خیزش

                  https://telegra.ph/درس-هایی-ازظهور-و-سقوط-ساندینیستها-04-30   👇👇👇@khizesche

🟥 درس هایی ازظهور و سقوط ساندینیستها 📌 از مبارزه با دیکتاتوری و سیستم سرمایه داری،  تا برقراری  سیستمی سرکوبگر وسرمایه داری انقلاب ساندینیستا و فروپاشی دیکتاتوری 📝 نیکاراگوئه کشور . تا سال 2013، جمعیت آن فقط اندکی از 6 میلیون نفر فراتر رفت و قلمرو  کوچکی واقع بین دو اقیانوس جهانی - اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس (دریای کارائیب) را در بر می گیرد.-  جمعیت نیکاراگوئه اول از همه بومی ها و فرزندان ازدواج های مخلوط هندی و اسپانیایی - mestizos هستند.  بر خلاف بسیاری از مستعمرات دیگر اسپانیا در آمریکای لاتین، سرنوشت نیکاراگوئه دگر گونه بود. جمعیت قابل توجهی از بومیان در اینجا زندگی می کردند که به هیچ وجه مشتاق اقدامات استعمارگران نبودند و دائماً قیام های ضد استعماری را برپا می کردند. ثانیاً خود فرمانداران استعمارگر با استفاده از اهمیت کم نیکاراگوئه برای تاج و تخت اسپانیا و در نتیجه بی توجهی به مستعمره، به طور دوره ای سعی در جدایی از کشور مادر داشتند.در نهایت، در سال 1821، تقریباً 300 سال پس از استعمار اسپانیا، نیکاراگوئه استقلال خود را از سلطنت اسپانیا اعلام کرد - . با این حال، اسپانیا تنها در سال 1850 نیکاراگوئه را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخت. نیکاراگوئه در طول تقریبا دویست سال حاکمیت خود بارها مورد تجاوز ایالات متحده آمریکا قرار گرفته است. ایالات متحده قصد ضمیمه قلمرو ایالت آمریکای مرکزی با اقتصاد عقب مانده و جمعیت فقیر بومی  را نداشت، اما در عوض آنها از بهره برداری از منابع طبیعی نیکاراگوئه خوشحال بودند. بنابراین، در 1856-1857. این کشور تحت حاکمیت ویلیام واکر ماجراجو آمریکایی بود که با گروهی از مزدوران نیکاراگوئه را تصرف کرد و رژیمی را در آنجا ایجاد کرد که از ایالات برده داری جنوبی ایالات متحده حمایت می کرد. از سال 1912 تا 1933، برای بیش از بیست سال، قلمرو نیکاراگوئه تحت اشغال ایالات متحده آمریکا بود   انقلاب نیکاراگوئه در سال 1979 اغلب انقلاب ساندینیستا نامیده می شود. آگوستو  ساندینو برای نیکاراگوئه همان چیزی است که بولیوار برای ونزوئلا یا بولیوی است، مانند خوزه مارتی برای کوبا. قهرمان ملی که نامش مدت هاست به نماد ملی تبدیل شده است.در آمریکا، پیروزی انقلاب ساندینیستا در نیکاراگوئه به عنوان یک شکست وحشتناک ژئوپلیتیکی قابل مقایسه با انقلاب کوبا تلقی شد. چرائی انتخاب نام „ساندینیستا“ : به پاس مبارزات آگوستو سزار ساندین علیه امپریالیسم آمریکا در سالهای 1920، ساندینیستا نام او را بر جنبش خود نهادند. در این دهه، اکثر سازمان ها و ادارات نیکاراگوئه از جمله بانک ها، راههای آهن، و ادارات مالیاتی به صاحبان بانک های آمریکا واگذار شده بودند. آگوستو سزار ساندین با سازماندهی یک ارتش مردمی متشکل از دهقان ها، جنگی شش ساله علیه ارتش آمریکا (تفنگداران دریایی که یکی از زبده ترین و خشن ترین شاخه های ارتش آمریکا هست) برپا کرد و توانست در سال 1933 ارتش آمریکا را شکست داده و از نیکاراگوئه بیرونشان کند. یکسال بعد از این پیروزی، ساندین بدستور آناستاسیو سوموزا گارسیا معروف به سوموزا، فرمانده گارد ملی (نیروئی که توسط آمریکا سازمان یافته و آموزش دیده بود) ترور و کشته شد. بعد از این واقعه، سوموزا