سهند ایرانمهر

پست موقت ویدیویی از جسد فردی که احتمالا ضارب بوده است و لحظه انتقال ترامپ از محل حادثه @sahandiranmehr

🔸پست موقت ویدیویی از جسد فردی که گفته می‌شود ضارب ترامپ بوده است. @sahandiranmehr

این عکس فوق‌العاده و قاب معنادار که ترامپ را با چهره خونین کنار پرچم ناپایدار آمریکا در حالتی فاتحانه ثبت کرده است ( و هنوز نام عکاسش را‌نمی‌دانم)، عکس تاریخی جو روزنتال از نظامیان آمریکایی بر فراز تپه سوریباچی در نبرد ایوجیما( جنگ جهانی) را تداعی می‌کند. یقینا عکاس در لحظه این عکس را گرفته است بی‌هیچ برنامه‌ریزی اما بسیاری از تصادفی‌های جهان به میل یا خلاف میل آفرینندگانش، قرینه‌های معنادار خود را پیدا می‌کنند. هوادران ترامپ می‌توانند در این قاب، جنگاور قهرمانی را ببینند که زخمی اما فاتحانه برای قدرت دوباره آمریکا برخاسته است‌و مخالفانش آن را در نقطه مقابل عکس مشهور ایوجیما، ببینند، جایی که به جای پرچم، مردی جنجالی برپا می‌شود، پرچم آمریکای رها شده و مرد مخرب محافظت شده! @sahandiranmehr

تیراندازی در محل سخنرانی دونالد ترامپ در پنسیلوانیا، به نظر می‌رسد او مجروح شده است. سرویس مخفی آمریکا به سرعت او را از صحنه خارج کرد. بیانیه رسمی سرویس مخفی آمریکا (USSS): حا‌دثه عصر روز ۱۳ ژوئیه در محل سخنرانی ترامپ در پنسیلوانیا رخ داد. سرویس مخفی اقدامات حفاظتی را انجام داده است و رئیس جمهور سابق در امنیت است. تحقیقات بیشتر در حال انجام است. @sahandiranmehr

‍ ✔️یک بام و دو هوای وجود احزاب ✍️سهند ایرانمهر ویدیویی که می‌بینید دو‌بخش دارد. در بخش اول، جناب پناهیان پس از شکست آقای سعیدجلیلی با ناراحتی منتقد عدم وجود احزاب است چون به گفته ایشان باعث می‌شود مسئولیت فلان نامزد را هیچکس گردن نگیرد و سپس «دولت سایه» جلیلی را تنها مصداق کار حزبی می‌داند و تلویحا تنها او را نامزد حزبی و پایبند به اصول درست کار سیاسی می‌داند. این سخن آقای پناهیان دو‌تناقض مهم دارد: 🔸اول اینکه: دولت سایه در اصطلاح سیاسی به هیئت دولتی می‌گویند که تصدی قوه مجریه را هنوز به دست نگرفته و با این هدف تشکیل می‌شود که کنترل دولت را به هنگام یک حادثه برعهده بگیرد. معمولا این دولت در سایه توسط حزب مخالف دولت در پارلمان تشکیل می‌شود. یقینا جلیلی دولت در سایه تلقی نمی‌شود چون نه نظام سیاسی ایران پارلمانی است و نه او از حزب مخالف دولت در پارلمان بود و نه مصداق حزب سیاسی. 🔸دوم اینکه: این سخن پناهیان درست است که کشور نیازمند احزاب است تا هم تبار نامزدهای انتخاباتی معلوم باشد و هم به قول ایشان فردای پیروزی و شکست، جریانی او را گردن بگیرد و اتفاقا دیری است که فعالین سیاسی از لزوم‌ وجود و آزادی عمل احزاب سخن می‌گویند اما همچنانکه در ویدیوی دوم( در ادامه همین‌ ویدیو می‌بینید) آقای پناهیان تا پیش از شکست نامزد مطلوب خود جزو مخالفین وجود و فعالیت احزاب بود و آنها را مانع حکمرانی می‌دید. لذا آن تناقضی که امثال ایشان را نزد اجتماع بی‌اعتبار ساخته است، اینجا نیز خود را نشان می‌دهد. آن تناقض هم این است که بدیهیات مربوط به عقلانیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نزد این قوم فقط وقتی پذیرفتنی است که آن را به نفع خود بیابند لذا مادامیکه نفعی ندارند، مسائل مربوط به فرش را به عرش گره می‌زنند و حرمت شرعی برایش می‌تراشند و آنگاه که بی‌توجهی به چیزی که خود مسبب آن بوده‌اند، مانع کامروایی خود می‌بینند وااسلاما سر می‌دهند: ببری مال مسلمان و چو‌ مالت ببرند بانگ و فریاد برآری که مسلمانی نیست 🔸نمونه دیگر این رفتار در نوادرالقصص (جزء چهارم نثرالدر ابوسعید آبی)هم آمده است: واعظی در شام و بر منبر ، روایت می‌کرد که ابوهریره در دست دخترش انگشتری زرین دید و بدو گفت: «انگشتری زرین به دست نکن که آن آتش است». در آن میان که وعظ می‌کرد، دستش آشکار شد و بر انگشتش انگشتری زرین بود. خلق بانگ زدند که :«ای واعظ ! نه این زمان انگشتر زرین را آتش می‌خواندی؟ ». گفت:« بالله که من دختر ابوهریره نیستم و انگشتر بر دست او حرام بود !» @sahandiranmehr

