کانال انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها

🎥 پیام ویدئویی سیدمحمدخاتمی درباره انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ 🔹 سیدمحمدخاتمی در پیام ویدئویی، با اشاره به فسادستیزی و شایسته‌سالاری دکتر #پزشکیان در کنار ویژگی‌های برجسته راستگویی، پاکدستی، پاکدامنی، مردمداری و عدالتخواهی خاطرنشان کرد: 🔹 آمدن و آوردن رویکردی به صحنه که درد مردم را دارد و عزم آن را دارد که با کمک خود مردم و فرزندان شایسته مردم به درمان بپردازد و ان‌شاءالله شجاعت اقدام را دارد، امیدبخش و نویددهنده به آینده‌ای بهتر است. 🔹 در انتخابات گذشته رأی ندادم و با اکثریتی که احساس می کند گوشی برای شنیدن صدای او و دست توانایی برای رفع مشکلات او وجود ندارد همصدا شدم. 🔹 اینک فرصتی پیش آمده که امیدوارم روزنه ای باشد به فضایی که در آن صدای اکثریت شنیده شود و تفاوتی هرچند اندک در فضای کنونی پدید آید. 🔹 پزشکیان راستگو، پاکدست، پاکدامن، مردمی، عدالت‌خواه، فسادستیز و شایسته‌سالار است. 🔹 این بنده کوچک خداوند که خیر و پیشرفت کشور و سربلندی ملت و والایی و توانمندی جامعه را می‌خواهد به جناب دکتر پزشکیان رأی خواهد داد. #امتداد @emtedadnet

آیا «انتخابات»، رویارویی میان «جمهوریت» و «اسلامیت» است؟ حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن مدرسین دانشگاه‌ها) نظام جمهوری اسلامی در ایران پس از پیروزی سال۱۳۵۷، کوشیده است تا به عنوان نخستین نظام رسمی فراگیر در ایران، اسلام و اسلامیت را با و همراه با خواست و رضایت مردم و شهروندان در جامعه ایرانی ( جمهوریت)، در قالب یک نظام حکمرانی به اجرا در بیاورد و بر پایه قوانین شریعت و باورها و آموزه های دین اسلام و مذهب تشیع، جامعه ایرانی را اداره کند. قانون اساسی جمهوری اسلامی بر پایه کنار هم نشاندن و جامه عمل پوشاندن به این دو اصل، یعنی اسلامیت و جمهوریت تدوین و تنظیم شده است. این در حالی است که در میان روشنفکران و نخبگان روحانی و غیرروحانی در کشورمان، تلقی و اختلاف نظرهایی در سطح متضاد با یکدیگر، در تشریح و توضیح این دو اصل، یعنی اسلامیت و جمهوریت وجود دارد. دست کم این باور و این گزاره که نوع جمهوریت را هم، اسلامیت تعیین و تشریع نموده است، عملا هفتاد و پنج درصد امتیاز و برتری را به اسلامیت بخشیده است و تنها بیست و پنج درصد از ظرفیت از آنِ جمهوریت است گر چه طبق برخی خوانش ها شاذ و نادر، اصولاً جمهوریت در برابر اسلامیت، محلی و جایگاهی ندارد! در هر حال، به نظر می آید که اختلاف میان تلقی و نگرش نسبت به اسلامیت و جمهوریت، تنها در سطح نظری و مباحث کلاسیک باقی نمانده است بلکه ساختار نظام سیاسی موجود در قانون اساسی جمهوری اسلامی و افزون بر لایه نوشتاری آن، در لایه غیر نوشتاری، امتیاز فوق العاده ای را به اسلامیت بخشیده است و از سهم جمهوریت خودبخود کاسته است! چه بسا این دسته بندی و تقسیم بندی سهم و درصد امتیاز میان اصل اسلامیت و جمهوریت را بتوانیم در حوزه اختیارات ولی فقیه و رهبری نظام از یک سو و حوزه اختیارات ریاست جمهوری به روشنی ببینیم یا منطبق کنیم! بالاخره قانون اساسی جمهوری اسلامی، پست و مقام مسئول در نظام را به یک فرد فقیه به عنوان رهبر، سپرده و واگذار نموده است تا ضامن اسلامیت و شرعیت، سرسلسله نظام و مسئول کلیت آن باشد و فرد دیگری را به عنوان دومین مقام رسمی و رئیس جمهور، مسئول قوه اجرایی نظام و کشور و نماینده و منتخب مستقیم جمهور