کانال رسمی هزار باده فرهنگ

. به یاد #استاد_محسن_محسنی (1309 - 1401) 🖤🖤🖤👇👇 https://www.instagram.com/baghekhabushan.faslnameh #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان https://t.me/Baghekhabushan

. به یاد #استاد_محسن_محسنی (1309 - 1401) پانزدهم شهریور 1396 در روزهای گرم و هوای آلوده تهران برای تکمیل تحقیقاتم درباره شناخت نامه دکتر محمد مهدی هراتی به دیدار یکی دیگر از دوستان ایشان - که در فرهنگستان هنر در کنار هم بودند - رفتم. نام استاد محسن محسنی را در سال های 79 / 80 در مجامع دانشگاهی و در موضوع فرش و شرکت سهامی فرش شنیده بودم. آن روز با اشتیاق دو چندان (فرش و استاد هراتی) به دیدارش رفتم. اوقات خوش آن بود که با دوست به سر شد. شیرین سخن بود و خوش صحبت، با تمام شوق و شور اشتیاق حسش را در کلامش جاری می کرد و سخن می گفت. استاد محسنی وقتی از فرش می گفت برق شوق و شور و اشتیاق درباره این هنر ایرانی را از آئینه چشمانش می شد به راحتی به تماشا نشست... از استاد هراتی به نیکی یاد کرد، و از مدیران نالایقی گفت ... که بماند. در پایان این دیدار کتاب « آئینه احساس» گزیده سروده های اشعارش را به اینجانب هدیه نمود و اشاره ای به تیترعنوان "ای قلم! ای یار دائم متهم!" کرد و شعری از آن مجموعه را به یاد مادر مهربانش خواند و چشمان پر احساس مان را نمناک ساخت... بارها از قوچان به تهران تلفنی گفت وگو می کردیم و شعر می خواندیم... خبر ناگوار درگذشت استاد محسنی را در صفحه اینستاگرامی دوست دیگرم جناب آقای علیرضا قادری مدیریت سایت اطلاع رسانی فرش دستباف "کارپتور"دیدم. ساعتی بعد به رسم همیشگی و به امید آنکه خبر اشتباه باشد به منزل استاد محسنی زنگ زدم. و یکی از برادران استاد پاسخم را داد... متاسفانه خبر درست بود... فرمودند استاد محسنی در شامگاه چهاردهم تیرماه پس از مدتی بیماری دارفانی را وداع گفتند. بعد از عرض تسلیت به خانواده ایشان با بغضی در گلو و بدون مقدمه به یاد عنوان شعری از استاد محسنی افتادم. و اینکه امروز چهاردم تیر ماه 1401 و روز قلم است! کتاب یادگار استاد را به دست گرفتم و شعر "ای قلم! ای یار دائم متهم!" را در برنامه زنده اینستاگرام باغ خبوشان و به یاد استاد محسنی به مخاطبان و با حالی نه چندان مناسب تقدیم کردم... : « https://www.instagram.com/p/CfrgsIxFfqy» روحش شاد، روانش انوشه و مینوی و یادش گرامی باد https://www.instagram.com/baghekhabushan.faslnameh #فصلنامه #فرهنگی #هنری #باغ_خبوشان #قوچان #خبوشان #خراسان #تهران #ایران #پژوهش #پژوهشگر #محمد_معین_فر #سردبیر #فرهنگ_و_هنر #گفت_و_گو #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان https://t.me/Baghekhabushan

. (زاده ۹ اردیبهشت ۱۲۹۷ رشت -- درگذشته ۱۳ تیر۱۳۵۰ تهران) استاد زبان پارسی و پدیدآورنده #فرهنگ_معین #محمد_معین #نقایص_فرهنگ_ها

