جرعه‌ای از دریا

💠 اهمّیّت روضه‌خوانی 🔹 مرحوم حاج آقا رضا زنجانی می‌گفت: اخیراً من دارم با روضه‌خوان‌ها آشتی می‌کنم. روضه‌خوان‌ها به همه خانه‌ها رفته‌اند و سبب شده‌اند که دین در همه جای کشور منتشر شود و اگر آن‌ها نباشند، در خیلی از جاها از دین خبری نخواهد بود. روضه‌خوان‌ها چه قصد قربت داشته باشند، چه نداشته باشند، این اثر خارجی را دارد و باید از این جهت تأیید شوند. 🔸 مرحوم حاج آقا رضا می‌گفت: بارها وقتی من به بالای شهر تهران می‌رفتم، بچه‌هایی که در حال بازی بودند، می‌گفتند: آقا روضه‌خوان آمد! آقا روضه‌خوان آمد! با اینکه حاج آقا رضا روضه‌خوان نبود، ولی مردم، معمّم را به عنوان روضه‌خوان می‌شناسند. 🔹 در اهمّیّت روضه‌خوانی همین بس که رضاخان وقتی می‌خواست جلو دین را بگیرد و ایران را به سمت غرب سوق دهد، اوّل روضه‌خوانی را غدغن کرد و جلو مجالس روضه را گرفت. 📚 جرعه‌ای از دریا ؛ ج ۳ ص ۶۱۷

امام موسی صدر: «نبرد ما با اسرائیل، ادامه نبرد امام حسین است».

شمر زمانه‌ات را بشناس!

#غزه | #فلسطین | #مظلوم @Adropfromthesea

💠 سه روضه مهم در سامرا 🔻 این قضیه را از آقای مروارید شنیدم (ایشان از شخص معتبری نقل می‌کرد): 🔹 سه مجلس روضه مهم در سامرا برگزار می‌شد: یکی در منزل میرزای شیرازی، یکی در منزل حاج میرزا حسین نوری و یکی هم در منزل شیخ حسنعلی تهرانی. 🔸 درباره روضه منزل میرزا می‌گفت: وقتی میرزا در روضه شرکت می‌کرد، به قدری عظمت و هیبت میرزا بر جلسه حاکم بود، مثل این بود که هیچ متنفسی در جلسه وجود نداشت و مجلس در سکوت کامل بود، با اینکه مملو از جمعیت بود. میرزا ابهت مخصوصی داشت. 🔹 درباره مجلس روضه شیخ حسنعلی تهرانی می‌گفت: یک‌وقت آشیخ حسنعلی دیر کرد و وقتی وارد مجلس شد، چشم‌هایش از شدّت گریه به قدری ملتهب بود، که گویی می‌خواست از حدقه بیرون بیاید. درباره علّت آن فرموده بود:

من در منزل بودم، در حالت مکاشفه حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام را دیدم که از پنجره اتاق سر به داخل کرد و فرمود: از عطش من صحبت کنید.

📚 جرعه‌ای از دریا ؛ ج ۳ ص ۳۴۷

🏷 تحلیلی نو از واقعه عاشوراء: قیام یزید علیه حکومت امام حسین علیه‌السلام یا قیام امام علیه حکومت یزید؟! 🏷 پيرامون لعن و تفاوت آن با سبّ و حکم فقهی آن

💠 روضه سيّدالشهداء علیه‌السلام 🔹 حاج آقا جواد گلپایگانی نقل کردند که مرحوم آقای خویی فرمودند: ما در نجف اشرف در خانه بسیار کوچکی زندگی می‌کردیم. خانمم روضه می‌گرفت و مزاحم مطالعه من بود. من به ایشان گفتم: روضه‌خوانی در منزل مزاحم مطالعه من است، روضه ترک شد، ولی مبتلا به چشم‌دردی شدم که هر چه به دکتر مراجعه کردم، خوب نشد و دکترها از معالجه آن مأیوس شدند. 🔸 متوسّل شدیم، در عالم خواب به من گفتند:

بنا بود شما کور شوید، ولی حالا که متوسّل شدید، با تربت استشفاء کنید. با تربت استشفاء کردم چشمم خوب شد.