و حداکثر شهروندان شناخته است تا نشان و سمبل جمهوریت در کشور باشد! البته همان جنس از جمهوریتی که از دل اسلامیت بیرون آمده است و نه آن جنس از جمهوریتی که امروزه در مغرب زمین و در حکومت های غیر مذهبی متداول است! اگر عبارت بالا درست و منطبق با واقعیت باشد، مردم بطور غیر مستقیم و با سازوکار دو مرحله ای رهبر را انتخاب می کنند که عموما مسئول و پاسخگوی امور اجرایی نیست و فقط ضامن اسلامیت نظام و ضامن اجرای سیاست های کلی نظام است و همین مردم بطور مستقیم و با سازوکاری بطور مستقیم و یک مرحله ای ریاست جمهور را که مسئول امور اجرایی کشور و نه نظام، است برمی گزینند! نکته مهم در فرآیند و سازوکار در هر دو انتخاب، این است که بخش های از نهادهای زیر نظر رهبری نظام برای تضمین اسلامیت نظام، نقش تعیین کننده و اثرگذاری بر وجود یا عدم وجود تنوع و تکثر در انتخابات دارد و می تواند حق انتخاب مردم را محدود کند! نکته مهم دیگر در همین راستا، عدم اختیار رییس جمهور منتخب مردم، در آن حوزه هایی است که مردم خواهان تغییر و اصلاح در آن هستند ولی رئیس جمهور در آن حوزه فاقد اختیار است! در این میان، دسته های از مردم و مسئولان چه روحانی و چه غیر روحانی، بر این باورند که رئیس جمهور بایستی حتما در حوزه اختیار خویش، تابع رضایت و موافقت رهبری نظام باشد و نمی تواند دخالتی حتا در حد شفاهی و گفتاری در حوزه اختیارات رهبری داشته باشد و نمی تواند پس از دریافت نظر مخالف رهبری، نظر ایشان را در حوزه اختیارات خویش، اعمال نکند و مورد توجه قرار ندهد! در این نگاه، بهترین و شایسته ترین رئیس جمهور اویی است که تابع به فرمان رهبری باشد و بدون رضایت و موافقت ایشان کاری انجام ندهد! ادامه در: https://modaresinpress.ir/review/4642/ https://t.me/anjomanemodaresin

تجربه‌ی چهل سال زندگی در این جامعه به من می‌گوید بالاتر از سیاهی هم رنگ‌های بسیار هست/ چرا در انتخابات پیش رو شرکت می‌کنم و به مسعود پزشکیان رأی می‌دهم؟ امیرحسین خداپرست (عضو هیأت علمی مؤسسه حکمت و فلسفه ایران) ۱. دختری چهارسال‌وهشت‌ماهه دارم. خوش ندارم چهار سال یا هشت سال آینده‌ی زندگی او، یعنی کل دوران کودکی و آغاز نوجوانیش، در دوران ریاست جمهوری فرومایه‌ها طی شود. با همه‌ی تعارض‌ها و تنش‌هایی که ممکن است ریاست جمهوری کسی مانند پزشکیان به همراه آورد، دولت او را بر دولت خشک‌مغزها، بی‌شرم‌ها و مافیاپرورها ترجیح می‌دهم. خوش ندارم دخترم وطنش را با چنین رییس‌جمهورهایی بشناسد و از کودکی درگیر ناکارآمدی، فقر، فساد و فلاکتی باشد که نتیجه‌ی مستقیم یا غیرمستقیم سیاست‌های آن‌ها است. به خودم نگاه می‌کنم و می‌بینم روزهای زندگیم در دولت خاتمی و روحانی، هرچه بود، بهتر از روزهای زندگیم در دولت معجزه‌ی هزاره‌ی سوم و دولت تراز اخیر بود. ۲. می‌پذیرم که در اینجا رییس‌جمهور آن‌قدر آزادی عمل ندارد که بتواند سیاست‌های بنیادین نادرست حاکمیت را تغییر دهد یا با آن‌ها مقابله کند. خاتمی، با آن پشتوانه‌ی گسترده‌ی مدنی، و روحانی، با آن سابقه‌ی حضور در مناصب قدرت، نتوانستند در مصاف با بخش‌های غیرانتخابی کاری از پیش ببرند و شاید این پیشاپیش نشان دهد که جایگاه پزشکیان کجاست. با این حال، به سه سال گذشته نگاه می‌کنم و می‌بینم نه در خواسته‌های بنیادین بلکه در همین زندگی روزمره تا چه حد پریشان‌احوال‌تر شده‌ایم: به دوستان و آشنایانم فکر می‌کنم که استادان برجسته‌ی دانشگاه بودند و با ظاهرسازی‌های