‍ 🔸 #جهانبخش_کردی_زاده مشهور به بخشو یا بخشی (زادهٔ ۱۰ خرداد ۱۳۱۵، بوشهر - درگذشتهٔ ۱۹ مرداد ۱۳۵۶، شیراز) نوحه‌خوان و مداح استان بوشهر در جنوب ایران بود. او صاحب سبکی خاص و صدای استثنایی در عزاداری و سینه‌زنی سنتی بوشهر بوده‌است. وی همچنین موجب معرفی این نوع و شیوهٔ عزاداری، در سطح کشور و جهان شد. نوع حنجرهٔ او به اعتقاد بسیاری از اهل فن از معدود حنجره‌هایی بود که در دنیای موسیقی و خوانندگی وجود داشته و دارد. آوازهٔ اجرای بی‌نظیرش باعث شد تا علاقه‌مندان زیادی از استان‌های خوزستان، فارس، کشورهای حوزه خلیج فارس و حتی هنرمندان و موسیقی‌دانان فرانسوی، اروپایی و روسی برای شنیدن صدای جذاب و دلنشین او به بوشهر کشیده شوند.همچنین لوریس چکناواریان و محمدرضا لطفی به همراه فوزیه مجد مدیر وقت سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران برای صحبت و ضبط صدای جهانبخش کردی‌زاده به دیدار او رفتند. وی علاوه بر اجرای زیبا و بی‌نقص نوحه‌ها و مرثیه‌های سنتی بوشهر در اجرای شروه، چاوش‌خوانی، مناجات‌خوانی، صبحدم‌خوانی، بیت‌خوانی، جنگ‌نامه‌خوانی، مصیبت‌خوانی و خیام‌خوانی نیز از تبحر خاصی برخوردار بود. ناصر تقوایی کارگردان مشهور ایرانی در سال ۱۳۴۹، در فیلم مستند خود به نام «اربعین»، از نوحه‌خوانی بخشو در مسجد دهدشتی بوشهر تصاویر منحصربه‌فردی را ثبت کرده‌است. بسیاری از ملودی‌ها و سبک نوحه‌های وی، الهام بخش تعدادی از نوحه‌خوانان جنوب و ترانه‌سرایان گشت که تا کنون نیز ادامه داشته‌است. از جمله ترانه معروفی با نام «ممد نبودی ببینی» که بعد از آزادسازی خرمشهر در سال ۱۳۶۱ و به یاد محمد جهان‌آرا، توسط غلامعلی کویتی‌پور خوانده شد. ملودی و سبک این ترانه کاملاً مشابه نوحه «لیلا بگفتا ای شه لب تشنه کامان» از جهانبخش کردی‌زاده می‌باشد که سال‌ها پیش از ترانه کویتی‌پور، خوانده شده بود. او آخرین اجرای خود را در سال ۱۳۵۶ در حرم امام رضا انجام داد و طی آن به نوحه‌خوانی در رثای حسین پرداخت. کردی‌زاده سرانجام در روز ۱۹ مرداد ماه سال ۱۳۵۶ چند روز مانده به ماه رمضان، هنگام برگشت از مشهد در سن ۴۱ سالگی بر اثر سکته قلبی و مرگی مشکوک در بیمارستان نمازی شهر شیراز، درگذشت. مرگ ناگهانی کردی‌زاده تمام اهالی بندر بوشهر را عزادار کرد و در حالی که بازار شهر به احترام او تعطیل شده بود، مردم بوشهر یکی از باشکوه‌ترین تشییع جنازه‌ها را همراه با عزاداری و سینه‌زنی در سوگ او برپا کردند. #محرم برگرفته از ص اینستاگرام: نوستالژیسم #نوای_واپسین_شب @sahandiranmehr