📚 جرعه‌ای از دریا ؛ ج ۲ ص ۶۸۱

💠 مکاشفه در مجلس روضه 🔹 دو مرتبه یا بیشتر از خانواده شنیدم: روز تاسوعا که منزل حاج آقا مصطفی برقعی روضه بود، نوعاً زن‌ها دور منبر را احاطه می‌کردند. من هم جلوی منبر بودم. حاج آقا محمد کوثری دستمالچی - که از دنیا رفته است - منبری بود. 🔸 ناگهان دیدم که مجلس خلوت شد و هیچ‌کس نیست و فقط چند زن دور منبر هستند و گفتند که یکی از آن‌ها حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) است. قدری گذشت، آن حالت برطرف شد. این قضیه حدود بیست سال پیش اتفاق افتاد. 🔹 مجلس روضه در منزل آقای برقعی خیلی سابقه دارد، من اگر مقدورم باشد، در روضه آن‌جا شرکت می‌کنم و تبرّک می‌جویم، حتی امسال [زمستان ۱۳۸۸ش] با وجود پا درد در مجلس روضه آن‌جا شرکت کردم. 🔸 برکت آن منزل دو علّت داشت: یکی اینکه ۱۳۰ سال یا بیشتر در آن‌جا روضه خوانی شده است؛ یعنی قبل از زمان آسیّد عبدالله برقعی، در آن مکان روضه‌خوانی می‌شد. آسیّد عبدالله تقریباً صد سال است که وفات کرده است. حدود سی سال در زمان خودش روضه‌خوانی شده است. احتمالاً قبل از او در زمان پدرش نیز در آن‌جا روضه‌خوانی برقرار بود. 🔹 در آن موقع معمولاً اخلاص بیشتر بود. امروزه نوعاً چشم و هم‌چشمی است و افراد به هم نگاه می‌کنند و جنبه مسابقه پیدا کرده است، ولی آن موقع چون غربت دین بود، لذا داعیِ قویِ ایمانی می‌خواست که این شعائر را ترویج کنند. این انگیزه‌ها سبب برکت یافتن این مجلس روضه بود. 🔸 علّت دیگر این است که در طول این مدت حتماً افرادی که مورد عنایت خدای متعال بودند. در آن‌جا وارد می‌شدند و در مجلس روضه آن خانه شرکت می‌کردند. 🔹 روضه‌خوانی و توسّل به معصومین (علیهم‌السلام) از عبادات مهم و موجب جلب عنایات الهی است. هم اولیای خدا در آن خانه رفت و آمد می‌کردند و هم روضه‌خوانی و عبادت خدا در آن مکان انجام می‌شد. این‌ها سبب مزید برکت آن منزل شده است.¹ 1⃣ حجة‌الاسلام آقای آل طه، خطیب و واعظ موفق و معروف (دام عمره و توفیقه) نقل کرده است:

من منزل آسیّد مصطفی برقعی منبر می‌رفتم. در مجلس روضه برقعی نسوان غلبه داشتند و مردها نیز شرکت می‌کردند. مردها در قسمتی از حیاط و اتاق‌ها می‌نشستند. مرحوم علّامه طباطبایی هم در روضه شرکت می‌کرد. رفتار، منش و ادب علّامه برای ما درس بود.

یک‌وقت من از منبر پایین آمدم. مرحوم علّامه به آسیّد مصطفی رو کرد و پرسید: چند سال است که در این‌جا روضه خوانده می‌شود؟ آقای آسیّد مصطفی گفت: هشتاد یا هشتاد و پنج سال. علّامه پرسید: آیا این محوطه حیاط از هشتاد سال پیش همین‌گونه بود یا اینکه تغییر و توسعه‌ای یافته است؟ آسیّد مصطفی گفت: یک بخش ملحق و ترمیم شده، ولی قسمت‌هایی که شما نشسته‌اید و این آجرها، از هشتاد سال پیش است.

آسید مصطفی رفت و علّامه آهسته به من فرمود: اینکه درباره این‌جا سؤال کردم، علّتش این بود که قسمتی که هشتاد سال دیوار آجرش روضه شنیده‌اند، با قسمت ترمیمی یا توسعه یافته، فرق می‌کند.

📚 جرعه‌ای از دریا ؛ ج ۲ ص ۶۴۰

تذکراتی درباره عزاداری محرّم