قانونی به چشم‌به‌هم‌زدنی اخراج و بیکار شدند و کسانی بدون ذره‌ای شایستگی، با سرمایه‌ی مجیزگویی و سرسپردگی، جایشان را گرفتند؛ به آموزش‌وپرورش فکر می‌کنم که چگونه در آن با انواع و اقسام مداخله‌های ایدئولوژیک و امنیتی در قالب نوع آموزش‌ها، برنامه‌ها، مربیان به‌اصطلاح پرورشی و کتاب‌های درسی نفس معلمان و دانش‌آموزان بند آمده است؛ در کوچه و خیابان به مردم نگاه می‌کنم که دستاوردهای سه سال گذشته و توفیقات حاکمان در خدمت‌رسانی و دور زدن تحریم‌ها و دلارزدایی برای آنان جز فقر بیشتر به بار نیاورده است؛ به بیمارانی فکر می‌کنم که میان توصیه‌ی پزشک به مصرف داروی خارجی و ادعای خودکفا شدن در تولید دارو برای بیماری‌های خاص سرگردان‌اند و برای تهیه‌ی داروهای گران و نایاب به مخمصه افتاده‌اند؛ به زنان فکر می‌کنم که باری، لابد به اندازه‌ی مردها انسان‌اند ولی مردها، مردهایی با عقایدی خاص، باید برای نوع لباسشان در جامعه تصمیم بگیرند و هر بار برای بیرون آمدن از خانه باید به خود بلرزند که آیا می‌توانند سالم به خانه برگردند یا اسیر نورافکن‌ها می‌شوند؛ به محیط زیست فاجعه‌زده‌ی ایران فکر می‌کنم که فضای زندگی ما است ولی به بهانه‌ی رشد و توسعه‌ای که ما اثری از آن بر زندگی خود ندیده‌ایم، لگدمال می‌شود و عناصر اولیه‌ی حیات انسان و حیوان و گیاه، آب و خاک و هوا، را از دسترس ما دورتر و دورتر می‌کند. به وضع اسف‌بار اینترنت فکر می‌کنم که تنها راه ارتباطی ما با دنیای آزاد است اما با وعده‌ی دلنشین توسعه‌ی آن، عملاً پروژه‌ی محدود کردن و بدل کردنش به شبکه‌ای داخلی در ایران را اجرا و تکمیل خواهند کرد. ادامه در: https://modaresinpress.ir/review/4637/ https://t.me/anjomanemodaresin

در آرزوی رئیس جمهوری بی‌باک/ (چرا به پزشکیان رای می‌دهم) آب و محیط زیست بیمار مهدی قمشی (استاد دانشگاه شهید چمران اهواز) کشور ما سال‌هاست با مشکلات آب و محیط زیست دسته و پنجه نرم می کند و علی رغم مشاهده مشکلات ناشی از کمبود آب و مشکلات زیست محیطی مختلف، امّا هنوز به دلایل متعدد نتوانسته است یک نقشه راه صحیح و عملی برای چیره شدن بر مشکلات اصلی این دو بخش ارایه و اجرا نماید. قبل از اینکه وارد اصل مطلب شویم ببینیم بیماری این دو حوزه از منابع طبیعی کشور یعنی آب و محیط زیست که بسیاری از مشکلاتشان در هم تنیده نیز می باشند چه چیزهایی هستند؟ – فرو نشست زمین در دشت های مهم کشور (در حال حاضر از ۶۰۹ دشت کشور بیش از ۴۰۰ دشت به دلیل استفاده بیش از توان از آبهای زیر زمینی دچار مشکلات فرونشست زمین می باشند) – مشکل خشکی تالاب ها عدم رسمیت بخشی و اولویت دادن به حقآبه زیست محیطی تالاب ها و سایر بستر های آبی، (در حال حاضر از حدود ۳ میلیون هکتار مساحت تالاب های کشور حدود ۶۰ درصد از کل مساحت آنها دچار خشکی است. در این میان دریاچه ارومیه، و تالاب های هامون، گاوخونی، شادگان، هورالعظیم، جازموریان، بختگان، دارای بیشترین مشکل هستند) – مشکل ناترازی بین منابع و مصارف آب در کشور و وجود پرت آب در بخش های مختلف مصرف منابع آب (در حالی که از نظر علمی نباید بیش از ۴۰ درصد آبهای شیرین قابل استحصال در بخش های توسعه ای مانند شرب و بهداشت، کشاورزی و صنعت استفاده شود در کشور ما این مقدار بیش از ۹۰ درصد می باشد و به همین دلیل سهم زیست محیطی دچار مشکل حاد گردیده و یا به عبارتی پیش خور شده است) – مشکلات ناشی از انتقال بین حوضه ای آب و مشکلات اجتماعی مرتبط با آن (این