زبانشناسی نوین

✅ ویژگی « التصاق زبانها » و سو استفاده های « نژادپرستانه » پانترکیسم 🔴 جریان بی‌دانش و بیسواد پانترکیسم ، یک « ویژگی التصاقی » در دست گرفته و با آن ، بر همه تمدن های باستانی ، برچسب ترک میزند (!) اما این التصاق چیست ؟ و التصاق چه ربطی به زبان ترکی دارد ؟ 🔴 دانش Morphology یا تکواژشناسی ، شاخه‌ای از زبانشناسی است که در آن به بررسی ساختار واژگان پرداخته میشود. و Morphological Typology یا گونه‌شناسی ساختار تکواژیِ زبان‌ها ، یک سیستم برای دسته‌بندی زبان‌های جهانی است ، براین پایه که ؛ تکواژها در کنار هم چگونه بکار میروند. بر این اساس ، زبان‌ها به دو شاخه کلی Analytic ( تحلیلی ، تجزیه‌ای ) و Synthetic ( ترکیبی ، نحوی ) ، بخش میشوند. دسته‌بندی های دیگری هم برای تقسیم زبان ها وجود دارد ، همچون دسته بندی ریشه‌ای ، که بر مبنای اینکه واژگان در یک زبان چه ریشه و خاستگاهی دارند ، عمل میکند. که در این گونه دسته‌بندی ، زبانها به شاخه های هندواروپایی ، آلتایی ، سامی ، اورالی ، دراویدی و ... بخش میشوند. ⚠️ #توجه : در دانش زبانشناسی ، Morpheme یا تکواژ : کوچکترین یکای زبان است که دارای نقش‌گرامی یا معنای مستقل است. تکواژها از به هم پیوستن واج‌ها ، بوجود می‌آیند و نمیتوان آنها را به بخش‌های دارای معنای مستقل ، تجزیه کرد. تکواژها به دو دسته Free یا آزاد وBound یا وابسته (وندها) ، تقسیم میشوند. تکواژهای وابسته خود به دو دسته : تصریفی و اشتقاقی بخش میشوند. تکواژ تصریفی (واژه‌بست) : واژه تازه‌ای نمیسازد ، بلکه فقط حالت دستوری واژه را تغییر میدهد. همچون : نشانه های جمع ، کسره ، ام ، ای ، ایم ، اند و ... . تکواژ اشتقاقی (وندها) : واژه‌ای تازه و با معنای مستقل میسازند که همان پسوند ، پیشوند و میانوند است. همچون : گار ، ار و ...‌ . ✅ زبان‌های #تحلیلی : زبانی است که « روابط گرامی » خود را بدون هیچ تکواژ تصریفی یا « واژه‌بست » انجام میدهد. اما در « واژه‌سازی » ، تکواژها میتوانند در کنار هم قرار بگیرند و واژگان مرکب زیادی را بسازنند ، به همین دلیل شمار تکواژهای موجود در هر واژه آن بیش از یک تکواژ است ، با وجود اینکه در روابط گرامی از واژه‌بست ها (ام ، ای ، اند ...) استفاده نمیکند. زبانهای (( چینی و انگلیسی )) از مهمترین زبان‌های تحلیلی هستند. یک اصطلاح خیلی نزدیک به زبان های تحلیلی ، Isolating language یا زبان‌های ایزوله است ، که درصد تکواژهای موجود در هر واژه آن بسیار کم است. یعنی زبان‌های ایزوله علاوه براینکه در گرامر از واژه‌بست ها استفاده نمیکنند ، در واژه سازی هم معمولا هر واژه فقط یک تکواژ دارد. 🔴 بیشتر زبان‌ها در دوره باستانی خود ، تحلیلی یا Analytic نبوده اند ، بلکه با گذشت زمان و اندک اندک ویژگی های التصاقی خود را از دست داده و امروزه بیشتر تمایل به تکواژی بودن و جدایش واژگان دارند. برای نمونه همین زبان انگلیسی از دوره پرتو هندواروپایی و پرتو جرمنی و انگلیسی کهن ، بسیاری از ویژگی های التصاقی خود در تصریف را از دست داده است‌ و امروزه هیچ واژه‌بستی برای صرف واژگان (ام ، ای ، اند ...) ندارد. این بگونه ای است که زبان پرتو هندواروپایی (نیای کهن انگلیسی) ، واژه‌بست های مختلفی برای هشت حالت دستوری داشته است ، درحالی که زبان انگلیسی امروزی تقریبا همه آنها را از دست داده است. زبان روسی و پارسی هم زبان‌هایی هندواروپایی اند ، اما بسیاری از واژه‌بست های باستانی خود را حفظ کرده اند. برای نمونه : در انگلیسی گفته میشود my book یعنی بصورت جدا ، اما در پارسی گفته میشود کتابم ، یعنی بصورت التصاقی و چسبیده. در زبان انگلیسی تنها واژه‌بست هایی که بجا مانده اند ، s در جمع اسم هاست ، برای نمونه three boyS و همچنین ed در صرف افعال است. ✅ زبان‌های #ترکیبی : یک زبان ترکیبی ، زبانی است که نسبت تکواژهای موجود در هر واژه آن زیاد باشد. در مقابل آن ، زبان‌های تحلیلی قرار دارند که نسبت تکواژهای موجود در هر واژه آن پایین است. زبان‌های ترکیبی خود به ۳ دسته تقسیم میشوند : زبان‌های Agglutinative یا التصاقی ، زبان‌های Fusional یا Inflectional یا اتصالی یا تصریفی ، و مورد سوم ، زبان‌های Polysynthetic یا چندساختی. بسیاری از زبان های جهان ترکیبی هستند : همچون اغلب زبان‌های هندواروپایی ، زبان‌های کارتولی همچون گرجی ، برخی از زبان‌های سامی همچون عربی و بسیاری از زبان‌های بومی آمریکا. از زبان‌های هندواروپایی : در شاخه ایتالی : زبان‌های لاتین ، ایتالیایی ، فرانسوی ، اسپانیایی و ... در شاخه ژرمنی : آلمانی و هلندی. در شاخه اسلاوی : روسی ، اکراینی و ... در شاخه هندوایرانی : سانسکریت ، هندی ، پارسی و ... و همچنین زبان های یونانی ، ارمنی و ... هم ترکیبی هستند.