فرهنگ‌های فارسی که از قرن پنجم تا این اواخر تألیف شده‌اند به‌طور کلی دارای نقایصی هستند که مهم‌ترین آنها از این قرار است: ۱. بیشتر توجه مؤلفان به لغات مشکل دور از ذهن مخصوصاً لغاتی که در شعر به کار می‌رود، معطوف بوده و در نتیجه بسیاری از لغات معمول و متداول عصر خود و عصرهای پیشین را یاد نکرده‌اند. ۲. کمتر به تعریف لغات پرداخته‌اند و در عوض آنها را با یک یا چند مترادف شناسانده‌اند و چون به آن مترادف یا مترادفات مراجعه کنید، می‌بینید که آن هم به لغت اوّلی ارجاع شده و بدین ترتیب دور پدید می‌آید. ۳. بسیاری از لغات را مصحف و محرف ثبت کرده‌اند و این امر غالباً به‌سبب خط عربی فارسی پیش آمده که در آن امتیاز حروف از یکدیگر وابسته به نقطه‌هاست و همین نقطه‌گذاری خود موجب تصحیف و تحریف بسیار شده. ۴. تلفّظ کلمه را به دو صورت یاد کرده‌اند: الف. ذکر حرکات و سکنات که هم مایۀ اطناب و تفصیل و فهم آن برای بسیاری از مراجعان مشکل و هم فاقد دقت از لحاظ تلفّظ کلمات است. ب. ذکر هم‌وزن در بسیاری از موارد که خواننده تلفّظ هم‌وزن را نمی‌داند و دچار اشکال می‌شود. ۵. وجه اشتقاق و ریشۀ لغات را نشان نداده‌اند و در مواردی هم که اظهار نظر کرده‌اند، فقه‌اللغۀ عامیانه را به کار برده‌اند. ۶. هویت دستوری (گرامری) لغات را نشان نداده‌اند. ۷. لغات متشابه که از زبان‌های مختلف (مثلاً زبان‌های سامی و زبان‌های هند و اروپایی) یا از زبان‌های ایرانی ناشی شده‌اند ولی از ریشه‌های مختلف هستند همه را ذیل یک ماده آورده با هم خلط کرده‌اند. ۸. مواد را به ترتیب منطقی الفبایی ضبط نکرده‌اند. ۹. بعضی از فرهنگ‌ها تقریباً کلیۀ لغات عربی را که بسیاری از آنها در فارسی به هیچ وجه مورد استعمال ندارد در فرهنگ خود آورده‌اند. این نقایص موجب گردید که در عهد حاضر فاضلان ایرانی کمر همت بربندند و به رفع آنها بکوشند. فرهنگستان ایران هم پس از تأسیس، اولین وظایف خود را «ترتیب فرهنگ به قصد رد و قبول لغات و اصطلاحات در زبان فارسی و اختیار الفاظ و اصطلاحات در هر رشته از رشته‌های زندگانی با سعی در اینکه حتی‌الامکان فارسی باشد ... جمع‌آوری لغات و اصطلاحات از کتب قدیم، جمع‌آوری لغات و اصطلاحات ... ولایتی» قرار داده. بعضی فرهنگ‌ها توسط مؤلفان به طور انفرادی و برخی به‌طور دسته‌جمعی و همچنین برخی مؤسسات دولتی وابسته به دولت به تألیف فرهنگ‌های مختلف مشغول‌اند و تاکنون پیشرفت‌هایی در رفع معایب و نواقص مذکور به عمل آمده و امیدواری حاصل است که در ظرف چند سال فرهنگ مستدل و مستند فارسی تألیف و منتشر شود.

«فرهنگ‌های فارسی»، محمّد معین [ای زبان پارسی...، به کوشش دکتر میلاد عظیمی، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، چاپ اول 1390، ج ۳، ۱۲۰۸- 1215]

https://www.instagram.com/baghekhabushan.faslnameh #فصلنامه #فرهنگی #هنری #باغ_خبوشان #قوچان #خبوشان #خراسان #تهران #ایران #پژوهش #پژوهشگر #محمد_معین_فر #سردبیر #فرهنگ_و_هنر #گفت_و_گو #هزار_باده_فرهنگ #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان https://t.me/Baghekhabushan

. (زاده ۹ اردیبهشت ۱۲۹۷ رشت -- درگذشته ۱۳ تیر۱۳۵۰ تهران) استاد زبان پارسی و پدیدآورنده #فرهنگ_معین #محمد_معین #نقایص_فرهنگ_ها فرهنگ‌های فارسی که از قرن پنجم تا این اواخر تألیف شده‌اند به‌طور کلی دارای نقایصی هستند که مهم‌ترین آنها از این قرار است: ...👇👇

https://www.instagram.com/baghekhabushan.faslnameh #فصلنامه #فرهنگی #هنری #باغ_خبوشان #قوچان #خبوشان #خراسان #تهران #ایران #پژوهش #پژوهشگر #محمد_معین_فر #سردبیر #فرهنگ_و_هنر #گفت_و_گو #هزار_باده_فرهنگ #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان https://t.me/Baghekhabushan

