انجمن دانشجویان ایران اسلامی

🔺ادامه🔺 مجموعه‌ی این اقدامات مدیریتی تداعی‌گر این تحلیل است که اراده‌ای در حاکمیت تعمدا بدنبال تضعیف ساختار اجتماعی کشور بوده است. حال اینکه مشاهده می‌شود هنوز هم در جریان بودن ممنوعیت‌های تردد و تعطیلی نهادهای جامعه‌ساز در عین آزاد بودن فعالیت‌های ایدئولوژیک خاص (که اتفاقا عاملیت انتشار هرچه سریع ویروس در سطح جامعه هستند) شاهدی بر تحلیل گفته شده هستند. انجمن دانشجویان ایران اسلامی هم بعنوان نهادی جامعه‌ساز در دانشگاه ارومیه (که بعنوان مینیاتوری از سیستم مدیریتی بالادستی محسوب می‌شود) طی این دو سال از این تحلیل گفته شده مجزا نبوده است. شما دانشگاهیان گرامی کمابیش از روندی که طی این مدت بر این نهاد رفته است آگاهی دارید: از برخوردهای طبق معمول غیرقانونی مراجع دانشگاه گرفته تا بدعهدی‌ها و رفتارهای منافقانه برخی از مسئولین. خروجی تمامی این رفتارها موید آن است که اراده‌ای قوی و حاکم بر دانشگاه، به جد در پی آن است که هیچ نهاد جامعه‌سازی در دانشگاه برای توسعه جامعه مدنی دانشگاهی موجود نباشد. هدف این اراده جز یک چیز نیست: تولید و تکثیر جمعیت‌های بله قربان گو! کار به جایی می‌رسد که بعد از گذشت ۹ماه نه تنها انتخابات انجمن به تایید مراجع فوق نمی‌رسد، بلکه آقایان این‌بار قدم را پیش‌تر گذاشته و قبل از برگزاری انتخابات مجدد، با انواع تهدیدهای انضباطی و امنیتی به جلوگیری از انجام انتخابات می‌پردازند. یاران دبستانی؛ درست است که پیش از این نیز امکان تنفس در فضای دانشگاهی که دستور پادگانی نیروهای تمامیت‌خواه حکم‌فرما بود، امکان پذیر نبود؛ اما اکنون بر ما اثبات شده است که دیگر فعالیت تحول‌خواهانه در درون این ساختار اصلاح‌گریز ممکن نیست. 🟩 لذا بدینوسیله از تمامی اعضای انجمن دعوت می‌شود تا برای بررسی طرح انحلال تشکل طی هفته آتی (تا تاریخ ۱۴۰۰/۸/۲۴) با مراجعه به دایرکت صفحه اینستاگرام انجمن به آدرس(@ieurmia) نسبت به ثبتنام و اعلام حضور در جلسه مجمع عمومی فوق‌العاده اقدام نمایند. در پایان به مسئولین ناشجاعی که همدست با افراد تنگ‌نظر هرگونه صدای پرسش‌گر را مورد عتاب و خطاب قرار می‌دهند توصیه می‌کنیم که علاوه‌بر خودداری از تلاش‌های مذبوحانه برای ثبت نام نیک خود با مصاحبه‌های دروغین و ادعاهای کذب دست برداشته و تنها اندکی به تاریخ نگریسته و سرنوشت دیکتاتورها و افرادی که از بیم با آنان هم‌مسیر شدند را مشاهده نمایند. @ieurmia

🔺اطلاعیه اعضای قهرمان انجمن دانشجویان ایران اسلامی و دانشجویان دانشگاه ارومیه احساس جمعی همه ما مردم ایران طی این دو سال متحمل اتفاقات و فشارهای بزرگی شده است. پاندمی کرونا که تبدیل به معضلی جهانی شده بود، رفته رفته با آغاز واکسیناسیون در کشورهای «نرمال» به کنترل درآمد و زندگی مردم آن کشورها به وضعیت قبلی نزدیک‌تر می‌شود. اوضاع ایرانیان اما به سادگی جمله‌ی قبل نگذشته است. مردمی که تحت تحریم و حکمرانی بد متحمل انواع فشارهای اقتصادی و اجتماعی و سیاسی بودند، بیماری کرونا تبدیل به زخمی دیگر بر زخم‌هایشان شد. زمانی که نظام‌های سیاسی با نهایت سرعت و هزینه به دنبال تهیه واکسن و انجام هرچه زودتر واکسیناسیون مردمانشان بودند، مسئولین کشور ما با تاخیر انداختن تهیه واکسن‌های تایید شده بین‌المللی، پروژه‌های چندهزار میلیاردی تولید واکسن بومی را پیگیری می‌کردند؛ غافل از اینکه تعلل غیرعقلانی و کاسب‌کارانه در واکسیناسیون وایجاد تعطیلی‌های سراسری و محدودیت‌های گسترده طولانی مدت، باعث مرگ بافت‌های مدنی، سرمایه‌های انسانی و اقتصاد کشور می‌شد. ادامه متن :https://t.me/ieurmia/2497 @ieurmia