زبان‌های اتصالی در طول سده‌های گذشته تمایل به از دست دادن واژه‌بست های خود داشته اند که سرعت این دگرگونی در برخی از زبان‌ها بیشتر بوده. وجود واژه‌بست ها ( ام ، ای ، اند ... ) از مهمترین ویژگی زبان های اتصالی است. در حالی که نیای باستانی زبان‌های هندواروپایی ، اتصالی بوده ، اما برخی از نوادگان آن ، همچون انگلیسی مدرن به سمت ساختار تحلیلی Analytic متمایل شده اند و از طرفی برخی دیگر از نوادگان آن همچون (( #پارسی )) و ارمنی ، به سمت ساختار التصاقی Agglutinative ، متمایل شده‌اند. سایر نوادگان مطرح آن ، همچنان ویژگی های اتصالی Fusional خود را حفظ کرده‌اند. این زبان‌ها برای صرف اسم و صفت و فعل ( تعیین حالت دستوری ، جنس ، شمار ، وجه ، شخص ، زمان ، و ... ) از یک سری پسوندها استفاده میکنند که به آنها واژه‌بست یا تکواژِ وابسته تصریفی ، گفته میشود. 🔴 با توجه به مطالب گفته شده در بالا ، میتوان گفت که دسته‌بندی زبان‌ها با دانش Morphology ، یعنی بر اساس تکواژها ، بسیار (( #نسبی )) است و نمیتوان با قطعیت گفت که زبان x در گروه y قرار میگیرد. یعنی ممکن است که یک زبان همه ویژگی های بالا را داشته باشد ، اما درصد کاربرد آنها ، در آن زبان متفاوت باشد. برای نمونه زبان چینی ، خیلی تحلیلی است. زبان انگلیسی نسبتا تحلیلی است. زبان ژاپنی نسبتا ترکیبی است. زبان فنلاندی و گرجی خیلی ترکیبی اند. 🔴 بر این اساس ، زبان پارسی : یک زبان ترکیبی است که در میان زبان‌های التصاقی و اتصالی قرار میگیرد. یعنی هم تقریبا ویژگی زبان‌های التصاقی را داراست و هم تقریبا ویژگی زبان‌های اتصالی را. از طرفی همانگونه که گفته شد ، « نیاکان » یک زبان در گذشته ،‌ ساختارهای متفاوتی با نواده امروزی خود داشته اند و این تفاوت و دگرگونی در برخی زبانها زیاد و در برخی هم کم بوده. در مورد زبان‌ پارسی هم ، هرچه به عقب‌تر میرویم ، التصاق بیشتر بوده. در زبان اوستایی و پارسی باستان (نیای زبان پارسی در دوره هخامنشی) ، اسم و صفت سه جنس مذکر ، مونث و خنثی ؛ سه شمار مفرد ، مثنی و جمع ؛ و هشت حالت دستوری داشته‌اند. برای نمونه واژه دین در اوستایی برای سه جنس و هشت حالت دستوری از ۲۸ پسوند مختلف استفاده میکرده است ! برای نمونه در حالت مفرد : فاعلی daēn-a ، مفعولی daēn-ąm ، مفعولی‌معه daēn-aya ، مفعولی‌له daēn-ayāi ، مفعولی‌عنه daēn-ayaţ ، اضافی daēn-ayā ، مفعولی‌فیه daēn-aya ، ندایی daēn-e. و نمونه‌های بسیار دیگر از این گونه کاربردهای التصاقی. 🔴 همانگونه که در بالا گفته شد ، روش‌های گوناگونی برای دسته بندی زبان ها وجود دارد. همانند روش ریشه‌ای ، روش فعل،فاعل،مفعول ، روش نواختی ، روش تکواژی و ... که دو زبان همریشه و همخانواده در روش های مختلف دسته‌بندی ، ممکن است که به صورت نسبی در گروه‌های جدا از هم قرار بگیرند. برای نمونه در روش نواختی ، زبان چینی tonal است و انگلیسی و ژاپنی not tonal هستند (زبان پارسی تا حدودی tonal است. مثلا واژه « گویا » با توجه به نحوه ادای آن میتواند معنای « روان و خوانا » یا « انگار » را داشته باشد). از طرفی دو زبان چینی و انگلیسی که در روش نواختی در دو گروه قرار دارند ، در روش تکواژی ، هر دو در گروه تحلیلی هستند و ژاپنی در گروه ترکیبی. و یا در روش ریشه‌ای ، چینی در خانواده سینو-تبتی و انگلیسی در خانواده هندواروپایی است. پس اگر دو زبان در گروه زبان‌های التصاقی قرار بگیرند ، این بدان معنی نیست که این دو زبان الزاما از یک ریشه و یک خانواده هستند. همانند زبان‌های ترکی و فیلیپینی که بشدت التصاقی هستند ، اما هیج پیوندی با هم ندارند. 🔴 حال امروزه ، ناآگاهی و نادانی #پانترکان و پیروان آنها در زبانشناسی ، سبب برداشت‌های (( نژادپرستانه ای )) در زمینه زبان‌ها و تمدنها شده است. آنها به پیروی از یک سری نویسنده مغرض و ترک‌گرا ، با زدن برچسب التصاقی بر روی بسیاری از تمدن‌های باستانی جهان ، سعی در ترک نشان دادن آنها دارند ، در حالی که اصلا نمیدانند التصاق یعنی چه ؟! بگونه‌ای که با توجه به مطالب علمی بالا ، التصاقی بودن یک زبان بمعنای آلتایی بودن آن نیست و یک ویژگی نسبی است که ممکن است در هر زبانی بصورت کم یا زیاد یافت شود. این موضوع را اینگونه میتوان گفت : هرجانداری که « تخم‌گذار » باشد ، الزاما نمیتواند مرغ باشد ! بعبارتی هر چیزی که « گرد » باشد ، الزاما نمیتواند گردو باشد. همانگونه که زبان‌های « پارسی و سومری ارگاتیو » هستند و « افعال پیشوندی » دارند ، ولی پیوندی با هم ندارند. یا چینی و انگلیسی که تحلیلی اند ، یا ژاپنی و انگلیسی که nt اند و بسیاری دسته بندی‌های دیگرِ زبان‌ها ...