. جناب آقای معین فر سردبیر محترم فصلنامه باغ خبوشان باسلام مقاله ارزشمند همشهری دانشمند را مطالعه کردم و به دوستان علاقمند به این قبیل تحقیقات نیز توصیه کردم. در خلال خوانش متن چون به این عبارات رسیدم : "..... در شاه‌نامه٬ هماون کوهی است استراتژیک و حساس٬ که یکی از بزرگ‌ترین جنگ‌های ایران و توران در آن رخ می‌دهد٬ و سپاهیان ایران به شوند جادویی سیاه در آن کوه به محاصره‌ی سپاه توران در می‌آیند. ازسخن پیر توس برمی‌آید که این‌کوه شرقی (به احتمال زیاد٬ کپه داغ از رشته کوه‌های شمال خراسان) باید مرز ایران و توران باشد که آن همه جان فشانی از سوی ایرانیان برای نگاه داشتنش می‌شود. تشابه و همانندی داستان جنگ هماون و استوره‌ی آرش بسی محسوس است. در هر دو داستان صحبت از محاصره و تنگی و رنج معیشت است٬ که به سبب نیرنگ و هم‌دستی پتیاره‌ی جادو بر ایرانیان تحمیل شده است.‌..." دلم به درد آمد که در قبال این همه جانفشانی ها برای صیانت ایران مقدس افرادی همچون میرزا آقاخان نوری به منظور نزدیک شدن به انگلیس تکه بزرگی از پیکر ایران "هرات " را بریده تقدیم استعمار کردند که با این خیانت همه افغانستان از ایران بزرگ جداشد گرچه پیش از اوهم با عهدنامهٔ گلستان حاکمیت ایران بر بخش‌هایی از شمال دولت شاهنشاهی ایران شامل قفقاز، ارمنستان، ایالت‌های شرقی و تمام شهرها و شهرک‌ها و روستاهای مناطق غربی گرجستان در ساحل دریای سیاه تا چچن و اینگوش امروزی از ایران سلب شده و به امپراتوری روسیه واگذار شد. طی این قرارداد در مجموع ۱۴ ولایت قفقازی ایران (ایالت‌ها و ولایت‌های چهارده گانهٔ مزبور عبارت بودند از: ایالت گنجه و قره‌باغ، ولایت‌های شکی، شیروان، قبه، دربند، بادکوبه، داغستان و گرجستان، محال شوره‌گل، آچوق‌باشی، گروزیه، منگریل و آبخاز. افزون بر آن، بخشی از سرزمین تالش) نیز به تصرف روس‌ها، درآمد و حاکمیت بی چند و چون ایران بر دریای خزر، خدشه‌دار گردیده به همراه بخشی از خانات تالش و سواحل ارزشمند دریای کاسپین برای ایران از دست رفت و بعدا یا با قراردادترکمانچای قفقاز، یعنی ایروان، نخجوان و بخش‌های دیگری از تالش هم زیر سلطهٔ روس‌ها قرار گرفت و حاکمیت ایران بر دریای خزر محدودترشد. نقطه مقابل دلاوران یازده رخ و گودرزیان و کشوادیان و سام و زال و نریمان و آرش و... چه خائنانی ظهور و بروز یافتند تا امروزه کشورمان را به جای اوج عزت در حضیضی ببینیم که دل هر دردمندی را بدرد می آورد. شعر بلند آرش کمانگیر سروده شادروان سیاوش کسرایی نیز جداگانه خدمتتان ارسال می شود. #حسین_جیوار https://www.instagram.com/baghekhabushan.faslnameh #فصلنامه #فرهنگی #هنری #باغ_خبوشان #قوچان #خبوشان #خراسان #تهران #ایران #حسین_جیوار #آرش_کمانگیر #پژوهش #پژوهشگر #محمد_معین_فر #سردبیر #فرهنگ_و_هنر #گفت_و_گو #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان https://t.me/Baghekhabushan