ادامه... 🛑 صحبت از خودکشی بسیار سخت و حساس است چون حتی فکر کردن به واژه خودکشی میتواند میل افراد به خودکشی را افزایش دهد. برای مثال، همواره بعد از انتشار اخبار مربوط به خودکشی یک شخص معروف آمار خودکشی افزایش می‌یابد.طبق آمار سالانه ۱ میلیون انسان در جهان به زندگی خود خاتمه می‌دهند، این یعنی هر ۴۰ ثانیه یک نفر و حدود ۱/۴ درصد کل علل فوتی. و در کنار هر یک مورد خودکشی ۲۰ مورد خودکشی ناموفق نیز اتفاق می افتد که زیان های روحی و جسمی بی‌شماری دارد. خودکشی برخلاف تصویر‌سازی فیلم‌ها امری دراماتیک نیست که با مشتی قرص انجام شود و به دنبال آن مرگی آرام حاصل شود.خودکشی در بیشتر مواقع امریست ناموفق ، دردناک و همراه با آسیب های جدی که این آسیب‌هایِ اغلب جبران ناپذیر از عواقب یک تصمیم‌گیری لحظه‌ایست. طبق آمار نشان داده شده توسط سازمان بهداشت جهانی ، آمار اقدام به خودکشی در مردان بیشتر از زنان است و علت هم آن است که بر خلاف باور عمومی مردان واکنش‌های احساسی و هیجانی بیشتری در مواقع رویارویی با ناکامی از خود نشان می‌دهند. بگفته روانشناسان بیشتر افرادی که قصد خودکشی دارند فقط نیاز به صحبت کردن و شنیده شدن دارند. ویکتور فرانکل عصب‌شناس اتریشی می‌گوید: "ساعت سه و نیم شب، زنی به من تلفن زد که قصد خودکشی داشت!اما کنجکاو بود که بداند نظر من در این باره چیست. با تمام قدرت نظر مخالفم را با این راه حل بیان کردم و سی دقیقه کامل برای او حرف زدم. در نهایت گفت به جای این که به زندگی‌اش خاتمه بدهد، به دیدن من به بیمارستان خواهد آمد. اما وقتی مرا دید متوجه شدم که حتی یک کلمه از حرف های من، در او اثر نکرده. تنها دلیلش برای خودکشی نکردن این بود که تلفن کردن او در نیمه شب، نه تنها من را عصبانی نکرده، بلکه در نهایت شکیبایی، سی دقیقه هم برایش حرف زده بودم. به این ترتیب او پی برده بود که دنیایی که در آن چنین از خودگذشتگی‌ای اتفاق می‌افتد، به یقین ارزش زیستن دارد." ما و برخوردهای ما، هنوز هم می‌توانند از زیبایی های این دنیا باشند. یک متن از یک فرد که در سال ۱۹۷۰ خودکشی کرده است برجای مانده که قابل تأمل است: " به سمت پل می‌روم، اگر در مسیر حتی یک نفر به من لبخند بزند ، نخواهم پرید ." رفتار و گفتار ما با افراد مبتلا به افسردگی بسیار حائز اهمیت است. 🧭 چند راهکار و رفتار مناسب که به بهانه روز جهانی جلوگیری از خودکشی ارائه می‌شود: ۱.تمامی افراد لایق احترامند،دیگران رو مورد تمسخر قرار ندهید. ۲. قضاوت‌گر نباشید. ۳.افراد را صرفا بخاطر تفاوت نوع شخصیتی، همسو نبودن عقاید و ارزش ها، سلایق ناهماهنگ و ... نسبت به خود طرد نکنید ۴.معلولین و بیماران را تحقیر نکنید.حقوق معلولین جسمی و ذهنی و بیماران ویژه را در جامعه عادی سازی کنید. ۵. به حقوق اقلیت‌ها ( در هر دسته‌بندی‌ای ) احترام بگذارید. ۶.از شکست‌ها و ناکامی‌های دیگران سواستفاده نکنید. ۷.افراد افسرده را تنها نگذارید. ۸. به حرف های دیگران گوش دهید یا آنها را به یک روانشناس خوب معرفی کنید. ۹.این تصور که افکار و مشکلات دیگران آنچنان بزرگ نیستند که باعث ایجاد تمایل خودکشی در شخص بشوند یک باور غلط است، دیگران را درک کنید و برای همدردی رنجشان را محقر جلوه ندهید. 🗞️در ارتباط با پوشش خبری خودکشی و نحوه آن به چند نکته توجه کنید: ۱. در حد امکان از پوشش حداکثری اخبار خودکشی پرهیز کنید و آن را در صدر اخبار منتشر نکنید. ۲.از خودکشی تمجید نکنید و آنرا امری فراگیر معرفی نکنید. ۳.روش خودکشی را بیان نکنید. ۴.مکان خودکشی را معرفی نکنید. مثلا در پل فلان خودکشی کرد! این عبارت به آسانی می‌تواند آن مکان را مناسب برای خودکشی جلوه دهد. ۵.در اعلام خبر خود حتما مراکز مشاوره‌ای که در زمینه مقابله با خودکشی فعالیت میکنند را معرفی کنید. ۶.از انتشار تصاویر احساسی از خودکشی پرهیز کنید. ۷.در شبکه های مجازی خودکشی را جذاب معرفی نکنید و با مسدود کردن حق اظهار نظر مخاطبین این فرصت را به آن‌ها نیز ندهید. ۸.توجه ویژه‌ای به جوانان و نوجوانان به دلیل آسیب‌پذیرتر بودن آن‌ها داشته باشید. ۹.علل خودکشی (خصوصا علت‌هایی با منشا مسائل عاشقانه) را انعکاس ندهید، این امر موجب ایجاد تمایل خودکشی در افراد با مشکلات مشابه می‌شود. 🔻صحبت از خودکشی حساس اما ضروریست. در صورت ایجاد تمایلی حتی جزئی به خودکشی و یا تشخیص این میل در نزدیکان خود می‌توانید با ۱۲۳ شماره اورژانس اجتماعی ایران تماس بگیرید.همچنین مرکز مشاوره دانشگاه ارومیه با حضور اساتید گرامی گروه روانشانسی آماده‌ی هر گونه راهنمایی و مشاوره در این زمینه هستند. @ieurmia