مسئله یکی از مشکلات اصلی مدیریت آب کشور است که علی رغم ایجاد تبعات سوء اجتماعی بین استانهای مختلف کشور ولی همچنان در حال پیگیری است) – مشکل مناطقی از کشور که با کمبود آب مواجه هستند (به دلایل عدیده خصوصاً مدیریت غیر صحیح منابع آب در حوضه های آبخیز، سبب پدیدار شدن مشکل آب در بعضی از بخشهای مصرف اکثر حوضه های آبخیز شده است) – مشکل آلودگی هوای شهر های بزرگ (این مسئله در کلان شهرهایی مثل اهواز، اصفهان و اراک و… به گونه ای است که تعداد روزهای پاک برخی شهرها در سال به تعداد انگشتان دست نیز نمی رسد. مسائل گرد و غبار و آلودگی های ناشی از صنایع و عقب ماندگی تکنولوژی در صنایع کشور از دلایل مهم آن می باشند) – مشکل مرتبط با ریزگرد ها (این پدیده که حدود ۲۰ سالی است استانهای غربی کشور خصوصاً خوزستان را تحت تاثیر قرار داده ناشی از خشکی تالاب های بین النهرین و بسترهای آبی داخل کشور است که تندرستی احاد مردم را دچار مشکل شدید نموده است). – مشکلات پساب های شهری و کشاورزی برای رودخانه ها و آبهای زیر زمینی (حجم پساب های خانگی تصفیه نشده و پساب های کشاورزی خطرناک که بدون پالایش وارد رودخانه و آبهای زیر زمینی کشور می شوند، بسیار زیاد است و اکنون یک تهدید جدی برای کیفیت آبهای شیرین کشور به شمار می روند.) – مسئله مدیریت پساب ها و بکارگیری مجدد آنها (با توجه به کمبود کلی آب در کشور پساب ها با انجام تمهیداتی باید به عنوان آبهای غیر متعارف در بخش های صنعت و کشاورزی استفاده شوند لیکن به دلایل گوناگون تا کنون استفاده مفید از این آبها نشده است.) ادامه در: https://modaresinpress.ir/review/4635/ https://t.me/anjomanemodaresin

رأی  یا  بی‌رأی؟ چه می‌توان کرد؟ رحیم محمدی (جامعه‌شناس) من هم این روزها مثل بسیاری از مردم ایران با خودم در کلنجار بودم و البته صحنه را هم تماشا می‌کردم و به حرف‌های مخالفین و موافقین گوش می‌دادم و البته در حرف‌های مخالفین زیاد فکر می‌کردم و نظری هم نداشتم به پای صندوق رأی بروم و به کسی رأی بدهم، واقع‌بینی‌ام نیز اجازه نمی‌داد تا استدلال‌های کسانی که می‌گفتند یک فرصتِ مسالمت‌آمیز برای "بهبود اندک" ایجاد شده است، قبول نمایم. روشن‌تر بگویم من حتی در این لحظه به بهبود اندک هم ناامیدم. اما تنها چیزی که مرا مجاب کرد تصمیم‌ام تغییر کند و به پای صندوق رأی بروم، این بود که چرا من مایلم این روندِ فروپاشیِ سیاست و علم و عقل و فرهنگ و اخلاق و اقتصاد مقداری کُند شود و البته اگر متوقف شود که عالی است. البته در این  میان این حرف آقای دکتر محسن رنانی هم بی‌تأثیر نبود که تأییدی بر فهم من آمد و دیروز به این مضمون نوشته بود: اگر مقداری فرصت بخریم و نگذاریم ایران فرو بپاشد، آینده از آن نسل توسعه‌خواه و دموکراسی‌طلب امروز ایران خواهد بود. از اینرو من هم تصمیم گرفتم به آقای دکتر مسعود پزشکیان رأی بدهم. (پایان) https://t.me/anjomanemodaresin

⭕️چرا به پزشکیان رأی می‌دهم؟ (بخش دوم) 🔻در یک کلام، به پزشکیان رأی می‌دهم چون فارغ از اختیاراتش، جهتگیری او به سمت حل مسائل مردم است نه تشدید آن؛ همین که جهتگیری درستی داشته باشد (که همین مناظرات نشان داد که دارد) باعث می‌شود فشار کمتری به مردم وارد شود. پزشکیان نمی‌تواند جلوی این فشارها را بگیرد اما می‌تواند لااقل آن را کمتر کند یا حداقل نگذارد بیشتر شود. 