*راحیل*هزارویک شب📝

خیلی خودمو کنترل کردم با مامان کلکل نکنم. هرچی گفت لبخند زدم گفتم آها، آها آخرش عصبی شد گفت مسخره م میکنی؟ گفتم آها درست میفرمایی دید خیلی سرخوشم ساکت شد زد یه بحث دیگه

ماشین پونزده روز توقیف سیستمی شد. تبریک به شوشو. هنوز نرسیدم خونه شوشو زنگ زده میگه زن اسمس توقیف اومده استعلام بگیرن مستقیم پارکینگی. گفتم دیگه کاری از دستم برنمیاد با این وضع باید تا خونه بیام حالا یا با ماشین میام یا بی ماشین 😁 ای بدبختی🙃

حالا من اروم نشستم برا شما درد دل میکنما. مامان خودش دلش میخواد منو بکشونه خونش هی بگم بگه تماس بگیر احوالپرسی کن ، پیام بده فلان کن ،مامان اینا بزرگترن اگه بد بودن ولی زحمت شما رو هم کشیدن. فقط خدا کنه میرم خونش بتونم دندون به جیگر بگیرم و‌حرف نزنم و‌کار خودمو بکنم

بامان استوری کرده بود دزدیم ازش. گوهای زندگیمونو بشناسیم 😁

ولی فکر کنم اگه کنار این فسقلی با این اداها و لبخندای نی نی وار، غرغرهای وقت شیرش بودم اصلا دنیا رو جدی نمیگرفتم. چون تا غرغر میکردم میخواستم قربون دست و پای فسقلیش برم 😁😁😁😁

شنیدین میگن یه شبه موهام سفید شد. الان درخت توت یه روزه برگش زرد شد و پاییز بهش زد

امروز نباید با مامان صحبت میکردم. همه این حال خرابم رو اون با حرفای مزخرفش در مورد فامیلش خرابتر کرد. این که اونا بزرگترن و مریضن و دم‌مرگن و شماها بخشنده باشین و ..... 😐😐😐😐😐😐

حالا وقتایی هم که این حال خراب رو دارم فقط و فقط اون‌شوشوی چیز☠ با حرفاش آرومم میکنه. میدونین شوشو هر اخلاق زشتی ، هر اخلاق زشتی که داشت ولی با یه سری رفتاراش یه جورایی منو از اون متفاوت بودنی که خانواده مادری تلاش کردن پررنگ باشه نجات داد. اتفاقی که واسه چشمم افتاده بود چیزی بود این خانواده سرش خیلی حرف زدن و روح منو آزار دادن. ولی زمانی که شوشو اومد به تنها چیزی که اهمیت نداد این مشکل بود. تو‌ زندگی هزارتا درد داشتیم و داریما ولی هیچوقت بخاطر این مسئله منو نرجوند. نمیدونم شاید بخاطر همین اخلاقش همیشه بخشیدمش

چقدر امروز دارکم 😐

وقتی میرم میشینم توی گروه خواهرها غر میزنم و اونا میدونن دردم چیه و همراهی میکنند