🔴 از طرفی ، از بسیاری از تمدن‌های باستانی فلات ایران ، که نژادپرستان پانترک بر آنها برچسب ترکی میزنند ، (( هیچ متن و نوشته‌ای به زبان خودشان ، به جا نمانده است )) ، که بخواهیم با بررسی این نوشته ها ، زبان آن تمدن ها را بررسی کنیم. بلکه از آنها فقط یک سری نام ‌ها در زبان‌های رایج آن دوره باقی مانده است. که با بررسی این واژگانِ اندک و گاها فرضی ، و با حدس و گمان بسیار میتوان گفت که احتمالا چه خانواده زبانی داشته‌اند. همانند تمدن‌های : « گوتیان » ، « مادها » ، « مانانا ها » ، « کاسیان » « لولوبی ها » و ... .‌ برای نمونه ، زبانشناسانی همچون Tamaz V. Gamkrelidze و Vyacheslav V با برسی اندک واژگان بجا مانده از زبان گوتیان ، آن را زبانی هندواروپایی دانسته که با زبان « تخاری » مرتبط بوده است.

این در صورتی است که زبان انگلیسی با وجود آنکه زبانی هندواروپایی است ، ولی بیشتر ، ویژگی های زبان‌های تحلیلی را دارد. 🔴 ترکیب یا برای « واژه‌سازی » است یا برای « دستور و گرامر ». زبان پارسی یکی واژه‌‌ساز ترین زبان‌های ترکیبی است که هزاران مورد از این واژه ها را روزانه بکار میبریم : رانندگی ، پیشدانشگاهی ، دیداری ، خودجاندارپنداری ، خودکشی ، دستدرازی ، پیشدستی ، کارگشایی ، همتباران و ... از طرفی در دستور و گرامر هم ویژگی های ترکیبی آن آشکار است : در جمع که از پسوندهای مختلفی استفاده میکند ، درختان ، درختها ، دستان ، دستها. و همچنین در صرف اسم و فعل : دستم ، دستت ، دستش ، دستمان ، دستتان ، دستشان ، دارم ، داری ، دارد ، داریم ، دارید ، دارند و ... . این ویژگی ها در سایر زبان‌های ترکیبی هم مورد استفاده است ، برای نمونه : در آلمانی : Aufsichtsratsmitgliederversammlung در روسی : достопримечательность در مالزیایی : അങ്ങനെയല്ലാതായിരിക്കുമ്പോളൊക്കെത്തന്നെ در گرجی : gadmogwakhtunebinebdneno 🔴 انواع زبان‌های ترکیبی : 🔵 ۱- زبان‌های التصاقی Agglutinative : گونه‌ای از زبان‌های ترکیبی هستند که از لحاظ تکواژشناسی ، بطور گسترده از التصاق ( چسبیدن ، پیوستن ) استفاده میکند. در این زبان‌ها ، واژگان شامل تکواژهای مختلفی هستند که ظاهر و حالت هرکدام از آنها پس از درکنار هم قرار گرفتن ، بدون تغییر باقی می‌ماند. یک نمونه از زبان‌های التصاقی ، زبان ترکی است. برای نمونه در عبارت evlerinizden که از تکواژهای ev-ler-iniz-den ساخته شده است. در مقابلِ زبان‌های التصاقی ، زبان‌های فوسیونال Fusional هستند که هرچند از ویژگی التصاق استفاده میکنند ، اما در آنها ، یک تکواژ یا بیشتر ، پس از اتصال ، آوا یا املا شان تغییر میکنند تا واژه راحتر تلفظ شود. در واقع التصاق یک ویژگی « نسبی » است که درصد آن در زبان‌های ترکیبی ، متفاوت است. یک زبان ممکن است بیش از حد ویژگی التصاق را داشته باشد و