ایرج شهبازی

به اطلاع دوستان عزیزم می‌رسونم که امروز، یک‌شنبه، ۲۴ تیرماه، *کلاس حکمت‌های زندگی در دفتر پنجم مثنوی* برگزار نمی‌شه. امیدوارم که همیشه شادمان و تندرست باشید.

"در کف ندارم سنگ من، با کس ندارم جنگ من بر کس نگیرم تنگ من، زیرا خوشم چون گلستان" ✨چهل چراغ از غزلیات شمس✨ جستجویی در اشارات مولانا در دیوان شمس ✨❣✨❣ @hozoormolana

📔چراغی دیگر؛ ویژه برنامه دهه اول محرم در خانه اندیشمندان علوم انسانی جمعه 22 تیر: #دکتر_ناصر_مهدوی #آیت_الله_محدعلی_ایازی شنبه 23 تیر: #دکتر_غلامرضا_ظریفیان #دکتر_هادی_خانیکی یکشنبه 24 تیر ( شب تاسوعا) #دکتر_محمود_گلزاری #آقای_مهدی_سیمایی دوشنبه 25 تیر(شب عاشورا) #دکتر_مقصود_فراستخواه #دکتر_رحیم_نوبهار سه شنبه 26 تیر(شام غریبان) #دکتر_رسول_رسولی_پور #آیت_الله_سیدعباس_قائم_مقامی 🔹همراه با قرائت زیارت وارث، شعر خوانی استادان شعر و ادب فارسی و مرثیه سرایی ذاکران اهل بیت علیهم السلام 🗓 شروع برنامه از روز جمعه 22 تیر 1403 (شب هفتم محرم) از ساعت 20 🏡  خیابان استاد نجات الهی، بوستان ورشو، سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی 🔹ورود برای عموم آزاد است 💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢 🆔 @iranianhht