✍یادداشت دانشجویی علی عدن ور شریفی 🔰 ۱۰ سپتامبر مصادف با ۱۹ شهریور ،روز مقابله با خودکشی، روزیست برای آگاه.سازی و انعکاس اخبار در مورد اهمیت همکاری اجتماعی در مواجهه با خودکشی و پیشگیری از آن @ieurmia

🌱انجمن دانشجویان ایران اسلامی دانشگاه ارومیه با تلاش فایدون «حلقه مطالعات کمیته سیاسی» برگزار میکند حلقه مطالعاتی و جلسه بحث و گفتگو کتاب ۱۹۸۴📕 (اثر جورج اوروِل) دریافت فایل صوتی کتاب در کست باکس و کانال تلگرام انجمن آیدی کانال تلگرام @ieurmia آیدی کست باکس @ieurmia همچنین جهت دریافت لینک گروه به آیدی @ieurmiaadmin در تلگرام و یا دایرکت پیج اینستاگرام به آیدی @ieurmia پیام دهید. @ieurmia

🔰شوراهای اسلامیِ شهر و روستا؛ مدفن آمال و آرزوهای تحقق مدیریت شهری 🖊امیر ارسلان مرادی شوراهای اسلامی نخستین بار توسط «محمد خاتمی» (رئیس‌جمهور وقت) با هدف عمل به وعده‌ی اجرایی کردن "اصل ۱۰۰"قانون اساسی، آغاز به کار کردند. "هفتم اسفند ۱۳۷۷" تاریخیست که اولین دوره‌ی انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا برگزار شد و طی آن، "۲۴ میلیون نفر" به پای صندوق‌ها رفتند و به مانند انتخابات ریاست‌جمهوری‌ یک سال قبل آن، "اصلاح‌طلبان" توانستند پیروزی را نصیب خودشان کنند. مهم‌ترین وظیفه و کارکرد شورا‌ها، نظارت مردمی بر عملکرد شهرداری‌هاست تا شهردار و زیرمجموعه‌اش نسبت به خواسته‌های شهروندان و مصلحت جمعی آنان، پاسخگو شده و سیاست‌گذاری کلان را در این راستا انجام دهد. هم‌چنین مدیریت آمرانه و اراده‌گرایانه که خود را متعهد به منافع حاکمیت و یا جناح‌های سیاسی می‌داند، از دستور خارج شده و مدیریت کارآمد و مشارکتی مبنای فعالیت قرار بگیرد. در واقع فعالیت شهرداری‌ها تحت نظارت مردم به صورت غیر مستقیم، نشانگر این نگرش بوده و هست که شهرداری‌ها به عنوان یک نهاد عمومی و مرتبط با بدنه‌ی مردمی کشور، بایستی به مثابه‌ی یک نیرو مستقل عمل کنند و متکی به ساختار قدرت نبوده و در عوض، تابع "اراده و خواست مردم"باشند. اکثریت افراد منتخب یا از طریق حمایت‌های طایفه‌ای و یا با وارد شدن به جناح‌های سیاسی و صنفیِ خاصی توانسته‌اند به شورای شهر راه بیابند. این در حالیست که اعضای شوراهای شهر می‌بایست از دل "NGO"ها و سازمان‌های مردم‌نهاد، مورد ارزیابی و تعیین صلاحیت قرار بگیرند، در غیر این‌صورت، در پاسداری از بزرگ‌ترین رسالت خود که ایجاد مشارکت ذهنی، تولید سرمایه‌ی اجتماعی و استفاده از بسیج تمامی ظرفیت‌های