شعرها و دل سروده های فرخ شهبازی

متل لکی تو دویزه نام دویزانین . برگردان فارسی بعضی تاس و مهره ی بازی دوز دوز هستند #فرخ_شهبازی ساخته شاعر

متل لکی آ خدا اِ دستَ مای اَرا نِمکین ! برگردان فارسی: خدا تو توانای هر کاری چرا انجام نمی دهی ؟ #فرخ_شهبازی ساخته شاعر

متل لکی دنیا هساره یکَه اِ چهمِ آیلی . برگردان فارسی دنیا درخشش زودگذر ستاره ای درشب یک کودک است . #فرخ_شهبازی ساخته شاعر

مثل لکی آیمِ دانا شاکامی نِمی . برگردان فارسی آدم دانا ضعف کسی را به رخ اش نمی کِشد #فرخ_شهبازی ساخته شاعر

متل لکی مال ماتول اِ دنیا وَر چَهمی نِمَگری . برگردان فارسی متاع دنیا فنا پذیرِ انی هستند #فرخ_شهبازی این متل ها ساخته خود شاعر هستند

متل لکی یارو کُرَّ تو دیرین گوشپاره بِکهمی گوشِتَ مخونین برگردان فارسی یارو کَرِ و ناشنوا است ، طرف ترانه گوشواره برات بخرم می خواند کنایه از گوش برای زیبا شنیدن است نه گوشواره زیبا #فرخ_شهبازی ۱۵ بهمن 02

متل لکی یارو کُرَّ تو دیرین گوشپاره بِکهمی گوشِتَ مخونین #فرخ_شهبازی ۱۵ بهمن 02

متلِ لکی لیوه ماو بِشارینیا لیوه گری نه ! #فرخ_شهبازی

اگر عشق منقرض شود ایران نام دیگری می شود 15/11/02یکشنبه خدایا گفته ام صدبار هم بیش مرا یک بارِ دیگر ببخش به خویش نگارنده ببخش ! نه مال دنیا را ! کرده های ناروا را . بخشیدن خِرت و پِرت دنیا کار آدم های معمولی است .حتی کار طبیعت و غیر آدم هاست . ببخش ! آنچه که از دست و بال من وتو بر نمی اید . انچه که ثروتمند کند تو را .راستی را ! کدام ثروت است که هرچه از ان می بخشی بیشتر و چشمگیرتر می شود ؟ در وجود آدم ها باید هنر خداوندی باشد که بتواند کار خدایی بکند . بخشیدن شاید هنر مندانه ترین اثرِ پروردگار است .آغاز گر نیکوترین رفتار است .شاید نخستین هنری که پروردگار به عشق اموخت هنر بخشش بود .انچه را بخشید که فرشتگان هم شگفت زده شدند .خداوند حیات و کهکشان ها را نبخشیده است بلکه انها را ایجاد کرده است تا ببخشد به عشق به مجموعه ی خوبی به آفریده ای که هرچه شبیه تر به موثر است .عشق اثر است و پروردگار موثر . متاع دنیا برای بخشش آفریده شده اند وبخشیدن آنها کمترین هنر بخشنده است .آنچه بخشیدنش شبیه بخشش رحمانی است در دایره جود نمی گنجد تنها از دست وجود بر می آید . تو تابه حال نگاهت رابخشیده ای . حشمت و جاه ات را بخشیده ای ؟ دل نه ! دلبری را بخشیده ای ؟ صبر نه ! صبوری را بخشیده ای ؟ دل بستن را بخشیده ای ؟ رفتن نه ! رسیدن را بخشیده ای ؟ من بارها از این ازمون مردود شده ام . به نبخشیدن به هیچ ، افزوده ام .بارها ماندن را افزوده ام بیهودگی خویش را گشوده ام پرنده را چیده ام پرواز را برچیده ام .من بارها در خویش تجمع کرده ام آویزه ها را در خود جمع کرده ام ... نمی دانم تو چگونه ای ؟ آب را از آوند بلوط بالا برده ای ؟ در صدا ماوا کرده ای ؟ مثل خدا شان را به ادم ها بخشیده ای ؟ وفاداری را بی بهانه ستوده ای ؟ ببخش ! وقتی از پایان زمان بی خبری . با یک عمر انتطار بار وبری نمی بری . ببخش ! من و تو از فصل رسیدن بی خبریم .ما درخت نیستیم ثمریم . بودا یعنی تو بودا یعنی من پس دیگران چه؟ ترکیبی از این دوتن وقتی به بارگاه بخشش برسی دنیا درنگاهت گم می شود .زمین به اندازه ی هیچ ، کوجک می شود .مرگ زیباترین رهگذر می شود .زندگی کوله ای سبک و داشتن ها در ذهن ات ناپدید می شوند . دنیا تنها یک نام دوهجایی می شود یک هجا آمد و یک هجا رفت به همین اندازه که کمتر از لحطه است . خداوند زیباتر می گوید یک چشم به هم زدن خدایا به من یک آن ببخش یک فهم که بتوانم آن را بردارم یک صحن که آستانه اش نیکی باشد یک ثمر که درختش تو باشی یک لطف که بتوانم تمام اش را ببخشم یک شان که در ان گم نشوم یک شهرت که ان را بکارم یک خصلت که ان را بنوازم یک نگاه که دوبین نباشد یک دل به اندازه ی دوستی یک دوست که دوست دار باشد خدایا بخشش را به من عطا کن تا مثل تو دارا شوم اگر به من نگه کنی شبیه عهد عاشقی دِهم به ان نگاه تو نشان پهلوانی ام نگارنده اگر عشق بمیرد ایران نام دیگری می شود #فرخ_شهبازی ۱۵ بهمن 02

کاش این نام نکو را خاک کنی باران !  ور نه  سزاوارِ مغیلان نازا و؛  ناسزایِ ضخره های بی رویش می شوی   در روزگار ما باران را کافه چیِ  تلخی ها می کنند و نام دخترانی که ساری آسمان ندارد نبار باران ! صخره نام تو را نمی شنود مارمولک ها نیز و رودخانه ای که کف اش را دستمال کشیده  اند   ببار باران ! شاعری در گمنامی تو شعر گریه هایش تَه گرفته   بوی سوختگی و عطش          نرگسانه ها را دودی کرده  ببوی باران ! خاک ، دلتنگِ همنشین است . #فرخ_شهبازی ۱۴ بهمن 02