حیلت رها کن، عاشقا ایرج شهبازی شخص حیله‌گر به جای این که از راه‌های درست و طبیعی در پی اهداف خود باشد، از شیوه‌هایی مانند دروغ‌گویی، پنهان‌کاری، ابهام‌سازی، بزرگ‌نمایی، کوچک‌نمایی، واقع‌گریزی و نظایر آنها بهره می‌گیرد. بی‌گمان استفاده از این رذیلت‌ها نیاز به هوشمندی زیادی دارد، ولی فرد حیله‌گر از هوش خود به بدترین شکل ممکن استفاده می‌کند. او قوانین هستی را نادیده می‌گیرد و می‌خواهد از راه‌های زودبازده و میان‌بُر به مقصود خود برسد. در مسائل مادی می‌توان با حیله‌گری به اهداف خود رسید؛ یعنی می‌توان با مکر و فریب به قدرت سیاسی دست یافت، به پول و موقعیت اجتماعی رسید، در امتحانات قبول شد، مدرک دکترا جعل کرد و صدها کار دیگر انجام داد. همۀ این امور در عالم مادیات امکان‌پذیرند، اما در عالم اخلاق و روابط و معنویات نمی‌توان از این راه به موفقیت دست یافت. می‌توان مدرک جعل کرد، ولی نمی‌توان به این ترتیب دانشمند شد. می‌توان با حیله‌گری به مقامات دینیِ رسید، اما تجربۀ عمیق ایمانی با این شیوه‌ به دست نمی‌آید. می‌توان با فریبکاری کسی را تصاحب کرد، اما نمی‌توان عشق و احترام او را به دست آورد. مطلوب‌های روانی مانند رضایت و آرامش و شادی و امید و نظایر آنها هم به هیچ وجه با حیله‌گری به دست نمی‌آیند. در عالم سیاست هم می‌توان با حیله‌گری به قدرت رسید، اما از این راه نمی‌توان رشد و پیشرفت پایدار ایجاد کرد و روابط نیکویی با شهروندان پدید آورد. دوام حکومت به عدالت و شفقت و دانایی و مسئولیت‌پذیری و نقدپذیری منوط است و حکومتی که بدون این فضیلت‌ها، می‌کوشد با تکیه بر فریب و نیرنگ، قدرت را در اختیار خود بگیرد، قطعاً خطا می‌کند. تاریخ نشان داده است که هیچ حکومتی با فریب نتوانسته است دوام پیدا کند. حیله و تزویر و تقلب هر حکومت نیرومندی را از درون متلاشی می‌کند. مطالعۀ تاریخ نشان می‌دهد که هیچ کس نتوانسته است با حیله‌گری به سود راستین دست یابد و منافع خود را به شکل درستی تأمین کند. از سوی دیگر انسانِ حیله‌گر، با همۀ هوشمندی و تواناییِ عقلی‌اش، قدرت دیدن همۀ جوانب مسأله را ندارد و به احتمال زیاد به خودش آسیب می‌زند. حیله‌گری درواقع به معنای نادیده گرفتن واقعیت‌ها و کنار گذاشتن روال طبیعیِ پدیده‌هاست و همین باعث می‌شود که شخص حیله‌گر به جای دنیای واقعی، دنیایی خیالی را بسازد و همۀ نقشه‌های خود را بر اساس آن پیش ببرد. از آنجاکه این دنیای خیالی پایی در عالم واقعیت ندارد، شخص باید با نیروی ذهنی و تخیل خود همۀ ابعاد و جوانب آن را بسنجد و طراحی کند، اما بین بخش‌های مختلفِ روایتی که شخص حیله‌گر برمی‌سازد، همواره شکاف‌ها و فاصله‌هایی وجود دارد و این باعث می‌شود روایت او مبهم و غیرقابل فهم باقی بماند. به هر حال از آنجا که شخص حیله‌گر در جهان واقعی زندگی نمی‌کند و می‌خواهد از راه‌های نادرست و نامتعارف به نتیجه برسد، هر قدر که باهوش و زیرک باشد، بخش‌هایی از واقعیت را نادیده می‌گیرد و در درازمدت به خود آسیب می‌زند. در بسیاری از مواقع افراد زیرک در دامی که با هزار زحمت طراحی کرده‌اند، می‌افتند و از بین می‌روند. از سوی دیگر، فریبکاری بزرگ‌ترین زیانی است که دامنگیر افراد فریبکار می‌شود. اکر کسی از زیان‌ها و خطراتِ اخلاقی و شخصیتیِ حیله‌گری آگاه باشد، به خوبی می‌داند که هیچ مجازاتی برای حیله‌گری بالاتر از حیله‌گر بودن نیست. شخص حیله‌گر از حیث اخلاقی سقوط می‌کند و اعتماد و عشق را در روابط خود از دست می‌دهد و این زیان کمی نیست. شاید به همین جهت باشد که مولانا می‌گوید: خدا فرعون را از طریق حیله‌های خود او می‌فریفت؛ یعنی فرعون فریبِ حیله‌های خود را می‌خورد و به دست خویش، خود را تباه می‌کرد. شاید معنای این سخن آن باشد که هر گونه دیگرفریبی درواقع به معنای دقیق کلمه خودفریبی است. شخص مادام که خود را فریب نداده باشد، نمی‌تواند به فریب دادن دیگران روی بیاورد. از این روست که غالباً شخص فریبکار از طریق فریب‌های خود نابود می‌شود: فرعون عالمی را بفریبد و نداند کان خائن دغا را هم در دغا فریبی ‏(کلیات شمس، چاپ استاد فروزانفر، غزل ۲۹۴۵) با توجه به این مسائل، هر کس که خواهان سعادت خود است، باید مطلقاً حیله و نیرنگ را از زندگی خود حذف کند و در نهایت صداقت و راستی، امور زندگی خود را پیش ببرد. زیرک واقعی کسی است که دست از زرنگی بردارد و سادگی پیشه کند:   هر کس که ز عیاری و حیله ببرید والله که چو او زیرک و عیاری نیست ‏(همان، رباعی ۳۸۵) درست است که حیله‌گری مختصر ذوق و لذتی دارد و انسان را از راه‌های سریع و زودبازده به مقصد می‌رساند، ولی اگر دقیق و عمیق نگاه کنیم، می‌بینیم که لذت آن به زیان‌ها و خطراتش نمی‌ارزد و در هر حال راستی بهتر از فریبکاری است:   در دروغ و مکر ذوقی هست، لیک آن نمی‌ارزد، همان به راستک ‏(همان، غزل ۱۳۲۰) @irajshahbazi

دوستان خیلی عزیزم با همت بلند شما، مبلغ لازم برای هزینه‌ی مسکن دو بانوی نیازمند فراهم شد. نمی‌دونم چه طور از این همه خیرخواهی و لطف شما تشکر کنم. امیدوارم که جان‌های زیباتون بيش از پيش غرق روشنایی و مهر باشه.