🔻من به پزشکیان رأی می‌دهم و معتقدم هرکسی به او رأی می‌دهد باید انتظارات واقع‌بینانه از او داشته باشد. این واقع‌بینی، جذابیتی در رأی دادن ایجاد نمی‌کند و به همین دلیل است که کسی را دعوت به شرکت در انتخابات نمی‌کنم؛ چون شرایط به‌قدری پیچیده است که شرایط صفر و صدی نیست. نه رأی دادن من ۱۰۰ درصد درست است و نه عدم مشارکت دیگران ۱۰۰ درصد غلط. هرکسی با هر تحلیلی ممکن است در انتخابات شرکت بکند یا نکند و باید به این اختلاف نظر احترام گذاشت. 🔻البته برخی از طرفداران تحریم انتخابات که ۱۰۰ درصد به عقیده‌شان مطمئن هستند، معتقدند رأی دادن یعنی تداوم وضع نامطلوب فعلی. تصور می‌کنند با عدم شرکت در انتخابات، ناگهان اتفاقاتی خواهد افتاد که همه چیز خوب می‌شود. این تصوری فانتزی از سیاست است که در مورد دوران احمدی‌نژاد و رئیسی هم وجود داشت اما هیچگاه محقق نشد. رأی دادن به معنای ادامه وضع موجود نیست بلکه تلاشی است برای بهبود همین وضع نامطلوب. ممکن است این تلاش شکست بخورد، اما کسانی که در این راه قدم برداشته‌اند، نیت و انگیزه‌شان بسط خیر عمومی است و حق دارند برای آن تلاش کنند. 🔻این روزها خیلی از ما ممکن است نسبت به آنچه در روز جمعه انجام خواهیم داد، تردید داشته باشیم. این تردید، اتفاقا از اطمینان بهتر است. من با همه این تردیدها و عدم قطعیت‌ها در انتخابات رأی می‌دهم چون معتقدم تلاش برای بهبود وضعیت فعلی بهتر از آن است که دل به رؤیاها ببندیم. https://t.me/anjomanemodaresin @MohammadRahbari

⭕️چرا به پزشکیان رأی می‌دهم؟(بخش اول) ✍🏻محمد رهبری 🔻مدت‌ها بود تصمیم گرفته بودم تا به پزشکیان رأی دهم. اما بنا نداشتم به‌طور علنی تصمیم خودم را اعلام کنم. واقعیتش معتقد بودم شرایط آن قدر ابهام دارد که فارغ از تصمیم شخصی خودم، کسی را نباید به شرکت در انتخابات دعوت کنم. هنوز هم چنین عقیده‌ای دارم چون بنظرم افراد خودشان باید در این خصوص تصمیم بگیرند و مسئولیت تصمیم‌شان را خودشان بپذیرند. اما از آنجایی که احتمال پیروزی پزشکیان وجود دارد، تصور می‌کنم باید نگاهمان و انتظاراتمان از آن دوره واقع‌بینانه باشد و بگویم چرا معتقدم در چنین شرایطی پیروزی پزشکیان به نفع کشور است. 🔻معتقدم با توجه به عمق بحران‌های موجود در کشور، و البته محدودیت‌هایی که ساختار سیاسی برای رئیس‌جمهور ایجاد می‌کند، در دوره پزشکیان قرار نیست اتفاق ویژه‌ای رخ دهد و از این جهت هرگونه رؤیافروشی برای آینده و ایجاد امید واهی را نادرست می‌دانم. این متن را می‌نویسم تا ابتدا تصوراتمان از دوره پزشکیان را واقعی کنیم: •  در دوره پزشکیان، حتی در صورت کنترل تورم، قیمت کالاها باز هم افزایش خواهد یافت و نارضایتی تشدید خواهد شد؛ •  در دوره پزشکیان، قوانین موجود، نظیر قانون عفاف و حجاب، همچنان اجرا خواهد شد و زنان همچنان بابت پوشش و سبک زندگی‌شان آزار خواهند دید؛ •  بسیاری از کسانی که تحت تأثیر فشارهای مجلس و نهادهای دیگر در دولت پزشکیان مسئولیت خواهند گرفت، با میانگین جامعه فاصله دارند و حتی شاید افراد ضعیفی باشند؛ •  توافق با آمریکا و رفع تحریم‌ها با دشواری بسیار زیاد پیش خواهد رفت و به دلیل پیچیدگی مناسبات جهانی، حتی ممکن است محقق نشود؛ •  در صورت وقوع اعتراضات مردمی و حضور مردم در خیابان، احتمالا شاهد اتفاقات بسیار تلخی خواهیم بود و پزشکیان هم نتواند جلوی ریخته شدن خون‌ها را بگیرد؛ •  رفع فیلتر بسیاری از سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی و رفع اختلال در اینترنت، شاید آنچنان محقق نشود. 