عرفان و خودشناسی

🌿 موسیقی بیکلام Ode for Orpheus اثری از Steven Halpern 🌿

🔺 حکمت‌های زندگی در مثنوی (دوره نهم) 🔻 دکتر ایرج شهبازی 🔹 زمان: روزهای یک‌شنبه ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰ 🔸 تاریخ شروع: 17 تیرماه ۱۴۰۳ 🔸مکان: خیابان ولی‌عصر، پارک ساعی، سالن آمفی‌تئاتر سرای محله‌ی ساعی ♦️ هزینهٔ ثبت‌نام: ۳۵۰ هزار تومان (۸ جلسه) 🔸دوره به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌شود. ✅ تلفن و آیدی تلگرام جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر: 09966480756 https://t.me/Sepehr_mehro2 🆔@irajshahbazi 🆔@sepehr_mehr

سلام دوستان برای چندمین بار پیشنهاد می کنم حتما این کتاب را تهیه کنید و بخوانید عالیه این متن حتما نظرتون را برام ارسال کنید ❤️🌹

اذان و حضور کلمه «اذان» یعنی اعلان کردن. قبل از اینکه بگوییم کلمه «اذان» اعلان چه چیز است، این سؤال را مطرح می کنیم که چرا جملات اذان را با صدای بلند و مسموع اعلان می کنیم‌. «هویت فکری» - که یک آلودگی است - اگرچه امری است فردی، ولی وقتی به صورت یک پدیدۀ فراگیر و اجتماعی درآمد، ماهیت یک سیل را پیدا می کند و نیروی عملکرد شدیدی می یابد. رفع آن، یعنی رفع آلودگی در شکل اجتماعی نیز همان اثر نیرومند گروهی را دارد. افراد در وضعیت تشکّل و گروه، نیروی عظیم و سیل آسایی پیدا می کنند (و توجه داشته باشیم که اجتماعی بودن مذهب ـ یعنی آیین پاکی، آیین رفع آلودگی ـ توجیه عقلانی و منطقی است برای «امر به معروف و نهی از منکر» آخر در دنیای مدرن، آدم،های مدرن یک حرف هایی می زنند! کسی که مخالف این اصل مفید است به زبان بی زبانی می گوید رواج آلودگی به صورت گروهی و اجتماعی بلامانع است؛ و در رفع آن جامعه و گروه نباید دخالتی داشته باشد! بُعد دیگر موضوع این است که تا زمانی که مذهب به صورت یک امر فراگیر و جهانی در نیامده است نمیتواند آن طور که باید کاربرد عملی پیدا کند. برای مثال بگوییم: در اسلام رباخواری یک امر ناصواب، ظالمانه، غیرانسانی، مذموم و حرام است‌. ولی نظام روابط بین المللی به گونه ای است که تحقق آن را مواجه با اشکال می کند و یکی از احکام مفيد دين عملاً تعطیل می ماند. این دلیل نقص یا غیر عملی بودن آن حکم نمی شود. اگر کل جوامع بشری به آیین مفید و خردمندانه اسلام گرویده بودند میدیدیم که حرمت ربا هم قابل اجرا است. به هر حال این که همۀ افراد، همۀ «ناس» در حال مجاهده با نفس باشند، کار فرد را هم آسان تر می کند. همانگونه که افراد به صورت گروهی به این سیاه چال افتادند، به صورت گروهی هم باید از آن خارج بشوند. (این بدان معنا نیست که اگر گروه کاری نکرد، من فرد هم نباید کاری بکنم!) پس اذان، و در واقع اعلان مرامنانۀ اسلام - که براساس توحید است ـ با هدف تبلیغ و فراگیری آن آیین است. و این علاوه بر خواص و فواید فردی آن است. میگوییم «اذان» یک اعلان است. اعلان چه چیز است؟ اولاً یک هدف و معنای کلی آن توجه دادن انسانها به ضرورت مجاهدت با «نفس» است. یادآوری ضرورت انتقال از جهل و ظلمت به نور است! یک معنای کلی آن دعوت به وحدت است؛ وحدت در معنایی وسیع! یک معنای کلی آن نیز اعلان و دعوت به «حضور» است. گفتیم «صلوة» یعنی حضور و توجه. و اذان و مجموعه آیه های نماز - به صورت یک منظومه مرتبط - با هدف آمادگی برای «توجه» و «حضور» تنظیم شده است. شاید مبالغه نباشد اگر بگوییم انسان هیچ مسئله ای ندارد جز این که از «حضور» - حضور در معنایی وسیع - غیبت کرده و محروم مانده است. عدم حضور یکی از شیوه ها و تا کتیک های ذهن است به منظور استمرار ماشینی و مکانیکی بازی «خود». در حالت حضور و توجه جایی برای خود ماشینی وجود ندارد. در «حضور»، شکوه و زیبایی عظیمی نهفته است. حضور واجد چنان اهمیتی است که پیامبر اسلام نماز بدون «حضور» را - اگر نگوییم به کلی باطل - لااقل ابتر، ناقص و نارسا شمرده اند: بشنو از اخبار آن صدر صدور لا صلوة تَــــمّ الاّ بـــــالحضور (منظور از «صدر صدور» خاتم النبیین است) قبلاً درباره «حضور» قدری توضیح دادیم گفتیم هدف «حضور» خروج ذهن از دایره تعینات است. و حضور در ذات، در ذات احدیت است، که هرگونه تعین را به زوال می کشاند؛ تعین که مترادف است با ظلمت توهم! محمد جعفر مصفا نامه ای به ندیده ام ص 227 و 228 و 229 🆔 @Khodshenasivo 🆑 عرفان و خودشناسی