اینجا بین فهم آقای خیابانی از «گذشت »و عزیزی از «پاسخ» خلط مبحث صورت گرفته است. خواستید جمع بین این دو حرف را از من هم بشنوید که اگر این حس را داشتید که رفتار کسی از نادانی و محرومیت و ندانستن و نداشتن آن چیزی است که شما برخلاف او «می‌دانید» یا شما برخلاف او «بهره‌مندید»، او قابل ترحم است و از شما ضعیف‌تر پس از او بگذرید اما اگر رفتاری از ندانستن و محرومیت نیست که از طغیان و سرکشی و غرور بهره‌مندی است، محکم دربرابرش بایستید. سهند ایرانمهر @sahandiranmehr

امروز سالروز درگذشت مریم میرزاخانی است. نغزترین سخن را پدرش احمد میرزاخانی گفت: مریم را، الگو کنید نه اسطوره... مرحوم طالقانی میگفت: «بای ذنب قتلت»( به کدامین گناه کشته شدند)مصداق هراستعداد زنده به گور شده است، بهتر ازمریم هم هست و باید پیدایشان کنیم. @sahandiranmehr

‍ ✔️حسین‌بن‌علی در برابر فساد سیستماتیک ✍️دکتر داود فیرحی دولت صدر اسلام به نوعی یک دولت رانتی است، رانت مبتنی بر غنیمت به این معنی که پول زیادی دست دولت است و بنابراین همه چیز سرنوشت جامعه وارد کف باکفایت یا بی‌کفایت دولتمردان می‌شود و به همین دلیل در چنین جامعه‌ای ما شاهد یکه تازی دولت هستیم، دولت‌ها در چنین جامعه‌ای تمامیت‌خواه می‌شوند و سرنوشت کلیت جامعه را در دست می‌گیرند، نه تنها قدرت اقتصادی دستشان است، یعنی به جای اینکه سیاست منطق اقتصاد پیدا کند، اقتصاد منطق سیاست پیدا می‌کند و دولت با پولی که دستش هست، دین، فرهنگ و نظام آموزش و پرورش، افکار عمومی و رسانه‌ها (منابر)را کنترل می‌کند و در چنین شرایطی یکی اختناق برای آزادی خواهان و فرصت طلبی برای فرصت طلبان رخ می‌دهد و لذا جامعه را به دو بخش معترضان و بهره مندان از وضعیت موجود تقسیم می‌کند. با نگاهی به جامعه عرب قبل از اسلام، مشاهده می‌کنیم که هنوز دولت به معنای علمی امروز آن شکل نگرفته است و آنچه وجود دارد دولت- شهر، ادامه سنت یونانی – رومی است که از طریق شام به مکه سرازیر شده و در حال ورود به مدینه هم هست. از درون این سنت تاریخی ما با دو الگوی کوچک حکمرانی مکه با سنت اشرافی و الگوی مدینه با سنت شورایی روبرو هستیم؛ وقتی پیامبر اسلام وارد مدینه می‌شود، سنت مدنی را انتخاب می‌کند و حکومت را به سمت سلسله قراردادها کشانده و یک رگه شورایی به حکومت می‌دهد اما از بعد از پیامبر کم کم شاهد ادغام سنت مدینه با مکه و به تدریج غلبه سنت مکه بر تمدن اسلامی هستیم. ابن‌خلدون در مقدمه خود می‌گوید: «اگر مناقشه بین بنی‌هاشم و بنی امیه شکل بگیرد چون پتانسیل قدرت بنی امیه بالاست، سرانجام، بنی‌امیه، قدرت را خواهد برد». یعنی خلافت، ظاهر مبتنی بر بیعت پیدا می‌کند اما باطنی در درون