یک زبان هم ممکن است خیلی کم از این ویژگی استفاده کند. برای نمونه زبان انگلیسی ، با اینکه یک زبان تحلیلی است اما خیلی کم از التصاق استفاده میکند ، مثلا در گرامر از نشانه جمع S و یا در واژه سازی ، همچون عبارت Shame.less.ness و واژگان دیگر. هرچند که التصاق یک ویژگی از گروه‌های زبانی معین است ، اما این بدین معنی نیست که : « وقتی چند زبان التصاقی در یک ناحیه جغرافیایی هستند ، الزاما از یک ریشه و خانواده باشند ». از طرفی برخی از زبان‌ هایی که زبان نیای باستانی آنها ، التصاقی بوده و از آن زبان رشد یافته‌اند ، امروزه این ویژگی خود را از دست داده‌اند. برای نمونه زبان استونیایی که به زبان فنلاندی بسیار نزدیک است و از یک خانواده اند ، به سوی زبان‌های فوسیونال گرایش یافته است ( همچنین سایر ویژگی های زبان‌های اورالی همچون هارمونی صوتی را هم از دست داده ) ، درحالی که زبان فنلاندی بسیاری از ویژگی های التصاقی خود را حفظ کرده است. نمونه‌هایی از زبان های التصاقی عبارت‌اند از ؛ زبان‌های اورالی همچون فنلاندی ، مجاری که اغلب واژگان آنها دوسیلابی یا بیشتر است. اغلب زبان‌های آسترونزیایی ، همچون مالایی و فیلیپینی. زبان ژاپنی. زبان ترکی. همه زبان‌های دراویدی همچون تامیل ، مالایی. همچنین تا حدودی زبان باسکی در اسپانیا. زبان های بومی آمریکا هم بخوبی ویژگی التصاقی را در خود دارند. گفتنی است که اغلب زبان‌های التصاقی ، پسوندی هستند. یعنی فقط از پسوندها برای التصاق استفاده میکنند ، همچون زبان ترکی. این درحالی است که سایر زبان های ترکیبی ، هم پسوندی اند و هم پیشوندی و هم میانوندی. همچون زبان پارسی که از هر سه گونه وند ، بخوبی استفاده میکند. 🔵 ۲- زبان‌های تصریفی یا اتصالی Fusional یا Inflectional : گونه‌ای از زبان‌های ترکیبی هستند که همانند زبان های التصاقی از ویژگی التصاق استفاده میکنند ، با این تفاوت که آوا یا املا برخی از تکواژها پس از التصاق تغییر میکند و مرز میان تکواژها مشخص نیست ، و همچنین درجه استفاده از التصاق در آنها کم است و بیشتر در صرف اسم و فعل و جمع و ... دیده میشود. برای نمونه در زبان پارسی : فعل خوردن که از آن ، ب-خور-اید ساخته میشود. یا در زبان اسپانیایی که از فعل comer برای حالت اول شخص با حذف er و چسباندن í فعل comí ساخته میشود. این درحالی است که زبان‌های التصاقی حتی برای بیان حروف اضافه هم از التصاق استفاده میکنند (همانند زبان‌ ترکی. هرچند که این زبان تحت تاثیر زبان های همسایه در حال از دست دادن این ویژگی و استفاده از حروف اضافه جداگانه بجای پسوندهاست). نمونه هایی از زبان‌های هندواروپایی که ویژگی های Fusional را دارند : سانسکریت ، یونانی ، ایتالیایی ، پشتو ، روسی ، آلمانی ، فرانسوی ، لاتین ، پنجابی ‌، ... . و همچنین برخی زبان‌های شاخه سامی