با یک کودتا ساخته و پرداخته شده آمریکا، حکومت ژاکوب آربنز را که برطبق تمامی معیارهای آمریکا و متحدانش در یک انتخابات کاملا دمکراتیک به پیروزی رسیده بود را ساقط کرده و خود به ریاست جمهوری نیکاراگونه تکیه زده و به یکی از منفورترین و وحشیانه ترین دیکتاتورهای آمریکا در آمد. لازم به ذکر است که در طول هفده سال یک جنگ شدید چریکی که از سال 1962 تا 1979م. ساندینیست ها را علیه رژیم سوموزا رهبری کرد، بیش از 50 هزار نیکاراگوئه کشته شدند، صدها هزار نفر خانه های خود را از دست دادند، بیش از 150 هزار نفر مجبور به ترک نیکاراگوئه شدند. صدها نفر از نمایندگان روشنفکر نیکاراگوئه، هزاران نفر از مردم عادی در زندان‌های رژیم طرفدار آمریکا تا سرحد مرگ شکنجه شدند، یا "ناپدید شدند"، در واقع توسط سرویس‌های مخفی یا گروه‌های مجازات‌گر مسلح طرفدار دولت کشته شدند. کمک‌های بشردوستانه متعددی که توسط سازمان‌های بین‌المللی و حتی ایالات متحده به نیکاراگوئه ارسال شده بود، تقریباً آشکارا توسط باند سوموزا و افراد مورد اعتماد آن از رهبری گارد ملی و پلیس به سرقت رفت. تنها چیزی که سوموزا، علاوه بر غنی سازی خود، به آن توجه کرد، تقویت پتانسیل قدرت گارد ملی و سایر تشکل های شبه نظامی بود که با کمک آنها این باند قرار بود از خود در برابر ناآرامی های احتمالی مردمی محافظت کند. ساختارهای قدرت سوموزا با حمایت مستقیم سرویس های اطلاعاتی آمریکا کار می کردند، افسران آنها در مراکز آموزشی آمریکایی آموزش می دیدند...ادامه دارد

🔶 شکایت سازمان گزارشگران بدون مرز به دادگاه لاهه علیه اسرائیل سازمان گزارشگران بدون مرز گفته با تقدیم شکایتی به دادگاه کیفری بین‌المللی از دادستان دادگاه لاهه خواسته است تا درباره احتمال وقوع جنایت جنگی از سوی ارتش اسرائیل علیه حداقل ۹ گزارشگر فلسطینی از ۱۵ دسامبر به این سو تحقیق کند. دادگاه کیفری لاهه در ماه ژانویه اعلام کرد که در حال بررسی جنایات احتمالی علیه روزنامه‌نگاران در جنگ بین گروه تروریستی حماس و اسرائیل در غزه است که منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰ گزارشگر شده است. سازمان گزارشگران بدون مرز گفته است: «دلایل منطقی برای این تصور که برخی از این روزنامه‌‌نگاران عمدا کشته شده و بقیه قربانی حملات عمدی ارتش اسرائیل علیه غیرنظامیان بوده‌اند، وجود دارد.» این سومین شکایت گزارشگران بدون مرز در ارتباط با هشت روزنامه‌نگاری است که در فاصله ۲۰ دسامبر تا ۲۰ مه کشته شده و یک نفر دیگر که به احتمال قوی زخمی شده‌ است. 📌 برای دسترسی کامل به گزارش روی تیتر کلیک کنید.              @dw_farsi https://t.me/khizesche

🔴. بازداشت دستکم ١٠٠ دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوهانک بر ا‌ساس گزارش کانال تلگرامی خبرنامه امیر کبیر کە اخبار مربوط بە جنبش دانشجویی در ایران را پوشش می‌دهد، روز یکشنبه ۶ خرداد (۲۶ مه)، دو ون سفید به همراه تعداد زیادی نیروی پلیس با "باتوم" و "اسلحه" در مقابل دانشگاه آزاد واحد سوهانک اقدام به بازداشت و اخذ تعهد از دانشجویان دختر کردەاند. در این گزارش آمده کە بعضی از دانشجویان دختر تنها به دلیل پوشیدن "مانتوی جلوباز" مجبور به امضای تعهد شدند و در مواردی گفته شده تا چادر سر نکنند یا جلوی مانتوشان را با سنجاق نبندند حق خروج از ون را ندارند. بنابر گزارش‌ها در ساعات حضور گشت درمقابل این دانشگاه، از