خوشه‌گاه

پوشه‌ی تکه‌ها پیش‌تر کانال‌هایی را فهرست کردم که بیش‌تر دنبالشان می‌کنم. حالا آن‌ها را به هم‌راهِ تعدادی دیگر در پوشه‌ای به نامِ تکه‌ها جمع کرده‌ام که می‌توانید همه‌شان را یک‌جا یا هر کدام را که دوست می‌دارید به تلگرامِ خود اضافه کنید. این‌ها تکه‌هایی هستند که دوستشان می‌دارم. پوشه‌ای هم برای خریدِ کتاب گذاشته بودم با نامِ کتاب‌بازار. از این هم غافل نشوید. به کارتان می‌آید.

خاطرِ آشفته‌ای دارم که هر ساعت نفس راهِ لب را می‌کند گم گر چراغِ آه نیست [...] مرگْ تلخ و زندگانی سربه‌سر درد و غم است پشت و روی کارِ عالم هیچ یک دل‌خواه نیست (ابوطالب #کلیم_همدانی. دیوان. «غزلیات». مقدمه، تصحیح و تعلیقات از #محمد_قهرمان. مشهد: آستانِ قدسِ رضوی. ۱۳۶۹. چاپِ ۱. صفحه‌ی ٢٨٢.) خوشه‌گاه

خاطرِ آشفته‌ای دارم که هر ساعت نفس راهِ لب را می‌کند گم گر چراغِ آه نیست [...] مرگْ تلخ و زندگانی سربه‌سر درد و غم است پشت و روی کارِ عالم هیچ یک دل‌خواه نیست (ابوطالب #کلیم_همدانی. دیوان. «غزلیات». مقدمه، تصحیح و تعلیقات از #محمد_قهرمان. مشهد: آستانِ قدسِ رضوی. ۱۳۶۹. چاپِ ۱. صفحه‌ی ٢٨٢.) خوشه‌گاه

خاطرِ آشفته‌ای دارم که هر ساعت نفس راهِ لب را می‌کند گم گر چراغِ آه نیست [...] مرگْ تلخ و زندگانی سربه‌سر درد و غم است پشت و روی کارِ عالم هیچ یک دل‌خواه نیست (ابوطالب #کلیم_همدانی. دیوان. «غزلیات». مقدمه، تصحیح و تعلیقات از #محمد_قهرمان. مشهد: آستانِ قدسِ رضوی. ۱۳۶۹. چاپِ ۱. صفحه‌ی ٢٨٢.) خوشه‌گاه

وین نومیدی هزار امید ارزد! #انوری شعرِ تَر

بیدل، گم‌گشته‌ام به پیداییِ خویش داغ‌ام ز جنونِ بی‌سروپاییِ خویش می‌نالم، سر به جَیبِ یکتاییِ خویش می‌گریم هم‌چنان به تنهاییِ خویش (#بیدل_دهلوی. گزیده‌ی رباعیاتِ #بیدل. به‌ کوششِ #محمدکاظم_کاظمی. با مقدمه‌ی #سید_علی_میرافضلی. مشهد: سپیده‌باوران. ١٣٩٨. چاپِ ١. صفحه‌ی ٢۵۶.) #موسیقی هـ • خوشه‌گاه

دردا که دوای دردِ پنهانیِ ما افسوس که چاره‌ی پریشانیِ ما در عهده‌ی جمعی‌ست که پنداشته‌اند آبادیِ خویش را ز ویرانیِ ما! #صافی_اصفهانی خوشه‌گاه | چهار خطی

نیستم آگه ز نقشِ هستیِ موهومِ خویش #بیدل_دهلوی خوشه‌گاه

تعدادِ آدم‌هایی که صادقانه و بی‌کلک پروپاگاندای رسمی را باور دارند و بدونِ هیچ خودخواهی و منفعت‌طلبی از اقتدارِ حکومت حمایت می‌کنند بسیار کم‌تر از قبل شده‌است. ولی تعدادِ آدم‌های متظاهر و ریاکار هر روز بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود: در واقع کار به جایی می‌رسد که هر شهروندی مجبور است به ریاکاری و تظاهر رو بیاورد. (#واتسلاف_هاول. نامه‌های سرگشاده. «دکتر هوساکِ عزیز». ترجمه‌ی #احسان_کیانی‌خواه. تهران: فرهنگِ نشرِ نو. ١۴٠٠. چاپِ ٢. صفحه‌ی ٩۶-٩٧.) خوشه‌گاه

تصور می‌کنم کم‌تر نظامِ اجتماعی در دورانِ اخیر این‌قدر علنی و گستاخانه به آدم‌هایی میدان داده که حاضر باشند از هرچه منفعتی برایشان دارد حمایت کنند…

(#واتسلاف_هاول. نامه‌های سرگشاده. «دکتر هوساکِ عزیز». ترجمه‌ی #احسان_کیانی‌خواه. تهران: فرهنگِ نشرِ نو. ١۴٠٠. چاپِ ٢. صفحه‌ی ٩۶.) خوشه‌گاه