درخواست کمک برای اجاره‌ی منزل دو بانوی نبازمند دوستان عزیز و خیرخواهم برای اجاره‌ی منزل دو بانوی آبرومند به کمک شما نیاز دارم. از شما خواهش می‌کنم در حد توان، کمک کنید تا در این شرایط سخت، مشکل ایشان حل بشه. امیدوارم که خداوند مهربان به جان و مالتون برکت روزافزون عطا کند. چو غنچه گرچه فروبستگی است کار جهان تو همچو باد بهاری، گره‌گشا می‌باش بانک ملی، به نام ایرج شهبازی ۶۰۳۷ ۹۹۱۷ ۳۴۲۹ ۲۹۹۲ @irajshahbazi

🔺 حکمت‌های زندگی در مثنوی (دوره نهم) 🔻 دکتر ایرج شهبازی 🔹 زمان: روزهای یک‌شنبه ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰ 🔸 تاریخ شروع: 17 تیرماه ۱۴۰۳ 🔸مکان: خیابان ولی‌عصر، پارک ساعی، سالن آمفی‌تئاتر سرای محله‌ی ساعی ♦️ هزینهٔ ثبت‌نام: ۳۵۰ هزار تومان (۸ جلسه) 🔸دوره به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌شود. ✅ تلفن و آیدی تلگرام جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر: 09966480756 https://t.me/Sepehr_mehro2 🆔@irajshahbazi 🆔@sepehr_mehr

اطلاع‌رسانی درمورد کلاس حکمت‌های زندگی در مثنوی به یاری خدا نهمین دورۀ کلاس حکمت‌های زندگی در مثنوی معنوی را از روز یک‌شنبه، هفدهم تیرماه آغاز می‌کنیم. در این دوره چند حکمت زیبا و عمیق از دفتر پنجم مثنوی را با هم می‌خوانیم و راجع به موضوعاتی مانند روابط سمی، اخلاق قطع رابطه، خطای هزینه‌ی هدررفته، طلب، درد، عدم اخلاقی (فروتنی)، عشق، زهد، توبه، گناه، احساس گناه، تفاوت‌های فردی و اتکای متقابل، احساس گناه، خیال، صداقت، گرسنگی و کم‌خوری و نظایر آنها سخن می‌گوییم. این حکمت‌ها به گونه‌ای انتخاب شده‌اند که فارغ از مباحثِ نظریِ صِرف، آموزه‌هایی کاربردی در اختیار مخاطب قرار می‌دهند و کیفیت زندگی او را بهبود می‌بخشند. این دوره، به همت مؤسسه‌ی سپهر مهر، در روزهای یک‌شنبه، از ساعت ۱۷ تا ۱۹، در سالن آمفی تئاتر سرای محله‌ی پارک ساعی، برگزار می‌شود و شهریه‌ی آن، برای هشت جلسه، سیصد و پنجاه هزار تومان است. برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با شماره تلفن ۰۹۹۶۶۴۸۰۷۵۶ و یا با آیدی تلگرام @Sepehr_mehro2 تماس بگیرید. ایرج شهبازی دهم تیرماه ۱۴۰۲ @irajshahbazi @sepehr_mehr