حدود صد دانشجو تعهد اخذ شده است. این خبر در حالی منتشر می‌شود کە پیشتر فرزاد جهان‌بین، رئیس کمیته انضباطی مرکزی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی در نامه‌ای به رؤسای استان‌ها و واحد‌های ویژه اعلام کردە بود: «موقتاً از ورود موارد خاص و هنجارشکنانه در حوزه آراستگی به واحد‌ها جلوگیری شود.» رئیس کمیته انضباطی دانشگاه آزاد ضمن یادآوری "اهمیت آراستگی و شئون رفتاری" و همچنین نقش آن در "پاسداشت حقوق و آزادی‌های اجتماعی" مسئولیت رعایت این امور را بر عهده رئیس واحد دانشگاه دانسته و افزودە بود: «با هر نوع قصور و تقصیری برخورد می‌شود.» موج جدید خشونت‌ها علیه زنان و دختران و جوانان در ایران که به بهانه "امر به معروف و نهی از منکر" و در راستای اشاعه حجاب اجباری اعمال می‌شود، انتقاد شدید بسیاری از کنشگران مدنی و سیاسی و شهروندان در ایران را به دنبال داشته است. در هفتەهای گذشتە و همزمان با به شروع طرح حکومتی "نور"، سخت‌گیری‌های مربوط به حجاب در دانشگاه‌ها نیز افزایش یافتە است. شدت برخورد پلیس و نیروهای امنیتی با زنان مخالف حجاب اجباری با لباس غیرنظامی، اعتراض برخی از نیروهای حامی مقامات ایرانی را نیز برانگیخته است. @dw_farsi https://t.me/khizesche

🔴 نامه‌ی سرگشاده‌ی کارگران زندانی، رضا شهابی و داود رضوی، به‌ نمایندگان تشکلات‌ کارگری جهان در صد و دوازدهمین کنفرانس سازمان بین المللی کار   درود بر همکاران و دوستان گرامی و به امید پیروزی کارگران در تمام کشورهای جهان     فکر نمی کردیم نیازی باشد باز هم در مورد سرکوب جنبش کارگری و نقض مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی در مورد آزادی تشکل‌ها، پیمان‌های دسته‌جمعی، حق کار و زندگی و ایمنی کار در ایران بنویسیم. گمان نمی‌کردیم که نیاز به این یادآوری مجدد وجود دارد که ما و بسیاری از دیگر کارگران، اخراج و ‌اذیت و آزار و زندانی شده‌ایم، چرا که به فعالیت کارگری و تشکل مستقل کارگری باورمند بوده‌ایم. در عین حال متاسفیم که به اجبار باز هم در مورد اذیت و آزار، پرونده‌سازی و حبس‌های طولانی و ظالمانه که بر ما تحمیل شده می‌نویسیم و انتظارات برحق خود را طرح می‌کنیم.   برای ما این ملاحظه جدی همواره مطرح بوده است که با وجود گزارشات متعدد و موثق طی سالیان طولانی توسط معدود تشکل‌های کارگری مستقل ایران، از جمله سندیکای ما، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، و تشکل سراسری معلمان، شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، و همچنین توسط اتحادیه‌ها و فدراسیونهای کارگری در سطح بین‌المللی به سازمان ‌جهانی کار در رابطه با نقض حقوق اولیه کارگران و سرکوب تشکل‌های مستقل کارگری و افزایش روز‌افزون تعداد کودکان کار در ایران، چرا سازمان جهانی کار تاکنون اقدامات محسوس و مؤثری حتی در چهارچوب مقاوله‌نامه های بنیادین سازمان بین‌المللی کار که تمامی اعضا مؤظف به "رعایت، ترویج و تحقق" آنها هستند، صورت نداده است؟ چرا این سازمان همچنان نمایندگان ‌جعلی حکومت را تحت‌عنوان نمایندگان ‌کارگران ایران به اجلاس سالیانه دعوت می کند و در موارد متعددی حتی آنها را به عضویت در هیئت مدیره و کمیته‌های کارگری انتخاب می کند؟!   