شهروندان است، ناموفق خواهند بود. شوراهای موجود طبق ساختار قانونی موجود انجمن‌های شهری، "عامی"نیستند که پیگیر مطالبات مردم در همه حوزه‌ها و یا متشکل کردن جریان‌های مردمی از پائین به بالا باشند. این نهاد به طور خاص متولی امور شهرداری‌ست که جایگزین انجمن‌های شهر در دوران حکومت پهلوی دوم شده است. می‌توان گفت که نهاد مذکور، سنخیتی با شورا‌های مد نظر «آیت‌اللّه سید محمود طالقانی» که محرک به وجود آمدن آن‌ها بود، ندارد. در شرایط فعلی، وضعیت شوراها در ایران به‌مانند بسیاری نهاد دیگر، "شفاف" نیست و به نوعی امروزه شوراها به یک منبع ارزشمند "توزیع منافع" تبدیل شده‌اند. شوراها که می‌بایست "عامل بازدارنده"ای در برابر فساد شهرداری‌ها باشند، در مسیری معکوس، پهنه و عمق فساد را در شهرداری‌ها گسترش داد. این نابسمانی ها در انتخابات شوراها نیز دیده میشود و همواره در انتخابات شوراها شاهد اقداماتی نظیر خرید و فروش آرا یا حمایت‌های طایفه‌ای و بدون پشتوانه از یک نامزد با هدف استفاده از "رانت و لابی" نیز هستیم. حال به فرض اگر شرایط امروز شوراها عاری از هرگونه فساد میبود و در مسیر تعیین شده حرکت میکرد شاهد ضعف های دیگری در مسیر تحقق رفاه شهروندان بودیم زیرا آنچه در ایران تحت عنوان "شورای شهر" دیده می‌شود، فاصله‌ی بسیاری با نمونه‌های کارآمد خارجی در حوزه‌ی مشابه دارد که بیش‌تر در جهت مدیریت مناسب شهر و پیش‌برد اهداف مبتنی بر ارتقای سطح کیفی شهر، پیش‌روی می‌کنند. مدیریت شهری امریست که توان بهبود مولفه‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، آموزش، امنیت و... را داراست اما در ایران هنگامی که سخن از شورای شهر، شهردار و مدیریت شهری به میان می‌آید، منظور فقط خدمات شهریست که بخشی از آن نیز حتی در اختیار شهرداری قرار ندارد و به وزارت نیرو، صنایع و دیگر سازمان‌های دولتی مربوط می‌شود. "۲۳ سال" از تولد شوراها به دست "اصلاح‌طلبان" گذشته است اما به‌مانند شرایط فعلی این جریان، شورای شهر نتوانسته‌ در تحقق اهداف بلندپروازانه‌ی خود، گام محکمی بردارد و روز به روز در باتلاق خودساخته، بیش‌تر فرو می‌رود. پروژه‌ی "شورای شهر" حالا به نقطه‌ای رسیده که با قاطعیت می‌توان به "ناکارآمدی و درمانگی" آن اذعان کرد؛ ناکارآمدی‌ای برآمده از نبود قوانین حمایتیِ لازم و عدم انعطاف اجرایی که در نهایت، ضرر و زیان آن متوجه "شهروندان"خواهد بود. @ieurmia

🔺️اعلام نتایج مسابقه عکاسی نوروز ۱۴۰۰ @ieurmia