در پیوند با این اندیشه‌های ژرف درجهان نژم‌آلود نماد؛ کمان؛ نشان « فضیلت و تقوا٬ سرنوشت و جست‌وجوی کمال و طلب معنوی است.» و کمان‌کشی یکی از بارزترین «اصول آزادگی و آزاده‌خواهی است». در اندیشه‌های ایرانی و پسین‌تر اسلامی٬ هنگامی که کمان با قدرت و نیروی ایزدی هم‌ذات شود٬ کار و آماجش نابودی نادانی و بدی است٬ در این گامه‌ی معنوی است که کمان‌گیر در کمال وحدت با خداوند است٬ و از نیستی مادی به هستی مینوی می‌رسد. آرش نیز با نفخه‌ای که اهورا مزدا در تیرش می‌دمد در واقع با او یکی می‌شود٬ و پس از گذر از گامه‌ی پر سراب نیستی به هستی راستین جاوید می‌رسد. پیکان (تیر) نیز بر بنیاد همین باورهای بزرگ؛ نشان اندیشیدن است. در این اندیشه- باورها؛ تیر نشان جاده ( راه) و نور است که فضای بسته را روشن می‌کند. و در یک باور ژرف و دیرینه شعاع خورشید٬ عامل و کنش‌گر باروری است. بر استواری همین باورهای ژرف است که مشرق؛ نماد نور٬ معنویت و فرزانگی است. در حکمت خسروانی ایران٬ مشرق جایگاه بالندگی٬ دست یافتن به حقیقت و در نهایت رهایی و آزادگی است. بنا بر این ‌بسی بی‌راه نیست که در جهان راز و رمز ایرانی؛ درخت گردو (نماد دانش و خرد و نور) با نشستن تیری که او نیز نماد روشنایی و اندیشیدن و به سخنی رهایی است٬ مرز ایران اهورایی (مرز نور) را در مشرق جان (دل زمین) مشخص و نمایان می‌کنند.‌ در باورهای ایرانی٬ کوه و به ویژه البرز جایگاهی است که از ظلمت و شب٬ گرمی وسردی و هرگونه آلایش و ناپاکی به دور است. در اوستا؛ کوه نماد «آسانی و سهولت٬ بخشنده‌ی راستی و خوشی دهنده و مقدس» است٬ و شگفتا که البرز کوه جایگاه مهر هزار چشم است که هماره نگران و نگاهبان ایران اهورایی است. و آرش همان مهر( سوشیانت) است که برای روشنایی٬ مانایی و بی‌گزندی سرزمین نور (ایران) از البرز کوه بر می‌تابد٬ و شعاع‌های روشنی و خرد و اندیشه را با پرتاب پیکانش نثار ایران می‌نماید تا به‌ شوند این خویشکاری راه پیروزی فرجامین نور بر ظلمت٬ راستی بر دورغ را آماده و هموار سازد. ‌چرا که در یک نگاه -باور کهن ایرانی٬ کوه و پبکان‌جایگاه و میانجی رسیدن به آسمان‌اند. و پیکان؛ چونان نردبان نماد جای‌گزینی میان زمین و آسمان است. پس بسی بی‌جهت نیست که پیکان‌آرش شیواتیر بر گردوبن می‌نشیند‌٬ و از آن پس مرز ایران و توران مشخص وآشکار می‌گردد٬ و به سخنی؛ گردوبن (نماد خرد و دانش و پایداری و جاودانگی) جداکننده‌ی مرز روشنایی از تاریکی(خرد و نادانی٬ راستی و دروغ) است٬ و ایران به باوری از جان برآمده؛ سرزمین نور و روشنی است٬ و توران مرز ظلمت و تیره‌گی است . و از همه مهم‌تر و رساتر؛ پیکان ‌دراندیشه‌های رمزآگین ایرانی ؛ نماد یک پارچه‌گی است و هم‌چون درخت گردو نماد هویت و نژادگی‌است٬ و « پیکان سویی را نشان می‌دهد که در آن هویت جست‌وجو می‌شود». ⬇️ادامه⬆️ ص: 9 #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان telegram.me/baghekhabushan