به یاد داریم که بدنبال بازداشت‌های گسترده در آستانه و بدنبال روز جهانی کارگر در سال ۱۴۰۱، به همت شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، که مورد حمایت سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نیز قرار گرفته بود، طوماری با امضای بیش از ۵۵۰۰ نفر به صد و دهمین اجلاس جهانی کار ارسال شد. در آن طومار از هیئت های کارگری شرکت کننده در اجلاس درخواست شده بود که اقدام دولت ایران در نقض فزاینده حقوق کارگران و معلمان و به خصوص نقض حق تشکل‌یابی مستقل و نیز نقض حق آزادی ‌بیان و تجمع را محکوم کنند. اما به یاد نمی‌آوریم که پاسخی به آن طومار که در آن شرایط دشوار جمع‌آوری گردیده بود از جانب سازمان جهانی کار دریافت شده باشد.     فدراسیون بین‌المللی کارگران حمل و نقل ITF ، که سندیکای ما عضو آن می ‌باشد، در سال ۲۰۰۵ نسبت به سرکوب و بازداشت فعالین سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و هجوم سازمان یافته به سندیکای ما، علیه دولت جمهوری اسلامی ایران به سازمان جهانی کار شکایت کرد، ولی این سازمان، با وجود مفتوح بودن این پرونده و قطور شدن هر ساله آن با شکایت های جدید، خود را با پاسخ‌ها و ادعاهای دروغین نمایندگان دولت ایران در آن سازمان مشغول کرده و در نتیجه نزدیک به دو دهه است که اقدام عملی و‌ مؤثری صورت نداده است.   ما اعضای سندیکا، به خاطر ایجاد تشکل مستقل کارگری و فعالیت سندیکایی در چهارچوب مقاوله ‌نامه‌ها و استانداردهای بین‌المللی کار از سال ۱۳۸۴ مورد غضب کارفرما، حکومت ایران، عوامل وزارت اطلاعات و قوه قضاییه قرار گرفته‌ایم و بارها بازداشت، زندانی و از کار اخراج  شده‌ایم. در طول این مدت صدها عضو سندیکا بازداشت و ضرب و شتم شدند و‌ دهها نفر اخراج و یا تعلیق شدند و ماموران به خانه‌هایشان هجوم برده‌اند. سه عضو زندانی سندیکا در بازداشتگاه اوین، بدون وقفه هدف این سیاست کارگرستیز بوده‌ و محکوم به زندان های طویل المدت شده‌ایم و با وجود بیماری‌های شدید جسمانی، مسئولین زندان و عوامل وزارت اطلاعات، حتی از اعطای مرخصی درمانی به ما جلوگیری می‌کنند. ادامه نامه سرگشاده را اینجا بخوانید: https://bit.ly/3UWotI6 لینک به ترجمه نامه به زبان انگلیسی: https://bit.ly/3Ki5fI4 منتشر شده توسط سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ۷ خرداد ۱۴۰۳   htps://www.instagram.com/vahedsyndica ‏https://twitter.com/VahedSyndicate https://t.me/vahedsyndica [email protected] @Vahed_Syndica

🟥🔴 اپوزیسیون بورژوائی هراسان از انقلاب و قدرت یابی توده ها  (ترکیب اپوزیسیون های بورژوائی رژیم و برنامه های سیاسی و اقتصادی آنها) کارگران انقلابی متحد ایران ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ۱۰ مه ۲۰۲۳ - بخش هفتم : در ایران یک رژیم دینی بوروکراتیک – نظامی حاکم است. در این کشور مانند هر جامعۀ سرمایه داری طبقات گوناگونی در حال مبارزۀ سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با هم و بویژه با رژیم حاکمند. اهم این نیروها عبارتند از طبقۀ کارگر، طبقۀ بورژوا و خرده بورژوازی. هدف ما در این نوشته بررسی نقش اپوزیسیون بورژوائی با رژیم حاکم است. طبقۀ بورژوا دارای لایه ها و اقشاری است که بخشی از آنها با سرمایه داری حاکم در شکل دینی بوروکراتیک – نظامی بویژه در حال مبارزۀ سیاسی اند. ما در اینجا می کوشیم این اشکال مختلف مبارزۀ اپوزیسیون بورژوائی را در چهارچوب سازمانی آنها نشان دهیم تا کمکی باشد به درک بهتر وضعیت سیاسی طبقۀ کارگر در مبارزۀ طبقاتی و