🔴 اتحادیه عرب آری ! اتحادیه اروپا آری ! اتحادیه ترک آری ! ولی اتحادیه ایران ( ایرانشهر ) که واقعی‌ترین و کهن‌ترین اتحادیه جهان است، نه ! چرا ؟؟؟ 🆔 @iranzamin777 موقت ؛ این پست را به همه گروه‌ها ارسال کنید و برای دوستان خود بفرستید ...

🔴 آرامگاه شماری از شهیدان تالشی که در سال ۱۳۲۴ در پی یورش مزدوران استالین ( فرقه دموکرات پیشه‌وری ) و اعلام خودمختاری آذربایجان و مناطق اطراف آن، در برابر آنها ایستادگی کردند 🌹⁦✌️⁩ راهتان ادامه دارد ❌ میگویند ارتش ایران در جریان بازپسگیری آذربایجان از استالین، در سال ۱۳۲۵ چندهزار آذربایجانی را قتل عام کرد !!! ولی هرگز نمی‌گویند که فرقه دموکرات در جریان اشغال آذربایجان در ۱۳۲۴ و در جریان مقاومت آذربایجانی‌های مخالف آنها در ۱۳۲۵، چندهزار نفر از مردم آذربایجان را قتل عام کردند ؟ و در طول یک سال چقدر از کتاب‌های فارسی و نسخه‌های ارزشمند خطی را از میان بردند ؟ 🆔 @iranzamin777

♦️ با درود به همراهان قدیمی کانال زبانشناسی ... 🔷 دوستان میتوانید ما را از این پس در کانال ایران‌زمین دنبال کنید 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAD8W1a7Caf7SO6D2RA 🆔 @iranzamin777 🆔 @iranzamin777

♦️ با درود به همراهان قدیمی کانال زبانشناسی ... 🔷 دوستان میتوانید ما را از این پس در کانال ایران‌زمین دنبال کنید 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAD8W1a7Caf7SO6D2RA 🆔 @iranzamin777 🆔 @iranzamin777

♦️ با درود به همراهان قدیمی کانال زبانشناسی ... 🔷 دوستان میتوانید ما را از این پس در کانال ایران‌زمین دنبال کنید 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAD8W1a7Caf7SO6D2RA 🆔 @iranzamin777 🆔 @iranzamin777

آیا ایلامی‌های باستان عرب‌تبار بوده‌اند؟ پاسخ از دکتر شهرام جلیلیان ۲۲ آبان، دانشگاه تهران @HistoryofIran_Official