حقوق حیوانات

استفاده از تله‌های چسبی یک حمایت است.

رسیدن به حقوق حیوانات و امنیت و آرامش برای حیوانات در جامعه بدون فرهنگ‌سازی و مخصوصاً آموزش مهربانی و احترام به جان و حقوق همهٔ موجودات به کودکان توهّمی بیش نیست. نسلی که احترام به جان و حقوق همهٔ موجودات را نیاموخته باشد، هر دم فاجعه‌ای نو خلق می‌کند هم برای حیوانات، هم برای طبیعت و هم برای اجتماع. کودکی که همدردی با موجودات دیگر را یاد نگرفته باشد، انسانی نیست که به کمال و رضایت درونی برسد. چنین انسانی هم خودش بربادرفته است و هم دیگران را بر باد می‌دهد. . فرهنگ‌سازی مهم‌ترین رکن حمایت از حیوانات است. بدون فرهنگ‌سازی، نه رسیدن به جامعهٔ مدنی و امن ممکن است و نه رسیدن به حقوق حیوانات. . از هر طریقی که می‌توانیم روی آموزش اطرافیانمان و مخصوصاً کودکان فعال باشیم. تالین ساهاکیان

. برای بسیاری از مردم ماهیگیری با قلاب یک سرگرمی سالم و آرامش‌بخش به نظر می‌رسد. لب آب یا داخل قایق در سکوت نشستن و منتظر ماندن تا یک ماهی قلاب را گاز بزند و سپس آن همه «هیجان» و خالی کردن استرس و دق و دلی روزمره با در هم شکستن مقاومت حیوانی که برای نجات جانش تلاش می‌کند، تلاشی تلخ! در دهه‌های اخیر حتی نوعی ماهیگیری به نام «شکار کن-آزاد کن» محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در این نوع ماهیگیری ماهی شکار شده خورده نمی‌شود بلکه از آب بیرون کشیده می‌شود، وزن و قدش اندازه‌گیری می‌شود، در دست شکارچی‌اش عکاسی می‌شود و سپس دوباره به آب انداخته می‌شود. در اینجا، هدف بیشتر رقابت برای صید ماهی‌های بزرگتر و منتشر کردن عکس‌ها در مجلات و اینترنت است. برای این دسته از ماهیگیران، عکس ماهی صید شده یادآور «پیروزی» است. شاید بسیاری از مردم فکر کنند این نوع ماهیگیری یک سرگرمی «بی‌ضرر» است ولی اگر نقطه نظر قربانیان را هم به کل داستان اضافه کنیم می‌بینیم که این تصور کاملاً اشتباه است. . برای بیشتر ماهیگیران این کشمکش در زمانِ بیرون کشیدن ماهی از آب است که ماهیگیری را تا این اندازه جذاب می‌کند ولی بد نیست بدانیم در این مدت بر ماهی چه می‌گذرد؟ عکس دوم (منتشر شده در سایت سازمان حمایت از حقوق حیوانات آلمان)، نشان می‌دهد پس از گاز زدن قلاب بر یک ماهی آزاد چه می گذرد: - ماهی آزاد قلاب را گاز می‌زند و به محض اینکه متوجه مقاومت می‌شود سعی می‌کند خودش را نجات دهد. در این مدت او فقط برای جذب اکسیژن از آب به دو سوم انرژی بدن خود نیاز دارد. ۲- برای اینکه میزان اکسیژن در خون بالاتر برود، در بدن ماهی هورمون‌هایی ترشح می‌شوند که جذب اکسیژن در آبشش‌ها را بیشتر می‌کنند. ۳- در عرض چند ثانیه ماهی به بیشترین سطح انرژی برای فرار می‌رسد. این همان زمانی است که ماهیگیر با مقاومت ماهی مواجه می‌شود و هر حرکت و مقاومت او را حس می‌کند. ۴- ماهی برای زنده ماندن می‌جنگد. دیگر اکسیژن کافی به ماهیچه‌ها نمی‌رسد. مقدار اسید خون بالا می‌رود و متابولیسم ماهی به هم می‌خورد. ۵- آب خیلی زیادی وارد آبشش‌ها می‌شود. تعادل نمک در بدن ماهی به هم می‌خورد و ماهی که تا همین چند لحظه پیش آن همه قدرت داشت سست می‌شود و دیگر توان مقاومت ندارد. ۶- ماهیگیر ماهی را از آب بیرون می‌کشد و بعد از آن مبارزهٔ مرگ ماهی شروع می‌شود. در این زمان واکنش‌های استرس ماهی به حداکثر می‌رسند. دست زدن به ماهی سبب می‌شود که لایهٔ مخاطی محافظ پوست یا حتی خود پوست آسیب ببیند. اگر ماهیگیر از محافظ‌های پلاستیکی در نوک قلاب استفاده نکرده باشد، هنگام بیرون کشیدن قلاب از دهان ماهی به او آسیب بیشتری می‌زند. پس از آن ماهیگیر ماهی را در آب می‌اندازد. پژوهش‌ها نشان می‌دهند ۴۳ درصد ماهی‌هایی که در قلاب افتاده‌اند بعد از انداخته شدن در آب در نتیجهٔ زخم‌هایی که در زمان مقاومت در برابر بیرون کشیده شدن از آب ایجاد شده‌اند، می‌میرند. در بدترین حالت این زخم‌ها می‌توانند عفونت کنند. علاوه بر این، اگر ماهیگیر ماهی را خیلی سریع از عمق آب بیرون کشیده باشد، کیسهٔ هوای ماهی پاره می‌شود. این ماهی‌ها چند ساعت تا چند روز پس از آزاد شدن رنج می‌کشند تا بمیرند. . در سال ۲۰۱۵ دادگاه شهر مونستر آلمان رای بر غیر قانونی بودن صید به اصطلاح یادگاری یا تفریحی ماهی‌ها داد. بر اساس این رای، این نوع شکار ماهی‌ها با قانون حقوق حیوانات آلمان در تناقض است. اگر ماهیگیران در زمان بیرون کشیدن ماهی از آب متوجه می‌شوند که ماهی صید شده قابل خوردن نیست یا جزو ماهی‌های محافظت شده است یا کوچک است باید حتی الامکان از بیرون کشیدن ماهی از آب خودداری کنند. ماهی را به قایق نزدیک کنند و در همان آب او را از قلاب آزاد کنند. اگر این کار مقدور نیست، ماهیگیر باید از کشمکش بیشتر با ماهی خودداری کند بلکه با یک تور دسته‌دار ماهی را ازآب بیرون بکشد، قلاب را بیرون بیاورد و بدون معطلی ماهی را به آب باز گرداند. عکس گرفتن از ماهی، وزن کردن یا اندازه‌گیری جثهٔ او غیر قانونی است و جریمه دارد. تالین ساهاکیان

