🕊Olis_manzillarda🕊

Yoshligimdan juda tasirchan qiz bo’lganman. Aniq eslayman ayam kechqurinlari kichkina ukamga ertak aytganda, yomonroq joyi yaqinlashsa qulog’imni yopib olardim eshitmaslik uchun. Keyin yoshligimizda koreys, yapon tarixiy kinolari ko’p berilardi. “Oushen” degan kino bo’lardi ( balki ismini noto’gri yozgandirman) bir yapon qizchasining hayoti, ko’pchilik o’xshatishardi yuzini qizarib turishini menga. Qaysidir qismida o’sha qizchaga tuhmat qilishadi nimanidir o’g’irlagansan deb. Aynan o’sha joyini ko’rmaslik uchun tashqariga chiqib turganman. Qish edi, qor yog’ib turgandi, 20 minutcha kutganman. Oxiri ayam chaqirganlar: “Kir uyga bo’ldi, topishdi pulni kim olganini” deb. Har xil kitoblar o’qiyman. Aynan bosh qahramon qiynaladigan joylarini tashlab ketib o’qiyman, birga qiynalishni xohlamayman negadir. Balki shuning uchun ham oxirgi paytlar faqat oldi-qochdi bemani teenage romance lar o’qib qolgan bo’lsam kerak. Afsuski, hayotda hamma muammoni mana shunaqa hal qilolmaydi odam. Ayrim achchiq haqiqatlarni shunchaki qulog’ing yopib o’tkazib yuborolmaysan, majbursan eshitishga. Biror yomon voqea bo’lganda qochib narigi xonaga o’tib ketolmaysan. Shunchaki narigi varoqlarni ochib yuborolmaysan. His qilishing, boshingdan o’tkazishing kerak. Hayot “ikkita qo’lini ko’zingga tirab turadi” , - “Qara, ko’r, tan ol har doim ham sen xohlaganing bo’lavermaydi” deb. Va shuning uchun ham that’s life. 30th of July, 2023 @meyliyeva

albatta uchrashib turamiz lekin dost sifatida👇🏻