بویژه در مبارزۀ این طبقه و ارتقای خودآگاهی او. حدود هشت ماه از خیزش انقلابی موسوم به «زن، زندگی، آزادی» می گذرد. عمق و گسترۀ این جنبش به پهنای ایران و رادیکالیسم آشکار آن در نفی جمهوری اسلامی و رژیم ولایی و استبداد حاکم از همان ابتدا، نمی توانست هیچ نیروی سیاسی را بی اعتنا بگذارد. در میان نیروهای اپوزیسیون بورژوائی، نه تنها نیروهای برانداز سلطنت طلب و جمهوری خواه، بلکه اصلاح طلبان رانده شده از قدرت چون موسوی و دار و دسته های گوناگون آنان و یا تحول طلبان اکثریتی که تا دیروز از مضار انقلاب دم می زدند و در گروه هایی چون «حزب چپ» و «اتحاد جمهوریخواهان» جمع شده اند نیز به خیل نیروهای «خواهان گذار» پیوسته اند. از دید ما می توان آنها را در چند گرایش مهم دسته بندی کرد.🔹🔻در صفحات پیش به نقش فرشگردی ها و حزب ایران نوین و سپس   رضا پهلوی و دارو دستۀ او در مرکز تحرکات اپوزیسیون بورژوائی ایران از سلسله مقالات  راجع به اپوزیسیون بورژوائی پرداختیم .  سپس از حزب مشروطه ایران، به عنوان حلقۀ واسط بین سلطنت طلبان و جمهوری خواهان شرمگین! نوشتیم. درادامه از نحلۀ دیگر این اپوزیسیون ، جمهوری خواهانی که با سلطنت طلبان نرد عشق می ورزند ، صحبت کردیم. در بخش پنجم این مقاله از سایر جمهوری خواهان راست و « همگامی» ها نوشتیم/ در بخش ششم در ادامه از - - اصلاح طلبان رانده شده از حکومت   گفتیم. در این بخش از سازمان مجاهدین خلق سخن می گوئیم. که در طرف دیگر طیف جمهوری خواهان و اپوریسیون بورژوائی ایران  قرار دارد و به واسطۀ وضعیت خاصی که در جدول سیاسی ایران دارد، حسابش اندکی از بقیه که در بالا ذکر کردیم جداست.  🔻 بخش هفتم - سازمان مجاهدین خلق-  «برنامه ده ماده ای خانم رجوی، به تشویق سرمایه گذاری در بخش خصوصی، محترم شمردن مالکیت خصوصی، چه در اشتغال و چه در كسب و كار، اشاره گردیده و بر اینکه تمام مردم ايران بايد از فرصت های برابر برخوردار باشند تاکید شده است. در واقع رشد و باروری اقتصادی به پیشبرد آزادی های مدنی کمک خواهد کرد ... سرمايه‌گذاری خصوصی و به رسمیت شمردن بازار آزاد و پذیرش این واقعیت که چه در اشتغال و چه در كسب و كار، تمام مردم ايران بايد از فرصت های برابر برخوردار باشند از ضرورتهای بعد از سرنگونی آخوندهاست. به رسمیت شمردن بازار آزاد تجربه تاریخی است که در ژاپن، کره جنوبی، کانادا و استرالیا در مسیر تحول اقتصادی و پیشرفت مملکت به اجرا گذاشته شد و بازده آن را شاهد هستیم.» ما به اندازۀ کافی در مورد لیبرالیسم اقتصادی در بالا صحبت کرده ایم و دروغ بزرگ برابری اقتصاد آزاد با دموکراسی را نیز توضیح داده ایم. در عوام فریبی این «ده فرمان» مریم رجوی همین بس که اینها حتی در درون سازمان کوچک خودشان قادر نبوده اند که به موادی از این ده فرمان که قابل حصول است یعنی آزادی بیان، آزادی احزاب، آزادی اجتماعات، آزادی مطبوعات و فضای مجازی (مادۀ ۲) تضمین آزادی‌ها و حقوق فردی و اجتماعی طبق اعلامیه جهانی حقوق ‌بشر (مادۀ ۳) و جدایی دین و دولت، آزادی ادیان و مذاهب (مادۀ۴) احترام بگذارند. بقیۀ مواد هم که فعلا در اختیار آنها نیست و حرفهائی است که در عمل تعلیق به محال است. .ادامه در فایل زیر :👇👇@khizesche   . www.aazarakhsh.org            برگرفته از سایت آذرخش https://telegra.ph/اپوزیسیون-بورژوائی-هراسان-از-انقلاب-و-قدرت-یابی-توده-ها---بخش-هفتم---سازمان-مجاهدین-خلق-05-29