"نقل است که وقتی به دیهی رسید. آنجا زاهدی بود در خود مانده و دِماغی در خود پدید کرده. شیخ او را به دعوت خواند. او اجابت نکرد، گفت: "من زاهدم و سی سال است تا به روزه‌ام و خلق دانند که چنین است." شیخ گفت: برو غربالی کاه بدزد تا از خود برهی!" ▪️چشیدن طعم وقت: از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر، با مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، نشر سخن، ص 110. زاهدان، چنان که می‌دانیم، در تاریخ اجتماعی و فرهنگی ما، که عمدتا بر مدارِ باطلِ سفاهت و تزویر و ریا گردیده است، مغرور به زهد و طاعت خویش بوده‌اند. غرور و خودبینی، در کنار ریاکاری، ظاهرنگری، عیب‌بینی، و جزم‌اندیشی از جمله آفاتِ سهمناک و مهلکی بوده که زهد را به نمایش دروغین و دل‎آزاری مبدل ساخته است. نمایشی که نه تنها هیچ نسبتی با روح ایمان و دینداری ندارد بلکه درست در نقطۀ مقابل آن قرار می‌گیرد و درخت دین و ایمان را چون موریانه‌های سمجی ذره ذره در نهان می‌پوساند. بی‌جهت نیست که در دیوان حافظ، از زاهدان و ادا و اطوار آنان، این همه به نقد و طعن و طنز و کراهت یاد شده است. جوهر دینداری در نگاه حافظ اخلاص است. و این چیزی است که زاهدان ریایی با آن کاملا بیگانه هستند. از این حیث، حافظ را باید وامدار عارفان بزرگ خراسان، و به طور خاص ابوسعید ابوالخیر دانست، که سرحلقۀ اهل ملامت روزگار خویش بوده است. "از همین نقطۀ اخلاص و مبارزۀ با "ریا" است که او [ابوسعید] به حل مشکلات روحی انسان می‌پردازد و معتقد است همۀ رنجها و مصائبی که انسان تحمل می‌کند نتیجۀ خودخواهی و ظاهرسازی اوست، همان چیزی که در تعبیر او "نفس" خوانده می‌شود. او بزرگترین دشمن انسان را همین حس خودخواهی و در نتیجه ظاهرسازی و یا توجه به نفس می‌داند و معتقد است "طاغوتِ" هر کس نفس اوست و "یارِ بدآموزی" که انسان را از آن بر حذر داشته‌اند همین نفس است و حتی بهشت و جهنم از دیدگاه او در همین نقطه است که آنجا که توییِ تو (= نفس و تمایلات نفس و در نتیجه ظاهرسازی و ریاکاری‌ها) با توست آنجا دوزخ است و آنجا که تو نیستی (یعنی میدانی برای خودخواهی‌ها وجود ندارد) بهشت است. "حجاب میان بنده و خدای آسمان و زمین نیست. عرش و کرسی نیست. پنداشت و منیِ تو حجاب است، از میان برگیر و به خدا رسیدی". (شفیعی کدکنی، مقدمه اسرار التوحید، ص هشتاد و هفت). بدین ترتیب، اشارتِ شگفت و طعن‌آلود ابوسعید به آن زاهد خام و عبوسی که دعوت او را از سر عُجب و غرورِ ناشی از زهد و طاعت خویش اجابت نکرد، روشن‌تر دانسته می‌شود. "برو غربالی کاه بدزد تا از خود برهی!"، چراکه در نگاه شیخ، گناهی که در آدمی اندکی نیاز و رقّت و انکسار و شکستگی پدید آورد هزار بار شریف‌تر و بهتر است از عبادت و طاعتی که او را دچار خودبینی و عُجب و کِبر و غرور، و شیفتگی نسبت به خود سازد. @irajrezaie

موسسهٔ سپهرِ مهر با همکاری خانهٔ اندیشمندانِ علوم انسانی برگزار می‌کند: سلسله نشست‌های ماهانهٔ صبحِ امید موضوع نشست دوم: «مِهرنَسْک: بحثی در تقابل مهر و عشق» سخنران: دکتر شروین وکیلی شعر خوانی: خانم فریبا خادمی اجرای موسیقی سنتی با حضور: آقای صابر سوری (نوازنده‌ی عود) آقای امین دادوری (نوازنده‌ی سازهای کوبه‌ای) آقای حسین قاسم‌زاده (نوازنده‌ی نی) مدیر علمی نشست: دکتر مهرداد رحمانی 🗓 شنبه دوم تیرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ 🏡 خیابان نجات‌الهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو، خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی 🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد. 🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است. 🔹 فایل صوتی جلسه در کانال قرار خواهد گرفت. ✅ نشست اول را می‌توانید در اینجا ببینید و بشنوید. 🌲موسسهٔ فرهنگی هنری سپهرِ مهر 🌲خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی #صبح_امید #عشق 🆔 @sepehr_mehr 🆔 @iranianhht