بزرگ ترین ویژه‌گی‌های سرشتین حماسه‌های ایرانی پیوستگی ژرف با راز و رمز است٬ و سخن‌گفتن از آن‌ها رسم و راه خود را می‌طلبد (دگر برره رمز معنی برد). راز و رمز این پرده‌نشینان خلوت اهورایی را با نماد پیوندی دیگر است٬ نماد در حقیقت درگاه‌ ورود و شناخت این گل‌رخان اهورایی است. نماد در اندیشه‌های نهان‌گرایان هستی‌شناس ایرانی هم‌چون خورشیدی است که از ژرفای جهان نژم‌آلود طلوع می‌کند٬ و پس از درخششی که منجر به شناخت می‌گردد٬ در یک گردش دایره‌وار خود را پس ابرهای گمان‌آمیز و خیال‌انگیز پنهان می‌سازد. نماد چونان نازنینی است که تاب مستوری ندارد٬ گاه در اوج پوشیدگی روبند از رخ به یک‌سو می‌زند ٬ و زیبایی‌اش را آشکار می‌کند تا دل هارا مفتون خویش سازد. و گاه درکمال آشکارگی پرده‌ی غیرت فرو می‌اندازد٬ و خویشتن را در پرنیان ناز و افسون پنهان می‌سازد تا رهروی شیفته‌اش را در فراق به سوز و گداز اندازد. و به این شوند چنان‌ آنسری می‌شود که اندیشه‌های خاکی را توان درکش نیست٬ و به سبب این ناآشنایی‌ها و عدم شناخت؛ انسان برون‌گرا دچار اوهام و وسوسه‌های دروغین می‌گردد. گاه این پیامبر روشنایی‌ها٬ سرشت آسمانی‌اش را به مصلحتی فرو می‌نهد٬ و برای این که جان‌های مستعد و درخور را با روشنایی‌های فرازین آشنا سازد٬ زمینی می‌گردد. و هنگامی که رسالتش را به انجام رسانید و «جهان کرانمند را با بی‌کرانه پیوند داد» به یاری شهپر تأویل به جایگاه نخست آسمانی‌اش باز می‌گردد٬ و با مستوران راز و رمز در بلندترین چکادها می‌آرامد. نماد از سویی با نیروی خیال پیوندی تنگ‌دارد٬ و از سویی با عالم‌واقعیت در ارتباط است٬ و هم‌چون قلم سحرانگیز هنرمندی دل‌آگاه؛ تصویرگر نشیب و فراز٬ زمین و آسمان٬ جان و جسم و در نهایت دو عالم را در نمایشگاه چشم‌نوازش درکنارهم می‌نشاند و هستی می‌بخشد. بر این بنیاد است که نازک‌اندیشان او را عروس خیال می‌نامند٬ و اندیش‌مندان باطن‌گرایش «خواهر هم‌زاد عقل» و هم‌پایه‌ی الهام ‌می‌خوانند. در این پایگاه است که نماد هم‌چون «منتره» مقدس می‌شود٬ و درهای ناگشودنی را برای دمی گشوده می‌گرداند. بر این بنیاد است که «والت ویتمن» اندیش‌مند غربی می‌گوید: «همه‌ی کلمات الهی و مقدس‌اند٬ هیچ چیز مقدس‌تر از کلمات نیست» ⬇️ادامه⬆️ ص: 7 #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان telegram.me/baghekhabushan

