ساز دل

چه می‌شد اگر شب نبود و حيا نبود و حسادت نبود. از چه‌ام رانده‌ای که روياهات اين همه گران!؟ مرا کدام کلمه طلسم تو کرده است چه می‌شد اگر جان نبود و جهان نبود و تو بودی يگانه به گفت‌وگو! جانا، جهان من، جَنان! از چه دل به دريايی سپرده‌ام که نه می‌خوانَدَم به خويش و نه بازم می‌آوَرَد به راه. پس اين کرانه کجا به پايان خواهد رسيد؟ تو ... توتيایِ هر دو ديده‌ی من به خشم که بيايی ... باز اين منم غلام هميشه‌ات به آزار که باز آيی، باز اين منم غلامِ هميشه‌ات. دل از دل که دور مانده باشد سايه به سايه‌سارِ هم به چه معناست؟ #سیدعلی_صالحی @sazdel

شب پشت شیشه‌های پنجره سُر می‌خورد و با زبان سردش ! ته مانده های روز رفته را به درون می‌کشید من از کجا می آیم؟ من از کجا می آیم؟ که این چنین به بوی شب آغشته ام #فروغ_فرخزاد @sazdel

مرگ که خواستن ندارد خودش می‌آید؛ تویی که نمی‌آیی #رضا_کاظمی @sazdel

کلید برق را زد. لامپ روشن نشد. چند دفعه‌ی دیگر کلید را زد. آدم چه دیر می‌فهمد که تکرار، چیزهای خراب را درست نمی‌کند. @sazdel

سواد نمی‌خواهد ... بنویس " دوستت دارم ... " ؛ مثل شاگردِ کلاس اول، پُشتِ سَرت بی‌انتها تکرار میکنم ... @sazdel

آنهایی که ریشه ندارند؛ تا محبت می‌بینند می‌روند وگرنه کدام درخت را دیده‌ای که باغبانش را ترک کند؟! @sazdel

چه بگویم سحرت خیر ؟ تو خودت "صبح" جهانی...! #شهریار @sazdel

یارم تویی به عالم یار دگر ندارم..‌‌... #انوری @sazdel