اشعار عبدالحیدر

زمینه/ حضرت مولا ربنای عشق یعنی علی کیمیای عشق یعنی علی هم صفای عشق نجف تو هم خدای عشق یعنی علی اباالایتام یا مولا همه عالم فدای تو بهشت رو زمین میشه کمی از خاک پای تو نجف و دوس دارم خونه ی پدریمه یه گوشه از حرم جا واسه دربه دریمه دربه در علی ام خون جگر علی ام مرد روزگار یعنی علی شیر هرشکار یعنی علی چه غوغا میشه دم تیغت هوی ذوالفقار یعنی علی ابالاحرار یا حیدر دلتنگم هوایی شد با دعای بی بی زهرا نوکرت کربلایی شد بنویس اربعین و شب قدری برامون ببین آقا دوباره بارونی شد چشامون دربه در ام علی ام خون جگر علی ام مونده خاک غم رو شونه هات اشک غربته دمه چشات تا میوفتی یاد کوچه میگی فاطمه علی بشه فدات غم ناموس تو درده غم محسن پیرت کرد وقتی زهرای تو افتاد جلو یه لشگری از نامرد سرتو غرق خونه ولی چشت به راهه همش میگی زهرا ببین علی بی پناهه یا مظلوم یا حیدر عبدالحیدر

واحد/درد دل حضرت زینب(س) چشمای خیس تو نبند به روم بغض رفتن تو توی گلوم به همع گفتم خوب میشی ولی تو بری میریزه اینجا آبروم بمون مادر چه وقته رفتنه به سمت در چشای حسنه بلند شد بگو خوب میشی مادر غم رفتنت نمیشه باور عذابم شده روضه ی آخر وااااااای مادرم واااااای مادرم دستامو میکشم روی سرت میچرخم من همش دوروبرت پشت اون در نمیدونم چی شد زخمیه مادرم بال و پرت بمون مادر کار خونت پای من خونه بی تو نمیشه جای من همش روضه تو خواب شبامه غمای داداش حسین باهامه کفن پیروهن جلو چشامه واااااای مادرم. واااااای مادرم وقتی حمله ور میشن سمت حرم نامحرما همه میان دور و برم لشگریا هلهله میکنن ولی سر حسین میشه سایه ی سرم همه میگن غریب مادره فداش میشم عزیز خواهره به اهل حرم میشه جسارت یه لشگر میان برای غارت که ناموس حق میره اسارت جاااااانم حسین. جااااااانم حسین عبدالحیدر