این فیلم را از صفحهٔ آقای سجاد ندیمی به اشتراک می‌گذارم تا مردم ببینند آن گازگرفتگی‌‌های سگ‌ها که رسانه‌ها و افراد معلوم‌الحال چنین در بوق و کرنا می‌کنند و از آن به عنوان آخرین و مهلک‌ترین حربه برای جلب رضایت مردم برای کشتار سگ‌ها استفاده می‌کنند، مقدمه‌ای دارند که در هیچ کدام از رسانه‌ها و آن داستان‌ها بازتاب داده نمی‌شوند و هیچ یک از این افراد معلوم‌الحال به آن نمی‌پردازند. نه، هیچ کس از آزار و خشونتی که هر روزه در جای جای ایران بر ده‌ها هزار سگ تحمیل می‌شود صحبت نمی‌کند. سگ‌هایی که زنده زنده سوزانده می‌شوند، سگ‌هایی که دست و پایشان بسته می‌شود و آنقدر با چوب بر سر و مغزشان می‌زنند تا بمیرند، سگ‌هایی که به جایی بسته می‌شوند و با شلیک تفنگ‌های ساچمه‌ای کور یا کشته می‌شوند، سگ‌هایی که حلق‌آویز می‌شوند، سگ‌هایی که کودکانشان را جلوی چشمانشان پرپر می‌کنند و تا ابد این غم را بر دوش می‌کشند... و اگر در این میان سگی تصمیم بگیرد از خود یا عزیزانش دفاع کند یا با توجه به تجارب وحشتناکی که از آدم‌ها دارد آنها را از خود دور کند، تنها متهم و محکوم‌ دادگاه است و کل هم‌نوعانش به قتل عامی بزرگ‌تر و فاجعه‌آمیزتر محکوم‌ می‌شوند... صد البته که این بچه‌ها هم قربانی تربیت نادرست و وارث فرهنگ اشتباهی هستند که از خانواده‌ها و محیطشان به ارث برده‌اند و زمانی باید این زنجیر خشونت پاره شود. این کودکان باید با صبوری و متانت آموزش داده شوند که کاری بس دشوار است ولی ناممکن نیست. آنها باید طعم دوستی با حیوانات و مهربانی را بچشند تا دست از این آزار و خشونت بردارند... ولی در داستان معروف «گازگرفتگی» که چنین با آب و تاب نقل می‌شود و هوار زده می‌شود، همیشه یادمان باشد چه کسی ظلم می‌کند و چه کسی از خود دفاع می‌کند، آن هم گاهی، فقط گاهی!!!! تالین ساهاکیان

این فیلم از صفحه آقای سجاد ندیمی است. فقط برای این به اشتراک می‌ذارم که مردم ببینند آن گارکرفتگی‌ها مقدماتی دارند که در صدا و سیما و رسانه‌ها بازتاب داده نمی‌شود. هیچ کس از آزار و خشونتی که هر روزه بر ده‌ها هزار سگ در هر گوشهٔ ایران می.رود صحبت نمی‌کند. همیشه سگ‌ها محکوم‌اند...