🔻به این لیست، می‌توان موارد دیگری را هم اضافه کرد. باید واقع‎بینانه به مسائل نگاه کرد انتظاراتمان از دولت پزشکیان را واقعی کنیم. اما اگر با ریاست‌جمهوری پزشکیان باز هم این اتفاقات رخ خواهد داد و رئیس‌جمهور کاری نمی‌تواند بکند، چرا به او رأی می‌دهم؟ من دقیقا به پزشکیان رأی می‌دهم تا کاری نکند یا کارهای حداقلی بکند: •  به پزشکیان رأی می‌دهم چون نشان داده واقعا دغدغه مردم را دارد. او معتقد است همه با هم باید سر یک سفره بنشینیم و تیم اقتصادی که اکنون کنار اوست، واقعا این توانایی را دارد که تورم را تا ۲۰-۳۰ درصد کاهش دهد. •  به پزشکیان رأی می‌دهم چون عقیده دارد اجبار و تحمیل پوشش کار درستی نیست. به همین خاطر برخلاف سایر نامزدهای موجود، فعالانه دنبال تشدید برخورد با زنان نیست. یادمان نرفته وزارت کشور دولت فعلی چطور فعالانه خودش دنبال برخورد با زنان بود. پزشکیان مخالف اجبار است و چه‌بسا در گفت‌وگو با مقامات عالی همین عقیده‌اش را صریح بیان کند و در جهت کاهش این فشارها دست کم «تلاش» کند. •  به پزشکیان رأی می‌دهم چون معتقدم حتی ضعیف‌ترین افراد کابینه‌اش، از قوی‌ترین چهره‌های کابینه رئیسی و کابینه سایر نامزدهای موجود، بهتر خواهند بود. علاوه بر این، حتما چند چهره توانمند نیز در کابینه او حضور خواهند داشت. •  به پزشکیان رأی می‌دهم چون معتقد به توافق است و شجاعت آن را دارد. اگر قرار به انجام توافق باشد، کسی می‌تواند این کار را انجام دهد که بدنه حامیانش چنین خواسته‌ای از او داشته باشند. مرحوم رئیسی در تابستان ۱۴۰۱ فرصت توافق داشت، اما نتوانست توافق کند و به موقع تصمیم بگیرد چون نگران بدنه‌اش بود. رقبای پزشکیان از این جهت تفاوتی با رئیسی ندارند و آن‌ها هم امکان توافق ندارند. نمی‌دانم در ۴ سال آتی «فرصت» توافق پیش بیاید یا نه، اما می‌دانم اگر چنین فرصتی پیش بیاید پزشکیان تنها کسی است که می‌تواند از آن استفاده کند. •  به پزشکیان رأی می‌دهم چون می‌خواهد صدای مردم باشد. در زمان بحران‌ها و اعتراضات اجتماعی، او دغدغه خون مردم را دارد و حتی اگر توانش را نداشته باشد که جلوی برخی برخوردها را بگیرد، می‌تواند «تلاش» کند تا از شدت برخوردها بکاهد. •  به پزشکیان رأی می‌دهم چون طرفدار فیلترینگ نیست. خودش فعالانه دنبال فیلتر کردن، یا مداخله در استارتاپ‌ها نیست. همین که رئیس جمهور و تیمش عقیده داشته باشند که نباید در این حوزه کاری کرد، بهتر از برخی مداخله‌های مخرب است. •  به پزشکیان رأی می‌دهم چون خودش همه این محدودیت‌ها را می‌داند و اهل وعده دادن الکی نیست. 🔻ادامه این متن را در پست بعدی 👇🏻 بخوانید. https://t.me/anjomanemodaresin @MohammadRahbari

⭕️چرا به پزشکیان رأی می‌دهم؟ (بخش دوم) 🔻در یک کلام، به پزشکیان رأی می‌دهم چون فارغ از اختیاراتش، جهتگیری او به سمت حل مسائل مردم است نه تشدید آن؛ همین که جهتگیری درستی داشته باشد (که همین مناظرات نشان داد که دارد) باعث می‌شود فشار کمتری به مردم وارد شود. پزشکیان نمی‌تواند جلوی این فشارها را بگیرد اما می‌تواند لااقل آن را کمتر کند یا حداقل نگذارد بیشتر شود. 🔻من به پزشکیان رأی می‌دهم و معتقدم هرکسی به او رأی می‌دهد باید انتظارات واقع‌بینانه از او داشته باشد. این واقع‌بینی، جذابیتی در رأی دادن ایجاد نمی‌کند و به همین دلیل است که کسی را دعوت به شرکت در انتخابات نمی‌کنم؛ چون شرایط به‌قدری پیچیده است که شرایط صفر و صدی نیست. نه رأی دادن من ۱۰۰ درصد درست است و نه عدم مشارکت دیگران ۱۰۰ درصد غلط. هرکسی با هر تحلیلی ممکن است در انتخابات شرکت بکند یا نکند و باید به این اختلاف نظر احترام گذاشت. 