لاجوردی‌ترین کُودِلی

با صدای خیلی بلندِ تلویزیون بیدار شدم. همیشه سر و صدا آزارم می‌داده. به خصوص وقتی خوابم. از اینکه بازم مامانم بی‌توجه به این موضوع خونه رو گذاشته بود رو سرش حرصم گرفته بود. از تخت داشتم میومدم پایین تا برم ازش بخوام کمش کنه که اسم قهرمان فیلم رو شنیدم. مامانم از بچگی‌مون بارها و بارها درباره این فیلم که فیلم محبوب زندگیش بوده گفته بود، از شباهت ظاهریش با قهرمان فیلم، زمانی که مجرد بوده و اطرافیان بهش می‌‌گفتن، حتی کوبلن (گوبلن) فیلم رو دوخته بود و وقتی بچه بودیم سال‌ها به دیوار خونمون آویزون بود. گاهی می‌گفت کاش یه بار دیگه نشونش بدن. در واقع مامانم داشت بهترین فیلم تمام زندگیش رو می‌دید. از خودم خجالت کشیدم. هیچی نگفتم تا هر چقدر دلش می‌خواد خونه رو بذاره رو سرش و فیلم محبوبش رو با صدای بلند تماشا کنه.

و وقتی یکی به درستی اشاره می‌کنه ادمین پیج ایموجی دلقک رو براش می‌ذاره و بقیه هم مسخره می‌کنن. چون به جای رجوع به مستندات علمی از شبکه‌های اجتماعی اطلاعاتشون رو جمع می‌کنن. بعد «توهم آگاهی» دارن.

این چنین ویدیوهایی رو زیاد دیدم که داره تولید میشه. معمولا اطلاعاتی که میدن براساس مطالعات تاریخی نیست و از ویکی‌پدیا استفاده می‌کنن. مثلا تو این ویدیو اطلاعاتی که در مورد آرتمیس میده غلطه‌. «هخامنشی» اصلا ملیت نیست و اینکه آرتمیس ایرانی نیست. اگه دقت کنید اسمش رو هم اشتباه می‌نویسه. اینا به اندازه اونایی که با تاریخ ایران دشمنن، خطرناکن.

دختر خالم زمانی که انتخاب رشته دبیرستان می‌کرد دوست داشت بره رشته تجربی.‌ مامانم و خالم با اصرار و مشاوره رفتن‌ها رأیش رو عوض کردن که رشته تجربی اشباع شده، برو هنرستان کامپیوتر بخون که بازار کارش بهتره. خیلی تو گوشش خوندن که آینده بازار کار رشته کامپیوتر بهتر از تجربیه. اونم گوش داد و قبول کرد. خیلی زحمت کشید و هم توی هنرستان هم دانشگاه از شاگرد اولا بود. حالا تو حوزه برنامه‌نویسی یه شغل خیلی خوب داره. هم از نظر جایگاه اجتماعی هم درآمد. بگید چی؟ الان خالم پشت سر هم اصرار که کارت رو ول کن بمون خونه مواظب بچه‌ات باش. :| و غم‌انگیزتر اینکه خاله‌ام خودش سی سال شاغل بوده. :| اصلا اصلا منطق اون نسلی‌ها رو نمی‌فهمم!

وقتی کلاس چهارم بودم یکی از همکلاسی‌هام تکلیف ننوشته بود. ماه رمضون بود. معلممون چنان کشیده‌ای بهش زد که دختره بیچاره به لکنت افتاد. بعد هم معلممون آخرِ کلاس رو به دختره گفت: «فلانی همش تقصیر تو شد. به خاطر کتک زدنت روزه‌ام باطل شد باید قضاشو بگیرم!» 🤦‍♀

سر ماجرای سریال افعی تهران روایت‌های تلخ دانش‌آموزا از معلماشون رو توی توییتر و اینستاگرام می‌خوندم. امروز صبح با مامانم دربارش حرف می‌زدیم. می‌پرسم چرا باید یه معلم انقدر احساس تملک می‌کرده روی دانش‌آموز که کتک بزنه یا تحقیر کنه؟ می‌گفت: «مایی که به عنوان معلم کسی رو کتک نمی‌زدیم بهمون می‌گفتن بی‌عرضه!» یعنی انقدر این بی‌اخلاقی عادی و روال بوده که اونی که کار درست رو انجام می‌داده زیر سوال بوده! جدی تو چه سیستمی ما درس خوندیم؟ بعد اینا به ما درس می‌دادن!

حالا که بحث سر گوجه سبز و آلوچه و این که چی صداش کنیم داغه گفتم بد نیست اینو بدونیم. اونایی که به این میوه میگن آلوچه، شاکی هستن که مگه گوجه ست که بهش میگید گوجه؟ باید بگید آلوچه. در واقع باید بگم هر دو اسم صحیحه. بیاید یه نگاه به تاریخ گوجه تو ایران داشته باشیم. دهخدا در مورد تعریف گوجه میگه: میوه‌ای کروی یا بیضی کوچک و آبدار با پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هستۀ سخت. آیا این تعریف به ایشون میخوره؟ 🍅 قاعدتا خیر. این میوه ای که دهخدا ازش نام می بره گوجه ست، نه گوجه فرنگی. در زمان قاجار گوجه فرنگی وارد ایران میشه و ایرانی ها هم طبق عادت اون زمان که هر چی از خارج میومد و می‌دیدن به یه چیزی از داخل شباهت داره یه فرنگی بهش اضافه می کردن که با مال خودمون اشتباه نشه. مثل گوجه فرنگی، توت فرنگی، هویج فرنگی، تره فرنگی، گل فرنگ (تو هنر) و... در واقع اون چیزی که اشتباه صداش می کنیم گوجه، کاملش گوجه فرنگیه. پس بیاید با هم سر اسمش دعوا نکنید چون هر دو درسته. و البته ما تو شهرمون بهش میگیم آلو سبز 😅

وسط این همه موضوعِ مهم، خیلی فرق نمی‌کنه بگیم «گوجه سبز» یا «آلوچه» ولی حالا خب... پیشینه گوجه 👇😁

بفرمایید تو. #قصه_های_حجره

یه دوستی قبلا، شاید حدود یک سال پیش اینجا ازم خواسته بود که از همه حجره عکس بگیرم و نشونتون بدم. نمی‌دونم اون دوست هنوز هست یا نه. بهش گفتم داره به دکور جدید برای یکی از دیوارها فکر می‌کنم. وقتی تکمیل شد نشونتون میدم. کمال‌گرایی این شکلیه بچه‌ها چون هیچ دکوری راضیم نکرد، دیوار ساده باقی موند و من اهمال‌کاریم رو کش دادم تا الان. ولی دلم خواست مشت محکمی بر دهان کمال‌گرایی بزنم و همین‌جوری با دیوار ساده میزبانتون توی حجره‌ام باشم. 👇 #قصه_های_حجره