عاشقانه های پسر نوح

🖊 نویسنده: حجت امانیان موسیقی یک هنر حیات‌بخش به جامعه است. ظرفیت‌هایی که در یک اثر موسیقایی می‌تواند به جامعه تزریق شود، گاهی از خواندن ده‌ها کتاب تاریخ سیاسی، اجتماعی هم بیشتر است. این روزها و در گرماگرم اعتراضات مردمی، گرگ‌های دست‌آموز نظام سلطه و استعمار همچون داعش، این جرأت را یافته‌اند که مانند دهه‌های گذشته در خیابان‌های سرزمین ایران دست به کوردلانه‌ترین اقدام ممکن یعنی ترور بزنند. ریختن خون مردم در ترور حرم حضرت احمد ا‌بن موسی (شاهچراغ) در شیراز با ۱۵ شهید، صحنه را به خوبی نمایان کرد. موسیقی به عنوان یک هنر پویا اما این روزها اغلب با سکوت سرآمدان موسیقی‌دان و خواننده همراه شده و جز همراهی با موضوعات اختلافی جامعه یا نشان رفتن اعتراضات خیابانی، کمتر به مسأله شهادت حافظان امنیت یا ترور مردم واکنش درخوری نشان داده شده است. این خلق نشدن ترانه‌های کار‌آمد متناسب با حال و هوای این روزهای مردم، «بافتار» را بر آن داشت تا به سراغ آثار قدیمی برود که هنوز ارزش شنیده شدن دارند و آنچنان که باید و شاید شنیده نشده‌اند. یکی ازین آثار، قطعه «ترور» است که توسط «حامد زمانی» اجرا شده است. عجیب که این قطعه دیروز او، صدای این روزهای ماست. این قطعه را مرور کنیم. 🔺@baftar_resane

ایران؛ قربانی ترور مروری بر ترانه"ترور" اثر حامد زمانی 🔺@baftar_resane

قطعه «ترور» خواننده و آهنگساز: حامد زمانی ترانه‌سرا: علی‌محمد مودب 🔺@baftar_resane

یا حق سخن چون از سر درد است باری دردسر دارد خوشا مردی کزینسان دردسرها زیر سر دارد تو ایران، مسجد شیراوژنان و رادمردانی بگو با این و آن نام تو را بردن خطر دارد ز اشک مادرانت موج‌های خون خروشیدند زن این خاک، عزم و هیبت از زینب مگر دارد به اهواز تو دلگرم است کردستان زیبایت بلوچ و ترک و لر سوی خراسانت سفر دارد درخشد بر جهان تا هست خورشید خراسانت جهان را حضرت سیمرغ حُسنت زیر پر دارد اگر دردی است یا حرفی، شفای ابن‌سینا هست که منت تا ابد بر خاور و بر باختر دارد به درمان خود اندیشیم و در درمان خود کوشیم کماکان نسخه فارابی و طوسی اثر دارد تو را چون جان شیرین خاک میهن دوست می‌داریم که هر خار و گلت در سرنوشت ما اثر دارد نبیند کاخ دشمن، ذلت کوخ و کلوخت را که از خاک تو جان‌هامان طپش دارد اگر دارد دماوندا عزیزا ! ای نماز مادر میهن کجا کس می‌تواند چادر از دوش تو بردارد؟ #علی‌محمد_مودب @ammoaddab

دوری و دوستی از نگاهی دیگر (یادداشت منتشر شده در روزنامه جام جم) علی محمد مودب آیا هر کسی که از ما فاصله می گیرد ما هم باید از او فاصله بگیریم؟ این سوال بسیار ساده، جوابی به همین سادگی ندارد. در عرصه سیاست و اجتماع برای جهان بینی عاقبت نگر قطعا جواب این سوال بله نیست اما حتی در زندگی خصوصی هم مساله به همین سادگی نیست، بسیاری از آدم ها به دلیل توهماتی از ما دور می شوند و سیاست عمل متقابل پاسخ درستی به این عملکرد آنها نیست. اگر مدام این طور عمل کنیم روز به روز تنها و تنهاتر می شویم. دنیای واقعیت دنیای بسیطی نیست و انسانیت انسان به درک و تحلیل هوشمندانه شرایط پیچیده واقعیت وابسته است، در واقع آن متغیری که در حل این مساله اهمیت اساسی دارد، این است که آیا دور شدن طرف مقابل ما براساس علم و آگاهی و تعمد و در وضعیت روانی متعادلی صورت گرفته یا این که در نوعی ناچاری بیرونی یا درونی تصمیم به دور شدن و کناره گیری از ما گرفته است.هر چه انسان بلوغ و کمال بیشتری پیدا می کند، وجود او با وصل و قربت و پیوند تناسب بیشتری می یابد. چنین انسانی با همه اضلاعش در پیوند است و می تواند با خود تعامل شایسته تری داشته باشد. طبیعت وجود همه جانبه و چند بعدی توانایی ارتباطی بیشتری دارد، چراکه با هر ضلعی از وجود خود می تواند با گروهی ارتباط بگیرد و بنا بر هر صفتی که در خلقت خود دارد و آن را در اخلاق خود به کمال رسانده،امکان ارتباط با بخشی از خلق را دارد. آیین وجود کمال یافته و متضلع آن گونه است که هرکسی در وجود او خود را می یابد و بنا بر همان مشابهت و قربت می تواند به او نزدیک شود، از این روست که در یک خانواده پر جمعیت، پدر آیینه هستی تمام فرزندان است اما هر فرزندی نمی تواند به همه برادران و خواهرانش نزدیک شود. مادر می تواند همه فرزندان خود را به تمامی دوست بدارد اما هر فرزندی در میان برادران و خواهران خود فقط با برخی همداستان، همدل و همدم است.در جامعه هم وضع به همین منوال است، آن که بهره بیشتری از محبت دارد با بیشترین آدم ها از طیف های مختلف می تواند در پیوند باشد، این نوع آدم ها با محبت وجودشان چسب اجتماع هستند و گسل ها و شکاف ها را با تردد در میان طبقات اجتماع ترمیم می کنند اما برخی که بهره کمتری از محبت دارند با کوچک ترین بهانه ای از دیگران می گسلند و احساس خودکفایی می کنند. احساس ضعف یا قدرت مهم ترین موتور محرک ایجاد گسل های انسانی است و فقط محبت است که می تواند در چنین شرایطی میانداری کند. محبت بالاترین قدرت هاست و از این روست که اهل محبت توان بهترین برخوردها را در وضعیت های دشوار دارند. اگر محبت اهل محبت با وجود خداوند گره بخورد، آنان بالاترین تعادل روانی را دارند و در هر شرایطی می توانند خویشتندار و مهربان باشند. عاشورا و برخورد پر از شفقت امام شهید ما با گروه ظالمان بهترین نمونه مدعای طرح شده در این نوشته است. @ammoaddab #یادداشتها

🎥 «تنفس در شهرستان ادب» 💠حضور #علی_محمد_مؤدب مدیرعامل مؤسسه شهرستان ادب در برنامه تلویزیونی #کتاب_باز #نمایشگاه_بین_المللی_کتاب_تهران #شهرستان_ادب ☑️ @ShahrestanAdab

#کتاب_باز #شهرستان_ادب #علی_محمد_مودب . @ammoaddab

کتاب باز با حضور #علی_محمد_مودب #سروش_صحت @ammoaddab

🎥#راز_نادر 🔸گفت‌وگوی #نادر_طالب‌_زاده با #وحید_جلیلی و #علی_محمد_مؤدب در برنامه راز ☑️ @ShahrestanAdab