🔻البته برخی از طرفداران تحریم انتخابات که ۱۰۰ درصد به عقیده‌شان مطمئن هستند، معتقدند رأی دادن یعنی تداوم وضع نامطلوب فعلی. تصور می‌کنند با عدم شرکت در انتخابات، ناگهان اتفاقاتی خواهد افتاد که همه چیز خوب می‌شود. این تصوری فانتزی از سیاست است که در مورد دوران احمدی‌نژاد و رئیسی هم وجود داشت اما هیچگاه محقق نشد. رأی دادن به معنای ادامه وضع موجود نیست بلکه تلاشی است برای بهبود همین وضع نامطلوب. ممکن است این تلاش شکست بخورد، اما کسانی که در این راه قدم برداشته‌اند، نیت و انگیزه‌شان بسط خیر عمومی است و حق دارند برای آن تلاش کنند. 🔻این روزها خیلی از ما ممکن است نسبت به آنچه در روز جمعه انجام خواهیم داد، تردید داشته باشیم. این تردید، اتفاقا از اطمینان بهتر است. من با همه این تردیدها و عدم قطعیت‌ها در انتخابات رأی می‌دهم چون معتقدم تلاش برای بهبود وضعیت فعلی بهتر از آن است که دل به رؤیاها ببندیم. https://t.me/anjomanemodaresin @MohammadRahbari

« پیامی به دانشجویانم» ✍ دکتر محمود شارع‌پور (استاد جامعه‌شناسی دانشگاه مازندران) 🗳 می‌دانم که تک تک شما در فراز و نشیب زندگی شخصی خود، نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌های فراوانی را تاکنون تجربه کرده و با موانع و بن‌بست‌های زیادی مواجه شده‌اید و بارها در خلوت خود از خویش پرسیده‌اید: آیا این شرایط، حق من است؟ با صدای بلند می گویم هیچیک از شما سزاوار این زندگی سخت نیستید و حق شما بود که جوانی بهتری را تجربه می کردید و حال و روز بهتری داشتید و امروز با چهره ای خندان و دلی پرامید به آینده می نگریستید ولی می دانم که اینطور نیست. 🗳 شوربختانه حسرت یک زندگی معمولی بر دل بسیاری از جوانان این سرزمین باقی مانده و ناامیدی از بهبودی شرایط بر آنها حاکم شده است. تحریم های گسترده تاروپود اقتصاد کم‌توان ایران را دریده و تورم هولناک ناشی از تصمیمات مدیران نالایق ضربه‌های سهمگینی بر پیکره اخلاق جامعه وارد نموده است. 🗳در چنین شرایطی قهر از انتخابات واکنش طبیعی و قابل انتظاریست ولی لازم است بدانیم که با بی‌تفاوتی و انفعال هیچ اتفاق مثبتی برای ما رخ نخواهد داد. آینده ایران عزیز به کنشگری من و شما بستگی دارد و هر چقدر هم که جامعه را فروبسته بدانیم ولی نباید فراموش کنیم که ایران به دست ما آباد خواهد شد. نگذاریم به ما تلقین کنند که در کشور خود هیچکاره هستیم.  🗳 شرکت در انتخابات به معنی تایید آنچه در گذشته رخ داده نیست بلکه نشانگر زنده بودن امید برای نجات ایران است. من همیشه در کلاس‌هایم از بازگشت پرنده امید (تک درنای مهاجر) به ایران برای شما صحبت می‌کردم چون دوست داشتم و دارم که امید در دل‌های شما همیشه زنده باشد. اکنون فقط جرات کردم از شما دانشجویانم درخواست کنم که یک بار دیگر امید به بهبود شرایط را از طریق صندوق رای جستجو کنیم. 🗳 می‌دانم که مساله اصلی شما جوانان مشارکت یا عدم مشارکت در انتخابات است و اگر پای صندوق رای حاضر شوید، خودتان به‌خوبی می‌دانید که اصلاح کشور با کدام فرد شانس بیشتری دارد. از نگاه بنده دکتر مسعود پزشکیان با برخورداری از ویژگیهایی نظیر عدالت محوری، فسادستیزی، شایسته سالاری و باور به تعامل با جهان، کاندیدای مطلوب می باشد. او میخواهد صدای افرادی باشد که صدای انها تاکنون شنیده نشده است. 🗳 در پایان از شما دانشجویانم می‌خواهم که بخاطر آینده ایران از این روزنه فرصت استفاده نموده و با متقاعد نمودن خانواده و دوستان خود، همگی در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نماییم. https://t.me/anjomanemodaresin