نام آرش با جشن تیرگان پیوندی ژرف دارد. تیرگان؛ جشن نزول باران و پیروزی بر دیو خشکی است. تیرگان در بازگفت‌های مزدیسنی حرمت گذار آب است٬ دراوستا «تشتر» ستاره‌ی باران ساز در یک ویژگی به آرش و شتابندگی تیرش همانند شده است: «تشتر ستاره رایومندرا می‌ستاییم که تند به سوی دریای فراخکرت تازد. مانند آن تیر در هوا پران که آرش تیرانداز٬ بهترین تیرانداز آریایی از کوه ائیریوخشوث به سوی کوه خوانونت انداخت» در داستان آرش نیز آمده است٬ چون تیر برگردوبن نشست٬ و مرز ایران و توران مشخص شد٬ باران پس از سال‌ها شروع به باریدن کرد. زیرا دریک بازگفت ایرانی آمده است که افراسیاب تورانی پس از چیرگی بر ایران٬ چشمه‌ها و رودها را خشکانید٬ و دیو خشکی را که به سخنی خودش بود بر ایران مستولی ساخت. تشتر یشت تابلویی شگفت و دل انگیز از این ستیز همیشگی است٬ که در بیانی نمادین و سرشار از تعبیرات‌ شاعرانه این ستیز همیشگی را به تصویر می‌کشد. «اپوش» دیو خشکی «به پیکر اسبی سیاه کل با گوش‌های کل و دم کل و گر مهیب و تشتر؛ سفید اسبی زیبا با گوش‌های زربن و لگام زرنشان با یال و دمی آراسته» نمایانده می‌شود٬ که سرانجام با پیروزی تشتر بر اپوش ورهایی گاوهای باران ساز (نماد ایرهای بارانی)؛ ریزش باران آغاز میگردد. در یافته‌های مهریان ایرانی٬ مهر ایزد فروغ و روشنایی درسنگ نگاره‌ای٬ تیری را در چله‌ی کمان نهاده و با رهایی تیر آب‌های زندانی را از دل سنگ (صخره) بیرون می‌کشد. چرا که در باورهای کهن ایرانی؛ آسمان «أسمن» از سنگ پنداشته شده است. آیا این سنگ نگاره‌ی مهری؛ آرش را درحال تیرانداختن برای شکست دیو خشکی و نزول باران دریادها تداعی نمی‌کند؟ زیرا که تیر آرش نیز هم چون تیر ایزد مهر باران ساز است و به محض نشستن برتنه‌ی گردوبن و مرز نمایی ریزش باران آغاز می‌گردد ٱیین (آب پاشان) نیز در تیرماه درپیوند با پیروزی بر دیو خشکی (افراسیاب) است٬ که به سبب این پیروزی مردم در آب‌های روان و یا چشمه‌ها غسل می‌کنند٬ و بر سر و صورت خویش به شکرانه آب می‌پاشند. در سرزمین کهن و دیر پای قوچان که پیوندی بس ژرف با استوره‌ها و آیین‌های نژاده‌ی ایرانی دارد٬ تا چند دهه‌ی پیش ردپایی از جشن آب ریزان را می‌توان باز جست. بانوی دل‌آگاه قوچانی (ف- س- ص) بدون این که نامی براین آیین وباور دیرینه بگذارد٬ و یا از جشن تیرگان اطلاعی داشته باشد٬ ازاین سنت زیبا چنین یاد می‌کرد: «روز پنجم تیرماه که شروع تموز و گرمای سوزان است٬ در صبح‌گاه زنان هر یک با کوزه‌ای آب به کنار رودخانه‌ی اترک می‌رفتیم‌٬ و با خواندن دعا از صاحب مهریه آب؛ حضرت فاطمه(س) درخواست می‌کردیم که درفصل تموز؛ بی آبی و خشکی بر مزارع ما آسیب نزند٬ و در آخر با ذکر صلوات آب کوزه‌ها را در رودخانه خالی می‌کردیم٬ و به تبرک بر روی هم ٱب می‌پاشیدیم» این روایت خبوشانی بازگو کننده‌ی نگرانی و دغدغه‌ی همیشگی مردم ایران از بی آبی و یاری رساندن به بانوی آب است که با اجرای آیین آب ریزان منزلت آب را در پیشگاه این مردم بازگو می‌کند. در مهریشت٬ ایزد مهر فرو ریرنده‌ی باران و زیاد کننده‌ی آب‌ها و درهم شکننده‌ی دیو خشکی است. پیوند آیین مهری با آب بسی تنگ است٬ در کنار هر غار مهری چشمه یا آب روانی وجود داشت که سالک ‌قبل از داخل شدن به غار که نماد آسمان است٬ باید با پادیاب (وضو) و یا غسل کردن وارد معبد می‌شد. از یک نگاه دیگر نیز همانی ژرفی بین آرش و ایزد مهر می‌توان یافت. درمهریشت؛ ایزد مهر باچشمانی همیشه بیدار (هزار چشم) و هزار گوش تیز و شنوا از فراز البرز کوه از سرزمین‌های آریایی نگاهبانی می‌کند٬ و در بزنگاه‌های حساس و پرخطر به یاری رزمندگان و پهلوانان آریایی می‌شتابد. از این نگاه آیا آرش تجلی پسین‌تر و ملموس‌تری از مهر باستانی نیست٬ که با این خویشکاری فداکارانه به نجات و پایداری مرزهای ایران آریایی می‌شتابد؟ ⬇️ادامه⬆️ ص: 2 #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان telegram.me/baghekhabushan

با درود و احترام به اعضای محترم و دانش دوست کانال رسمی #فصلنامه_باغ_خبوشان مقاله عالمانه‌‌ای از دوست پژوهشگر و فرزانه‌ام جناب آقای #مهدی_رحمانی_قوچانی به مناسبت جشن تیرگان با عنوان: #چرا_تیر_آرش_در_تیرگان_بر_گردوبن_نشست؟ به خوانندگان ارجمند #فصلنامه_باغ_خبوشان در یازده صفحه تقدیم می‌شود. در ادامه بخوانید و نظرات انتقادی و سازنده‌تان را به آی‌دی: @M_Moeinfar35 ارسال بفرمایید. ⬇️ادامه #فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان 👇👇👇👇 telegram.me/baghekhabushan