در حیطه‌هایی قرار می‌دهند که برای خودشان مهم است و تصویر خوبی از آنها را به عنوان یک والد انعکاس می‌دهد‌. رسیدن به استانداردهایی برای زیبایی، درخشش تحصیلی، پای‌بندی به یک سیستم اعتقادی، فعالیت ورزشی و .. که برای کودکان تک‌فرزند احساس فشار برای برآورده کردن این انتظارات و آرزوهای والدین، کیفیت شدیدتری پیدا می‌کند. تصور خود به عنوان تنها امید و سرمایه والدین، بسیاری از کودکان تک‌فرزند را به تلاش مفرط برای تطابق دادن خود با آرزوهای والدین سوق میدهد‌. کودکان تک‌فرزند ممکن است شکل متفاوتی از وفاداری به والدین را در قالب تجربه‌ای مثل "ما در برابر دنیا" احساس کنند. این نوع وفاداری اگرچه میتواند ارتباط عمیقی را بین آنها و والدین ایجاد کند، اما همچنین ممکن است باعث احساس گناه از ابراز هرگونه نارضایتی شود. بسیار پیش آمده که در حین کار با افراد تک‌فرزند متوجه اجتناب آنها از حرف زدن درباره‌ی مشکلات دوران زندگی‌شان و احساس تنهایی که در حل کردن آنها داشته‌اند، شده‌ام. اهمیت و حیاتی بودنِ انحصاری والدین در دنیای درونی بسیاری از کودکان تک‌فرزند، تجربه‌ی خشم و ابراز نارضایتی از والدین را برای آنها، در مقایسه با کودکان دیگر، دشوارتر و همراه با احساس گناه بیشتر می‌کند. با نزدیک شدن والدین به دوران میانسالی و سالمندی، فرزندان بالغ با مسئولیت‌های بیشتری مانند کمک به والدین برای دریافت مراقبت‌های درمانی و کارهای روزمره، مواجه می‌شوند. ممکن نبودن سهیم شدن کارها با فرد دیگر، تک‌فرزندان را تحت فشار مسئولیت بیشتری قرار می‌دهد به طوری‌که بعضی از آنها باور دارند که هرگز نباید از والدین خود دور شوند. والدین کودکان تک‌فرزند میتوانند همراه آگاه‌تری برای آنها باشند اگر به مسئولیت‌ها و انتظاراتی که فرزند آنها ناگفته بر دوش خود احساس میکند، فکر کنند. در این صورت توجه بیشتری برای دور نگه داشتن فرزندشان از میانه‌ی اختلافات خود میکنند، او را به تلاش برای رسیدن به خواسته‌های خودش به جای تلاش برای برآوردن آرزوهای خودشان، تشویق میکنند، و منابع حمایتی برای دوران سالمندی‌ و دوری از فرزندشان را پیش‌بینی و مقدماتش را مهیا می‌کنند. به این ترتیب به فرزندشان اجازه می‌دهند که به آینده‌ای مستقل و مبتنی بر آرزوهای شخصی خود، بدون احساس گناه فکر کند. #روان_پزشکی #روان‌_درمانی #کودک #فرزند_پروری #تک_فرزندی  🆔@alipsychiatrist https://www.psychologytoday.com/us/blog/between-the-generations/202112/5-unique-family-issues-for-an-only-child