فارسی رضایی - بابل

☸️ «انواع « ان

معنا و مفهوم اشعار فارسی دوازدهم برای امتحان نهایی محمّد امیرسلیمانی @adabiatamirsoleymani

امتحانات نهایی فارسی خارج از کشور خرداد 1401

☮️بسته ویژه امتحان نهایی 0️⃣واژه های مهم 0️⃣شرح و معنی بیت ها و عبارت ها 0️⃣پرسش های دشوار کارگاه ها 0️⃣خلاصه آرایه‌های ادبی 0️⃣نمونه سوال امتحان نهایی 🔯فارسی۳ *️⃣کاری از گروه ادبیات انتشارات مهروماه ☸️تهیه و تنظیم: شهریار قبادی

جزوه سوالات امتحانات نهایی سال دوازدهم جزوه دو بخش است : بخش اول امتحانات نهایی سال های ۹۸ و ۹۹ به صورت درس به درس تفکیک شده اند ( جهت مطالعه ) بخش دوم امتحانات نهایی سال ۱۴۰۰ ، به صورت کامل آمده اند ( جهت سنجش و آزمون )

*« و» بعد از فعل*، *همیشه واو ربط نیست* آثار سعدی، آکنده از انواع تکنیک های زبانی است. استفاده های هنرمندانه و نحوی از حروف، شعر سعدی را به لحاظ زبانی، بسیار قوی و دلنشین کرده است. *واو بعد از فعل، = واو عطف* : 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 این حکم دستوری؛ « واو بعد از فعل، واو ربط است»، متاسفانه بین برخی همکاران به صورت یک حکم مطلق درآمده، در حالی که این حکم، موارد استثنای فراوانی دارد. واو بعد از فعل : اگر بعد از آن واژه ای بیاید که از نظر نحوی، هم نقش با کلمه یا ترکیب یا عبارت قبل از فعل باشدبهتر و درست تر آن است که آن را واو عطف محسوب کنیم. مثلا : سعدی، اگر عاشقی کنی و جوانی : عاشقی = مفعول. جوانی : مفعول و معطوف به عاشقی. سعدی اگر عاشقی و جوانی بکنی. عشق محمد بس است و آل محمد؛ محمد : مضاف الیه. ال محمد : مضاف الیه، معطوف به عشق عشق محمد و آل محمد بس است. موارد دیگری از واو عطف بعد از فعل : 1 میان دو تن دشمنی بود *و* جنگ ( میان دو تن دشمنی و جنگ بود = دشمنی : مسند / جنگ : معطوف به مسند / دشمنی بود و جنگ [بود] درست نمی نماید) 2 بر آمد یکی سهمگن باد *و* گَرد ( یکی سهمگن باد و گرد برآمد) 3 در آن روز کز فعل پرسند *و* قول 4 تو با دوست یکدل شو *و* یک سخن 5 مرا رقّتی در دل آمد بر این که پاک است *و* خرم، بهشت برین 6 وگر دیر شد، گرم رَو باش *و* چست 7 مکن جان من، تخم دین ورز *و* داد (تخم دین و داد ورز = تخم دین و داد را بکار) 8 چنان شرم دار از خداوند خویش که شرمت ز همسایگان است *و* خویش 9 در آن لحظه، رویش بپوشید *و* پای 10 گدا چون کرم بیند *و* لطف و ناز نگردد ز دنبال بخشنده، باز 11... که پیمان ما بی ثبات است *و* سست 12 دوش مرغی به صبح می نالید عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش (طاقت : معطوف به مفعول/ هوش : معطوف به مفعول) 12 نه یوسف که چندان بلا دید *و* بند چو حکمش روان گشت و قدرش، بلند ( در مصراع دوم ، واو ربط است و فعل به قرینه حذف است) *«و» ربط*👇🏻👇🏻👇🏻 به غیر از موارد اصلی واو ربط، اگر بعد از فعل، واو بیاید و بعد از واو، *دو نقش نحوی* آمد، واو ربط می باشد. مانند : چو حکمش روان گشت *و* قدرش، بلند (= قدرش : نهاد / بلند : مسند) مثال دیگر : همه طاعت آرند و مسکین، نیاز (= مسکین : نهاد / نیاز : مفعول) مثال : در ِ توبه باز است و حق، دستگیر (= حق : نهاد /. دستگیر : مسند) چند مثال دیگر : 1 برفتند و هر کس درود آنچه کِشت 2 نیاید همی شرمت از خویشتن که حق حاضر و شرم داری ز من 3 برو جانب حق نگه دار و بس 4 به دل گفتم ای ننگ مردان، بمیر که کودک رود پاک و آلوده، پیر 5 تو (= خدا) بیننده در پرده و پرده پوش ( تو آنچه را در پرده و خفا می گذرد، می بینی و پرده پوشی می کنی) موارد استثنای هنری ناشی از لحن و فضا سازی در نمونه ی زیر، اگر چه ظاهر آن، شبیه مثال‌هایی است که در بالا برای واو عطف بعد از فعل ذکر کردیم، اما به لحاظ تاثیر واو در فضاسازی بیت، بهتر است واو ها ی آن را ربط محسوب کنیم : بیابان بود و تابستان و آب سرد و استسقا ( بیابان بود و تابستان بود و آب سرد بود و استسقا بود) ✍استاد احسانی https://t.me/farsirezaeebabol 🌸 🍂🌸🍃 🍃🍂🌸🍃🍂🌸 ✨🍃🍂🌸🍃🍂🌸