عَطارُد

نمیدانم نامه ی چندم است اما مانند هزاران نامه ی بی‌جواب، منتظر جواب این یکی هم نمی‌مانم! فقط می‌نویسم که دلم خوش باشد شاید تو من را می‌خوانی و می‌فهمی. بزرگترین هیولا برای آدم میدانی چیست؟ خودش! تمام دنیا را شکست می‌دهد و روبروی هر کسی می‌ایستد و در دهان همه می‌زند و صدایش را برای همه بلند می‌کند ولی آخر شب که می‌رسد و می‌خواهد مسواک بزند که بخوابد خودش را در آینه می‌بیند و یک مرتبه خشکش می‌زند. خودش را نمی‌تواند کاری کند. شاید برای همین است که خودکشی می‌کنند. هفت خان رستم اگر در زندگی ما آدمها باشد، خان آخر و سخت‌ترین خان خودمان هستیم. مثلا به عالم و آدم می‌فهمانیم که اصلا برایمان مهم نیست و چه زندگی روبه‌راهی داریم اما خودمان که می‌دانیم چه دروغ شاخ‌داری گفته‌ایم و چطور با خودمان کنار بیاییم؟ یا در منطقی‌ترین و قوی‌ترین ورژن خود، با دیگران برخورد می‌کنیم و صدای شکستن خودمان را از درون فقط خودمان می‌شنویم! اصلا خیلی چیزها حالی کردنش به خودمان محال است در حالیکه به همه حالی کرده ایم! هیچکس هم از آن آدم درونی دیگری خبر ندارد. که اگر‌ خبر داشتند، مهربان‌تر با هم رفتار می‌کردند.

روز هجدهم

نیلوفر و مرداب

شاد بودن مستلزم آن نیست که تمام رنجها به پایان برسد.

Mercury 🍃

دلم برای بیسیک‌ترین چیزها تنگ شده؛ چیزایی که اونقدر کوچیکه که اصلا به چشمم نمیومدند و حالا می‌فهمم چقدر چیزهای قشنگی بودند.

روز هجدهم

نیلوفر و مرداب

هیچ زمانی پیمودن هیچ راهی آسان نبوده است.

روز هفدهم

نیلوفر و مرداب

با وجود تمام رنج‌هایم، همچنان سرشار از زندگیم.

آیا جای خوشحالی ندارد که چند دهه‌ی بعد ما و همه‌ی این دوران آشوب زده همه‌ی رییس جمهورهای عقب مانده همه‌ی این جار و جنجال‌های زهوار دررفته این کانال‌های تهوع‌آور و روزنامه‌نویس‌های کم‌نور هلهله‌های شادمان پیروزی‌ها در کر دسته‌جمعی! همه و همه پی کار خود خواهند رفت برای همیشه... ما ناپدید می‌شویم آن‌ها ناپدید می‌شوند من ناپدید می‌شوم تو ناپدید می‌شوی همه چیز و همه ناپدید می‌شوند...

نیلس هاو

روز شانزدهم

نیلوفر و مرداب

من بخاطر تو اینجا هستم، لازم نیست هرکاری را انجام دهی یا هرچیزی را به زبان آوری.

تویِ تنهایی‌ ِ یک دشت‌ِ بزرگ …

حالا که نشسته ام تا مسکن ها اثر کند و بتوانم تا ۶ صبح بخوابم و کمی دردم آرام‌تر شود می‌بینم الان تنها آرزویم همین است؛ راحت بخوابم! گاهی آرزوهای آدم همینقدر کوچک می‌شود. فقط بخوابم و اصلا متوجه نشم چطور صبح شده است.