اشرافیت در حال ساخت است و به تدریج ابن خلدون توضیح می‌دهد که چنین خلافتی در سه مرحله قابل انتقال به سلطنت است. ابتدا کمی دموکراتیک است، سپس ظاهر دموکراتیک پیدا می‌کند و سرانجام بعد از ۴۰ سال به شدت و سرعت به سلطنت می‌غلتد و عناصر خود را نشان می‌دهد. سال ۱۵ هجرت برای تاریخ ایران و شام سال مهمی است چون در این دوره، قادسیه در حال شکل‌گیری است و به پایانش می‌رسد و امپراطوری ثروتمند ایران و بلافاصله روم در هم می‌شکند و تمام ثروت آن وارد مدینه می شود و به این ترتیب سیستمی با توجه به ورود این ثروت به خزانه دولت، پدیده‌ای به نام رانت وارد مدینه می‌شود. تا سال ۱۳ هجرت، اگر غنیمتی هم بود به صورت مساوی تقسیم می شد، نویسنده ای به نام الکان دهلوی در کتاب حیات الصحابه توضیح دقیقی از این دگردیسی و تحولات داده است و می‌گوید وقتی خلیفه اول می‌خواست بیت المال را تقسیم کند می‌گفت برای من مجاهد و غیر‌مجاهد تفاوتی ندارد، فضل و امتیاز و ثواب آنها نزد خداوند است، این پول برای شکم آنهاست، فرقی ندارد مجاهد باشد یا قائد. خلیفه دوم در سال ۱۵ هجرت فرمولی را برای توزیع غنائم تعریف کرد که این فرمول تا آخر بنی‌امیه باقی بود و آغاز فساد دولت اسلامی بود، فرمول از این قرار بود که سهم هر شهروند یا مسلمان مساوی با میزان نزدیکی نسبی به پیامبر، ضرب در سبقت در اسلام می‌شود. عمر خلیفه دوم مساله را فهمیده بود و بنابراین گفت حق تبدیل ثروت به سرمایه را ندارید اما می‌توانید از ثروت استفاده کنید جالب این که فرزندان اینها به فساد افتادند. در مقابل، خلیفه سوم، خصوصی‌سازی را آغاز کرد و سکه را تبدیل به زمین‌های زراعی کرد و تمام انفال کم کم به صحابه فروخته شد. در این شرایط گسست ساختاری بین دولت و جامعه به وجود می‌آید و دولت به شدت امنیتی می‌شود و تلاش می کند خود را حفظ کند و برای حفظ خود ازهیچ اقدام خشنی پرهیز نمی‌کند. در این شرایط از لحاظ روانشناسی اجتماعی، در مدینه و مکه و جاهای دیگر، یک دوگانگی شکل گرفت، یعنی مردم مدینه و مکه و شام غرق ثروت هستند و جاهای دیگر دارد تبدیل به جوامع فرسوده می‌شود و در آن ها نوعی احساس پوچی شکل می‌گیرد. جامعه‌ای که دچار ظلم ساختاری و فساد سیستماتیک شد و مصلحان در آن جامعه، صدایشان، خفه شد، آن جامعه به صورت اتوماتیک در چرخه ویرانی افتاده و در حرکت است و هیچ‌کسی، ترمزی برای آن نمی‌تواند داشته باشد. امام‌حسین می‌بیند که جامعه در این شیب قرار گرفته است و لذا تلاش هایی را مأیوسانه آغاز می‌کند. ✔️سخنرانی مرحوم دکتر داود فیرحی استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران ، در دارالزهراء، تهران، ۲۶ شهریور۹۷، شب هشتم محرم @sahandiranmehr