شعر و متن "سپیدار"

استاد عزیز، من عاشق شده‌ام و رنج بسیار برده‌ام. چرا عشق اینقدر رنج بار است؟ ✳️ پاسخ : تو برکت یافته‌ای.... مردمانِ واقعاً فقیر کسانی هستند که هرگز عاشق نشده‌اند و هرگز رنجش را نبرده‌اند. آنان ابداً زندگی نکرده‌اند عاشق شدن و در عشق رنج بردن خوب است. گذر از آتش است خالص کننده است؛ به تو بینش می‌بخشد، تو را هشیارتر می‌سازد این چالشی است که باید پذیرفته شود. آنان که این چالش را نمی‌پذیرند، بدون ستون فقرات باقی می‌مانند. من نمی‌گویم عشق خودت را رها کن، فقط یک واقعیت را به تو می‌گویم که: رابطه‌ی عاشقانه آن رضایت غایی را برایت نخواهد آورد. این یک قانون اساسی زندگی است که عشق نارضایتی عمیق‌تر و عمیق‌تر می‌آورد. در نهایت عشق تو را چنان ناراضی می‌کند که شروع می‌کنی به اشتیاق برای معشوق غایی، که خداوند است. آنان که عشق نورزیده‌اند و رنج نبرده‌اند هرگز سالک راه حقیقت نمی‌شوند آنان لیاقتش را پیدا نکرده‌اند، ارزش آن را پیدا نکرده‌اند این فقط حق یک عاشق است که روزی به جستجوی آن معشوق غایی بپردازد. پس عشق بورز و عمیق‌تر عشق بورز. رنج ببر و عمیق‌تر رنج ببر. تماماً عشق بورز و تماماً رنج ببر، زیرا اینگونه است که طلای ناخالص از میان آتش می‌گذرد و به طلای خالص تبدیل می‌شود من نمی‌گویم که از روابط عاشقانه‌ات فرار کن: عمیق‌تر واردشان بشو. من به سالکانم کمک می‌کنم تا عمیقاً وارد عشق بشوند، زیرا می‌دانم که عشق در نهایت شکست می‌خورد. و تا زمانی که خودشان این را با تجربه کردن نشناسند که، عشق در نهایت شکست می‌خورد، جستجوی آنان برای خداوند تقلبی باقی خواهد ماند. شعر سپیدار @sher_sepidar

هرگز برای عاشق شدن، منتظرِ باران و بابونه نباش! گاهی در انتهای خارهای يک کاکتوس، به غنچه‌ای می‌رسی که زندگی‌ات را روشن میکند... #خورخه_لوئیس_بورخس شعر سپیدار @sher_sepidar

‏داستایفسکی میگه : « زنی که کتاب می‌خواند، به آسانی عاشق نمی‌شود؛ او تنها به دنبال همتای معنوی‌ای است که با جزئیات کوچکش تشابه داشته باشد.» شعر سپیدار @sher_sepidar

برف نگرانم نمی‌کند حصارِ یخ رنجم نمی‌دهد زیرا پایداری می‌کنم گاهی با شعر و گاهی با عشق که برای گرم شدن وسیله‌ی دیگری نیست جز آنکه دوستت بدارم یا برایت عاشقانه بسرایم. #نزار_قبانی ترجمه:موسی بیدج شعر سپیدار @sher_sepidar

‹شهرت من ماندن است و شهرت او رفتنی هر چه خوبی میکنم او با بدی پس میدهد؛› @sher_sepidar

‹ای سايه صبر کن که برآيد به کام دل  آن آرزو که در دل اميدوار توست. .›

شجاعت دارید؟ شجاعتِ نگه‌داری از یک گیاهِ کوچک ، طوری که حواستان باشد نمیرد؟ یا پرنده‌ای که محتاجِ دادنِ آب و دانه است! شجاعتِ گفتنِ " دوستت دارم" با تمامِ پستی‌ها و بلندی‌هاش! شجاعتِ بوسیدنِ دستانِ مادر! شجاعتِ خاکساری در مقابلِ پدر. آنقدر شجاع هستید که بجنگید؟ برایِ خانواده‌تان برایِ همسرتان برایِ فرزندان‌تان؟ حتی برایِ دوستان‌تان! شجاع هستید به قدرِ توضیحِ اشتباهات و برطرف کردنِ ابرهای کدورت بین خود و اطرافیان‌تان؟ شجاعتِ عذر‌خواهی دارید؟ عاشق چطور؟ عاشق شده اید؟ آخِر "عشق" شجاعت می‌خواهد؛ شجاعتِ ابراز، شجاعتِ پرواز، شجاعتِ پرت شدن از ارتفاعِ عظیمش! اندوهش، نگرانی‌اش، فراقش، وصالش، جبرش، اختیارش، وفا‌کردن و جفا دیدنش، بی‌تابی و بی‌قراری‌اش ، جنگیدنش، ایستادنش، مهر و قهرش، ماندن و نرفتنش و.... شجاعت می‌خواهد. شجاع هستید برایِ یک خداحافظیِ تلخ؟ یا آنقدر شجاعت دارید که پایانِ خوبی را رقم بزنید؟ آخِر پایان‌بندی هم شجاعت می‌خواهد! تا بحال فکر کرده بودید که چقدر شجاعید؟ #شفق_نوشت #شفق_خط_فاصله [عصرِ گرمِ ۱۹ خردادی دلگیر]

پیشانی‌ات وطن من است به من گوش کن و چون علفی هرز پشت این نرده‌ها رهایم نکن همچون کبوتری در کوچ مرا وانگذار همچون ماه تیره‌روز و بسان ستاره‌ای دریوزه در میان شاخسار مرا با اندوهم رها نکن، زندانی‌ام کن با دستی که آفتاب می‌ریزد. محمود درویش شعر سپیدار @sher_sepidar

لذتش چیست؟ اگر درد نباشد در عشق ...