فرهنگ عامه لکی

می رسد از خاک غدیر بوی علی چون ولایت در ره است سوی علی عالم و عقبی مست پیام تو رسول ! پر شد مشام کائنات از خوی علی دوستان عزیز و ارجمند صبحتان بهع خیر عیدتان مبارک روزتان زیبا #مهدی_زینی

تو آن سیبی نارسیده بر شاخی هنوز کال میوه بی خبر از عشق و سوز تو خورشیدی در شفق  خوابیده ای گر برسی سوی تو آید دست روز #مهدی_زینی @qhazalemastaneh صبحتان به خیر 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

وفاداری ارا خوئل ننوسیا یِ جا منن ارا روئل ننوسیا تو چوی مرخی گ لیزی نا دیاره قرارت ار تُک آسوئل ننوسیا #مهدی_زینی @qhazalemastaneh @aksohonar http://telegram.me/farhangelakI

«هو هو » من ئو مُنگ هردک بیِ خورد ئو بیِ خاوُ هویچ ئه نوز نیریم وینیِ تافه ئاوُ مُنگ ئه ج سوزِ دل ئاسمو نشینه مِ چوی ئه ودالان هو هومه بیِ تاوُ #مهدی_زینی

بی عشق دیو لاشه ای بیش نیست عشق درکشکول هردرویش نیست در سوز چشمی نبودن ابتر است روزش شبی دیجور و شب تر است #مهدی_زینی @aksohonar @qhazalemastaneh

دوس و گرد دوس وارخایی دیری مشگه ها فرا و گرد نوم نیری بَن بِری سخده دوسی سِفدا کیم «پت گِ هیز گرتی چیم چیمه میری» #مهدی_زینی @qhazalemastaneh @aksohonar http://telegram.me/farhangelakI

تو که می دانستی... قلبم از شیشه لطیف تر است پس چرا ...؟ بر سنگ هجرانش زدی دیگر سراغ از من نگیر چون دلی در خانه نیست تا گشاید در به رویت نا مهربان ...! شیرین زبان..! کاسنی درون! #مهدی_زینی @aksohonar

عشق چون سر سره است... خط پایانی ندارد.. به پایان چون رسیم... دوباره باز گشتن لازم است... ابتدا و آخرش هر دو یکی است #مهدی_زینی @aksohonar

نه فرهادم نه مجنونم نه وامق غریبی بی کسم رنجور و عاشق چه می خواهد زمن زلفان شبگون رخت بنما به من ای صبح صادق #مهدی_ زینی @qhazalemastaneh صبحتان روشن و صادق دلتان گرم و پر عشق

‍ « دوینه /dooyenah» «دوینه» واژه ای لکی و به معنای رقاص ، بازیگر و نمایشگر صحنه های رقص و آواز محلی است. این واژه هم اکنون رایج نیست ، ولی در گذشته ای نه چندان دور کاملا رایج و زنده بود . در برخی مناطق لک نشین همانند کرمانشاه این واژه در معنای غذایی که از دوغ درست می شود ،کار برد دارد و آن هم ترخینه است که از بلغور گندم و گیاهان ادویه ای کوهی و دوغ به صورت دایره هایی درست و در آفتاب برای استفاده ی زمستان خشک می شود.این مورد مد نظر ما نیست. ترانه ای محلی با محتوی طنز در این مورد وجود داشت که این افراد دوینه و دوره گرد می خواندند. دوینه ها افرادی غیر از دلیها بودند و هر جا احترام نمی دیدند به هچو افراد آن محله یا شخص خاص می پرداختند و در جایها و مراسم عروسی می خواندند و حرفشان نقل مجالس می شد. واته ی لکی داریم که به وجود این افراد و نهایت شادی و رقص و آواز این افراد دلالت دارد.در این واته هنگامی که بخواهیم کسی را تا نهایت سعی و کوشش و تلاش در جهتی خاص توصیف کنیم این واته کار برد دارد. «دوینه بو ئو سویر کُر بوتی / dooyenah boo eo soire kor boote » یعنی دوینه باشد و عروسی پسرش باشد که حتما سنگ تمام می گذارد. مردمان به اشتباه در این واته در برخی جایها با «لوینه» می خوانند و «لوینه» کسی نیست جز آسیابان که ربطی به موضوع واته ندارد. ترانه ای در بین مردم رایج بود که دوینه ها می خواندند ، متاسفانه ابیات این ترانه که با دو بیت زیر شروع می شود از یادها رفته است. هو دوینه دوینه دوینه چخماخ نیه چوینه نه چقچقه نه تسمه درو داسی لوینه در یکی از لاوه لاوه(لالایی) های لکی که به دوینه اشاره شده است و این شغل دوینه بین زن و مرد مشترک بوده است،اینچنین آمده است : برا برا براکم. هفت ژنتَری نکا کم.. یکی عروِ تک چن.. یکی کرد بلی چن.. یکی دُرِی و گوشی یکی منگا بوشی یکی پشت ئی کولین کر یک نون شوئن هویر « یکی دوینه دوینه کر » #مهدی_زینی @aksohonar @qhazalemastaneh http://telegram.me/farhangelakI