🌿🌿🌿🌿🌿🌿 شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - حکایت بیانِ توکّل و ترکِ جهد گفتنِ نخچیران به شیر قسمت قبلی (1100) نقشِ آب است از وفا جویی از آن بـــــاز گـــــردی، دست هـــــایِ خـــود گَزان اگر از نقوشی که بر سطح آب مینشیند، دوام و بقا بخواهی، مسلّماً دچار پشیمانی خواهی شد و سرانجام از روی ندامت، دستانت را خواهی گزید. همینطور است الفاظ و عبارات رنگین و میان تهی. (1101) باد در مردم، هوا و آرزوست چون هـــــوا بگذاشتی، پیغامِ هُوست نقوشی که باد بر سطح آب پدید می آورد، دوامی ندارد و زود فانی می شود. همینطور این باد که در آدمیان، همانا شهوات و آرزوهای بی اساس است، در نفس های آنان نقوشی می نگارد که پایدار .نباشد و اینک اگر هوی و هوس شیطانی را فروگذاری، پیغام و سروش حق را خواهی شنید. (1102) خوش بُوَد پیغام هایِ کردگار کو ز سَـــــر تا پـــــای باشد پـــــایدار پیغام های حضرت پروردگار، نغز و خوش است، زیرا که آن پیغام ها یکسره پایدار و با دوام است. (1103) خطبه شاهان بگردد و آن کیا جـــــز کـــــیا و خـــــطبه های انــــبیا خطبه و عظمت شاهان روزگار، تغییر پیدا می کند، مگر بزرگی و خطبه های پیامبران که هماره برقرار است. (1104) زآنکه بَوشِ پادشاهان از هواست بـــــارنـــــامه انـــــبیا از کـــــبریاست زیرا شکوه و شوکت پادشاهان دنیوی از روی هوی و هوس است و دوامی ندارد. ولی شکوه و جلال پیامبران از سوی خدای تعالی است که صاحب بزرگی و عظمت است. پس همان طور که کبریایی حق تعالی را فنا و زوالی نیست، قدرت و جلال پیامبران نیز زوال نگیرد. (1105) از دِرم ها نامِ شاهان برکَنند نامِ احـــــمد تا ابـــــد بر مـــــی زنند نام شاهان را بر روی سکه ها حک میکنند (زیرا در هر زمان نوبت یکی از آنان است که حُکم براند) در حالی که نام احمد (ص) برای هميشه باقی و پایدار است. (1106) نامِ احمد، نامِ جمله انبیاست چون که صد آمد، نود هم پیشِ ماست نام شریف حضرت احمد (ص)، نام همۀ پیامبران است. یعنی حقیقت حضرت محمد(ص) جامع جميع مراتب و ظهورات انبیاست. و آیین او کاملترین آیین ها و زُبده همه شرایع است. زیرا که مثلاً وقتی عدد صد را داشته باشیم در واقع همۀ اعداد کمتر از صد را نیز داریم. پس حقیقت احمد(ص)، خلاصه و شلافۀ همۀ پیامبران است، زیرا به اعتقاد صوفیه هر پیامبری، تمهیدی است برای ظهور پیامبر بعدی، و قهراً آن پیامبر مستجمع جميع كمالات انبیای پیش از خود است. هم در بیانِ مکرِ خرگوش (1107) در شدن، خرگوش بس تأخیر کرد مـــــکرها بـــــا خـــــویشتن، تـــــقریر کرد خرگوش در رفتن به سوی شیر تأخیر بسیار کرد. اما مکرهایی را که میخواست بکار گیرد با خود یک بار مرور کرد. (1108) در ره آمد بعدِ تأخیر دراز تا به گوشِ شیر گـــوید یک دو راز خرگوش بعد از تأخیر طولانی به راه افتاد تا نزد شیر رود و یکی دو شمه از مکرهای،خود را به شیر بگوید. 🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🌿 موسیقی بیکلام Ode for Orpheus اثری از Steven Halpern 🌿

