فسنجون.

حسی که به گاو امسال دارم. متأسفانه.

در بطن ماجرا، من نمی‌فهمیدم تمام این کارها برای چیه. زندگی ارادی نبود.

باد میاد خنکمون شه. خاک می‌خوریم. عینهو این که شیرکاکائو خنک فرو کنن توت.✨

خلقت آدم تا این لحظه.

دو تا کارگرن چهار روزه میان اینجا واسه رنگ. یحتمل چهار روز دیگه هم هستن. هیچ کدوم ماسک نمی‌زنن. کسی هم بهشون نمی‌گه. امروز یکیشون کلی سرفه کرد. زنگ زدم می‌گم اینا سرفه می‌کنن بگو ماسک بزنن. می‌گه ″کدومشون؟ شاید چیزی پریده تو‌ گلوش. نه زشته. خب حالا توهم.″ اصولاً ما به فهم واقعیت از زبون هم دیگه گارد داریم. خلاصه یکیمون مبتلا شد یا یه وقت افتاد مرد اون وقت می‌بینم چی زشته.

توی گویش دزفولی گاهی به جای خدا نگهدار می‌گیم خدا بیدارت باشه، یا وقتی بخوای به کسی بگی مراقب کس دیگه‌ای باشه می‌گی بیدارش باش. یعنی بیدار باش، چشمات باز باشن، ببینش، شیش دنگ حواست بهش باشه! حالا می‌دونی قشنگیش کجاس؟ اینجا که کسی بهت بگه بیدارت باش. خودت، بیدارِ خودت باش.

یکی از اصطلاحاتی که توی لهجه‌ی دزفولی به عنوان فحش رایجه اینه که خطاب به شخص یا هرچیز دیگه‌ای می‌گن ″جا مَنَه″ و یحتمل یه ایشالله بیخ ریشش. به فارسی معیار همون ″جا بمونه″ می‌شه. از چی؟ از هرچیزی. از هرچیزی جامونده بشه. بمونه. نیاد. ضمن این که خود ترکیب ″جامونده″ هم توی این گویش نوعی فحش محسوبه. و بد چیزیه. از زیبایی‌ها هم غافل نمی‌شم و می‌گم. اما از حیث بد بودنِ احساس جاموندگی یادم اومد به تعریفش.

این حجم بار مفید محتوا ستودنی نیست؟

واقعاً از حوصله‌ی گنجشک‌ها لذت می‌برم.