هذیـــــــــــــون

خرداد 🎡 #جزء_از_کل

بعد از چهارسال توی خونه‌ای که آفتاب داره بودن عجیبه. مخصوصا که علاقه‌ای به خورشید ندارم و فقط برای گل و گیاه‌هام تحملش میکنم.

این روزا روزای خوبی از نظر کاری و درسی نیست. از یه طرف دلم می‌خواد زودتر بگذره و تکلیفم معلوم بشه از طرفی از این که تکلیف معلوم بشه و همه چی بد تموم بشه وحشت میکنم. از حرف زدن درباره‌ش وحشت می‌کنم. حتی الان که نوشتمش وحشت کردم و دلم می‌خواد برم زیر پتو و سال دیگه بیام بیرون.

بعد از دو هفته بالاخره اینترنت و گاز رو وصل کردم. خونه رو مرتب کردم و نشستم که سریال ببینم. تا ببینیم زندگی توی این خونه‌ی جدید چی برامون میاره.

خانواده ی ایرانی اینجوریه که یکی بهت اهمیت داده کاری کرده که دو سه روز از زندگی جهنمیت دور بشی و خوشحال باشی؟ تو غلط کردی که خوشحال شدی. ما تو رو آوردیم به این دنیا که همیشه زجر بکشی. حالا هم که یه ذره بهت خوش گذشته پس من کاری میکنم که دهنت صد برابر سرویس بشه!

دوستم داره میاد 😭😭😭😭

بالاخره آخرین جعبه رو هم باز کردم. 📦💃🏻

و تمام! #جزء_از_کل

اگه این روز آخر توی این خونه به خیر بگذره من مهمونی میدم بعدش!

آره دنیا خیلی جای قشنگی بود اگه مرز و دولت و سیاست معنا نداشت. زندگی شیرین‌تر بود اگه جنگ نبود و خونی ریخته نمی‌شد. اگه همه‌ی بچه‌ها چیزی به جز بازی و شادی نمیشناختن. اگه، اگه، اگه، اگه … ولی دنیای واقعی این شکلی نیست. دنیای واقعی کثافته. کثافت خالص. یه قشنگی‌های کوچیکی گاهی گوشه کنارش پیدا میشه ولی وقتی به کل ماجرا نگاه کنی میبینی بدی اینقدر بزرگ و پرنگه که زیبایی فقط یه لحظه به چشم میاد. مثل یه آسمون سیاه بی‌ستاره که یه شهاب سنگ از میونش رد بشه. شاید با دیدنش برای چند دقیقه ذوق کنی ولی چیزی از سیاهی شب کم نمیشه. توی این سیاهی تنها کاری که میشه کرد اینه که سعی کرد تبدیل به کسی که سیاهی میاره به این جهان نبود. تنها کاری که من نوعی می‌تونم بکنم اینه که سعی خودم رو بکنم سیاهی از من ریشه نگیره و آگاه باشم که همیشه هم موفق نبودم و نخواهم بود.