Narsis

گفت از حالت بگو گفتم انگار یک دریا در دلم هست که آرام نمیگیرد

در سکوت شب خانه زد فریاداما تو‌ نشنیدی دل به پایت افتاد آرزو کردم بعد از تو‌عاقل نشوم آشنای من من غریبم بی تو‌ با خیابانها من رفیقم بی تو بعد تو‌عمرا من دگر عاشق نشوم

زندگی یعنی: ناخواسته به دنیا آمدن مخفیانه گریستن دیوانه وار عشق ورزیدن و عاقبت در حسرت آنچه دل میخواهد و منطق نمیپذیرد،مردن.....

من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است اگر هستی که بسم الله، در تأخیر آفات است مرا محتاج رحم این و آن کردی، ملالی نیست تو هم محتاج خواهی شد، جهان دار مکافات است... ز من اقرار با اجبار می گیرند، باور کن شکایت های من از عشق ازین دست اعترافات است

خسرو شکیبایی چه زیبا گفت : تا زنده ای در برابر کسی که به خودت علاقه مندش کردی مسئولی…   مسئولی در برابر اشکهایش، در برابر غمهایش، در برابر تنهاییش…   اگر روزی فراموشش کردی دنیا به یادت خواهد آورد. ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿـــﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ   ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤـــﯿﺪ ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ...

کسی را دوست داشتن یعنی از او حمایت کردن؛ در کلام و در رفتار، در شادمانی، و در اندوه. کسی را دوست داشتن، یعنی از آرامشِ او مراقبت کردن. به همین سادگی، و البته به همین سختی …