این نیست که اندیشیدن همیشه بد است. اندیشیدن میتواند بسیار بارور باشد. اندیشه ها اغلب فرآورده حس و حال ها و درک و دریافت های ما هستند. برای همین اندیشیدن را میتوان گونهای میوه دید. برخی از میوه ها پرورش دهنده اند. بقیه نیستند. اگر نگرانی، دهشت یا دلهره زیادی داشته باشیم، زمین باروری برای اندیشیدنی میشود که به کلی بی ثمر، نابارور و زیان بخش است. ما اندیشه هایمان هستیم؛ اما در عین حال بسی بیشتر از اندیشه هایمان به تنهایی هستیم. از این گذشته حس و حال ها، درک و دریافت ها، دانایی، شادی و مهرمان هستیم. زمانی که میدانیم چیزی بیشتر از اندیشه هایمان هستیم، می توانیم عزم خود را جزم کنیم و اجازه ندهیم اندیشه ها افسارمان را به دست بگیرد. آیا اندیشه هایمان نیت راستین مان در زندگی را پشتیبانی می کنند؟ اگر نه لازم است دکمه «ری ست» را بزنیم. اگر از اندیشه هایمان آگاه نباشیم، در ذهنمان افسار گسیخته میشوند و خود را جا می اندازند. منتظر دعوت نمی مانند. تیک نات هان سکوت ص 36 و 37

هر که دندانِ ضعیفی می کَنَد کارِ آن شیرِ غلط بین می کُند هر کس دندان درمانده ای را بکَنَد، یعنی هرکس به ضعیفی ستم کند در واقع کار ناروای همان شیر کژبین را کرده است.

گر به دندانش گَزی، پُر خون کُنی دردِ دنــــدانت بگیرد، چون کنی؟ اگر مثلاً آدم ضعیفی را با دندانت گاز بگیری و مجروحش کنی، در عوض دندان تو نیز از درد و آسیب مصون نخواهد ماند. حال که دندان تو نیز به درد دچار خواهد آمد چه چاره ای داری؟