I do not know

اون به عیب های بی شمارش بی توجه است، در حالی که من عیب هایم را مرکز توجه زندگی ام قرار داده‌ام.

یک جوری بعد از مدت ها نیشم باز شده که میترسم .....

بیاید باهم هری گوش بدیم

گاهی در اوج نوشتن یک پوچی به چشم می‌آد چیزی که گویا بیهوده‌ست اما یک مغزِ خسته کاری بیش‌از این بلد نیست کاری بیش از دیدن جانِ بی جانش ولو روی تخت بلد نیست حتی بلد نیست وصف کند که چه میگذرد .. یک نفس‌عمیق، و بعد باز هم فریادِ سکوت و بی‌صدایی

آدم هرچند وقت یک‌بار باید بوسیده بشه. توسط یک آدمی که بدونه چطور و چگونه.

برترین ستایشِ امروزم، تو بودی