عرفان کهن عارفان

۱- تلازم قدرت و خیانت و خشونت  همه باید بدانند که قدرت بی نظارت دو  پایه دارد ، زور و تزویر و هر دو پایه برای بقای بر قدرت پدید می آید ، زور برای دفع رقبا و تزویر برای جذب رفقا ، اینکه مکرّر گفتم ذات قدرت و سیاست نجس و هر مسند نشین قدرت طلب یک ذات متنجّس دارد به دلیل زورآمیزی و تزویرآلودی منش اوست ، قطعا این زورمداری و تزویر گرایی برای بقای بر مسند شیرین یا تلخین قدرت حتما شخصیت قدرت مدار مجنون را به میزان خروج از نظارت و کنترل جامعه به بیماری پارانویا و نارسیسم مبتلا می سازد ، پارانویا علت و معلول ترس سوء ظن آلود به اطرافیان و نارسیسم علت و معلول مراقبت و محبت شدید از خویش در قبال مخالفان است ، سپس همین پارانویا او را به دشمن بینی مخالفان و توهّم توطئه و دفع و خشونت عریان علیه آنان سوق داده و بیماری نارسیسم او را بشدت عاشق تمّلق و چاپلوسی می کند ، لذا همواره اطراف شیفته مسند قدرت جمعی چاپلوسِ متملّق جمع می شوند و مدام با دشمن کوبی و مخالف سوزی و پاچه خاری و سالوس در طلب نان و نام و باه و جاه می دوند و این چرخه خطرناک مستمرا تداوم می یابد و به فساد سیستماتیک یاران دروغین و بیدادگری و توزیع فقر و تبعیض در سطح جامعه منجر می شود و تولید آثار دیگری که می آید .... داعی الخیر ، هاشمی مازندرانی غریب

مسعود فردمنش نگار من 🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱 🌱🌱🌱🌱🌱

‍ “نکات قرآنی” (۵۴۴) بت های؛ “وَدّ، سُواع، یَغُوث، یَعُوق، نَسر” ☆ هیچ بتی در بیرون نمی تواند موجود شود مگر آن که قبل از آن در درون وجود داشته باشد. بت ها همه از درون آدمی سر بر می آورند. پس ریشه های وجودی شان را بیاب! گفته اند که این بت ها در زمان نوح پیامبر بوده اند و بعد از طوفان همگی به زیر گل و لای رفتند؛ اما دو باره در دوره های بعدی سر از زیر خاک بر آوردند آنچنانکه در زمان پیامبر اسلام(ص) هر یک از این بت ها منسوب به طایفه و قبیله ای بوده است. می دانی چرا دوباره پدیدار شدند؟! زیرا گل و لای نمی تواند بت های درونی انسان را نابود کند! آنها ریشه در درون دارند و دوباره و چند باره در هر عصر و نسلی سر برون خواهند زد! اکنون بیایید ببینیم آیا می توانیم ریشه این بت ها را در درون انسان بیابیم؟! گویند؛ “وَد” بتی بوده به شکل انسان! “سُواع” به شکل الهه شهوت و مرگ! “یَغُوث” به شکل شیر درنده!”یَعُوق” به شکل اسب! و “نَسر” به شکل کرکس و لاشخور! حال اگر خوب دقت کنی ریشه های وجودی تک تک شان را در یافته ای! بندگان “وَد” که بت شان به شکل انسان است؛ کسانی اند که شخص پرستند، شکل انسانی برایشان ملاک است. و برده وار در اسارت یکی به شکل خودشان به سر می برند. اینان بالاتر از انسانی که عملاً بنده اش گشته اند، متصور نیستند. و اما بندگان “سُواع”، به گواهی شکل بت شان، شهوت پرستند. بنده ی لذات و خواهش های نفسانی خویش اند. و اما بندگان “یَغوث”، پرستندگان قدرت اند، بنده ی خشونت و ارعاب و سیطره انداختن بر این و آنند. و این از شکل بت شان هویداست. و اما بندگان “یَعُوق”، اهل شهرت و ثروت اند. بت شان به شکل اسب است و اسب مظهر زینت است. اینان عاشق زینت های دنیوی و داشتن و انباشتن اند تا توجه دیگران را به خود برانگیزند. زیرا تشنه ی توجه دیگرانند. و بالاخره اصحاب “نَسر” که لاشخوران اند. مرده خورند. خود اهل شکار نیستند. اهل خِرَدورزی و خلاقیت نیستند. همواره منتظرند تا لقمه ای را از دست کسی بربایند و بی زحمت، صاحب همه چیز شوند! ای دوست، می بینی که این بت های پنجگانه هرگز از بین نرفته اند و امروزه بیش از هر زمان دیگر پرستندگان خود را دارند. و عجیب آن که هیچیک از پرستندگانشان خود را بت پرست نمی دانند! تو از این بت ها و بت پرستی ها حذر کن!

. جملۀ ذرات عالم در نهان با تو میگویند روزان و شبان ما سمیعیم و، بصیریم و هُوشیم با شما نامحرمان ما خامشیم ما نامحرمیم و صدایی نمی شنویم و فکر می کنیم که همین طوری آواز می خواند. چ