کانون موسیقی‌شناسی دانشگاه تهران

بیانیهٔ استادان گروه موسیقی دانشگاه تهران #مهسا_امینی

در چهار پنجشنبهٔ آتی، در مؤسسهٔ سیاووشان، و به‌شکل حضوری و آنلاین، همراه با فرزانه ابراهیم‌زاده و مهدی یوسفی، از موسیقی، تاریخ و دولت در ذیل این عنوان روایت خواهیم کرد: تخیل ملی، مدرنیته و شأن اجتماعی، در عصر پایتختی تهران علاقه‌مندان می‌توانند برای ثبت‌نام از این لینک استفاده کنند.

♦️«خانه‌ی هنر خرد»، با دعوت از رضا صمیم، برگزار می‌کند: 🔹چرا نباید از پسندیدن و شنیدن موسیقی مردم‌پسند (Popular) شرمگین باشیم؟ ❌ اطلاعات بیشتر را در صفحه‌ی این رویداد در اینستاگرام مؤسسه بیابید.

برنامه‌های دوره‌ی دوم مدرسه‌ی مجازی پلیکان کلاس‌های پلیکان در یک پلتفرم آنلاین برگزار می‌شوند. پیش از آغاز کلاس‌ها فایل راهنمایی برای استفاده از این نرم‌افزار در اختیار شما قرار می‌گیرد. این دوره از ۲۱ تیرماه ۱۳۹۹ آغاز خواهد شد. برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام به ادمین کانال پلیکان پیام دهید. @Pelican_admin

بخش دوم مقاله سیاوش محبی در مورد دوتار روی نوار در وبسایت مطالعات موسیقی ایران منتشر شد. همچنین به اطلاع همراهان گرامی این کانال می رسانیم که وبسایت مطالعات موسیقی ایران فعالیت های کانال تلگرام خود را از نیمه تیرماه در کانال اختصاصی خود آغاز خواهد کرد. http://musicstudies.ir/article.php?id=17

نقدی از سعید ابراهیمی، عضو هیئت تحریریه «مطالعات موسیقی ایران»؛ منتشر شده در همین وبسایت. http://musicstudies.ir/article.php?id=16

همراهان محترم کانون موسیقی شناسی دانشگاه تهران عرض ادب و احترام جهت مشاهده مطالب منتشر شده توسط گروه نویسندگان وبسایت «مطالعات موسیقی» لطفاً از وبسایت ما به آدرس musicstudies.ir دیدن فرمایید و همچنین می توانید از فعالیت های ما از طریق اینستاگرام «مطالعات موسیقی» به آدرس iran.music.studies مطلع شوید. به اطلاع می رسانیم که فعالیت های اعضای ما به صورت مقالات هفتگی در وبسایت مذکور قابل مشاهده است. همچنین کانال تلگرام «مطالعات موسیقی» نیز به زودی فعالیت های خود را آغاز خواهد کرد که به اطلاع مخاطبین خواهد رسید. با تشکر سعید ابراهیمی، علی داس مه، سیاوش محبی، پویا نکویی

همراهان محترم کانون موسیقی شناسی دانشگاه تهران عرض احترام به اطلاع می رسانیم که وبسایت «مطالعات موسیقی ایران» (musicstudies.ir) اخیرا فعالیت خود را در جهت نشر آثار دانشورانه در حوزه های مرتبط با پژوهش های موسیقی آغاز کرده است. این وبسایت دوزبانه (فارسی و انگلیسی) به تدریج مطالبی را به شکل مقاله، نقد، مصاحبه و یادداشت منتشر می کند. فعالیت های ما با انتشار مطالب دانشوارانه و علمی به تدریج در ماه جاری گسترش خواهد یافت. این وبسایت حاصل همکاری و همفکری چهار تن از فارغ‌التحصیلان گروه موسیقی دانشگاه تهران‌ (سعید ابراهیمی، علی داس مه، سیاوش محبی و پویا نکویی) است و قصدمان حرکتی مستمر و البته «مستقل» و در ضمن ملتزم به معیارهای دانشگاهی است. از شما همراهان گرامی، هنرمندان عزیز و استادان محترم صمیمانه تقاضا می کنیم ما را در این حرکت مستقل و اندیشمندانه یاری فرمایید. در این راستا، از دریافت مقالات و یادداشت هایی که هر یک به وجوه مختلفی در رابطه با موسیقی، با بیانی دانشگاهی بپردازند، صمیمانه استقبال می کنیم. سعید ابراهیمی، علی داس مه، سیاوش محبی، پویا نکویی. آدرس وبسایت: musicstudies.ir اینستاگرام: iran.music.studies @utmusicologyclub

ایرانی‌سازیِ موسیقایی: ردیف و بحران‌های ملت‌سازی فرشاد توکلی «ردیف»، یا آن‌طور که رایج‌تر است، «ردیفِ موسیقی ایران»، از زمان استادان قاجاری تا امروز، از شکل‌های پیشاتاریخی‌اش (پیش از تثبیت عنوانِ ردیف) تا انواع ردیف‌سازی‌هایی که به دست ناشران موسیقی رواج یافت، از دربارِ ناصری تا مدرسۀ عالی موسیقیِ علینقی وزیری و از آنجا تا دانشکده‌های کنونی موسیقیِ کشور، همواره در سایۀ نوعی کش‌مکش بر سر صلاحیت و کفایت‌اش در ملیّت‌نمایی قرار داشته است؛ کش‌مکشی که طبعاً در مجاورت نوعی از «دیگری» ممکن شده است: از «موزیک»ـِ شعبۀ موزیکِ دارالفنون تا موسیقیِ منسوب به اُسرای جنگِ چالدران، اما درافتاده در کلان‌شهرهایِ مهاجرپذیرِ قرنِ بیست‌ویکم. از این منظر، تاریخِ «ردیف» را می‌توان بخشی از تاریخ نزاع بر سرِ «ایرانی‌سازیِ موسیقایی» (Musical Iranianization) دانست. منظور از ایرانی‌سازی آن کُنش مدرنِ پساملت‌ـ دولتی است که از طریق سنّت‌سازی – در معنای خصوصیت‌ بخشیدن و مطابقِ نیاز کردنِ نتایجِ روال‌های فرهنگی پیشین، فارغ از جغرافیا و سرزمین – و، بنابراین، از طریق خنثا دیدنِ زمان و مکان، به ساختِ شناسه‌های فرهنگی‌ای می‌پردازد که شایستۀ نمایندگیِ «ایران» در صحنۀ جهانیِ ملت‌ـ دولت‌ها باشند. روشن است که این حضور خود تابع شرایط و نظمِ مستقری است که بر روال‌ها و تبارهای دیگری مبتنی هستند. ایرانی‌سازی، با منتزع کردنِ نظریِ این روال‌ها از واقعیت‌های انضمامیِ، بر چهرۀ رنجور و دردمندِ منازعاتِ اجتماعی، بر بی‌سهمی یا بهره‌مندی، بزکی از «دغدغۀ امر فرهنگی» می‌پاشد. دورۀ «ردیف و ایرانی‌سازیِ موسیقایی» می‌کوشد، با نشان دادنِ زمینه‌های این روایت، زاویه‌های خاموش‌مانده‌ای از تاریخ و پیشاتاریخِ ردیف را مورد اشاره قرار دهد. @Pelican_admin