Quyosh taraflarda

​​​​"Daho" Uilyam Saroyan Ajoyib hikoyalar to'plami umuman yangi havo olib keldi desam, yanglishmagan bo‘laman. Kichkinagina kitobcha, ammo har biri katta roman beradigan hislarini, fikrlarni, xulosalarni bemalol bera oladi. Ayniqsa asar tili, tarjimon yaxshi ishlagan, qahramonlar, ular taqdiri, hammasi iliq va qalbga judalar yaqin. – Unda so‘zning nima keragi bor? – Odatda uning hojati yo‘q. Faqatgina biron narsani sukut bilan bildira olmasang, yoki sukutingdagi mazmunni boshqalardan sir saqlashing kerak bo‘lsa, so‘z ishlatmoq zarur. Bir qarashda oddiy ko‘ringan jumlalarni yaxshilab o‘ylab ko‘rsangiz juda katta ma‘no anglatishiga guvoh bo‘lasiz. Bilsangiz bir-birini yaxshi anglagan kishilar kam so‘z ishlatib muloqot qilishadi. Anglatmoqchi bo‘lganlarini nigohlari aytib turadi. Yoki qancha ko‘p gapirsalar ham, hech qanday mazmunga ega bo‘lmasligi mumkin. Ba‘zi vaziyatlarda esa, Sukut hammasini bildirib turadi. Shunaqa odamlar ham bo‘lar ekan-ki, ularga so‘z kerak emas. Ular jim turish orqali muloqot qilishadi. Hikoyda bunday obrazlar juda ko‘p. Oddiy ammo, shu bilan birga turfa insonlar. Kitobni tavsiya qilaman. Albatta o‘qing. p/s eng qisqa taqrizim shu bo‘lsa kerak) Sizchi? Odatda uzun postlarni maroq bilan o'qiysizmi? Yoki aksincha? @quyoshtaraflarda

Mohichehra shu kitobini sotyapti ekan. Balki siz olmoqchi bo‘lib yurgan kitobdir.

Do‘stlar, menda shu kitob ikkita bo‘lib qolgan. Bittasini sotmoqchiman. 50 mingga olganman. Shunchaga sotiladi. O‘qilmagan yap-yangi turibdi. Aniq olmoqchilar izohga yozib qoldiring.

Yana taqriz kutayotganlar bormi?

Vaqt yarim tundan og‘gan. Yo‘lakdan kimningdir yig‘lagan ovozi kelyapti. Qo‘rqib ketdim. Asta qarasam, Anna Dostayevskaya xotiralarini o‘qib yig‘layotgan xonadoshim. Men esa bilmasdan Shuhrat Daryoning qo'shiqlarini qo‘yib o‘tiribman) Bu uch yil davomida guvoh bo‘lgan eng go‘zal manzaram bo‘ldi. Qachon kitob o‘qib yigʻlaganimni eslolmayman. Sizchi? Qachon biron kitobdan bunchalik ta‘sirlandingiz? Eslay olasizmi?

Vaqt yarim tundan og‘gan. Yo‘lakdan kimningdir yig‘lagan ovozi kelyapti. Qo‘rqib ketib qarasam, Anna Dostayevskaya xotiralarini o‘qib, yig‘layotgan xonadoshim. Men esa bilmasdan Shuhrat Daryoning qo'shiqlarini qo‘yib o‘tiribman. Bu uch yil davomida guvoh bo‘lgan eng go‘zal manzaram bo‘ladi. Qachon kitob o‘qib yigʻlaganimni eslolmayman.

​​#mutolaa ​​–Chalishni qayerda o‘rgangansan? -so‘radi Emma. –Biron joyda o‘qimaganman, -dedi Ben. –Qayerda pianino ko‘rsam qo‘limni yugurtirolmay turolmayman. Bolaligimdan shunday. Ehtimol bu nochorlikdandir. U Emmaga jilmaydi. Xuddi o‘shanda pianino tepasida klavishlarga boqqanday tabassum qildi. Emma baxtiyorligidan o‘zini qo'yarga joy topolmadi. –Kishi faqir bo‘lsa, -dedi Ben, uning o‘zigagina tegishli, faqat uning haqqi bo‘lgan ko‘p narsani boy berarkan. –Ehtimol, shundaydir, -uning gapiga qo'shilgan bo‘ldi Emma. –Bir tarafdan, Ben gapini davom ettirdi, -bu yaxshi. Boshqa tarafdan olib qaralsa, bu yomon. Sirasini aytganda, dahshatning o‘zginasi. Uilyam Saroyam "Pianino" hikoyasidan. @quyoshtaraflarda

Munira, profilizni topolmayapman. Lekin men ham oyga qarab yig‘lagim keldi.