واژهٔ «سگ مفید» یا «غیر مفید» را از زبان مسئولان شهرداری‌ها یا محیط زیست بسیار می‌شنویم ولی مگر سگ می‌تواند غیر مفید باشد؟ اصولاً ملاک «مفید» بودن یک حیوان چیست یا یک حیوان باید برای «چه کسی» مفید باشد؟ خب وقتی انسان‌های استثمارگر و سودمحور از مفید بودن حیوانی صحبت می‌کنند، همه چیز برایشان به این باز می‌گردد که آیا می‌توانند از گوشت، پوست، ترشحات یا خدمات و نیروی کار این حیوان استفاده کنند؟ . در اینجا چند سوال مطرح می‌شود: ۱- اصولاً چرا یک حیوان باید برای آدم‌ها سودی داشته باشد تا حق زندگی و امنیت داشته باشد؟ مگر ما آهو، گوزن، خرگوش، گنجشک یا زنبور «مفید» و «غیر مفید» داریم که سگ مفید یا غیر مفید داشته باشیم؟ هر موجودی برای خودش وجود دارد و حق دارد زندگی کند، چه برای آدم‌ها سودی داشته باشد یا نداشته باشد. اصولاً انسان قرن ۲۱ به سود هیچ حیوانی نیاز ندارد و باید از نظر اخلاقی به نقطه‌ای رسیده باشد که دست از استثمار و نگاه ابزاری به حیوانات بردارد. . ۲- حتی اگر بخواهیم برای چند لحظه از نگاه استثمارگر این افراد به سگ‌ها نگاه کنیم، یک سگ باید دقیقاً چه کاری انجام دهد تا از نظر این آقایان و خانم‌ها که از نظر ایدئولوژیک (ولو ایدئولوژی‌ای که زیر واژه‌هایی مانند محیط زیست، بهداشت، بیماری و غیره پنهان شده باشد) با حضور سگ‌ها در جامعه از پارک، خیابان و کوچه گرفته تا داخل آپارتمان، حیاط و وسایل نقلیهٔ سرپرستانشان مخالف‌اند و حتی در حال محدود کردن فعالیت کلینیک‌های دامپزشکی‌اند مفید باشد؟! . جمع‌بندی شرایط فعلی و طرز فکر این افراد نشان می‌دهد که سگ‌های «مفید» از نظر این مسئولان محدود می‌شوند به سگ‌های نگهبان، سگ‌های پلیس و امداد. خب در ایران به چند تا سگ نگهبان، پلیس یا امداد نیاز هست؟ خیلی کم و همانها هم اکثراً از نژادهای خاص انتخاب می‌شوند. خلاصه اینکه از نظر ایشان سگ‌های بومی ایران که قسمت بزرگی از جمعیت سگ‌های بیخانمان را هم تشکیل می‌دهند و توسط دامداران و روستاییان پرورش داده شده‌ و رها شده‌اند، سگ‌های غیر مفیدند و حق ندارند وجود داشته باشند! خب چرا رک و پوست‌کنده نمی‌گویید که می‌خواهید سگ‌ها را بکشید؟ دیگر این واژه‌های یک من صد غاز چیست که هر روز از خودتان در می‌آورید؟ رک و روراست صحبت کنید تا ما هم رک و روراست جواب بدهیم. . ۳- چند وقتی است این آقایان و خانم‌ها که تیرشان در همه جا به سنگ خورده است برای توجیه کشتار (آهسته یا فوری) سگ‌ها به هزینهٔ این حیوانات اشاره می‌کنند (چقدر هم که برای این حیوانات هزینه می‌کنند!!!). خود این عذر بدتر از گناه، جای چند سوال خیلی مهم را دارد که بعداً به آنها می‌پردازیم ولی فعلاً به همین سوال اکتفا می‌کنیم که آیا این افراد می‌خواهند این نوع برخورد را به آدم‌ها هم بسط بدهند؟ مثلاً تمام افراد معلول، بیخانمان، بدون شغل، بدون تحصیلات، ناتوان، کودکان یتیم، کودکان کار، افراد کهنسال بدون درآمد، افراد با بیماری‌های مزمن یا لاعلاج و غیره را معدوم کنند چون هزینه دارند؟!!! . ۴- این آقایان و خانم‌ها قبل از اینکه به مفید یا غیر مفید بودن سگ‌ها فکر کنند چقدر به میزان مفید بودن خودشان فکر کرده‌اند؟ یعنی اگر بخواهند به خودشان در دو زمینهٔ زیر بین ۱۰- تا ۱۰ امتیاز بدهند، به چه امتیازی می‌رسند؟ الف- میزان مفید بودن برای محیط زیست ب- میزان مفید بودن برای اجتماع بشری مطمئناً به نتایج جالبی خواهند رسید و رکوردهای جدیدی در این زمینه ثبت خواهند کرد. اگر برای محاسبه به کمک نیاز داشتند، حاضریم برای افزایش میزان «مفید» بودن خودمان به ایشان خدمات کاملاً رایگان ارائه کنیم! تالین ساهاکیان