من این بار رأی می‌دهم: علی اصغر خدایاری (استاد دانشگاه) ۱- پیش از اعلام تصمیم جبهه‌ی اصلاحات برای حمایت از آقای دکتر پزشکیان نظر قطعی‌ام شرکت نکردن در انتخابات بود، ولی پس از آن علیرغم تمایل شخصی تصمیم گرفتم در انتخابات شرکت کنم و به دکتر پزشکیان رأی دهم. به‌نظرم لازمه‌ی کنشگری سیاسی اثربخش پیروی همه از تصمیم جمعی است. اگر قرار باشد هرکس به تشخیص شخصی خود عمل کند، هیچ کار اثربخشی قابل انجام نیست و امکان ارزیابی نتیجه‌ی تصمیم گرفته شده و ابرام یا اصلاح آن برای کنش‌گری‌های آینده وجود ندارد.  ۲- در این انتخابات جبهه‌ی اصلاحات نامزد مورد تأیید خود را نه از میان افراد تأیید صلاحیت شده، بلکه مستقل از شورای نگهبان و پیش از اعلام نتیجه‌ی تأیید صلاحیت‌ها برگزیده است و بنابراین نمی‌توان آن را انتخاب بین بد و بدتر دانست. اگر چه ممکن است برخی با نامزد انتخابی به‌لحاظ مصداقی موافق نباشند، ولی آنچه اهمیت دارد نه نتیجه‌ی تصمیم بلکه فرآیند تصمیم‌گیری است. ۳- من آقای دکتر پزشکیان را از نزدیک نمی‌شناسم و در بین دوستانی هم که نسبت به ایشان شناخت دارند، درباره‌ی خصلت‌های ایشان اتفاق‌نظر وجود ندارد. اگر چه وجوه شخصی آقای دکتر پزشکیان در تصمیم من برای رأی دادن تأثیر چندانی نداشته است، ولی در این روزها با پیگیری بیش‌تر رفتار ایشان نکاتی را مشاهده کرده‌ام که تصمیم اولیه‌ی مبتنی بر عقلانیت و وظیفه‌ی صرف را به تصمیم مبتنی بر تمایل درونی ارتقا داده است. به‌نظرم ایشان با سیاست‌مداران حرفه‌ای تفاوت ماهوی دارند، از جمله: الف- رفتار هوشمندانه‌ی آقای پزشکیان در رویارویی با مردم و مناظره‌ها و مقاومت ایشان در مقابل فشار فضای عمومی برای دادن وعده‌های رویایی غیرقابل تحقق، این امید را ایجاد می‌کند که در صورت پیروزی ایشان با توجه به نبود شکاف بین وعده‌های پیشین نامزد ریاست جمهوری و انتظارات پسین مخاطبین از رییس جمهور، بتوان در فضایی بدون تنش اقدامات اثربخشی را صورت داد. ب- تمرکز بر عدالت با خوانش علوی به‌همراه صداقت و سابقه‌ی روشن ممکن است بتواند مشکلات بزرگ ناشی از تبعیض، رانت و بی‌عدالتی را که جامعه به‌شدت از آن‌ها رنج می‌برد، تخفیف دهد. پ- سادگی و رها بودن از پیچیدگی‌های مرسوم عالم سیاست ممکن است پای‌بندی آقای پزشکیان را به وعده‌های داده شده تقویت کند و در صورت مواجهه با فشارهای فراقانونی در مسیر تحقق این قرارها ایشان را به جای پذیرش فشار و سازگار شدن با قدرت قاهره به مقاومت و واکنش وادارد. ۴- اگر چه نظر و تصمیم همه‌ی دغدغه‌مندان توسعه‌ی کشور و آزادی، آرامش و سربلندی مردم اعم از منتقدان و معتقدان مشارکت در این انتخابات محترم است، ولی ماها که در انتخابات اسفند گذشته دوستان روزنه‌گشا را به‌دلیل تخطی از تصمیم جبهه‌ی اصلاحات نقد و سرزنش می‌کردیم، حق نداریم در این انتخابات شرکت نکنیم. ضمن اینکه واقعیت این است که رییس جمهور شدن آقای دکتر پزشکیان در این انتخابات موجب گشوده شدن روزنه‌ای برای تنفس مردم می‌شود و این اتفاق می‌تواند یک پیروزی روشن و لو محدود برای همه باشد و در نقطه‌ی مقابل ناکامی ایشان به هر دلیل به زیان همه است و به افزایش فشار بر مردم می‌انجامد. https://t.me/anjomanemodaresin